Sprueche 7
1 Mein Sohn, bewahre meine Rede und birg meine Gebote in dir!
Mijn zoon, bewaar mijn redenen, en leg mijn geboden bij u weg.
2 Beobachte meine Gebote, so wirst du leben, und bewahre meine Lehre wie einen Augapfel!
Bewaar mijn geboden, en leef, en mijn wet als den appel uwer ogen.
3 Binde sie an deine Finger, schreibe sie auf die Tafel deines Herzens!
Bind ze aan uw vingeren, schrijf ze op de tafels uws harten.
4 Sprich zur Weisheit: Du bist meine Schwester! und sage zum Verstand: Du bist mein Vertrauter!
Zeg tot de wijsheid: Gij zijt mijn zuster; en heet het verstand uw bloedvriend;
5 daß du bewahrt bleibest vor dem fremden Weibe, vor der Buhlerin, die glatte Worte gibt!
Opdat zij u bewaren voor een vreemde vrouw, voor de onbekende, die met haar redenen vleit.
6 Denn als ich am Fenster meines Hauses durch das Gitter guckte
Want door het venster van mijn huis, door mijn tralie keek ik uit;
7 und die Einfältigen beobachtete, bemerkte ich unter den Söhnen einen unverständigen Jüngling.
En ik zag onder de slechten; ik merkte onder de jonge gezellen een verstandelozen jongeling;
8 Der strich auf der Gasse herum, nicht weit von ihrem Winkel, und betrat den Weg zu ihrem Haus
Voorbijgaande op de straat, nevens haar hoek, en hij trad op den weg van haar huis.
9 in der Dämmerung, beim Einbruch der Nacht, da es dunkelte.
In de schemering, in den avond des daags, in den zwarten nacht en de donkerheid;
10 Siehe, da lief ihm ein Weib entgegen im Hurenschmuck und verschmitzten Herzens,
En ziet, een vrouw ontmoette hem in hoerenversiersel, en met het hart op haar hoede;
11 frech und zügellos. Ihre Füße können nicht zu Hause bleiben;
Deze was woelachtig en wederstrevig, haar voeten bleven in haar huis niet;
12 bald auf der Straße, bald auf den Plätzen, an allen Ecken lauert sie.
Nu buiten, dan op de straten zijnde, en bij alle hoeken loerende;
13 Die ergriff und küßte ihn, und mit unverschämter Miene sprach sie zu ihm:
En zij greep hem aan, en kuste hem; zij sterkte haar aangezicht, en zeide tot hem:
14 «Ich war ein Dankopfer schuldig, heute habe ich meine Gelübde bezahlt;
Dankoffers zijn bij mij, ik heb heden mijn geloften betaald;
15 darum bin ich ausgegangen dir entgegen, um eifrig dein Angesicht zu suchen, und ich fand dich auch!
Daarom ben ik uitgegaan u tegemoet, om uw aangezicht naarstiglijk te zoeken, en ik heb u gevonden.
16 Ich habe mein Lager mit Teppichen gepolstert, mit bunten Decken von ägyptischem Garn;
Ik heb mijn bedstede met tapijtsieraad toegemaakt, met uitgehouwen werken, met fijn linnen van Egypte;
17 ich habe mein Bett besprengt mit Myrrhe, Aloe und Zimt.
Ik heb mijn leger met mirre, aloe en kaneel welriekende gemaakt;
18 Komm, wir wollen der Liebe genießen bis zum Morgen, uns an Liebkosungen ergötzen!
Kom, laat ons dronken worden van minnen tot den morgen toe; laat ons ons vrolijk maken in grote liefde.
19 Denn der Mann ist nicht zu Hause, er hat eine weite Reise angetreten,
Want de man is niet in zijn huis, hij is een verren weg getogen;
20 er hat den Geldbeutel mitgenommen und kommt erst am Tage des Vollmonds wieder heim.»
Hij heeft een bundel gelds in zijn hand genomen; ten bestemden dage zal hij naar zijn huis komen.
21 Durch ihr eifriges Zureden machte sie ihn geneigt und bewog ihn mit ihren glatten Worten,
Zij bewoog hem door de veelheid van haar onderricht, zij dreef hem aan door het gevlei harer lippen.
22 so daß er ihr plötzlich nachlief, wie ein Ochse zur Schlachtbank geht und wie ein Gefesselter zum Narrenhaus
Hij ging haar straks achterna, gelijk een os ter slachting gaat, en gelijk een dwaas tot de tuchtiging der boeien.
23 (bis ihm der Pfeil die Leber spaltet), wie ein Vogel ins Netz hinein fliegt und nicht weiß, daß es ihn sein Leben kostet!
Totdat hem de pijl zijn lever doorsneed; gelijk een vogel zich haast naar den strik, en niet weet, dat dezelve tegen zijn leven is.
24 So schenkt mir nun Gehör, ihr Söhne, und merkt auf die Reden meines Mundes!
Nu dan, kinderen, hoort naar mij, en luistert naar de redenen mijns monds.
25 Dein Herz neige sich nicht ihren Wegen zu, und verirre dich nicht auf ihre Pfade;
Laat uw hart tot haar wegen niet wijken, dwaalt niet op haar paden.
26 denn sie hat viele verwundet und zu Fall gebracht, und gewaltig ist die Zahl ihrer Opfer.
Want zij heeft veel gewonden nedergeveld, en al haar gedoden zijn machtig vele.
