Markus 14
1 Es war aber zwei Tage vor dem Passah und dem Fest der ungesäuerten Brote. Und die Hohenpriester und die Schriftgelehrten suchten, wie sie ihn mit List ergreifen und töten könnten;
തദാ നിസ്താരോത്സവകിണ്വഹീനപൂപോത്സവയോരാരമ്ഭസ്യ ദിനദ്വയേ ഽവശിഷ്ടേ പ്രധാനയാജകാ അധ്യാപകാശ്ച കേനാപി ഛലേന യീശും ധർത്താം ഹന്തുഞ്ച മൃഗയാഞ്ചക്രിരേ;
2 denn sie sprachen: Nicht auf das Fest, damit nicht ein Aufruhr unter dem Volk entsteht!
കിന്തു ലോകാനാം കലഹഭയാദൂചിരേ, നചോത്സവകാല ഉചിതമേതദിതി|
3 Und da er zu Bethanien im Hause Simons des Aussätzigen war und zu Tische saß, kam ein Weib mit einer alabasternen Flasche voll Salbe, echter köstlicher Narde, zerbrach die alabasterne Flasche und goß sie aus auf sein Haupt.
അനന്തരം ബൈഥനിയാപുരേ ശിമോനകുഷ്ഠിനോ ഗൃഹേ യോശൗ ഭോത്കുമുപവിഷ്ടേ സതി കാചിദ് യോഷിത് പാണ്ഡരപാഷാണസ്യ സമ്പുടകേന മഹാർഘ്യോത്തമതൈലമ് ആനീയ സമ്പുടകം ഭംക്ത്വാ തസ്യോത്തമാങ്ഗേ തൈലധാരാം പാതയാഞ്ചക്രേ|
4 Es wurden aber etliche unwillig bei sich selbst und sprachen: Wozu ist diese Verschwendung der Salbe geschehen?
തസ്മാത് കേചിത് സ്വാന്തേ കുപ്യന്തഃ കഥിതവംന്തഃ കുതോയം തൈലാപവ്യയഃ?
5 Man hätte doch diese Salbe um mehr als dreihundert Denare verkaufen und es den Armen geben können. Und sie zürnten ihr.
യദ്യേതത് തൈല വ്യക്രേഷ്യത തർഹി മുദ്രാപാദശതത്രയാദപ്യധികം തസ്യ പ്രാപ്തമൂല്യം ദരിദ്രലോകേഭ്യോ ദാതുമശക്ഷ്യത, കഥാമേതാം കഥയിത്വാ തയാ യോഷിതാ സാകം വാചായുഹ്യൻ|
6 Jesus aber sprach: Lasset sie! Warum bekümmert ihr sie? Sie hat ein edles Werk an mir getan.
കിന്തു യീശുരുവാച, കുത ഏതസ്യൈ കൃച്ഛ്രം ദദാസി? മഹ്യമിയം കർമ്മോത്തമം കൃതവതീ|
7 Denn die Armen habt ihr allezeit bei euch, und wenn ihr wollt, könnt ihr ihnen Gutes tun; mich aber habt ihr nicht allezeit.
ദരിദ്രാഃ സർവ്വദാ യുഷ്മാഭിഃ സഹ തിഷ്ഠന്തി, തസ്മാദ് യൂയം യദേച്ഛഥ തദൈവ താനുപകർത്താം ശക്നുഥ, കിന്ത്വഹം യുഭാഭിഃ സഹ നിരന്തരം ന തിഷ്ഠാമി|
8 Sie hat getan, was sie konnte; sie hat zum voraus meinen Leib zum Begräbnis gesalbt.
അസ്യാ യഥാസാധ്യം തഥൈവാകരോദിയം, ശ്മശാനയാപനാത് പൂർവ്വം സമേത്യ മദ്വപുഷി തൈലമ് അമർദ്ദയത്|
9 Wahrlich, ich sage euch, wo immer dieses Evangelium gepredigt wird in der ganzen Welt, da wird man auch sagen, was diese getan hat, zu ihrem Gedächtnis.
അഹം യുഷ്മഭ്യം യഥാർഥം കഥയാമി, ജഗതാം മധ്യേ യത്ര യത്ര സുസംവാദോയം പ്രചാരയിഷ്യതേ തത്ര തത്ര യോഷിത ഏതസ്യാഃ സ്മരണാർഥം തത്കൃതകർമ്മൈതത് പ്രചാരയിഷ്യതേ|
10 Da ging Judas Ischariot, einer von den Zwölfen, hin zu den Hohenpriestern, um ihn an sie auszuliefern.
തതഃ പരം ദ്വാദശാനാം ശിഷ്യാണാമേക ഈഷ്കരിയോതീയയിഹൂദാഖ്യോ യീശും പരകരേഷു സമർപയിതും പ്രധാനയാജകാനാം സമീപമിയായ|
11 Als sie das hörten, wurden sie froh und versprachen ihm Geld zu geben. Und er suchte eine passende Gelegenheit, um ihn zu verraten.
തേ തസ്യ വാക്യം സമാകർണ്യ സന്തുഷ്ടാഃ സന്തസ്തസ്മൈ മുദ്രാ ദാതും പ്രത്യജാനത; തസ്മാത് സ തം തേഷാം കരേഷു സമർപണായോപായം മൃഗയാമാസ|
12 Und am ersten Tage der ungesäuerten Brote, da man das Passahlamm schlachtete, sprachen seine Jünger zu ihm: Wo willst du, daß wir hingehen und das Passah zubereiten, damit du es essen kannst?
അനന്തരം കിണ്വശൂന്യപൂപോത്സവസ്യ പ്രഥമേഽഹനി നിസ്താരോത്മവാർഥം മേഷമാരണാസമയേ ശിഷ്യാസ്തം പപ്രച്ഛഃ കുത്ര ഗത്വാ വയം നിസ്താരോത്സവസ്യ ഭോജ്യമാസാദയിഷ്യാമഃ? കിമിച്ഛതി ഭവാൻ?
13 Und er sendet zwei seiner Jünger und spricht zu ihnen: Gehet in die Stadt; da wird euch ein Mensch begegnen, der einen Wasserkrug trägt; dem folget,
തദാനീം സ തേഷാം ദ്വയം പ്രേരയൻ ബഭാഷേ യുവയോഃ പുരമധ്യം ഗതയോഃ സതോ ര്യോ ജനഃ സജലകുമ്ഭം വഹൻ യുവാം സാക്ഷാത് കരിഷ്യതി തസ്യൈവ പശ്ചാദ് യാതം;
14 und wo er hineingeht, da sprechet zum Hausherrn: Der Meister läßt fragen: Wo ist meine Herberge, in der ich mit meinen Jüngern das Passah essen kann?
സ യത് സദനം പ്രവേക്ഷ്യതി തദ്ഭവനപതിം വദതം, ഗുരുരാഹ യത്ര സശിഷ്യോഹം നിസ്താരോത്സവീയം ഭോജനം കരിഷ്യാമി, സാ ഭോജനശാലാ കുത്രാസ്തി?
15 Und er wird euch einen großen Saal zeigen, der mit Polstern belegt und gerüstet ist, daselbst bereitet es für uns zu.
തതഃ സ പരിഷ്കൃതാം സുസജ്ജിതാം ബൃഹതീചഞ്ച യാം ശാലാം ദർശയിഷ്യതി തസ്യാമസ്മദർഥം ഭോജ്യദ്രവ്യാണ്യാസാദയതം|
16 Und seine Jünger gingen hin und kamen in die Stadt und fanden es, wie er ihnen gesagt hatte, und bereiteten das Passah.
തതഃ ശിഷ്യൗ പ്രസ്ഥായ പുരം പ്രവിശ്യ സ യഥോക്തവാൻ തഥൈവ പ്രാപ്യ നിസ്താരോത്സവസ്യ ഭോജ്യദ്രവ്യാണി സമാസാദയേതാമ്|
17 Und da es Abend geworden, kam er mit den Zwölfen.
അനന്തരം യീശുഃ സായംകാലേ ദ്വാദശഭിഃ ശിഷ്യൈഃ സാർദ്ധം ജഗാമ;
18 Und als sie zu Tische saßen und aßen, sprach Jesus: Wahrlich, ich sage euch: Einer von euch, der mit mir ißt, wird mich verraten!
സർവ്വേഷു ഭോജനായ പ്രോപവിഷ്ടേഷു സ താനുദിതവാൻ യുഷ്മാനഹം യഥാർഥം വ്യാഹരാമി, അത്ര യുഷ്മാകമേകോ ജനോ യോ മയാ സഹ ഭുംക്തേ മാം പരകേരേഷു സമർപയിഷ്യതേ|
19 Da fingen sie an traurig zu werden und fragten ihn einer nach dem andern: Doch nicht ich?
തദാനീം തേ ദുഃഖിതാഃ സന്ത ഏകൈകശസ്തം പ്രഷ്ടുമാരബ്ധവന്തഃ സ കിമഹം? പശ്ചാദ് അന്യ ഏകോഭിദധേ സ കിമഹം?
20 Er aber sprach zu ihnen: Einer von den Zwölfen, der mit mir in die Schüssel taucht!
തതഃ സ പ്രത്യവദദ് ഏതേഷാം ദ്വാദശാനാം യോ ജനോ മയാ സമം ഭോജനാപാത്രേ പാണിം മജ്ജയിഷ്യതി സ ഏവ|
21 Des Menschen Sohn geht zwar dahin, wie von ihm geschrieben steht; aber wehe dem Menschen, durch welchen des Menschen Sohn verraten wird! Es wäre besser, wenn jener Mensch nicht geboren wäre!
മനുജതനയമധി യാദൃശം ലിഖിതമാസ്തേ തദനുരൂപാ ഗതിസ്തസ്യ ഭവിഷ്യതി, കിന്തു യോ ജനോ മാനവസുതം സമർപയിഷ്യതേ ഹന്ത തസ്യ ജന്മാഭാവേ സതി ഭദ്രമഭവിഷ്യത്|
22 Und während sie aßen, nahm Jesus Brot, lobpreisete, brach und gab es ihnen und sprach: Nehmet, das ist mein Leib.
അപരഞ്ച തേഷാം ഭോജനസമയേ യീശുഃ പൂപം ഗൃഹീത്വേശ്വരഗുണാൻ അനുകീർത്യ ഭങ്ക്ത്വാ തേഭ്യോ ദത്ത്വാ ബഭാഷേ, ഏതദ് ഗൃഹീത്വാ ഭുഞ്ജീധ്വമ് ഏതന്മമ വിഗ്രഹരൂപം|
23 Und er nahm den Kelch, sagte Dank und gab ihnen denselben; und sie tranken alle daraus.
അനന്തരം സ കംസം ഗൃഹീത്വേശ്വരസ്യ ഗുണാൻ കീർത്തയിത്വാ തേഭ്യോ ദദൗ, തതസ്തേ സർവ്വേ പപുഃ|
24 Und er sprach zu ihnen: Das ist mein Blut des neuen Bundes, welches für viele vergossen wird.
അപരം സ താനവാദീദ് ബഹൂനാം നിമിത്തം പാതിതം മമ നവീനനിയമരൂപം ശോണിതമേതത്|
25 Wahrlich, ich sage euch, ich werde hinfort nicht mehr von dem Gewächs des Weinstocks trinken bis zu jenem Tag, da ich es neu trinken werde im Reiche Gottes.
യുഷ്മാനഹം യഥാർഥം വദാമി, ഈശ്വരസ്യ രാജ്യേ യാവത് സദ്യോജാതം ദ്രാക്ഷാരസം ന പാസ്യാമി, താവദഹം ദ്രാക്ഷാഫലരസം പുന ർന പാസ്യാമി|
26 Und nachdem sie den Lobgesang gesungen hatten, gingen sie hinaus an den Ölberg.
തദനന്തരം തേ ഗീതമേകം സംഗീയ ബഹി ർജൈതുനം ശിഖരിണം യയുഃ
27 Und Jesus spricht zu ihnen: Ihr werdet euch alle an mir ärgern. Denn es steht geschrieben: «Ich werde den Hirten schlagen, und die Schafe werden sich zerstreuen.»
അഥ യീശുസ്താനുവാച നിശായാമസ്യാം മയി യുഷ്മാകം സർവ്വേഷാം പ്രത്യൂഹോ ഭവിഷ്യതി യതോ ലിഖിതമാസ്തേ യഥാ, മേഷാണാം രക്ഷകഞ്ചാഹം പ്രഹരിഷ്യാമി വൈ തതഃ| മേഷാണാം നിവഹോ നൂനം പ്രവികീർണോ ഭവിഷ്യതി|
28 Aber nachdem ich auferstanden bin, will ich euch nach Galiläa vorangehen.
കന്തു മദുത്ഥാനേ ജാതേ യുഷ്മാകമഗ്രേഽഹം ഗാലീലം വ്രജിഷ്യാമി|
29 Petrus aber sprach zu ihm: Wenn sich auch alle ärgern werden, doch nicht ich!
തദാ പിതരഃ പ്രതിബഭാഷേ, യദ്യപി സർവ്വേഷാം പ്രത്യൂഹോ ഭവതി തഥാപി മമ നൈവ ഭവിഷ്യതി|
30 Und Jesus spricht zu ihm: Wahrlich, ich sage dir, heute in dieser Nacht, ehe der Hahn zweimal kräht, wirst du mich dreimal verleugnen!
തതോ യീശുരുക്താവാൻ അഹം തുഭ്യം തഥ്യം കഥയാമി, ക്ഷണാദായാമദ്യ കുക്കുടസ്യ ദ്വിതീയവാരരവണാത് പൂർവ്വം ത്വം വാരത്രയം മാമപഹ്നോഷ്യസേ|
31 Er aber sagte desto mehr: Wenn ich mit dir sterben müßte, werde ich dich nicht verleugnen. Gleicherweise sprachen aber auch alle.
കിന്തു സ ഗാഢം വ്യാഹരദ് യദ്യപി ത്വയാ സാർദ്ധം മമ പ്രാണോ യാതി തഥാപി കഥമപി ത്വാം നാപഹ്നോഷ്യേ; സർവ്വേഽപീതരേ തഥൈവ ബഭാഷിരേ|
32 Und sie kommen in ein Gut, genannt Gethsemane. Und er spricht zu seinen Jüngern: Bleibet hier sitzen, bis ich gebetet habe!
അപരഞ്ച തേഷു ഗേത്ശിമാനീനാമകം സ്ഥാന ഗതേഷു സ ശിഷ്യാൻ ജഗാദ, യാവദഹം പ്രാർഥയേ താവദത്ര സ്ഥാനേ യൂയം സമുപവിശത|
33 Und er nahm den Petrus und Jakobus und Johannes mit sich und fing an zu erschrecken, und ihm graute sehr.
അഥ സ പിതരം യാകൂബം യോഹനഞ്ച ഗൃഹീത്വാ വവ്രാജ; അത്യന്തം ത്രാസിതോ വ്യാകുലിതശ്ച തേഭ്യഃ കഥയാമാസ,
34 Und er sprach zu ihnen: Meine Seele ist zutode betrübt; bleibet hier und wachet!
നിധനകാലവത് പ്രാണോ മേഽതീവ ദഃഖമേതി, യൂയം ജാഗ്രതോത്ര സ്ഥാനേ തിഷ്ഠത|
35 Und er ging ein wenig vorwärts, warf sich auf die Erde und betete, daß, wenn es möglich wäre, die Stunde an ihm vorüberginge.
തതഃ സ കിഞ്ചിദ്ദൂരം ഗത്വാ ഭൂമാവധോമുഖഃ പതിത്വാ പ്രാർഥിതവാനേതത്, യദി ഭവിതും ശക്യം തർഹി ദുഃഖസമയോയം മത്തോ ദൂരീഭവതു|
36 Und er sprach: Abba, Vater! Es ist dir alles möglich; nimm diesen Kelch von mir! Doch nicht, was ich will, sondern was du willst.
അപരമുദിതവാൻ ഹേ പിത ർഹേ പിതഃ സർവ്വേം ത്വയാ സാധ്യം, തതോ ഹേതോരിമം കംസം മത്തോ ദൂരീകുരു, കിന്തു തൻ മമേച്ഛാതോ ന തവേച്ഛാതോ ഭവതു|
37 Und er kommt und findet sie schlafend und spricht zu Petrus: Simon, schläfst du? Vermagst du nicht eine Stunde zu wachen?
തതഃ പരം സ ഏത്യ താൻ നിദ്രിതാൻ നിരീക്ഷ്യ പിതരം പ്രോവാച, ശിമോൻ ത്വം കിം നിദ്രാസി? ഘടികാമേകാമ് അപി ജാഗരിതും ന ശക്നോഷി?
38 Wachet und betet, damit ihr nicht in Versuchung fallet! Der Geist ist willig, aber das Fleisch ist schwach.
പരീക്ഷായാം യഥാ ന പതഥ തദർഥം സചേതനാഃ സന്തഃ പ്രാർഥയധ്വം; മന ഉദ്യുക്തമിതി സത്യം കിന്തു വപുരശക്തികം|
39 Und er ging wiederum hin und betete und sprach dieselben Worte.
അഥ സ പുനർവ്രജിത്വാ പൂർവ്വവത് പ്രാർഥയാഞ്ചക്രേ|
40 Und als er zurückkam, fand er sie wiederum schlafend; denn die Augen waren ihnen schwer geworden, und sie wußten nicht, was sie ihm antworten sollten.
പരാവൃത്യാഗത്യ പുനരപി താൻ നിദ്രിതാൻ ദദർശ തദാ തേഷാം ലോചനാനി നിദ്രയാ പൂർണാനി, തസ്മാത്തസ്മൈ കാ കഥാ കഥയിതവ്യാ ത ഏതദ് ബോദ്ധും ന ശേകുഃ|
41 Und er kommt zum drittenmal und spricht zu ihnen: Schlaft ihr noch immer und ruhet? Es ist genug! Die Stunde ist gekommen! Siehe, des Menschen Sohn wird in die Hände der Sünder überliefert.
തതഃപരം തൃതീയവാരം ആഗത്യ തേഭ്യോ ഽകഥയദ് ഇദാനീമപി ശയിത്വാ വിശ്രാമ്യഥ? യഥേഷ്ടം ജാതം, സമയശ്ചോപസ്ഥിതഃ പശ്യത മാനവതനയഃ പാപിലോകാനാം പാണിഷു സമർപ്യതേ|
42 Stehet auf, lasset uns gehen! Siehe, der mich verrät, ist nahe!
ഉത്തിഷ്ഠത, വയം വ്രജാമോ യോ ജനോ മാം പരപാണിഷു സമർപയിഷ്യതേ പശ്യത സ സമീപമായാതഃ|
43 Und alsbald, da er noch redete, erschien Judas, einer der Zwölf, und mit ihm eine große Schar mit Schwertern und Stöcken, von den Hohenpriestern und den Schriftgelehrten und den Ältesten.
ഇമാം കഥാം കഥയതി സ, ഏതർഹിദ്വാദശാനാമേകോ യിഹൂദാ നാമാ ശിഷ്യഃ പ്രധാനയാജകാനാമ് ഉപാധ്യായാനാം പ്രാചീനലോകാനാഞ്ച സന്നിധേഃ ഖങ്ഗലഗുഡധാരിണോ ബഹുലോകാൻ ഗൃഹീത്വാ തസ്യ സമീപ ഉപസ്ഥിതവാൻ|
44 Der Verräter aber hatte ihnen ein Zeichen gegeben und gesagt: Welchen ich küssen werde, der ist's, den ergreifet und führet ihn vorsichtig ab!
അപരഞ്ചാസൗ പരപാണിഷു സമർപയിതാ പൂർവ്വമിതി സങ്കേതം കൃതവാൻ യമഹം ചുമ്ബിഷ്യാമി സ ഏവാസൗ തമേവ ധൃത്വാ സാവധാനം നയത|
45 Und als er nun kam, trat er alsbald auf ihn zu und sprach: Rabbi, und küßte ihn.
അതോ ഹേതോഃ സ ആഗത്യൈവ യോശോഃ സവിധം ഗത്വാ ഹേ ഗുരോ ഹേ ഗുരോ, ഇത്യുക്ത്വാ തം ചുചുമ്ബ|
46 Sie aber legten Hand an ihn und griffen ihn.
തദാ തേ തദുപരി പാണീനർപയിത്വാ തം ദധ്നുഃ|
47 Einer aber von denen, die dabei standen, zog das Schwert, schlug den Knecht des obersten Priesters und hieb ihm ein Ohr ab.
തതസ്തസ്യ പാർശ്വസ്ഥാനാം ലോകാനാമേകഃ ഖങ്ഗം നിഷ്കോഷയൻ മഹായാജകസ്യ ദാസമേകം പ്രഹൃത്യ തസ്യ കർണം ചിച്ഛേദ|
48 Und Jesus hob an und sprach zu ihnen: Wie gegen einen Räuber seid ihr ausgezogen mit Schwertern und Stöcken, um mich zu fangen.
പശ്ചാദ് യീശുസ്താൻ വ്യാജഹാര ഖങ്ഗാൻ ലഗുഡാംശ്ച ഗൃഹീത്വാ മാം കിം ചൗരം ധർത്താം സമായാതാഃ?
49 Täglich war ich bei euch im Tempel und lehrte, und ihr habt mich nicht gegriffen. Doch, damit die Schrift erfüllt würde!
മധ്യേമന്ദിരം സമുപദിശൻ പ്രത്യഹം യുഷ്മാഭിഃ സഹ സ്ഥിതവാനതഹം, തസ്മിൻ കാലേ യൂയം മാം നാദീധരത, കിന്ത്വനേന ശാസ്ത്രീയം വചനം സേധനീയം|
50 Da verließen ihn alle und flohen.
തദാ സർവ്വേ ശിഷ്യാസ്തം പരിത്യജ്യ പലായാഞ്ചക്രിരേ|
51 Und ein Jüngling folgte ihm, der ein Leinengewand auf dem bloßen Leibe trug; und sie ergriffen ihn,
അഥൈകോ യുവാ മാനവോ നഗ്നകായേ വസ്ത്രമേകം നിധായ തസ്യ പശ്ചാദ് വ്രജൻ യുവലോകൈ ർധൃതോ
52 er aber ließ das Leinengewand fahren und entfloh nackt.
വസ്ത്രം വിഹായ നഗ്നഃ പലായാഞ്ചക്രേ|
53 Und sie führten Jesus ab zum Hohenpriester; und alle Hohenpriester und die Ältesten und die Schriftgelehrten kamen [dort] zusammen.
അപരഞ്ച യസ്മിൻ സ്ഥാനേ പ്രധാനയാജകാ ഉപാധ്യായാഃ പ്രാചീനലോകാശ്ച മഹായാജകേന സഹ സദസി സ്ഥിതാസ്തസ്മിൻ സ്ഥാനേ മഹായാജകസ്യ സമീപം യീശും നിന്യുഃ|
54 Und Petrus folgte ihm von ferne bis hinein in den Hof des Hohenpriesters; und er saß bei den Dienern und wärmte sich am Feuer.
പിതരോ ദൂരേ തത്പശ്ചാദ് ഇത്വാ മഹായാജകസ്യാട്ടാലികാം പ്രവിശ്യ കിങ്കരൈഃ സഹോപവിശ്യ വഹ്നിതാപം ജഗ്രാഹ|
55 Die Hohenpriester aber und der ganze Hohe Rat suchten Zeugnis wider Jesus, um ihn zum Tode zu bringen; und sie fanden keins.
തദാനീം പ്രധാനയാജകാ മന്ത്രിണശ്ച യീശും ഘാതയിതും തത്പ്രാതികൂല്യേന സാക്ഷിണോ മൃഗയാഞ്ചക്രിരേ, കിന്തു ന പ്രാപ്താഃ|
56 Denn obgleich viele falsches Zeugnis wider ihn ablegten, so stimmten die Zeugnisse doch nicht überein.
അനേകൈസ്തദ്വിരുദ്ധം മൃഷാസാക്ഷ്യേ ദത്തേപി തേഷാം വാക്യാനി ന സമഗച്ഛന്ത|
57 Und es standen etliche auf, legten falsches Zeugnis wider ihn ab und sprachen:
സർവ്വശേഷേ കിയന്ത ഉത്ഥായ തസ്യ പ്രാതികൂല്യേന മൃഷാസാക്ഷ്യം ദത്ത്വാ കഥയാമാസുഃ,
58 Wir haben ihn sagen hören: Ich will diesen mit Händen gemachten Tempel zerstören und in drei Tagen einen andern aufbauen, der nicht mit Händen gemacht ist.
ഇദം കരകൃതമന്ദിരം വിനാശ്യ ദിനത്രയമധ്യേ പുനരപരമ് അകരകൃതം മന്ദിരം നിർമ്മാസ്യാമി, ഇതി വാക്യമ് അസ്യ മുഖാത് ശ്രുതമസ്മാഭിരിതി|
59 Aber auch so war ihr Zeugnis nicht übereinstimmend.
കിന്തു തത്രാപി തേഷാം സാക്ഷ്യകഥാ ന സങ്ഗാതാഃ|
60 Und der Hohepriester stand auf, trat in die Mitte, fragte Jesus und sprach: Antwortest du nichts auf das, was diese wider dich zeugen?
അഥ മഹായാജകോ മധ്യേസഭമ് ഉത്ഥായ യീശും വ്യാജഹാര, ഏതേ ജനാസ്ത്വയി യത് സാക്ഷ്യമദുഃ ത്വമേതസ്യ കിമപ്യുത്തരം കിം ന ദാസ്യസി?
61 Er aber schwieg und antwortete nichts. Wiederum fragte ihn der Hohepriester und sprach zu ihm: Bist du der Christus, der Sohn des Hochgelobten?
കിന്തു സ കിമപ്യുത്തരം ന ദത്വാ മൗനീഭൂയ തസ്യൗ; തതോ മഹായാജകഃ പുനരപി തം പൃഷ്ടാവാൻ ത്വം സച്ചിദാനന്ദസ്യ തനയോ ഽഭിഷിക്തസ്ത്രതാ?
62 Jesus aber sprach: Ich bin's; und ihr werdet des Menschen Sohn sitzen sehen zur Rechten der Macht und kommen mit den Wolken des Himmels!
തദാ യീശുസ്തം പ്രോവാച ഭവാമ്യഹമ് യൂയഞ്ച സർവ്വശക്തിമതോ ദക്ഷീണപാർശ്വേ സമുപവിശന്തം മേഘ മാരുഹ്യ സമായാന്തഞ്ച മനുഷ്യപുത്രം സന്ദ്രക്ഷ്യഥ|
63 Da zerriß der Hohepriester seine Kleider und sagte: Was bedürfen wir weiter Zeugen?
തദാ മഹായാജകഃ സ്വം വമനം ഛിത്വാ വ്യാവഹരത്
64 Ihr habt die Lästerung gehört. Was dünkt euch? Sie urteilten alle, er sei des Todes schuldig.
കിമസ്മാകം സാക്ഷിഭിഃ പ്രയോജനമ്? ഈശ്വരനിന്ദാവാക്യം യുഷ്മാഭിരശ്രാവി കിം വിചാരയഥ? തദാനീം സർവ്വേ ജഗദുരയം നിധനദണ്ഡമർഹതി|
65 Und etliche fingen an, ihn zu verspeien und sein Angesicht zu verhüllen und ihn mit Fäusten zu schlagen und zu ihm zu sagen: Weissage! Und die Diener nahmen ihn mit Backenstreichen in Empfang.
തതഃ കശ്ചിത് കശ്ചിത് തദ്വപുഷി നിഷ്ഠീവം നിചിക്ഷേപ തഥാ തന്മുഖമാച്ഛാദ്യ ചപേടേന ഹത്വാ ഗദിതവാൻ ഗണയിത്വാ വദ, അനുചരാശ്ച ചപേടൈസ്തമാജഘ്നുഃ
66 Und während Petrus unten im Hofe war, kam eine von den Mägden des Hohenpriesters.
തതഃ പരം പിതരേഽട്ടാലികാധഃകോഷ്ഠേ തിഷ്ഠതി മഹായാജകസ്യൈകാ ദാസീ സമേത്യ
67 Und als sie Petrus sah, der sich wärmte, blickte sie ihn an und sprach: Auch du warst mit Jesus, dem Nazarener!
തം വിഹ്നിതാപം ഗൃഹ്ലന്തം വിലോക്യ തം സുനിരീക്ഷ്യ ബഭാഷേ ത്വമപി നാസരതീയയീശോഃ സങ്ഗിനാമ് ഏകോ ജന ആസീഃ|
68 Er aber leugnete und sprach: Ich weiß nicht und verstehe auch nicht, was du sagst! Und er ging in den Vorhof hinaus, und der Hahn krähte.
കിന്തു സോപഹ്നുത്യ ജഗാദ തമഹം ന വദ്മി ത്വം യത് കഥയമി തദപ്യഹം ന ബുദ്ധ്യേ| തദാനീം പിതരേ ചത്വരം ഗതവതി കുക്കുടോ രുരാവ|
69 Und als die Magd ihn sah, hob sie wieder an und sprach zu den Umstehenden: Dieser ist einer von ihnen!
അഥാന്യാ ദാസീ പിതരം ദൃഷ്ട്വാ സമീപസ്ഥാൻ ജനാൻ ജഗാദ അയം തേഷാമേകോ ജനഃ|
70 Er aber leugnete wiederum. Und ein wenig nachher sprachen die Umstehenden abermals zu Petrus: Wahrlich, du bist einer von ihnen! Denn du bist ein Galiläer, und deine Sprache ist gleich.
തതഃ സ ദ്വിതീയവാരമ് അപഹ്നുതവാൻ പശ്ചാത് തത്രസ്ഥാ ലോകാഃ പിതരം പ്രോചുസ്ത്വമവശ്യം തേഷാമേകോ ജനഃ യതസ്ത്വം ഗാലീലീയോ നര ഇതി തവോച്ചാരണം പ്രകാശയതി|
71 Er aber fing an zu fluchen und zu schwören: Ich kenne diesen Menschen nicht, von dem ihr redet!
തദാ സ ശപഥാഭിശാപൗ കൃത്വാ പ്രോവാച യൂയം കഥാം കഥയഥ തം നരം ന ജാനേഽഹം|
72 Da krähte alsbald der Hahn zum zweitenmal; und Petrus ward eingedenk des Wortes, das Jesus zu ihm gesagt hatte: Ehe der Hahn zweimal kräht, wirst du mich dreimal verleugnen. Und er verhüllte sich und weinte.
തദാനീം ദ്വിതീയവാരം കുക്കുടോ ഽരാവീത്| കുക്കുടസ്യ ദ്വിതീയരവാത് പൂർവ്വം ത്വം മാം വാരത്രയമ് അപഹ്നോഷ്യസി, ഇതി യദ്വാക്യം യീശുനാ സമുദിതം തത് തദാ സംസ്മൃത്യ പിതരോ രോദിതുമ് ആരഭത|
