Sprueche 9
1 Die Weisheit baute ihr Haus, sie hieb ihre sieben Säulen aus.
Mądrość zbudowała dom swój, i wyciosała siedm słupów swoich;
2 Sie schlachtete ihr Vieh, mischte ihren Wein und deckte ihre Tafel fein.
Pobiła bydło swoje, roztworzyła wino swoje, i stół swój przygotowała;
3 Sie sandte ihre Mägde aus und ließ auf den höchsten Punkten der Stadt ausrufen:
A rozesłała dzieweczki swoje, woła na wierzchach najwyższych miejsc w mieście, mówiąc:
4 Wer einfältig ist, der mache sich herzu!
Ktokolwiek jest prostakiem, wstąp sam; a do głupich mówi:
5 Zu den Unweisen spricht sie: Kommt her, esset von meinem Brot und trinkt von dem Wein, den ich gemischt habe!
Pójdźcie, jedzcie chleb mój, i pijcie wino, którem roztworzyła.
6 Verlasset die Torheit, auf daß ihr lebet, und geht einher auf dem Wege des Verstandes!
Opuśćcie prostotę, a będziecie żyli, a chodźcie drogą roztropności.
7 Wer einen Spötter züchtigt, holt sich Beschimpfung, und wer einen Gottlosen bestraft, kriegt sein Teil.
Kto strofuje naśmiewcę, odnosi hańbę; a kto strofuje niezbożnika, odnosi zelżywość.
8 Bestrafe den Spötter nicht! Er haßt dich; bestrafe den Weisen, der wird dich lieben!
Nie strofuj naśmiewcy, aby cię nie miał w nienawiści; strofuj mądrego, a będzie cię miłował.
9 Gib dem Weisen, so wird er noch weiser werden; belehre den Gerechten, so wird er noch mehr lernen!
Uczyń to mądremu, a mędrszym będzie; naucz sprawiedliwego, a będzie umiejętniejszym.
10 Der Weisheit Anfang ist die Furcht des HERRN, und die Erkenntnis des Heiligen ist Verstand.
Początek mądrości jest bojaźń Pańska, a umiejętność świętych jest rozum.
11 Denn durch mich werden deine Tage sich mehren und werden Jahre zu deinem Leben hinzugefügt.
Bo przez mię rozmnożą się dni twoje, i przedłużą się lata żywota.
12 Bist du weise, so kommt es dir selbst zugute; bist du aber ein Spötter, so hast du's allein zu tragen.
Będzieszli mądrym, sobie będziesz mądrym; a jeźli naśmiewcą, ty sam szkodę odniesiesz.
13 Frau Torheit ist frech, dabei ein einfältiges Ding, das gar nichts weiß;
Niewiasta głupia świegotliwa jest, prostaczka, i nic nieumiejąca;
14 und doch sitzt sie bei der Tür ihres Hauses, auf einem Sessel auf den Höhen der Stadt,
A siedzi u drzwi domu swego na stołku, na miejscach wysokich w mieście,
15 daß sie denen, die des Weges gehen, die auf richtigem Pfade wandeln, zurufe:
Aby wołała na idących drogą, którzy prosto idą ścieszkami swemi, mówiąc:
16 «Wer einfältig ist, der kehre hier ein!» Und zum Unverständigen spricht sie:
Ktokolwiek jest prostakiem, wstąp sam; a do głupiego mówi:
17 «Gestohlenes Wasser ist süß und heimliches Brot ist angenehm!»
Wody kradzione słodsze są, a chleb pokątny smaczniejszy.
