Sprueche 7
1 Mein Sohn, bewahre meine Rede und birg meine Gebote in dir!
| ای پسر من سخنان مرا نگاه دار، و اوامر مرانزد خود ذخیره نما. | ۱ |
2 Beobachte meine Gebote, so wirst du leben, und bewahre meine Lehre wie einen Augapfel!
| اوامر مرا نگاه دار تازنده بمانی، و تعلیم مرا مثل مردمک چشم خویش. | ۲ |
3 Binde sie an deine Finger, schreibe sie auf die Tafel deines Herzens!
| آنها را بر انگشتهای خود ببند و آنها رابر لوح قلب خود مرقوم دار. | ۳ |
4 Sprich zur Weisheit: Du bist meine Schwester! und sage zum Verstand: Du bist mein Vertrauter!
| به حکمت بگو که تو خواهر من هستی و فهم را دوست خویش بخوان | ۴ |
5 daß du bewahrt bleibest vor dem fremden Weibe, vor der Buhlerin, die glatte Worte gibt!
| تا تو را از زن اجنبی نگاه دارد، و از زن غریبی که سخنان تملق‌آمیز می‌گوید. | ۵ |
6 Denn als ich am Fenster meines Hauses durch das Gitter guckte
| زیرا که از دریچه خانه خود نگاه کردم، و ازپشت شبکه خویش. | ۶ |
7 und die Einfältigen beobachtete, bemerkte ich unter den Söhnen einen unverständigen Jüngling.
| در میان جاهلان دیدم، ودر میان جوانان، جوانی ناقص العقل مشاهده نمودم، | ۷ |
8 Der strich auf der Gasse herum, nicht weit von ihrem Winkel, und betrat den Weg zu ihrem Haus
| که در کوچه بسوی گوشه او می‌گذشت. و به راه خانه وی می‌رفت، | ۸ |
9 in der Dämmerung, beim Einbruch der Nacht, da es dunkelte.
| در شام در حین زوال روز، در سیاهی شب و در ظلمت غلیظ، | ۹ |
10 Siehe, da lief ihm ein Weib entgegen im Hurenschmuck und verschmitzten Herzens,
| که اینک زنی به استقبال وی می‌آمد، در لباس زانیه ودر خباثت دل. | ۱۰ |
11 frech und zügellos. Ihre Füße können nicht zu Hause bleiben;
| زنی یاوه‌گو و سرکش که پایهایش در خانه‌اش قرار نمی گیرد. | ۱۱ |
12 bald auf der Straße, bald auf den Plätzen, an allen Ecken lauert sie.
| گاهی درکوچه‌ها و گاهی در شوارع عام، و نزد هر گوشه‌ای در کمین می‌باشد. | ۱۲ |
13 Die ergriff und küßte ihn, und mit unverschämter Miene sprach sie zu ihm:
| پس او را بگرفت و بوسید وچهره خود را بی‌حیا ساخته، او را گفت: | ۱۳ |
14 «Ich war ein Dankopfer schuldig, heute habe ich meine Gelübde bezahlt;
| «نزدمن ذبایح سلامتی است، زیرا که امروز نذرهای خود را وفا نمودم. | ۱۴ |
15 darum bin ich ausgegangen dir entgegen, um eifrig dein Angesicht zu suchen, und ich fand dich auch!
| از این جهت به استقبال توبیرون آمدم، تا روی تو را به سعی تمام بطلبم وحال تو را یافتم. | ۱۵ |
16 Ich habe mein Lager mit Teppichen gepolstert, mit bunten Decken von ägyptischem Garn;
| بر بستر خود دوشکهاگسترانیده‌ام، با دیباها از کتان مصری. | ۱۶ |
17 ich habe mein Bett besprengt mit Myrrhe, Aloe und Zimt.
| بسترخود را با مر و عود و سلیخه معطر ساخته‌ام. | ۱۷ |
18 Komm, wir wollen der Liebe genießen bis zum Morgen, uns an Liebkosungen ergötzen!
| بیاتا صبح از عشق سیر شویم، و خویشتن را ازمحبت خرم سازیم. | ۱۸ |
19 Denn der Mann ist nicht zu Hause, er hat eine weite Reise angetreten,
| زیرا صاحبخانه در خانه نیست، و سفر دور رفته است. | ۱۹ |
20 er hat den Geldbeutel mitgenommen und kommt erst am Tage des Vollmonds wieder heim.»
| کیسه نقره‌ای به‌دست گرفته و تا روز بدر تمام مراجعت نخواهدنمود.» | ۲۰ |
21 Durch ihr eifriges Zureden machte sie ihn geneigt und bewog ihn mit ihren glatten Worten,
| پس او را از زیادتی سخنانش فریفته کرد، واز تملق لبهایش او را اغوا نمود. | ۲۱ |
22 so daß er ihr plötzlich nachlief, wie ein Ochse zur Schlachtbank geht und wie ein Gefesselter zum Narrenhaus
| در ساعت ازعقب او مثل گاوی که به سلاخ خانه می‌رود، روانه شد و مانند احمق به زنجیرهای قصاص. | ۲۲ |
23 (bis ihm der Pfeil die Leber spaltet), wie ein Vogel ins Netz hinein fliegt und nicht weiß, daß es ihn sein Leben kostet!
| تا تیر به جگرش فرو رود، مثل گنجشکی که به دام می‌شتابد و نمی داند که به خطر جان خود می‌رود. | ۲۳ |
24 So schenkt mir nun Gehör, ihr Söhne, und merkt auf die Reden meines Mundes!
| پس حال‌ای پسران مرا بشنوید، و به سخنان دهانم توجه نمایید. | ۲۴ |
25 Dein Herz neige sich nicht ihren Wegen zu, und verirre dich nicht auf ihre Pfade;
| دل تو به راههایش مایل نشود، و به طریقهایش گمراه مشو، | ۲۵ |
26 denn sie hat viele verwundet und zu Fall gebracht, und gewaltig ist die Zahl ihrer Opfer.
| زیراکه او بسیاری را مجروح‌انداخته است، و جمیع کشتگانش زورآورانند. | ۲۶ |
