Sprueche 9
1 Die Weisheit baute ihr Haus, sie hieb ihre sieben Säulen aus.
| حکمت، خانه خود را بنا کرده، و هفت ستونهای خویش را تراشیده است. | ۱ |
2 Sie schlachtete ihr Vieh, mischte ihren Wein und deckte ihre Tafel fein.
| ذبایح خود را ذبح نموده و شراب خود را ممزوج ساخته و سفره خود را نیز آراسته است. | ۲ |
3 Sie sandte ihre Mägde aus und ließ auf den höchsten Punkten der Stadt ausrufen:
| کنیزان خود را فرستاده، ندا کرده است، بر پشتهای بلندشهر. | ۳ |
4 Wer einfältig ist, der mache sich herzu!
| هر‌که جاهل باشد به اینجا بیاید، و هر‌که ناقص العقل است او را می‌گوید. | ۴ |
5 Zu den Unweisen spricht sie: Kommt her, esset von meinem Brot und trinkt von dem Wein, den ich gemischt habe!
| بیایید از غذای من بخورید، و از شرابی که ممزوج ساخته‌ام بنوشید. | ۵ |
6 Verlasset die Torheit, auf daß ihr lebet, und geht einher auf dem Wege des Verstandes!
| جهالت را ترک کرده، زنده بمانید، و به طریق فهم سلوک نمایید. | ۶ |
7 Wer einen Spötter züchtigt, holt sich Beschimpfung, und wer einen Gottlosen bestraft, kriegt sein Teil.
| هر‌که استهزاکننده راتادیب نماید، برای خویشتن رسوایی را تحصیل کند، و هر‌که شریر را تنبیه نماید برای او عیب می‌باشد. | ۷ |
8 Bestrafe den Spötter nicht! Er haßt dich; bestrafe den Weisen, der wird dich lieben!
| استهزاکننده را تنبیه منما مبادا از تونفرت کند، اما مرد حکیم را تنبیه نما که تو رادوست خواهد داشت. | ۸ |
9 Gib dem Weisen, so wird er noch weiser werden; belehre den Gerechten, so wird er noch mehr lernen!
| مرد حکیم را پند ده که زیاده حکیم خواهد شد. مرد عادل را تعلیم ده که علمش خواهد افزود. | ۹ |
10 Der Weisheit Anfang ist die Furcht des HERRN, und die Erkenntnis des Heiligen ist Verstand.
| ابتدای حکمت ترس خداوند است، و معرفت قدوس فطانت می‌باشد. | ۱۰ |
11 Denn durch mich werden deine Tage sich mehren und werden Jahre zu deinem Leben hinzugefügt.
| زیرا که به واسطه من روزهای تو کثیر خواهدشد، و سالهای عمر از برایت زیاده خواهدگردید. | ۱۱ |
12 Bist du weise, so kommt es dir selbst zugute; bist du aber ein Spötter, so hast du's allein zu tragen.
| اگر حکیم هستی، برای خویشتن حکیم هستی. و اگر استهزا نمایی به تنهایی متحمل آن خواهی بود. | ۱۲ |
13 Frau Torheit ist frech, dabei ein einfältiges Ding, das gar nichts weiß;
| زن احمق یاوه‌گو است، جاهل است و هیچ نمی داند، | ۱۳ |
14 und doch sitzt sie bei der Tür ihres Hauses, auf einem Sessel auf den Höhen der Stadt,
| و نزد در خانه خود می‌نشیند، درمکانهای بلند شهر بر کرسی، | ۱۴ |
15 daß sie denen, die des Weges gehen, die auf richtigem Pfade wandeln, zurufe:
| تا راه روندگان رابخواند، و آنانی را که به راههای خود براستی می‌روند. | ۱۵ |
16 «Wer einfältig ist, der kehre hier ein!» Und zum Unverständigen spricht sie:
| هر‌که جاهل باشد به اینجا برگردد، وبه ناقص العقل می‌گوید: | ۱۶ |
17 «Gestohlenes Wasser ist süß und heimliches Brot ist angenehm!»
| «آبهای دزدیده شده شیرین است، و نان خفیه لذیذ می‌باشد.» | ۱۷ |
