Sprueche 9
1 Die Weisheit baute ihr Haus, sie hieb ihre sieben Säulen aus.
| حکمت کاخی بنا کرده است که هفت ستون دارد. |
2 Sie schlachtete ihr Vieh, mischte ihren Wein und deckte ihre Tafel fein.
| او مهمانی بزرگی ترتیب داده و انواع شرابها و خوراکها را آماده کرده است |
3 Sie sandte ihre Mägde aus und ließ auf den höchsten Punkten der Stadt ausrufen:
| و کنیزان خود را فرستاده، تا بر بلندترین مکان شهر بایستند و ندا سر دهند: |
4 Wer einfältig ist, der mache sich herzu!
| «ای ساده‌لوحان، پیش من بیایید!» و به کم عقلان می‌گوید: |
5 Zu den Unweisen spricht sie: Kommt her, esset von meinem Brot und trinkt von dem Wein, den ich gemischt habe!
| «از خوراک و شرابی که آماده کرده‌ام بخورید. |
6 Verlasset die Torheit, auf daß ihr lebet, und geht einher auf dem Wege des Verstandes!
| راه جهالت را ترک گفته، زنده بمانید. راه دانا شدن را پیش بگیرید.» |
7 Wer einen Spötter züchtigt, holt sich Beschimpfung, und wer einen Gottlosen bestraft, kriegt sein Teil.
| اگر آدم بدکاری را که همیشه دیگران را مسخره می‌کند تأدیب نمایی، جز اینکه مورد اهانت او واقع شوی نتیجهٔ دیگری نخواهد داشت. |
8 Bestrafe den Spötter nicht! Er haßt dich; bestrafe den Weisen, der wird dich lieben!
| پس او را به حال خود واگذار چون اگر بخواهی به او کمک کنی از تو متنفر می‌شود؛ اما اگر شخص دانا را تأدیب کنی تو را دوست خواهد داشت. |
9 Gib dem Weisen, so wird er noch weiser werden; belehre den Gerechten, so wird er noch mehr lernen!
| اگر آدم دانا را نصیحت کنی داناتر می‌شود و اگر به آدم درستکار تعلیم بدهی علمش بیشتر می‌گردد. |
10 Der Weisheit Anfang ist die Furcht des HERRN, und die Erkenntnis des Heiligen ist Verstand.
| ترس خداوند سرآغاز حکمت است. شناخت خدای مقدّس انسان را دانا می‌سازد. |
11 Denn durch mich werden deine Tage sich mehren und werden Jahre zu deinem Leben hinzugefügt.
| حکمت سالهای عمرت را زیاد می‌کند. |
12 Bist du weise, so kommt es dir selbst zugute; bist du aber ein Spötter, so hast du's allein zu tragen.
| اگر حکمت داشته باشی سودش به خودت می‌رسد و اگر حکمت را ناچیز بشماری به خودت زیان می‌رسانی. |
13 Frau Torheit ist frech, dabei ein einfältiges Ding, das gar nichts weiß;
| حماقت مانند زنی وراج و گستاخ و ابله می‌باشد. |
14 und doch sitzt sie bei der Tür ihres Hauses, auf einem Sessel auf den Höhen der Stadt,
| او دم در خانه‌اش که بر تپه‌ای مشرف به شهر قرار دارد، می‌نشیند |
15 daß sie denen, die des Weges gehen, die auf richtigem Pfade wandeln, zurufe:
| و رهگذرانی را که مستقیم به راه خود می‌روند صدا می‌زند: |
16 «Wer einfältig ist, der kehre hier ein!» Und zum Unverständigen spricht sie:
| «ای ساده‌لوحان، پیش من بیایید!» و به کم عقلان می‌گوید: |
17 «Gestohlenes Wasser ist süß und heimliches Brot ist angenehm!»
| «آب دزدی شیرین است و نانی که پنهانی خورده می‌شود، لذیذ است!» |
