Sprueche 9
1 Die Weisheit baute ihr Haus, sie hieb ihre sieben Säulen aus.
Dieva gudrība ir uztaisījusi savu namu, viņa uzcirtusi savus septiņus pīlārus;
2 Sie schlachtete ihr Vieh, mischte ihren Wein und deckte ihre Tafel fein.
Viņa nokāvusi savus kaujamos, jaukusi savu vīnu, ir jau klājusi savu galdu;
3 Sie sandte ihre Mägde aus und ließ auf den höchsten Punkten der Stadt ausrufen:
Viņa izsūtījusi savas kalpones; viņa sauc no pilsētas augstākām vietām:
4 Wer einfältig ist, der mache sich herzu!
„Kas nejēga, lai griežas šurp!“kas neprātīgs, uz to viņa saka:
5 Zu den Unweisen spricht sie: Kommt her, esset von meinem Brot und trinkt von dem Wein, den ich gemischt habe!
„Nāciet, ēdiet no manas maizes, un dzeriet no vīna, ko esmu jaukusi.
6 Verlasset die Torheit, auf daß ihr lebet, und geht einher auf dem Wege des Verstandes!
Atstājiet nejēdzību, tad dzīvosiet, un staigājiet pa atzīšanas ceļu!“
7 Wer einen Spötter züchtigt, holt sich Beschimpfung, und wer einen Gottlosen bestraft, kriegt sein Teil.
Kas smējēju pamāca, tas dabūs kaunu, un kas bezdievīgo pārmāca, apsmieklu.
8 Bestrafe den Spötter nicht! Er haßt dich; bestrafe den Weisen, der wird dich lieben!
Nepamāci smējēju, ka viņš tevi neienīst; pamāci prātīgo, tas tevi mīlēs.
9 Gib dem Weisen, so wird er noch weiser werden; belehre den Gerechten, so wird er noch mehr lernen!
Dod prātīgam, tad viņš tiks jo prātīgs, māci taisnu, tad viņš pieaugs mācībā.
10 Der Weisheit Anfang ist die Furcht des HERRN, und die Erkenntnis des Heiligen ist Verstand.
Tā Kunga bijāšana ir gudrības iesākums, un izprast, kas svēts, tā ir atzīšana.
11 Denn durch mich werden deine Tage sich mehren und werden Jahre zu deinem Leben hinzugefügt.
Jo caur mani taps daudz tavu dienu un vairosies tev dzīvības gadi.
12 Bist du weise, so kommt es dir selbst zugute; bist du aber ein Spötter, so hast du's allein zu tragen.
Ja tu gudrs, tad tu sev gudrs; ja tu smējējs, tad tu viens pats to nesīsi.
13 Frau Torheit ist frech, dabei ein einfältiges Ding, das gar nichts weiß;
Nejēdzība ir sieva tītīga, ģeķīga, kas neatjēdz nenieka
14 und doch sitzt sie bei der Tür ihres Hauses, auf einem Sessel auf den Höhen der Stadt,
Tā sēž sava nama durvīs uz goda krēsla pilsētas augstās vietās,
15 daß sie denen, die des Weges gehen, die auf richtigem Pfade wandeln, zurufe:
Aicināt tos, kas iet garām pa ceļu, kas staigā savās taisnās tekās.
16 «Wer einfältig ist, der kehre hier ein!» Und zum Unverständigen spricht sie:
Kas nejēga, lai griežas šurp! Un kas neprātīgs, uz to viņa saka:
17 «Gestohlenes Wasser ist süß und heimliches Brot ist angenehm!»
„Zagts ūdens ir salds, un slēpta maize garda!“
