< Sprueche 26 >

1 Wie der Schnee zum Sommer und der Regen zur Ernte, so wenig paßt Ehre für den Narren.
Såsom snö icke hör till sommaren och regn icke till skördetiden, så höves det ej heller att dåren får ära.
2 Wie ein Sperling davonflattert und eine Schwalbe wegfliegt, so ein unverdienter Fluch: er trifft nicht ein.
Såsom sparven far sin kos, och såsom svalan flyger bort, så far en oförtjänt förbannelse förbi.
3 Dem Pferd eine Geißel, dem Esel ein Zaum und dem Narren eine Rute auf den Rücken!
Piskan för hästen, betslet för åsnan och riset för dårarnas rygg!
4 Antworte dem Narren nicht nach seiner Narrheit, damit du ihm nicht gleichest;
Svara icke dåren efter hans oförnuft, så att du icke själv bliver honom lik.
5 antworte aber dem Narren nach seiner Narrheit, damit er sich nicht weise dünke.
Svara dåren efter hans oförnuft, för att han icke må tycka sig vara vis.
6 Es haut sich die Füße ab und muß Ärger schlucken, wer seine Sachen durch einen Narren besorgen läßt.
Den som sänder bud med en dåre, han hugger själv av sig fötterna, och får olycka till dryck.
7 Schwach wie die Beine des Lahmen, so ist ein [weiser] Spruch im Munde des Toren.
Lika den lames ben, som hänga kraftlösa ned, äro ordspråk i dårars mun.
8 Wie wenn man einen Stein in der Schleuder festbindet, so ist's, wenn man einem Toren Ehre erweist.
Såsom att binda slungstenen fast vid slungan, så är det att giva ära åt en dåre.
9 Ein Dorn geriet in die Hand eines Trunkenen und ein Spruch in den Mund der Toren!
Såsom när en törntagg kommer i en drucken mans hand, så är det med ordspråk i dårars mun.
10 Ein Händelsüchtiger verletzt alle und nimmt Toren und Landstreicher in seinen Sold.
En mästare gör själv allt, men dåren lejer, och lejer vem som kommer.
11 Wie ein Hund, der zu seinem Gespei zurückkehrt, so ist ein Narr, der seine Dummheit wiederholt.
Lik en hund som vänder åter till i sina spyor dåre som på nytt begynner sitt oförnuft.
12 Siehst du einen Mann, der sich selbst weise dünkt, so kannst du für einen Toren mehr Hoffnung haben als für ihn!
Ser du en man som tycker sig själv vara vis, det är mer hopp om en dåre än om honom.
13 Der Faule spricht: «Es ist ein Löwe draußen, ein Leu ist mitten auf der Straße!»
Den late säger: "Ett vilddjur är på vägen, ja, ett lejon är på gatorna.
14 Die Tür dreht sich in der Angel und der Faule in seinem Bett.
Dörren vänder sig på sitt gångjärn, och den late vänder sig i sin säng.
15 Der Faule steckt seine Hand in die Schüssel; er bringt sie kaum mehr zum Mund zurück!
Den late sticker sin hand i fatet, men finner det mödosamt att föra den åter till munnen.
16 Ein Fauler dünkt sich weiser als sieben, die verständige Antworten geben.
Den late tycker sig vara vis, mer än sju som giva förståndiga svar.
17 Es packt einen vorüberlaufenden Hund bei den Ohren, wer sich in einen Streit mischt, der ihn nichts angeht.
Lik en som griper en hund i öronen är den som förivrar sig vid andras kiv, där han går fram.
18 Wie ein Wahnsinniger, der feurige und todbringende Pfeile abschießt,
Lik en rasande, som slungar ut brandpilar och skjuter och dödar,
19 so ist ein Mensch, der seinen Nächsten betrügt und dann spricht: «Ich habe nur gescherzt!»
är en man som bedrager sin nästa och sedan säger: "Jag gjorde det ju på skämt."
20 Wo kein Holz mehr ist, erlischt das Feuer; und wenn der Verleumder fort ist, so hört der Hader auf.
När veden tager slut, slocknar elden. och när örontasslaren är borta, stillas trätan.
21 Zur Glut braucht es Kohlen und zum Feuer Holz, und um Streit anzufangen, einen zänkischen Mann.
Såsom glöd kommer av kol, och eld av ved, så upptändes kiv av en trätgirig man.
22 Die Worte des Verleumders sind wie Leckerbissen; sie dringen ins Innerste des Leibes.
Örontasslarens ord äro såsom läckerbitar och tränga ned till hjärtats innandömen.
23 Silberschaum über Scherben gezogen, also sind feurige Lippen und ein böses Herz.
Såsom silverglasering på ett söndrigt lerkärl äro kärleksglödande läppar, där hjärtat är ondskefullt.
24 Mit seinen Lippen verstellt sich der Hasser, und in seinem Herzen nimmt er sich Betrügereien vor.
En fiende förställer sig i sitt tal, men i sitt hjärta bär han på svek.
25 Wenn er schöne Worte macht, so traue ihm nicht; denn es sind sieben Greuel in seinem Herzen.
Om han gör sin röst ljuvlig, så tro honom dock icke, ty sjufaldig styggelse är i hans hjärta.
26 Hüllt sich der Haß in Täuschung, so wird seine Bosheit doch offenbar in der Gemeinde.
Hatet brukar list att fördölja sig med, men den hatfulles ondska varder dock uppenbar i församlingen.
27 Wer [andern] eine Grube gräbt, fällt selbst hinein; und wer einen Stein wälzt, zu dem kehrt er zurück.
Den som gräver en grop, han faller själv däri, och den som vältrar upp en sten, på honom rullar den tillbaka.
28 Eine Lügenzunge haßt die von ihr Zermalmten, und ein glattes Maul richtet Verderben an.
En lögnaktig tunga hatar dem hon har krossat, och en hal mun kommer fall åstad.

< Sprueche 26 >