Matthaeus 25
1 Dann wird das Himmelreich zehn Jungfrauen gleich sein, die ihre Lampen nahmen und dem Bräutigam entgegengingen.
യാ ദശ കന്യാഃ പ്രദീപാൻ ഗൃഹ്ലത്യോ വരം സാക്ഷാത് കർത്തും ബഹിരിതാഃ, താഭിസ്തദാ സ്വർഗീയരാജ്യസ്യ സാദൃശ്യം ഭവിഷ്യതി|
2 Fünf von ihnen aber waren töricht und fünf klug.
താസാം കന്യാനാം മധ്യേ പഞ്ച സുധിയഃ പഞ്ച ദുർധിയ ആസൻ|
3 Die törichten nahmen zwar ihre Lampen, aber sie nahmen kein Öl mit sich.
യാ ദുർധിയസ്താഃ പ്രദീപാൻ സങ്ഗേ ഗൃഹീത്വാ തൈലം ന ജഗൃഹുഃ,
4 Die klugen aber nahmen Öl in ihren Gefäßen, samt ihren Lampen.
കിന്തു സുധിയഃ പ്രദീപാൻ പാത്രേണ തൈലഞ്ച ജഗൃഹുഃ|
5 Als nun der Bräutigam verzog, wurden sie alle schläfrig und schliefen ein.
അനന്തരം വരേ വിലമ്ബിതേ താഃ സർവ്വാ നിദ്രാവിഷ്ടാ നിദ്രാം ജഗ്മുഃ|
6 Um Mitternacht aber entstand ein Geschrei: Siehe, der Bräutigam kommt! Gehet aus, ihm entgegen!
അനന്തരമ് അർദ്ധരാത്രേ പശ്യത വര ആഗച്ഛതി, തം സാക്ഷാത് കർത്തും ബഹിര്യാതേതി ജനരവാത്
7 Da erwachten alle jene Jungfrauen und rüsteten ihre Lampen.
താഃ സർവ്വാഃ കന്യാ ഉത്ഥായ പ്രദീപാൻ ആസാദയിതും ആരഭന്ത|
8 Die törichten aber sprachen zu den klugen: Gebt uns von eurem Öl; denn unsre Lampen erlöschen!
തതോ ദുർധിയഃ സുധിയ ഊചുഃ, കിഞ്ചിത് തൈലം ദത്ത, പ്രദീപാ അസ്മാകം നിർവ്വാണാഃ|
9 Aber die klugen antworteten und sprachen: Niemals! Es würde nicht reichen für uns und für euch! Gehet vielmehr hin zu den Krämern und kaufet für euch selbst!
കിന്തു സുധിയഃ പ്രത്യവദൻ, ദത്തേ യുഷ്മാനസ്മാംശ്ച പ്രതി തൈലം ന്യൂനീഭവേത്, തസ്മാദ് വിക്രേതൃണാം സമീപം ഗത്വാ സ്വാർഥം തൈലം ക്രീണീത|
10 Während sie aber hingingen, um zu kaufen, kam der Bräutigam; und die bereit waren, gingen mit ihm hinein zur Hochzeit; und die Tür wurde verschlossen.
തദാ താസു ക്രേതും ഗതാസു വര ആജഗാമ, തതോ യാഃ സജ്ജിതാ ആസൻ, താസ്തേന സാകം വിവാഹീയം വേശ്മ പ്രവിവിശുഃ|
11 Hernach kommen auch die übrigen Jungfrauen und sagen: Herr, Herr, tue uns auf!
അനന്തരം ദ്വാരേ രുദ്ധേ അപരാഃ കന്യാ ആഗത്യ ജഗദുഃ, ഹേ പ്രഭോ, ഹേ പ്രഭോ, അസ്മാൻ പ്രതി ദ്വാരം മോചയ|
12 Er aber antwortete und sprach: Wahrlich, ich sage euch, ich kenne euch nicht!
കിന്തു സ ഉക്തവാൻ, തഥ്യം വദാമി, യുഷ്മാനഹം ന വേദ്മി|
13 Darum wachet; denn ihr wisset weder den Tag noch die Stunde!
അതോ ജാഗ്രതഃ സന്തസ്തിഷ്ഠത, മനുജസുതഃ കസ്മിൻ ദിനേ കസ്മിൻ ദണ്ഡേ വാഗമിഷ്യതി, തദ് യുഷ്മാഭി ർന ജ്ഞായതേ|
14 Denn es ist wie bei einem Menschen, der verreisen wollte, seine Knechte rief und ihnen seine Güter übergab;
അപരം സ ഏതാദൃശഃ കസ്യചിത് പുംസസ്തുല്യഃ, യോ ദൂരദേശം പ്രതി യാത്രാകാലേ നിജദാസാൻ ആഹൂയ തേഷാം സ്വസ്വസാമർഥ്യാനുരൂപമ്
15 dem einen gab er fünf Talente, dem andern zwei, dem dritten eins, einem jeden nach seiner Kraft, und reiste ab.
ഏകസ്മിൻ മുദ്രാണാം പഞ്ച പോടലികാഃ അന്യസ്മിംശ്ച ദ്വേ പോടലികേ അപരസ്മിംശ്ച പോടലികൈകാമ് ഇത്ഥം പ്രതിജനം സമർപ്യ സ്വയം പ്രവാസം ഗതവാൻ|
16 Da ging der, welcher die fünf Talente empfangen, hin und handelte mit ihnen und gewann fünf andere.
അനന്തരം യോ ദാസഃ പഞ്ച പോടലികാഃ ലബ്ധവാൻ, സ ഗത്വാ വാണിജ്യം വിധായ താ ദ്വിഗുണീചകാര|
17 Desgleichen, der die zwei Talente empfangen, gewann auch zwei andere.
യശ്ച ദാസോ ദ്വേ പോടലികേ അലഭത, സോപി താ മുദ്രാ ദ്വിഗുണീചകാര|
18 Der aber das eine empfangen hatte, ging hin, grub die Erde auf und verbarg das Geld seines Herrn.
കിന്തു യോ ദാസ ഏകാം പോടലികാം ലബ്ധവാൻ, സ ഗത്വാ ഭൂമിം ഖനിത്വാ തന്മധ്യേ നിജപ്രഭോസ്താ മുദ്രാ ഗോപയാഞ്ചകാര|
19 Nach langer Zeit kommt der Herr dieser Knechte und hält Abrechnung mit ihnen.
തദനന്തരം ബഹുതിഥേ കാലേ ഗതേ തേഷാം ദാസാനാം പ്രഭുരാഗത്യ തൈർദാസൈഃ സമം ഗണയാഞ്ചകാര|
20 Da trat der hinzu, der die fünf Talente empfangen, brachte noch fünf andere Talente herzu und sprach: Herr, du hast mir fünf Talente übergeben; siehe, ich habe damit fünf andere gewonnen.
തദാനീം യഃ പഞ്ച പോടലികാഃ പ്രാപ്തവാൻ സ താ ദ്വിഗുണീകൃതമുദ്രാ ആനീയ ജഗാദ; ഹേ പ്രഭോ, ഭവതാ മയി പഞ്ച പോടലികാഃ സമർപിതാഃ, പശ്യതു, താ മയാ ദ്വിഗുണീകൃതാഃ|
21 Sein Herr spricht zu ihm: Gut, du braver und treuer Knecht! Du bist über wenigem treu gewesen, ich will dich über vieles setzen; gehe ein zu deines Herrn Freude!
തദാനീം തസ്യ പ്രഭുസ്തമുവാച, ഹേ ഉത്തമ വിശ്വാസ്യ ദാസ, ത്വം ധന്യോസി, സ്തോകേന വിശ്വാസ്യോ ജാതഃ, തസ്മാത് ത്വാം ബഹുവിത്താധിപം കരോമി, ത്വം സ്വപ്രഭോഃ സുഖസ്യ ഭാഗീ ഭവ|
22 Da trat auch der hinzu, welcher die zwei Talente empfangen hatte, und sprach: Herr, du hast mir zwei Talente übergeben; siehe, ich habe zwei andere Talente gewonnen.
തതോ യേന ദ്വേ പോടലികേ ലബ്ധേ സോപ്യാഗത്യ ജഗാദ, ഹേ പ്രഭോ, ഭവതാ മയി ദ്വേ പോടലികേ സമർപിതേ, പശ്യതു തേ മയാ ദ്വിഗുണീകൃതേ|
23 Sein Herr spricht zu ihm: Gut, du braver und treuer Knecht! Du bist über wenigem treu gewesen, ich will dich über vieles setzen; gehe ein zu deines Herrn Freude!
തേന തസ്യ പ്രഭുസ്തമവോചത്, ഹേ ഉത്തമ വിശ്വാസ്യ ദാസ, ത്വം ധന്യോസി, സ്തോകേന വിശ്വാസ്യോ ജാതഃ, തസ്മാത് ത്വാം ബഹുദ്രവിണാധിപം കരോമി, ത്വം നിജപ്രഭോഃ സുഖസ്യ ഭാഗീ ഭവ|
24 Da trat auch der hinzu, der das eine Talent empfangen, und sprach: Herr, ich wußte, daß du ein harter Mann bist; du erntest, wo du nicht gesät, und sammelst, wo du nicht ausgestreut hast;
അനന്തരം യ ഏകാം പോടലികാം ലബ്ധവാൻ, സ ഏത്യ കഥിതവാൻ, ഹേ പ്രഭോ, ത്വാം കഠിനനരം ജ്ഞാതവാൻ, ത്വയാ യത്ര നോപ്തം, തത്രൈവ കൃത്യതേ, യത്ര ച ന കീർണം, തത്രൈവ സംഗൃഹ്യതേ|
25 und ich fürchtete mich, ging hin und verbarg dein Talent in der Erde. Siehe, da hast du das Deine!
അതോഹം സശങ്കഃ സൻ ഗത്വാ തവ മുദ്രാ ഭൂമധ്യേ സംഗോപ്യ സ്ഥാപിതവാൻ, പശ്യ, തവ യത് തദേവ ഗൃഹാണ|
26 Aber sein Herr antwortete und sprach zu ihm: Du böser und fauler Knecht! Wußtest du, daß ich ernte, wo ich nicht gesät, und sammle, wo ich nicht ausgestreut habe?
തദാ തസ്യ പ്രഭുഃ പ്രത്യവദത് രേ ദുഷ്ടാലസ ദാസ, യത്രാഹം ന വപാമി, തത്ര ഛിനദ്മി, യത്ര ച ന കിരാമി, തത്രേവ സംഗൃഹ്ലാമീതി ചേദജാനാസ്തർഹി
27 Dann hättest du mein Geld den Wechslern bringen sollen, so hätte ich bei meinem Kommen das Meine mit Zinsen zurückerhalten.
വണിക്ഷു മമ വിത്താർപണം തവോചിതമാസീത്, യേനാഹമാഗത്യ വൃദ്വ്യാ സാകം മൂലമുദ്രാഃ പ്രാപ്സ്യമ്|
28 Darum nehmet ihm das Talent weg und gebet es dem, der die zehn Talente hat!
അതോസ്മാത് താം പോടലികാമ് ആദായ യസ്യ ദശ പോടലികാഃ സന്തി തസ്മിന്നർപയത|
29 Denn wer da hat, dem wird gegeben werden, damit er Überfluß habe; von dem aber, der nicht hat, wird auch das genommen werden, was er hat.
യേന വർദ്വ്യതേ തസ്മിന്നൈവാർപിഷ്യതേ, തസ്യൈവ ച ബാഹുല്യം ഭവിഷ്യതി, കിന്തു യേന ന വർദ്വ്യതേ, തസ്യാന്തികേ യത് കിഞ്ചന തിഷ്ഠതി, തദപി പുനർനേഷ്യതേ|
30 Und den unnützen Knecht werfet hinaus in die äußerste Finsternis. Dort wird das Heulen und Zähneknirschen sein.
അപരം യൂയം തമകർമ്മണ്യം ദാസം നീത്വാ യത്ര സ്ഥാനേ ക്രന്ദനം ദന്തഘർഷണഞ്ച വിദ്യേതേ, തസ്മിൻ ബഹിർഭൂതതമസി നിക്ഷിപത|
31 Wenn aber des Menschen Sohn in seiner Herrlichkeit kommen wird und alle heiligen Engel mit ihm, dann wird er sitzen auf dem Throne seiner Herrlichkeit;
യദാ മനുജസുതഃ പവിത്രദൂതാൻ സങ്ഗിനഃ കൃത്വാ നിജപ്രഭാവേനാഗത്യ നിജതേജോമയേ സിംഹാസനേ നിവേക്ഷ്യതി,
32 und vor ihm werden alle Völker versammelt werden, und er wird sie voneinander scheiden, wie ein Hirt die Schafe von den Böcken scheidet,
തദാ തത്സമ്മുഖേ സർവ്വജാതീയാ ജനാ സംമേലിഷ്യന്തി| തതോ മേഷപാലകോ യഥാ ഛാഗേഭ്യോഽവീൻ പൃഥക് കരോതി തഥാ സോപ്യേകസ്മാദന്യമ് ഇത്ഥം താൻ പൃഥക കൃത്വാവീൻ
33 und er wird die Schafe zu seiner Rechten stellen, die Böcke aber zu seiner Linken.
ദക്ഷിണേ ഛാഗാംശ്ച വാമേ സ്ഥാപയിഷ്യതി|
34 Dann wird der König denen zu seiner Rechten sagen: Kommet her, ihr Gesegneten meines Vaters, ererbet das Reich, das euch bereitet ist seit Grundlegung der Welt!
തതഃ പരം രാജാ ദക്ഷിണസ്ഥിതാൻ മാനവാൻ വദിഷ്യതി, ആഗച്ഛത മത്താതസ്യാനുഗ്രഹഭാജനാനി, യുഷ്മത്കൃത ആ ജഗദാരമ്ഭത് യദ് രാജ്യമ് ആസാദിതം തദധികുരുത|
35 Denn ich bin hungrig gewesen, und ihr habt mich gespeist; ich bin durstig gewesen, und ihr habt mich getränkt; ich bin ein Fremdling gewesen, und ihr habt mich beherbergt;
യതോ ബുഭുക്ഷിതായ മഹ്യം ഭോജ്യമ് അദത്ത, പിപാസിതായ പേയമദത്ത, വിദേശിനം മാം സ്വസ്ഥാനമനയത,
36 ich bin nackt gewesen, und ihr habt mich bekleidet; ich bin krank gewesen, und ihr habt mich besucht; ich bin gefangen gewesen, und ihr seid zu mir gekommen.
വസ്ത്രഹീനം മാം വസനം പര്യ്യധാപയത, പീഡീതം മാം ദ്രഷ്ടുമാഗച്ഛത, കാരാസ്ഥഞ്ച മാം വീക്ഷിതുമ ആഗച്ഛത|
37 Dann werden ihm die Gerechten antworten und sagen: Herr, wann haben wir dich hungrig gesehen und haben dich gespeist, oder durstig und haben dich getränkt?
തദാ ധാർമ്മികാഃ പ്രതിവദിഷ്യന്തി, ഹേ പ്രഭോ, കദാ ത്വാം ക്ഷുധിതം വീക്ഷ്യ വയമഭോജയാമ? വാ പിപാസിതം വീക്ഷ്യ അപായയാമ?
38 Wann haben wir dich als Fremdling gesehen und haben dich beherbergt, oder nackt und haben dich bekleidet?
കദാ വാ ത്വാം വിദേശിനം വിലോക്യ സ്വസ്ഥാനമനയാമ? കദാ വാ ത്വാം നഗ്നം വീക്ഷ്യ വസനം പര്യ്യധാപയാമ?
39 Wann haben wir dich krank gesehen, oder im Gefängnis, und sind zu dir gekommen?
കദാ വാ ത്വാം പീഡിതം കാരാസ്ഥഞ്ച വീക്ഷ്യ ത്വദന്തികമഗച്ഛാമ?
40 Und der König wird ihnen antworten und sagen: Wahrlich, ich sage euch, insofern ihr es getan habt einem dieser meiner geringsten Brüder, habt ihr es mir getan!
തദാനീം രാജാ താൻ പ്രതിവദിഷ്യതി, യുഷ്മാനഹം സത്യം വദാമി, മമൈതേഷാം ഭ്രാതൃണാം മധ്യേ കഞ്ചനൈകം ക്ഷുദ്രതമം പ്രതി യദ് അകുരുത, തന്മാം പ്രത്യകുരുത|
41 Dann wird er auch denen zur Linken sagen: Gehet hinweg von mir, ihr Verfluchten, in das ewige Feuer, das bereitet ist dem Teufel und seinen Engeln! (aiōnios g166)
പശ്ചാത് സ വാമസ്ഥിതാൻ ജനാൻ വദിഷ്യതി, രേ ശാപഗ്രസ്താഃ സർവ്വേ, ശൈതാനേ തസ്യ ദൂതേഭ്യശ്ച യോഽനന്തവഹ്നിരാസാദിത ആസ്തേ, യൂയം മദന്തികാത് തമഗ്നിം ഗച്ഛത| (aiōnios g166)
42 Denn ich bin hungrig gewesen, und ihr habt mich nicht gespeist; ich bin durstig gewesen, und ihr habt mich nicht getränkt;
യതോ ക്ഷുധിതായ മഹ്യമാഹാരം നാദത്ത, പിപാസിതായ മഹ്യം പേയം നാദത്ത,
43 ich bin ein Fremdling gewesen, und ihr habt mich nicht beherbergt; nackt, und ihr habt mich nicht bekleidet; krank und gefangen, und ihr habt mich nicht besucht!
വിദേശിനം മാം സ്വസ്ഥാനം നാനയത, വസനഹീനം മാം വസനം ന പര്യ്യധാപയത, പീഡിതം കാരാസ്ഥഞ്ച മാം വീക്ഷിതും നാഗച്ഛത|
44 Dann werden auch sie ihm antworten und sagen: Herr, wann haben wir dich hungrig oder durstig oder als Fremdling oder nackt oder krank oder gefangen gesehen und haben dir nicht gedient?
തദാ തേ പ്രതിവദിഷ്യന്തി, ഹേ പ്രഭോ, കദാ ത്വാം ക്ഷുധിതം വാ പിപാസിതം വാ വിദേശിനം വാ നഗ്നം വാ പീഡിതം വാ കാരാസ്ഥം വീക്ഷ്യ ത്വാം നാസേവാമഹി?
45 Dann wird er ihnen antworten: Wahrlich, ich sage euch, insofern ihr es nicht getan habt einem dieser Geringsten, habt ihr es mir auch nicht getan!
തദാ സ താൻ വദിഷ്യതി, തഥ്യമഹം യുഷ്മാൻ ബ്രവീമി, യുഷ്മാഭിരേഷാം കഞ്ചന ക്ഷോദിഷ്ഠം പ്രതി യന്നാകാരി, തന്മാം പ്രത്യേവ നാകാരി|
