Matthaeus 21
1 Und als sie sich Jerusalem näherten und nach Bethphage an den Ölberg kamen, sandte Jesus zwei Jünger
ज़ैखन यीशु ते कने तैसेरे चेले यरूशलेम नगरेरे नेड़े पुज़े, त यीशुए ज़ैतून पहाड़े पुड़ बैतफगे मरां अपने दूई चेले एन ज़ोइतां अग्रोवं भेज़े।
2 und sprach zu ihnen: Gehet in den Flecken, der vor euch liegt, und alsbald werdet ihr eine Eselin angebunden finden und ein Füllen bei ihr, die bindet los und führet sie zu mir!
“अपने सामने उस ड्लव्वें मां गाथ, ते तैड़ी पुज़ेले, त तुसन अक गधी बंधोरी मैलनिये, ते तैस साथी तैसेरो बच्चो भी भोनोए, तैस खोलतां इड़ी मीं कां आनां।”
3 Und wenn euch jemand etwas sagt, so sprechet: Der Herr bedarf ihrer; dann wird er sie alsbald senden.
अगर तुसन कोई पुच़्छ़े, त तुस ज़ोइयथ, कि प्रभुए एसेरी ज़रूरत आए, ते तै लूशी तैस वापस भेज़ेलो।
4 Das ist aber geschehen, damit erfüllt würde, was durch den Propheten gesagt ist, der da spricht:
इन सब किछ एल्हेरेलेइ भोवं, कि नेबे ज़ैन वचन ज़ोरू थियूं, तैन पूरू भोवं,
5 «Saget der Tochter Zion: Siehe, dein König kommt zu dir, sanftmütig und reitend auf einer Eselin und auf einem Füllen, dem Jungen des Lasttiers.»
“सिय्योनेरे कुइये सेइं ज़ोथ, कि तेरो राज़ो तीं कां ओरोए, ते तै बड़ो हलीमी ते तै गैधी पुड़ च़ेढ़तां ओरोए, बल्के गधेरे बच्चे पुड़।”
6 Die Jünger aber gingen hin und taten, wie Jesus ihnen befohlen hatte,
चेले च़ले जे ते ज़ेन्च़रे यीशुए ज़ोरू थियूं, तैनेईं तेन्च़रे कियूं।
7 und brachten die Eselin und das Füllen und legten ihre Kleider auf sie und setzten ihn darauf.
तैनेईं तै गधी ते तैसारो बच्चो आनो, ते तैन पुड़ अपना लिगड़ां छ़डां, ते यीशु तैस पुड़ च़ेढ़तां च़लो।
8 Aber die meisten unter dem Volk breiteten ihre Kleider auf den Weg; andere hieben Zweige von den Bäumen und streuten sie auf den Weg.
बड़े लोकेईं अपना लिगड़ां बत्ती मां बिछ़ां, ते किछेईं बुट्टा केरे डाल केटतां बत्ती मांमेइं छ़डोरे थिये।
9 Und das Volk, das vorausging, und die, welche nachfolgten, schrieen und sprachen: Hosianna dem Sohne Davids! Gelobt sei, der da kommt im Namen des Herrn! Hosianna in der Höhe!
ते तैना लोक ज़ैना यीशु सेइं साथी अग्री-अग्री ते पत्ती-पत्ती च़लोरे थिये, तैना नहरे देते थिये, “दाऊदेरे मट्ठेरी होशाना (तारीफ़), धने तै, ज़ै प्रभुएरे नंव्वे सेइं एइते, स्वर्गे मां होशाना।”
10 Und als er in Jerusalem einzog, kam die ganze Stadt in Bewegung und sprach: Wer ist der?
ज़ैखन यीशु यरूशलेम नगरे मां पुज़ो, त सारे नगर मां हलचल मेच़ि जेई, ते लोक ज़ोने लग्गे, “ए कौने?”
11 Das Volk aber sagte: Das ist Jesus, der Prophet von Nazareth in Galiläa!
लोकेईं ज़ोवं, “ई गलीलेरे नासरत नगरेरो नबी यीशुए।”
12 Und Jesus ging in den Tempel Gottes hinein und trieb alle hinaus, die im Tempel verkauften und kauften, und stieß die Tische der Wechsler um und die Stühle derer, welche Tauben verkauften.
यीशुए परमेशरेरे मन्दरेरे अंगने मां गेइतां, ज़ैना बुपारी बुपार केरते थिये सब तैट्ठां कढे, तैनी सुनारां केरि दुकान ते कबूतर बेच़ने बालां केरि ठारां ट्लोड़ी।
13 Und er sprach zu ihnen: Es steht geschrieben: «Mein Haus soll ein Bethaus heißen!» Ihr aber macht es zu einer Räuberhöhle.
ते तैनी ज़ोवं, “लिखोरूए कि मेरे मन्दरे जो प्रार्थना केरनेरू घर ज़ोले, पन तुसेईं त ए डैकू केरो अड्डो बनेवरोए।”
14 Und es kamen Blinde und Lahme im Tempel zu ihm, und er heilte sie.
तैखन काने ते टोंटे मन्दरे मां यीशु कां आए, ते तैनी तैना सब बज़्झ़ाए।
15 Als aber die Hohenpriester und die Schriftgelehrten die Wunder sahen, die er tat, und die Kinder hörten, die im Tempel schrieen und sprachen: Hosianna dem Sohne Davids! wurden sie entrüstet
पन ज़ैखन मन्दरेरे प्रधान याजक ते शास्त्री लोक एना कम्मां ज़ैना तैनी कियां, ते मट्ठन मन्दरे मां दाऊदेरी औलादरी होशाना (तारीफ़) ज़ोते लाए, तैन बड्डी सरक आई।
16 und sprachen zu ihm: Hörst du, was diese sagen? Jesus aber sprach zu ihnen: Ja! Habt ihr noch nie gelesen: «Aus dem Munde der Unmündigen und Säuglinge hast du ein Lob bereitet»?
ते तैस सेइं ज़ोने लग्गे, “तू शुन्ने लोरोस कि एना कुन ज़ोने लोरेन?” यीशुए तैन सेइं ज़ोवं, “हाँ अवं शुन्ने लोरोईं, तुसेईं कधे नईं पढ़ेरू कि, ‘तीं मट्ठन ते दुद्ध पीते बच्चन करां भी तीं अपनि पूरी तारीफ़ कमाई?’”
17 Und er verließ sie, ging zur Stadt hinaus nach Bethanien und übernachtete daselbst.
तैखन तै तैन शैरतां नगरे बेइरोवं च़लो जेव, ते बैतनिय्याह नगरे मां जेव ते तैड़ी रात गुज़ारी।
18 Da er aber des Morgens früh in die Stadt zurückkehrte, hungerte ihn.
झ़ेझ़ां ज़ैखन यीशु नगरे मांजो वापस ओरो थियो, त तैस ढ्लुख लग्गी।
19 Und als er einen einzelnen Feigenbaum am Wege sah, ging er zu ihm hin und fand nichts daran als nur Blätter. Da sprach er zu ihm: Nun komme von dir keine Frucht mehr in Ewigkeit! Und auf der Stelle verdorrte der Feigenbaum. (aiōn g165)
बत्तारे ड्लेखी अक फ़ेगेरो बूट लाव ते तैस कां जेव, ते पट्लां केरे अलावा तैस पुड़ किछ न लाव, तैनेईं तैस जो ज़ोवं, “कधे भी तीं पुड़ फल न लग्गेलो ते तैखने तै बुट शुक्की जेव।” (aiōn g165)
20 Und als die Jünger es sahen, verwunderten sie sich und sprachen: Wie ist der Feigenbaum so plötzlich verdorrt?
एन हेरतां चेले हैरान भोइतां पुच्छ़ने लग्गे, “ई फ़ेगेरो बुट अकदम केन्च़रे शुक्की जोरोए?”
21 Jesus aber antwortete und sprach zu ihnen: Wahrlich, ich sage euch: Wenn ihr Glauben habt und nicht zweifelt, so werdet ihr nicht nur tun, was mit dem Feigenbaum geschah, sondern auch, wenn ihr zu diesem Berge sagt: Hebe dich und wirf dich ins Meer! so wird es geschehen.
यीशुए जुवाब दित्तो, “अवं तुसन सेइं सच़ ज़ोताईं कि अगर तुस विश्वास रखथ, ते शक न केरथ, ज़ैन फ़ेगेरे बुटे सेइं भोवं तैन तुस भी केरि सकतथ, बल्के उस पहाड़े जो ज़ोले कि इट्ठां उखड़तां समुन्द्रे मां गा, त तैन्ने भोलू।”
22 Und alles, was ihr gläubig erbittet im Gebet, werdet ihr empfangen.
अगर तुश्शो विश्वास पक्कोए त ज़ैन किछ तुस प्रार्थनाई मां मग्गेले, तैन तुसन मैल्ली गालू?
23 Und als er in den Tempel kam, traten die Hohenpriester und die Ältesten des Volkes zu ihm, während er lehrte, und sprachen: In welcher Vollmacht tust du das, und wer hat dir diese Vollmacht gegeben?
यीशु मन्दरे मां शिक्षा देने लोरो थियो, त प्रधान याजक, ते लोकां केरे बुज़ुर्गेईं तैस पुच़्छ़ू, तू एन कम कसेरे अधिकारे सेइं केरतस? ते तीं एन कम कैनी दित्तोरोए?
24 Jesus antwortete und sprach zu ihnen: Ich will euch auch etwas fragen; wenn ihr mir darauf antwortet, will auch ich euch sagen, in welcher Vollmacht ich solches tue.
यीशुए तैन जुवाब दित्तो, “अवं भी तुसन अक गल पुछ़तईं, अगर तुस तैसेरो जुवाब देले, त अवं भी ज़ोइलो कि अवं एन कम कसेरे अधिकारे सेइं केरताईं।
25 Woher war die Taufe des Johannes? Vom Himmel oder von Menschen? Da überlegten sie bei sich selbst und sprachen: Wenn wir sagen: Vom Himmel, so wird er uns fragen: Warum habt ihr ihm denn nicht geglaubt?
यूहन्नारो बपतिस्मो कोट्ठां थियो? स्वर्गेरे तरफां थियो, या की इन्सानेरी तरफां थियो? तैना एप्पू मांमेइं गलबात केरने लग्गे, कि अगर अस ज़ोतम कि, स्वर्गेरे तरफां थियो, त फिरी तैनी ज़ोनूए कि फिरी तुसेईं तैसेरू याकीन की नईं कियेरू?
26 Wenn wir aber sagen: Von Menschen, so müssen wir das Volk fürchten, denn alle halten Johannes für einen Propheten.
पन अगर अस ज़ोतम कि, ‘इन्सानेरी तरफां थियो,’ त लोकां केरो भी डरे किजोकि लोक यूहन्ना नबी मन्ते थिये।”
27 Und sie antworteten Jesus und sprachen: Wir wissen es nicht! Da sprach er zu ihnen: So sage ich euch auch nicht, in welcher Vollmacht ich solches tue.
एल्हेरेलेइ, तैनेईं यीशुए जुवाब दित्तो, “अस किछ न ज़ानम।” तैनी भी तैन सेइं ज़ोवं, “अवं भी तुसन सेइं न ज़ोईं कि अवं इन कम्मां कसेरे अधिकारे सेइं केरताईं।”
28 Was dünkt euch aber? Ein Mensch hatte zwei Söhne. Und er ging zu dem ersten und sprach: Sohn, mache dich auf und arbeite heute in meinem Weinberg!
पन तुस इस मिसालरे बारे मां कुन सोचतथ? केन्ची मैनेरां दूई मट्ठां थियां, तैनी बड्डे मट्ठे कां गेइतां ज़ोवं, “अज़ दाछ़री बागी मां गा ते कम केर।”
29 Der aber antwortete und sprach: Ich will nicht! Hernach aber reute es ihn, und er ging.
तैनी जुवाब दित्तो, “अवं न गेईं।” पन बादे मां पशतेइतां च़लो जेव।
30 Als aber der Vater zu dem andern dasselbe sagte, antwortete dieser und sprach: Ja, Herr! und ging nicht.
फिरी बाजे होरि मट्ठे कां भी गेइतां एन्ने ज़ोवं, तैनी जुवाब दित्तो, “अच्छा खरी गाताईं।” पन जेव नन्ना।
31 Welcher von diesen beiden hat den Willen des Vaters getan? Sie sprachen zu ihm: Der erste. Da spricht Jesus zu ihnen: Wahrlich, ich sage euch, die Zöllner und die Huren kommen eher ins Reich Gottes als ihr!
“एन दुइने मरां केनि अपने बाजेरो हुक्म मन्नो?” तैनेईं जुवाब दित्तो बड्डे हुक्म मन्नो, यीशुए तैन सेइं ज़ोवं, कि अवं तुसन सेइं सच़ ज़ोताईं, कि चुंगी घिन्ने बाले ते बदचलन कुआन्शां तुसन करां पेइले परमेशरेरे राज़ मां दाखल भोली।
32 Denn Johannes ist zu euch gekommen mit dem Wege der Gerechtigkeit, und ihr glaubtet ihm nicht. Die Zöllner und die Huren aber glaubten ihm; und obwohl ihr es sahet, reute es euch nicht einmal nachträglich, so daß ihr ihm geglaubt hättet.
अवं इन ज़ोताईं, यूहन्ना बपतिस्मो देनेबाले तुसन ज़ोवं, कि धार्मिकतारी ज़िन्दगी केन्च़रां ज़ींनीए पन तुसेईं तैसेरू विश्वास न कियो, पन चुंगी घिन्ने बाले ते बदचलन कुआन्शेईं तैसेरू विश्वास कियूं, एन हेरतां भी तुसेईं पापन करां मन न फिराव ते तैस पुड़ विश्वास न कियो।
33 Höret ein anderes Gleichnis: Es war ein Hausherr, der pflanzte einen Weinberg, zog einen Zaun darum, grub eine Kelter darin, baute einen Wachtturm, verpachtete ihn an Weingärtner und reiste ab.
अक होरि मिसाल शुना, एक्की ज़मीनदारे अक दाछ़री बाग लाई ते तैसेरे च़ेव्रे पासन बाड़ दित्तो, ते दाछ़ारो रस कढनेरे लेइ अक हौवज़ बनावं, ते तैस बागरी हेरगेश केरनेरे लेइ अक उच्ची कूड़ी बनाई ते फिरी तै काशत केरनेबालन ठेके पुड़ देइतां कोन्च दूर प्रदेशे जो च़लो जेव।
34 Als nun die Zeit der Früchte nahte, sandte er seine Knechte zu den Weingärtnern, um seine Früchte in Empfang zu nehmen.
ज़ैखन दाछ़ ट्लोड़नेरो मौको अव त तैनी अपनो हिस्सो नेनेरे लेइ अपने नौकर तैन ठेकेदारन कां भेज़े।
35 Aber die Weingärtner ergriffen seine Knechte und schlugen den einen, den andern töteten sie, den dritten steinigten sie.
ते ठेकेदारेइं तैसेरे नौकर कोई झ़ूसो कुटो कोई मारो ते केन्ची जेई घोड़ेईं दित्ती।
36 Da sandte er wieder andere Knechte, mehr denn zuvor; und sie behandelten sie ebenso.
फिरी तैनी होरे नौकर भेज़े ज़ैना पेइलन करां जादे थिये, पन ठेकेदारेइं तैन सेइं भी तेरहो ज़ेरो सलूख कियो।
37 Zuletzt sandte er seinen Sohn zu ihnen und sprach: Sie werden sich vor meinem Sohne scheuen.
आखर्कार तैनी अपनू मट्ठू तैन कां भेज़ू, ते सोचू कि मेरे मट्ठेरो त लिहाज़ केरेले।
38 Als aber die Weingärtner den Sohn sahen, sprachen sie untereinander: Das ist der Erbe; kommt, laßt uns ihn töten und sein Erbgut behalten!
“पन ज़ैखन ठेकेदारेइं तैसेरू मट्ठू लाव, त तैना एप्पू मांमेइं मुशोरो केरने लग्गे, कि एज्जा एस सेवां मारम ते एसेरी बागी पुड़ कब्ज़ो केरम।”
39 Und sie nahmen ihn, stießen ihn zum Weinberg hinaus und töteten ihn.
“तैखन तैनेईं तैन मट्ठू ट्लाव ते बागारे बेइर शेरी छ़ड्डू।
40 Wenn nun der Herr des Weinbergs kommt, was wird er mit diesen Weingärtnern tun?
एल्हेरेलेइ ज़ैखन बागरो मालिक एप्पू एज्जेलो, त तैन ठेकेदारन सेइं केरो सलूख केरेलो?”
41 Sie sprachen zu ihm: Er wird die Übeltäter übel umbringen und den Weinberg andern Weingärtnern verpachten, welche ihm die Früchte zu ihrer Zeit abliefern werden.
तैनेईं जुवाब दित्तो, तै तैन बुरन, बुरे तरीके सेइं मैरतां बागरो ठेको होरि ठेकेदारन देलो, ज़ैना मौके पुड़ तैसेरो हिस्सो तैस देन।
42 Jesus spricht zu ihnen: Habt ihr noch nie gelesen in der Schrift: «Der Stein, den die Bauleute verworfen haben, ist zum Eckstein geworden. Das ist vom Herrn geschehen, und es ist wunderbar in unsern Augen»?
यीशुए तैन सेइं ज़ोवं, “तुसेईं पवित्रशास्त्रे मां कधे नईं पढ़ेरू, ज़ै घोड़ मिस्त्रेईं रद्दी कियोरो थियो, तैए कूनेरो घोड़ भोलो, एन कम परमेशरे कियोरूए, ते इश्शी नज़री मां एन आजीब आए?”
43 Darum sage ich euch: Das Reich Gottes wird von euch genommen und einem Volke gegeben werden, das dessen Früchte bringt.
एल्हेरेलेइ अवं तुसन सेइं ज़ोताईं, कि परमेशरेरू राज़ तुसन करां निव गालू, ते एरी कौमी कां दित्तू गालू ज़ै वक्ते पुड़ तैस फल दे।
ते ज़ै कोई इस घोड़े पुड़ बिछ़ड़ेलो त तैसेरे टुक्ड़े-टुक्ड़े भोइ गाले, पन ज़ै एस उन्ढो बिछ़ड़ेलो त तैस पइतां छ़डेले।
45 Und als die Hohenpriester und die Pharisäer seine Gleichnisse hörten, merkten sie, daß er von ihnen redete.
प्रधान याजक ते फरीसी लोकेईं यीशुएरी ए मसाल शुन्तां सेमझ़ी जे, कि यीशु एन गल्लां इश्शे बारे मां ज़ोने लोरोए।
46 Und sie suchten ihn zu ergreifen, fürchteten aber das Volk, weil es ihn für einen Propheten hielt.
तैनेईं यीशु ट्लानो चाव, पन लोकन करां डरते थिये किजोकि तैना यीशु नबी मन्ते थिये।
