Sprueche 5
1 Mein Sohn, merke auf meine Weisheit und neige dein Ohr meiner Belehrung zu;
Oğlum, mənim hikmətimə diqqət yetir, Qulağını müdrik sözlərimə tərəf çevir.
2 daß du Vorsicht übest und deine Lippen Erkenntnis bewahren.
Onda dərrakəyə bağlanarsan, Dilin biliyi kənara atmaz.
3 Denn von Honig triefen die Lippen der Fremden, und glätter als Öl ist ihr Gaumen;
Əxlaqsız qadının dodağından sanki bal axır, Dili şirin, yağdan yumşaqdır.
4 aber zuletzt ist sie bitter wie Wermut, scharf wie ein zweischneidig Schwert;
Amma aqibəti yovşan kimi acıdır, İkiağızlı qılınc kimi kəskindir.
Onun ayaqları ölümə aparır, Onun addımları ölülər diyarına çatır. (Sheol h7585)
6 den Pfad des Lebens erwägt sie nicht einmal; sie geht eine unsichere Bahn, die sie selbst nicht kennt.
Həyat yoluna fikir vermir, Yolları dolaşıqdır, özü də bilmir.
7 Und nun, ihr Söhne, höret mir zu und weichet nicht von den Reden meines Mundes!
İndi, ey övladlar, mənə qulaq asın, Dilimdən çıxan sözlərdən yayınmayın.
8 Bleibe fern von dem Weg, der zu ihr führt, und nähere dich nicht der Tür ihres Hauses!
Belə qadından uzaq ol, Evinin qapısına yaxın getmə.
9 Daß du nicht Fremden deine Ehre opferst und deine Jahre dem Grausamen;
Yoxsa şərəfini yadlara verərsən, Ömrünü zalımlara sərf edərsən.
10 daß sich nicht Fremde von deinem Vermögen sättigen und du dich nicht abmühen müssest für eines andern Haus,
Sənin var-yoxunu yadlar yeyər, Qazancın özgənin evinə gedər.
11 also daß, wenn dir dann Leib und Fleisch hinschwindet, du zuletzt seufzen und sagen müssest:
Ömrünün sonu çatanda, Canında taqət qalmayanda Ah-nalə çəkərək belə deyərsən:
12 Warum habe ich doch die Zucht gehaßt, warum hat mein Herz die Zurechtweisung verachtet?
«Mən də tərbiyəyə nifrət etdim, Ürəyimdə məzəmmətlərə güldüm!
13 Ich habe nicht gehört auf die Stimme meiner Lehrer und meinen Lehrmeistern kein Gehör geschenkt!
Müəllimimin sözünə baxmadım, Tərbiyəçilərimə qulaq asmadım.
14 Fast wäre ich gänzlich ins Unglück geraten, inmitten der Versammlung und der Gemeinde!
Camaatın və icmanın arasında Az qala hər cür bəlaya düşəcəkdim».
15 Trinke Wasser aus deinem Born und Ströme aus deinem Brunnen!
Öz su anbarından, Öz quyunun içməli suyundan iç.
16 Sollen deine Quellen sich auf die Straße ergießen, deine Wasserbäche auf die Plätze?
Niyə sənin qaynaqların küçələrə, Su arxların meydanlara axıb getsin?
17 Sie sollen dir allein gehören und keinem Fremden neben dir!
Onlar yalnız səninki olsun, Yadlara paylama.
18 Dein Born sei gesegnet, und freue dich des Weibes deiner Jugend!
Qoy çeşmən bərəkətli olsun, Gənc ikən evləndiyin arvadınla xoşbəxt yaşa!
19 Die liebliche Hindin, die anmutige Gemse, möge dich ihr Busen allezeit ergötzen, mögest du dich an ihrer Liebe stets berauschen!
Sevimli maralın, gözəl ceyranın Həmişə səni öz döşləri ilə doydursun, Onun eşqi ilə məst ol.
20 Warum aber, mein Sohn, wolltest du dich an einer andern vergehen und den Busen einer Fremden umarmen?
Oğlum, niyə əxlaqsız qadınla məst olmalısan, Yad arvadı qoynuna almalısan?
21 Denn eines jeglichen Wege liegen klar vor den Augen des HERRN, und er achtet auf alle seine Pfade!
İnsanların yolları Rəbbin gözü qarşısındadır, Onların hər addımlarını yoxlayır.
22 Den Gottlosen nehmen seine eigenen Missetaten gefangen, und von den Stricken seiner Sünde wird er festgehalten.
Şər insan öz təqsirlərinə görə tutular, Günahının kəməndinə dolanar.
23 Er stirbt an Zuchtlosigkeit, und infolge seiner großen Torheit taumelt er dahin.
Tərbiyəsizliyi üzündən həlak olar, Hədsiz səfehliyi üzündən azar.
