Markus 9
1 Und er sprach zu ihnen: Wahrlich, ich sage euch, es sind etliche unter denen, die hier stehen, die den Tod nicht schmecken werden, bis sie das Reich Gottes mit Macht haben kommen sehen.
तैखन यीशुए तैन सेइं ज़ोवं, “अवं तुसन सेइं सच़ ज़ोतईं कि ज़ैना इड़ी खड़े आन, तैन मरां किछ मैन्हु एरे आन कि ज़ांतगर तैना परमेशरेरे राज़्ज़ेरी शक्ति न हेरेले, तांतगर तैना न मरेले।”
2 Und nach sechs Tagen nimmt Jesus den Petrus und Jakobus und Johannes zu sich und führt sie beiseite allein auf einen hohen Berg. Und er ward vor ihnen verklärt,
शेइ दिहाड़ना बाद, यीशु अपने चेले पतरस, याकूब त कने यूहन्ना सेइं साथी एक्की पहाड़े पुड़ च़ढ़ो, ज़ेड़ी कोई भी न थियो। तैड़ी तैन केरे सामने यीशुएरी शकल बेदलोई जेई।
3 und seine Kleider wurden glänzend, sehr weiß wie Schnee, wie sie kein Bleicher auf Erden so weiß machen kann.
तैसेरां लिगड़ां हियूंवेरां ज़ेरां बड़ां चमकने लग्गां कि एत्रे छ़ित्तां भुआं कि धेरती पुड़ कोई भी लिगड़ां धोनेबालो एरां ज़ेरां छ़ित्तां न केरि सके।
4 Und es erschien ihnen Elia mit Mose, die redeten mit Jesus.
तैखन तैड़ी मूसा नबी त कने एलिय्याह भी यीशु सेइं साथी लेइहोए। ते तैना यीशु सेइं गल्लां केरने लग्गे।
5 Und Petrus hob an und sprach zu Jesus: Rabbi, es ist gut, daß wir hier sind; und wir wollen drei Hütten machen, dir eine und Mose eine und Elia eine!
ज़ैखन पतरसे एन हेरू, त तैनी यीशु सेइं ज़ोवं, “हे गुरू, इश्शू इड़ी रानू रोड़ू आए! एल्हेरेलेइ, अस ट्लाई डेरे बनाम, अक तेरे लेइ, अक मूसेरे लेइ, त कने अक एलिय्याहेरे लेइ।”
6 Er wußte nämlich nicht, was er sagte; denn sie waren voller Furcht.
पतरसे एन्च़रां एल्हेरेलेइ ज़ोवं किजोकि तैस पतो न थियो कि कुन ज़ोईं, किजोकि तै त कने होरे दूई चेले भी बड़े डेरि जोरे थिये।
7 Und eine Wolke kam, die überschattete sie, und eine Stimme kam aus der Wolke: Dies ist mein geliebter Sohn; auf ihn sollt ihr hören!
तैखन तैड़ी तैन पुड़ बिदलार आई ते तैस बिदलारी मरां परमेशरेरी आवाज़ आई, “एन मेरू ट्लारू मट्ठू आए। ध्याने सेइं एसेरी गल शुना!”
8 Und plötzlich, als sie umherblickten, sahen sie niemand mehr bei sich als Jesus allein.
अकदम, ज़ैखन यीशुएरे चेलेईं च़ेव्रे पासन तक्कू, त यीशुएरे अलावा तैड़ी तैन कोई भी न लेइहोव।
9 Als sie aber vom Berg herabgingen, gebot er ihnen, niemandem zu erzählen, was sie gesehen hatten, bis des Menschen Sohn von den Toten auferstanden sei.
पहाड़े पुड़ेरां ओस्ते-ओस्ते यीशुए अपने चेलन हुक्म दित्तो कि, “ज़ांतगर मैनेरू मट्ठू, यानी अवं, मेरतां ज़ींतो न भोईं, तांतगर ज़ैन किछ तुसेईं पहाड़े पुड़ लावरूए, तैन केन्ची सेइं न ज़ोइयथ।”
10 Und sie behielten das Wort bei sich und besprachen sich untereinander, was das Auferstehen von den Toten bedeute.
तैनेईं तैन केन्ची सेइं न ज़ोवं, ते तैना एप्पू मांमेइं गलबात केरने लग्गे कि, “मेरतां ज़ींतो भोनेरो कुन मतलब भोइ सकते।”
11 Und sie fragten ihn und sprachen: Warum sagen die Schriftgelehrten, daß zuvor Elia kommen müsse?
तैखन तैनेईं यीशुए पुच़्छ़ू, “शास्त्री लोक किजो ज़ोतन कि मसीहेरे एजनेरां पेइले एलिय्याह नेबेरू दुनियाई मां एजनू ज़रूरी आए?”
12 Er aber antwortete und sprach zu ihnen: Elia kommt zwar zuvor und stellt alles her; und wie steht über den Sohn des Menschen geschrieben? Daß er viel leiden und verachtet werden müsse!
यीशुए तैन जुवाब दित्तो, “ते तै सच़्च़ी गल आए कि मसीहेरे एजने केरां पेइले एलिय्याह एजतां सैरी गल्लां ठीक केरनिन। पन परमेशरेरी किताबी मां मैनेरे मट्ठेरे बारे मां, यानी मेरे बारे मां एन किजो लिखोरूए कि, ‘मीं बड़े दुख झ़ल्लनेन त लोक मीं निकम्मो समझ़ेले?’
13 Aber ich sage euch, daß Elia schon gekommen ist, und sie taten ihm, was sie wollten, wie über ihn geschrieben steht.
पन अवं तुसन सेइं ज़ोतईं कि ‘एलिय्याह’ त पेइले ओरोए, (यूहन्ना, एलिय्याहरे जगाई अव) त ज़ेन्च़रां तैसेरे बारे मां परमेशरेरी किताबी मां लिखोरू थियूं, तेन्च़रां तैनेईं तैस सेइं कियूं, यानी ज़ेन्च़रां तैना चाते थिये, तेन्च़रां तैनेईं तैस सेइं बुरू कियूं।”
14 Und als sie zu den Jüngern kamen, sahen sie eine große Volksmenge um sie her und Schriftgelehrte, die sich mit ihnen besprachen.
तैल्ला पत्ती, यीशु त तैसेरे ट्लाई चेले पहाड़े पुड़ेरां ओस्तां, होरि चेलन कां पुज़्ज़े, ज़ैना बुन थिये। तैड़ी एजतां यीशुए तैन चेलन केरे च़ेव्रे पासन मैन्हु केरि बड़ी भीड़ लाई। शास्त्री तैन चेलन सेइं बेंस केरि राओरे थिये।
15 Und alsbald geriet die ganze Menge in Bewegung, als sie ihn sahen, und sie liefen herzu und grüßten ihn.
यीशु लेइतां सारे लोक बड़े हैरान भोए। तैना तैसेरे पासे दौड़तां आए ते तैस जो नमस्कार कियूं।
16 Und er fragte die Schriftgelehrten: Was besprechet ihr euch mit ihnen?
तैखन यीशुए तैन पुच़्छ़ू, “मेरे चेलन सेइं कुन बेंस केरि राओरेथ?”
17 Und einer aus dem Volke antwortete: Meister, ich habe meinen Sohn zu dir gebracht, der hat einen sprachlosen Geist;
मैन्हु केरि भीड़ी मरां एक्की मैने यीशु जुवाब दित्तो, “हे उस्ताद, मीं अपनू मट्ठू तीं कां आनेरू थियूं, ताके तैन ठीक भोए। किजोकि तैस पुड़ भूतेरो सायो आए, ते तैस गल केरने न दे।
18 und wo der ihn ergreift, da reißt er ihn, und er schäumt und knirscht mit seinen Zähnen und wird starr; und ich habe zu deinen Jüngern gesagt, sie sollten ihn austreiben; aber sie vermochten es nicht!
कोन्ची भी ठैरी तैन भूत मेरे मट्ठे ट्लाते, ते ज़मीनी पुड़ बिछ़ोड़ते। तैखन तैसेरे ऐशी मरां शैम्फ़ एच्चे ते तैन दंत कटते ते ठठमुकर भोइ गाते। मीं तेरे चेलन सेइं ज़ोरू थियूं कि, ‘मेरे मट्ठे पुड़ेरां भूतेरो सायो केड्डी देथ।’ पन तैना केड्डी न सके!”
19 Er aber antwortete ihnen und sprach: O du ungläubiges Geschlecht, wie lange soll ich bei euch sein? Wie lange soll ich euch ertragen? Bringet ihn her zu mir!
एन गल्लां शुन्तां यीशुए तैन जुवाब दित्तो, “हे गैर विश्वासी मैनाव! अवं केइस तगर तुसन सेइं साथी रालो? त केइस तगर अवं तुश्शो अविश्वास झ़ैल्ललो? तैस मट्ठे मीं कां आनां!”
20 Und sie brachten ihn zu ihm. Und sobald der Geist ihn sah, riß er ihn heftig, und er fiel auf die Erde, wälzte sich und schäumte.
तैखन तैनेईं तैन मट्ठू यीशु कां आनू। ज़ैखन तैनी भूते यीशु लाव, त तैनी अकदम तैन मट्ठू मरोड़ू, ते मट्ठू तल्ले बिछ़ड़ू। ते तैसेरी ऐशी मरां शैम्फ़ निस्ने लग्गी त तैन ड्लेडने लग्गू।
21 Und er fragte seinen Vater: Wie lange geht es ihm schon so? Er sprach: Von Kindheit an;
यीशुए तैसेरे बाजी पुच़्छ़ू, “एसेरी ए हालत केइसेरी देंती आए?” तैसेरे बाजे ज़ोवं, “बचपनेरी देंती।
22 und er hat ihn oft ins Feuer und ins Wasser geworfen, um ihn umzubringen; kannst du aber etwas, so erbarme dich über uns und hilf uns!
एस मारनेरे लेइ एन भूत बड़े बार कधी अग्गी मां ते कधी पैनी मां बिछ़ोड़तू राते, पन अगर तू किछ केरि सकतस, त असन पुड़ तरस खेइतां इश्शी मद्दत केर!”
23 Jesus aber sprach zu ihm: «Wenn du etwas kannst?» Alles ist möglich dem, der glaubt!
यीशुए तैस मट्ठेरे बाजी सेइं ज़ोवं, “तू ए को गल केरतस! अगर तू विश्वास केरस, त एन भोइ सकते। किजोकि मीं पुड़ विश्वास केरनेबालां केरे लेइ सब किछ भोइ सकते।”
24 Und alsbald schrie der Vater des Knaben mit Tränen und sprach: Ich glaube; hilf meinem Unglauben!
तैस मट्ठेरे बाजे अकदम ज़ोरे सेइं लेरां देइतां ज़ोवं, “हे प्रभु, अवं विश्वास केरतईं, मेरी मद्दत केर कि अवं शक न केरि।”
25 Da nun Jesus das Volk herbeilaufen sah, bedrohte er den unreinen Geist und sprach zu ihm: Du sprachloser und tauber Geist, ich gebiete dir, fahre aus von ihm und fahre nicht mehr in ihn hinein!
ज़ैखन यीशुए हेरू कि बड़े लोक दौड़तां अकोट्ठे भोने लग्गोरेन, त तैनी भूत एन ज़ोइतां डांटू, “हे भूता, ज़ै एस मट्ठे टोव्नू त लट्टू बनातस। अवं तीं हुक्म देताईं, एस मट्ठे मरां निस्सी गा, ते एसमां फिरी कधी भी न एज्जां!”
26 Da schrie er und riß ihn heftig und fuhr aus; und der Knabe wurde wie tot, so daß auch viele sagten: Er ist tot!
तैखन तैनी भूते चिन्डां मारी त तैन मट्ठू मरोड़ू, फिरी तैन तैस मट्ठे मरां निस्सी जेव। त मट्ठू मरू ज़ेरू भोइ ज़ोवं, इड़ी तगर कि बड़े लोक ज़ोने लग्गे कि मट्ठू मेरि ज़ोवं।
27 Aber Jesus ergriff ihn bei der Hand und richtete ihn auf; und er stand auf.
पन यीशुए मट्ठेरो हथ ट्लेइतां खड़ू कियूं। ते मट्ठू ठीक भोइतां खड़ू भोवं।
28 Und als er in ein Haus getreten war, fragten ihn seine Jünger für sich allein: Warum konnten wir ihn nicht austreiben?
तैल्ला पत्ती, यीशु ते तैसेरे चेले घरे जो जे। ज़ैखन तै अकैल्लो थियो तैखन तैसेरे चेलेईं तैस पुच़्छ़ू, “अस तैस मट्ठे मरां भूतेरो सायो की न केड्डी सके?”
29 Und er sprach zu ihnen: Diese Art kann durch nichts ausfahren, außer durch Beten und Fasten.
यीशुए तैन सेइं ज़ोवं, “बगैर प्रार्थनारे (त कने बगैर बरत रखनेरे) अलावा, होरि केन्ची तरीके सेइं, तुस एरे ज़ेरे भूतेरो सायो न केड्डी सकतथ।”
30 Und sie gingen von dort weg und zogen durch Galiläa. Und er wollte nicht, daß es jemand erfahre.
तैल्ला पत्ती, यीशु त तैसेरे चेले तैट्ठां निस्तां गलील इलाके मांमेइं च़ेलि राओरे थिये। यीशु न चातो थियो कि कोई तैसेरे बारे मां ज़ाने कि तै तैड़ी ओरोए,
31 Denn er lehrte seine Jünger und sprach zu ihnen: Des Menschen Sohn wird in der Menschen Hände übergeben; und sie werden ihn töten, und nachdem er getötet worden ist, wird er am dritten Tage wieder auferstehen.
किजोकि तैखन तै अपने चेलन शिक्षा देतो ते तैन सेइं ज़ोतो थियो कि, “मेरे दुश्मनेईं मैनेरू मट्ठू, यानी अवं कैद केरनोईं। त तैनेईं अवं मारनोईं, पन मारनेरां ट्लेइयोवं दिहाड़े अवं मुड़दन मरां फिरी ज़ींतो भोनोईं।”
32 Sie aber verstanden das Wort nicht und fürchteten sich, ihn zu fragen.
पन यीशुएरी ए गल चेलां केरि समझ़ी मां न आई, ते तैना एस गल्लारो मतलब पुछ़ने केरां भी डरते थिये।
33 Und er kam nach Kapernaum; und als er zu Hause angelangt war, fragte er sie: Was habt ihr unterwegs miteinander verhandelt?
तैल्ला पत्ती, यीशु ते तैसेरे चेले कफरनहूम नगरे मां आए। तैना तैड़ी एक्की घरे मां जे। तैखन यीशुए अपने चेलन पुच़्छ़ू, “बत्तां च़लते-च़लते तुस एप्पू मांमेइं कोस गल्लारे बारे मां बेंस केरि राओरे थिये?”
34 Sie aber schwiegen; denn sie hatten unterwegs miteinander verhandelt, wer der Größte sei.
तैना सब शरमेइतां च़ुप राए, किजोकि तैनेईं बत्तां एप्पू मांमेइं एसेरे बारे मां बेंस कियोरी थी कि असन मां बड्डो मैन्हु कौन आए।
35 Und er setzte sich und rief die Zwölf und sprach zu ihnen: Wenn jemand der Erste sein will, so sei er von allen der Letzte und aller Diener.
तैखन यीशुए तल्ले बिश्तां अपने 12 चेले कुजाए ते तैन सेइं ज़ोवं, “अगर कोई परमेशरेरी नज़री मां बड्डो बन्नू चाते, त तै सेब्भन केरां निकड़ो बने, ते कने सेब्भी मैन्हु केरो सेवक बने।”
36 Und er nahm ein Kind und stellte es mitten unter sie; und nachdem er es in die Arme genommen, sprach er zu ihnen:
तैखन यीशुए अक निकड़ो बच्चो हथ्थन मां ट्लेइतां, तैन केरे मझ़ाटे खड़ो कियो। तैनी तै बच्चो अपने कुम्मे मां रेखतां अपने चेलन सेइं ज़ोवं,
37 Wer ein solches Kindlein in meinem Namen aufnimmt, der nimmt mich auf; und wer mich aufnimmt, der nimmt nicht mich auf, sondern den, der mich gesandt hat.
“ज़ैना लोक मीं सेइं प्यार केरनेरे वजाई सेइं एरे ज़ेरे बच्चन मरां अक भी कबूल केरतन, तैना मीं कबूल केरतन। ज़ैना मीं कबूल केरतन, तैना सिर्फ मीं नईं, पन तैना परमेशरे भी कबूल केरतन, ज़ैनी अवं इड़ी भेज़ोरोईं।”
38 Johannes aber antwortete ihm und sprach: Meister, wir sahen einen, der uns nicht nachfolgt, in deinem Namen Dämonen austreiben, und wir wehrten es ihm, weil er uns nicht nachfolgt.
तैखन यूहन्ने यीशु सेइं ज़ोवं, “हे गुरू, असेईं अक मैन्हु लाव, ज़ै तेरू नंव घिन्तां लोकन मरां भूतेरो सायो केड्डी राओरो थियो। एल्हेरेलेइ, असेईं तै मैन्हु ठाको, किजोकि तै असन सेइं साथी तीं पत्ती नईं च़ले।”
39 Jesus aber sprach: Wehret es ihm nicht! Denn wer in meinem Namen ein Wunder tut, wird mich nicht bald schmähen können.
पन यीशुए जुवाब दित्तो, “तैस न ठाका, किजोकि अगर कोई मेरे नंव घिन्तां चमत्कारेरां कम्मां केरे, त तै मेरे बारे मां लूशी बुरी गल्लां न ज़ोए।
40 Denn wer nicht wider uns ist, der ist für uns.
किजोकि ज़ैना इश्शे खलाफ कम न केरन, तैना इश्शे पासेन।
41 Denn wer euch einen Becher Wasser in meinem Namen zu trinken gibt, weil ihr Christus angehört, wahrlich, ich sage euch, dem wird sein Lohn nicht ausbleiben.
अगर कोई मेरे नंव्वे सेइं तुश्शी मद्दत केरे, अक गिलास पानी भी तुसन पियाए, कि मसीहेरे आथ, त अवं तुसन सेइं सच़ ज़ोतां कि तै मैन्हु परमेशरे केरां अपनो फल ज़रूर हासिल केरेलो।
42 Wer aber einem dieser Kleinen, die an mich glauben, Ärgernis gibt, für den wäre es besser, daß ein Mühlstein um seinen Hals gelegt und er ins Meer geworfen würde.
“ज़ै कोई इन निकड़े बच्चन मरां ज़ैना मीं पुड़ विश्वास केरतन, केन्ची भी पाप करवाए, त तैस मैनेरे लेइ एन रोड़ू आए कि ढ्लाटेरो अक बड्डो ढ्लेइटोल तैसेरे गल्ले सेइं बेंधतां समुन्द्रे मां शारो गाए।
43 Und wenn deine Hand für dich ein Anstoß zur Sünde wird, so haue sie ab! Es ist besser für dich, daß du als Krüppel in das Leben eingehest, als daß du beide Hände habest und in die Hölle fahrest, in das unauslöschliche Feuer, (Geenna g1067)
अगर तेरो हथ तीं पाप केरनेरे लेइ ठोकर खुवाए, त तैस केट्टी छ़ड। किजोकि तेरे लेइ दूई हथ भोंते सांते सज़ा मैलनेरे लेइ नरकेरी अग्गी मां गाने केरां एन रोड़ू आए, कि तू डोण्डो भोइतां हमेशारी ज़िन्दगी मां दाखल भोस। किजोकि नरकेरी अग कधी भी न हिश्शे। (Geenna g1067)
44 wo ihr Wurm nicht stirbt und das Feuer nicht erlischt.
तैड़ी तैन केरे कीड़े, ज़ैना तैन खातन न मरन ते कने अग भी न हिश्शे।
45 Und wenn dein Fuß für dich ein Anstoß zur Sünde wird, so haue ihn ab! Es ist besser für dich, daß du lahm in das Leben eingehest, als daß du beide Füße habest und in die Hölle geworfen werdest, in das unauslöschliche Feuer, (Geenna g1067)
त अगर तेरो पाव तीं पाप केरनेरे लेइ ठोकर खुवाए, त तैस केट्टी छ़ड। किजोकि तेरे लेइ दूई पाव भोंते सांते सज़ा मैलनेरे लेइ नरकेरी अग्गी मां गाने केरां एन रोड़ू आए, कि तू टोंटो भोइतां हमेशारी ज़िन्दगी मां दाखल भोस। किजोकि नरकेरी अग कधी भी न हिश्शे। (Geenna g1067)
46 wo ihr Wurm nicht stirbt und das Feuer nicht erlischt.
तैड़ी तैन केरे कीड़े, यानी ज़ैना तैन खातन न मरन त अग भी न हिश्शे।
47 Und wenn dein Auge für dich ein Anstoß zur Sünde wird, so reiße es aus! Es ist besser für dich, daß du einäugig in das Reich Gottes eingehest, als daß du zwei Augen habest und in das höllische Feuer geworfen werdest, (Geenna g1067)
अगर तेरी अछ़ तीं पाप केरनेरे लेइ ठोकर खुवाए, त तैस केड्डी छ़ड। किजोकि तेरे लेइ दूई एछ़्छ़ी भोंते सांते नरकेरी अग्गी मां छ़ड्डे गाने केरां एन रोड़ू आए, कि एक्की अछ़्छ़ी सेइं तू परमेशरेरे राज़्ज़े मां दाखल भोस। (Geenna g1067)
48 wo ihr Wurm nicht stirbt und das Feuer nicht erlischt.
नरके मां तैन केरे कीड़े, ज़ैना तैन खातन न मरन त अग भी न हिश्शे।
49 Denn ein jeglicher muß mit Feuer gesalzen werden, wie jedes Opfer mit Salz gesalzen wird.
ज़ेन्च़रां हर बलिदाने मां लून छ़डनू ज़रूरी आए, तेन्च़रां परमेशर हर एक्की मैनेरी अज़मैइश घिन्नलो, ज़ै बड़ी दुखे बाली भोनी आए, ज़ेन्च़रां कि अग्गी मांमेइं निसनूए।
50 Das Salz ist ein gutes Ding; wenn aber das Salz salzlos wird, womit wollt ihr es würzen? Habt Salz bei euch und haltet Frieden untereinander!
लून त रोड़ू आए, पन अगर लूनेरो स्वाद च़ेलि गाए, त फिरी दुबारां केन्च़रे तैसेरो स्वाद वापस आनेले? तेन्च़रां तुस भी एप्पू मां लून रखा, यानी परमेशरेरो हुक्म मन्ना, त एप्पू मांमेइं मेल मिलापे सेइं राथ।”
