Sprueche 8
1 Ruft nicht die Weisheit laut, und läßt nicht die Klugheit ihre Stimme vernehmen?
Məgər hikmət çağırmırmı, Məgər dərrakə səsləmirmi
2 Oben auf den Höhen, draußen auf dem Wege, mitten auf den Straßen hat sie sich aufgestellt;
Uca yerlərdə, yol kənarında, Yollar ayrıcında dayanıb?
3 zur Seite der Tore, am Ausgang der Stadt, beim Eingang der Pforten ruft sie laut:
Darvazaların yanında, şəhərin qarşısında, Qapıların kandarında çağırır:
4 An euch, ihr Männer, ergeht mein Ruf, und meine Stimme an die Menschenkinder!
«Ey insanlar, mən sizi səsləyirəm, Ey bəşər övladları, sizə xitab edirəm.
5 Ihr Einfältigen, werdet klug, und ihr Toren, brauchet den Verstand!
Ey cahillər, uzaqgörən olun, Ey axmaqlar, ağıllanın.
6 Höret, denn ich habe Vortreffliches zu sagen, und meine Lippen öffnen sich für das, was gerade ist.
Dinləyin, əla şeylərdən danışıram, Dilimdən düz sözlər çıxır.
7 Denn mein Gaumen redet Wahrheit, aber meine Lippen verabscheuen loses Geschwätz.
Ağzım həqiqət söyləyir, Dilim şərdən iyrənir.
8 Alle Reden meines Mundes sind gerecht, es ist nichts Verkehrtes noch Verdrehtes darin.
Ağzımdan yalnız salehlik sözləri çıxır, Sözlərimdə nə əyrilik, nə də ki yalan var.
9 Den Verständigen sind sie ganz recht, und wer Erkenntnis sucht, findet sie richtig.
Anlayanlar üçün hər şey aydındır, Bilik qazananlar üçün bu bir həqiqətdir.
10 Nehmet meine Zucht an und nicht Silber, und Erkenntnis lieber als feines Gold.
Gümüşü yox, tərbiyəmi qəbul edin, Saf qızıldan çox biliyi seçin.
11 Ja, Weisheit ist besser als Perlen, und keine Kleinodien sind ihr zu vergleichen.
Çünki hikmət yaqutdan qiymətlidir, İnsanın könlü istəyən şeylər ona tay deyil.
12 Ich, die Weisheit, wohne bei dem Scharfsinn und gewinne die Erkenntnis wohldurchdachter Pläne.
Mən hikmətəm, uzaqgörənlik məndə məskən salıb, Biliyi, dərrakəni tapmışam.
13 Die Furcht des HERRN ist ein Hassen des Bösen; Stolz und Übermut, schlechten Wandel und ein verdrehtes Maul hasse ich.
Rəbb qorxusu pisliyə nifrət etməkdir, Lovğalığa, təkəbbürə, pis yola, Hiyləli dilə nifrət edərəm.
14 Von mir kommt Rat und Tüchtigkeit; ich bin verständig, mein ist die Kraft.
Nəsihət, sağlam şüur mənimdir, İdrak mənəm, qüvvəm var.
15 Durch mich herrschen die Könige und erlassen die Fürsten gerechte Verordnungen.
Mənim vasitəmlə şahlar hökmranlıq edir, Hökmdarlar ədalətli fərman verir.
16 Durch mich regieren die Herrscher und die Edeln, alle Richter auf Erden.
Ədalətli hakim olan bütün başçılar və əsilzadələr Mənim vasitəmlə hökm verir.
17 Ich liebe, die mich lieben, und die mich frühe suchen, finden mich.
Məni sevənləri sevirəm, Məni səylə axtaran tapır.
18 Reichtum und Ehre kommen mit mir, bedeutendes Vermögen und Gerechtigkeit.
Sərvət və şərəf, Dağılmaz var-dövlət və salehlik yanımdadır.
19 Meine Frucht ist besser als Gold, ja als feines Gold, und was ich einbringe, übertrifft auserlesenes Silber.
Barım qızıldan, saf qızıldan dəyərlidir, Bəhərim gümüşdən qiymətlidir.
20 Ich wandle auf dem Pfade der Gerechtigkeit, mitten auf der Bahn des Rechts,
Mən salehlik yolunda, Ədalət yollarının ortasında gəzərəm.
21 auf daß ich meinen Liebhabern ein wirkliches Erbteil verschaffe und ihre Schatzkammern fülle.
Məni sevənləri sərvətə çatdıraram, Xəzinələrini dolduraram.
22 Der HERR besaß mich am Anfang seiner Wege, ehe er etwas machte, vor aller Zeit.
Rəbb Öz yolunun başlanğıcında, Hər işindən əvvəl mənə malik oldu.
23 Ich war eingesetzt von Ewigkeit her, vor dem Anfang, vor dem Ursprung der Erde.
Yaradılışın əzəlindən, Dünya yaranmazdan əvvəl mən var idim.
24 Als noch keine Fluten waren, ward ich geboren, als die wasserreichen Quellen noch nicht flossen.
Dərin sular olmazdan əvvəl, Bol sulu çeşmələr olmazdan əvvəl doğulmuşam.
25 Ehe die Berge eingesenkt wurden, vor den Hügeln ward ich geboren.
Dağlar yaradılmazdan əvvəl, Təpələr mövcud olmazdan əvvəl təvəllüd tapmışam.
26 Als er die Erde noch nicht gemacht hatte und was außerhalb [derselben liegt], die ganze Summe des Weltenstaubs,
Rəbb dünyanı, çölü-düzü, torpaqları yaradanda,
27 als er den Himmel abzirkelte, war ich dabei; als er auf dem Meeresspiegel den Horizont abgrenzte,
Göyləri yaradanda, Dərinliyin üzü üstündə bir dairə çəkəndə,
28 als er die Wolken droben befestigte und die Brunnen der Tiefe mauerte;
Buludları yuxarıda yerləşdirəndə, Dərinlikdə bulaqları bağlayanda,
29 als er dem Meer seine Schranke setzte, damit die Wasser seinen Befehl nicht überschritten, als er den Grund der Erde legte,
Sular əmrindən çıxmasın deyə dənizə sədd çəkəndə, Yerin bünövrələrini təyin edəndə
30 da stand ich ihm als Werkmeister zur Seite und zu seinem Entzücken Tag für Tag und spielte vor seinem Angesicht allezeit;
Rəbbin yanında memar idim. Hər gün fərəhlənirdim, Hüzurunda həmişə sevinirdim.
31 ich spielte auf seinem Erdkreis und hatte mein Ergötzen an den Menschenkindern.
Yaratdığı aləmə görə sevinirdim, Bəşər övladlarına görə fərəhlənirdim.
32 Und nun, ihr Söhne, gehorchet mir! Wohl denen, die meine Wege bewahren!
İndi, ey övladlar, mənə qulaq asın: Yoluma bağlı qalan nə bəxtiyardır!
33 Gehorchet der Zucht und werdet weise und seid nicht zügellos!
Verdiyim tərbiyəyə qulaq asın, Hikmət alın, onu bir tərəfə atmayın.
34 Wohl dem Menschen, der mir also gehorcht, daß er täglich an meiner Pforte wacht und die Pfosten meiner Tür hütet;
Mənə qulaq asan, Hər gün darvazalarım qarşısında duran, Qapılarımda dayanıb gözləyən nə bəxtiyardır!
35 denn wer mich findet, der findet das Leben und erlangt Gnade von dem HERRN;
Çünki məni tapan həyat tapar, Rəbbi razı salar.
36 wer mich aber verfehlt, schadet seiner eigenen Seele; alle, die mich hassen, lieben den Tod!
Məni əldən verən canına qəsd edər, Mənə nifrət edənlərin hamısı ölümü sevər».
