Sprueche 5
1 Mein Sohn, merke auf meine Weisheit und neige dein Ohr meiner Belehrung zu;
| ای پسرم، به سخنان حکیمانهٔ من گوش کن و به بصیرت من توجه نما. |
2 daß du Vorsicht übest und deine Lippen Erkenntnis bewahren.
| آنگاه خواهی دانست چگونه درست رفتار کنی، و سخنان تو نشان خواهد داد که از دانایی برخوردار هستی. |
3 Denn von Honig triefen die Lippen der Fremden, und glätter als Öl ist ihr Gaumen;
| زن بدکاره چرب زبان است و سخنان او مانند عسل شیرین می‌باشد؛ |
4 aber zuletzt ist sie bitter wie Wermut, scharf wie ein zweischneidig Schwert;
| ولی عاقبت جز تلخی و درد چیزی برای تو باقی نمی‌گذارد. |
| زن بدکاره تو را به سوی مرگ و جهنم می‌کشاند، (Sheol h7585) |
6 den Pfad des Lebens erwägt sie nicht einmal; sie geht eine unsichere Bahn, die sie selbst nicht kennt.
| زیرا او از راه زندگی منحرف شده و سرگردان است و نمی‌داند به کجا می‌رود. |
7 Und nun, ihr Söhne, höret mir zu und weichet nicht von den Reden meines Mundes!
| ای جوانان، به من گوش دهید و آنچه را که می‌خواهم به شما بگویم هرگز فراموش نکنید: |
8 Bleibe fern von dem Weg, der zu ihr führt, und nähere dich nicht der Tür ihres Hauses!
| از چنین زنی دوری کنید. حتی به در خانه‌اش هم نزدیک نشوید، |
9 Daß du nicht Fremden deine Ehre opferst und deine Jahre dem Grausamen;
| مبادا در دام وسوسه‌هایش گرفتار شوید و حیثیت خود را از دست بدهید و بقیه عمر خویش را صرف کسی کنید که رحم و شفقت ندارد. |
10 daß sich nicht Fremde von deinem Vermögen sättigen und du dich nicht abmühen müssest für eines andern Haus,
| مبادا غریبه‌ها اموال شما را تصاحب نمایند و ثمرهٔ زحمت شما از آن دیگران شود، |
11 also daß, wenn dir dann Leib und Fleisch hinschwindet, du zuletzt seufzen und sagen müssest:
| و عاقبت بیمار شده، از شدت درماندگی بنالید |
12 Warum habe ich doch die Zucht gehaßt, warum hat mein Herz die Zurechtweisung verachtet?
| و بگویید: «کاش که گوش می‌دادم! کاش که تسلیم هوسهایم نمی‌شدم! |
13 Ich habe nicht gehört auf die Stimme meiner Lehrer und meinen Lehrmeistern kein Gehör geschenkt!
| چرا به نصایح معلمانم گوش ندادم؟ چرا به سخنان ایشان توجه نکردم؟ |
14 Fast wäre ich gänzlich ins Unglück geraten, inmitten der Versammlung und der Gemeinde!
| اکنون باید پیش همه رسوا و سرافکنده باشم.» |
15 Trinke Wasser aus deinem Born und Ströme aus deinem Brunnen!
| پسرم، نسبت به همسر خود وفادار باش و تنها نسبت به او عشق بورز. |
16 Sollen deine Quellen sich auf die Straße ergießen, deine Wasserbäche auf die Plätze?
| چرا باید از زنان هرزهٔ خیابانی صاحب بچه شوی؟ |
17 Sie sollen dir allein gehören und keinem Fremden neben dir!
| فرزندان تو باید تنها مال خودت باشند و نباید غریبه‌ها در آنان سهمی داشته باشند. |
18 Dein Born sei gesegnet, und freue dich des Weibes deiner Jugend!
| پس با زنت خوش باش و از همسر خود که در ایام جوانی با او ازدواج کرده‌ای لذت ببر. |
19 Die liebliche Hindin, die anmutige Gemse, möge dich ihr Busen allezeit ergötzen, mögest du dich an ihrer Liebe stets berauschen!
| دلبریها و آغوش او تو را کافی باشد، و قلب تو فقط از عشق او سرشار گردد. |
20 Warum aber, mein Sohn, wolltest du dich an einer andern vergehen und den Busen einer Fremden umarmen?
| چرا باید به زن بدکاره دل ببندی و زنی را که به تو تعلق ندارد در آغوش بگیری؟ |
21 Denn eines jeglichen Wege liegen klar vor den Augen des HERRN, und er achtet auf alle seine Pfade!
| خداوند به دقت تو را زیر نظر دارد و هر کاری را که انجام می‌دهی می‌سنجد. |
22 Den Gottlosen nehmen seine eigenen Missetaten gefangen, und von den Stricken seiner Sünde wird er festgehalten.
| گناهان شخص بدکار مانند ریسمان به دورش می‌پیچد و او را گرفتار می‌سازد. |
23 Er stirbt an Zuchtlosigkeit, und infolge seiner großen Torheit taumelt er dahin.
| بلهوسی او باعث مرگش خواهد شد و حماقتش او را به نابودی خواهد کشاند. |
