Lukas 9
1 Er rief aber die Zwölf zusammen und gab ihnen Kraft und Vollmacht über alle Dämonen und um Krankheiten zu heilen;
यीशुए अपने 12 चेले एप्पू कां कुजाए ते तैन शक्ति ते अधिकार दित्तो कि सैरी भूतन कढन ते बिमैरी दूर केरन।
2 und er sandte sie aus, das Reich Gottes zu predigen, und zu heilen.
ते यीशुए तैना परमेशरेरे राज़्ज़ेरो प्रचार केरनेरे लेइ ते बिमार बज़्झ़ानेरे लेइ भेज़े।
3 Und er sprach zu ihnen: Nehmet nichts auf den Weg, weder Stab noch Tasche, noch Brot noch Geld; auch soll einer nicht zwei Anzüge haben.
तैनी तैन सेइं ज़ोवं, “बत्तां जो किछ न नेइयथ, न सोटी न झोलो न रोट्टी न पेंइसे ते न दुइयोवं लिगड़ां।
4 Und wo ihr in ein Haus eintretet, da bleibet, und von da ziehet weiter.
ज़ैस घरे मां गाथ त तैड़ी बिश्शी रेइयथ ज़ां तगर तुस तैस नगरे मरां न गाथ।
5 Und wo man euch nicht aufnehmen wird, da gehet fort aus jener Stadt und schüttelt auch den Staub von euren Füßen, zum Zeugnis wider sie.
ते ज़ैस नगरेरे लोक तुसन कबूल न केरन त तैस नगर मरां गांते बार अपने पांवां केरि धूड़ ठुड़कथ, ताके तैन पुड़ गवाही भोए।”
6 Und sie gingen aus und durchzogen die Dörfer, predigten das Evangelium und heilten allenthalben.
बस्सा, तैना च़ले जे, ते ड्लोव्वें-ड्लोव्वें गेइतां परमेशरेरी खुशखबरी शुनाते, ते लोकन बिमैरन करां बज़्झ़ाते च़ले जे।
7 Es hörte aber der Vierfürst Herodes alles, was geschah; und er geriet in Verlegenheit, weil von etlichen gesagt wurde, Johannes sei von den Toten auferstanden,
मुलखेरो च़ेवरोवं हिस्से पुड़ हेरोदेस राज़ो राज़ केरतो थियो, तै एन सब शुन्तां डेरि जेव। किजोकि किछ ज़ोते थिये यूहन्ना मुड़दन मरां ज़ींतो भोरोए।
8 von etlichen aber, Elia sei erschienen, und von andern, einer der alten Propheten sei auferstanden.
ते किछ ज़ोते थिये एलिय्याह लेइहोरोए, ते किछ ज़ोते थिये नेबन मरां कोई ज़ींतो भोरोए।
9 Herodes aber sprach: Johannes habe ich enthauptet; wer ist aber der, von welchem ich solches höre? Und er verlangte, ihn zu sehen.
पन हेरोदेसे ज़ोवं, “यूहन्नारी क्रोड़ी त मीं कट्टेव्री थी, पन ए कौन आए, ज़ेसेरे बारे मां एरी ज़ेरि गल्लां शुन्ने मां एजने लोरिन?” ते हेरोदेस यीशु हेरनेरी इच्छा की।
10 Und die Apostel kehrten zurück und erzählten ihm alles, was sie getan hatten. Und er nahm sie zu sich und zog sich zurück an einen einsamen Ort bei der Stadt, die Bethsaida heißt.
फिरी प्रेरितेईं वापस एइतां ज़ैन किछ कियेरू थियूं, यीशु सेइं शुनावं, ते यीशु तैन अलग नेइतां बैतसैदा नव्वेंरे नगर मां च़लो जेव।
11 Als aber das Volk es erfuhr, folgten sie ihm nach; und er nahm sie auf und redete zu ihnen vom Reiche Gottes, und die der Heilung bedurften, machte er gesund.
ते बड़े लोक तैस पत्ती च़ले, ते यीशु बड़े खुशी सेइं तैन सेइं मिलो। ते तैन सेइं परमेशरेरे राज़्ज़ेरी गल्लां केरने लगो, ते ज़ैना बिमार ठीक भोनू चाते थिये, तैनी तैना बज़्झ़ाए।
12 Aber der Tag fing an, sich zu neigen; und die Zwölf traten herzu und sprachen zu ihm: Entlaß das Volk, damit sie in die umliegenden Dörfer und Höfe gehen und einkehren und Speise finden; denn hier sind wir an einem öden Ort.
ज़ैखन दिहाड़ी डुबने लगी त तैन 12 चेलेईं यीशु सेइं ज़ोवं, “एन लोकन भेज़ी छ़ड एना कोस्कोई ड्लोंव्वन मां गेइतां बिशन ते रोट्टारो इंतज़ाम केरन। किजोकि असां गैर आबाद ठैरी आम।”
13 Er aber sprach zu ihnen: Gebt ihr ihnen zu essen! Sie sprachen: Wir haben nicht mehr als fünf Brote und zwei Fische; oder sollen wir hingehen und für dieses ganze Volk Speise kaufen?
तैनी तैन सेइं ज़ोवं, “तुस्से एन किछ खाने जो देथ।” तैनेईं ज़ोवं, “असन कां पंच़ रोट्टी ते दूई मेछ़लीन करां जादे किछ भी नईं, पन असां गेइतां एन जेई रोट्टी मुल्ले घिन्तां आनतम, त इन भोइ बटते।”
14 Denn es waren etwa fünftausend Männer. Er sprach aber zu seinen Jüngern: Machet, daß sie sich gruppenweise setzen, je fünfzig und fünfzig.
(किजोकि तैन लगभग 5000 मड़द थिये।) यीशुए अपने चेलन सेइं ज़ोवं, “एन लोकन 50-50 मैन्हु केरि हुन्डी मां बिशाला।”
15 Und sie taten so und ließen alle sich setzen.
ते चेलेईं तैन्ने कियूं ते तैना तेन्च़रे बिशाले।
16 Und er nahm die fünf Brote und die zwei Fische, blickte zum Himmel auf und segnete sie, brach und gab sie den Jüngern, damit sie sie dem Volke vorlegten.
तैखन तैनी तैना पंच़ रोट्टी ते दूई मेछ़ली नी, ते अम्बरेरां तेकतां शुक्र कियूं, फिरी तैनी तैना रोट्टी ट्लोड़ी ते चेलन कां दित्ती, कि तैन बिशालोरे लोकन खांने जो देन।
17 Und sie aßen und wurden alle satt; und es wurde aufgehoben, was ihnen von den Stücken übrigblieb, zwölf Körbe [voll].
सारे मैन्हु खेइतां रेज़्ज़ी जे। तैल्ला पत्ती, यीशुएरे चेलेईं बच़ोरे टुक्ड़न सेइं 12 टोकरी भेरि।
18 Und es begab sich, als er in der Einsamkeit betete und die Jünger bei ihm waren, fragte er sie und sprach: Für wen halten mich die Leute?
एक्की बार यीशु अकैल्लो प्रार्थना केरने लोरे थियो, ते चेले भी तैस सेइं थिये। यीशुए तैन पुच़्छ़ू, “कि लोक मींजो कुन ज़ोतन?”
19 Sie antworteten und sprachen: Für Johannes den Täufer; andere für Elia; andere aber [sagen], einer der alten Propheten sei auferstanden.
चेलेईं जुवाब दित्तो, “किछ ज़ोतन यूहन्ना बपतिस्मो देनेबालो, ते किछ ज़ोतन एलिय्याह, ते किछ ज़ोतन नेबन मरां कोई अक ज़ींतो भोरोए।”
20 Da sprach er zu ihnen: Ihr aber, für wen haltet ihr mich? Da antwortete Petrus und sprach: Für den Gesalbten Gottes!
तैखन यीशुए चेलन पुच़्छ़ू, “पन तुस मेरे बारे मां कुन सोचतथ कि अवं कौन आईं?” पतरसे जुवाब दित्तो, “तू परमेशरेरो मसीह आस।”
21 Er aber gebot ihnen ernstlich, solches niemand zu sagen,
तैखन तैनी तैन खबरदार केरतां ज़ोवं, “कि ए गल केन्ची सेइं न ज़ोइयथ।”
22 indem er sprach: Des Menschen Sohn muß viel leiden und verworfen werden von den Ältesten und Hohenpriestern und Schriftgelehrten und getötet werden und am dritten Tage auferstehen.
यीशुए ज़ोवं, “मैनेरे मट्ठेरे लेइ ज़रूरी आए, कि तै बड़ो दुःख झ़ैल्ले, यहूदी लोकां केरे बुज़ुर्गन, प्रधान याजकन, ते शास्त्री तैस घटिया सेमझ़तां मारेले, ते तै ट्लेइयोवं दिहाड़े फिरी ज़ींतो भोलो।”
23 Er sprach aber zu allen: Will jemand mir nachkommen, so verleugne er sich selbst und nehme sein Kreuz auf sich täglich und folge mir nach.
फिरी यीशुए तैन सेब्भन ज़ोवं, “अगर कोई मीं पत्ती एजनो चाए, त अपने आपेरो इन्कार केरे, ते रोज़ अपनू क्रूस छ़ूए ते मीं पत्ती च़ले।
24 Denn wer seine Seele retten will, der wird sie verlieren; wer aber seine Seele verliert um meinetwillen, der wird sie retten.
किजोकि ज़ै कोई अपनि जान बच़ांनी चाते तै तैस गुवालो, पन ज़ै मेरे लेइ अपनि जान गुवालो त तै तैस बच़ालो।
25 Denn was nützt es dem Menschen, wenn er die ganze Welt gewinnt, aber sich selbst verliert oder schädigt?
मैन्हु अगर सारी दुनिया हासिल केरे, ते अपनि जानरो नुकसान केरे, या अपनो आप गुवाए, त तैस कुन फैइदो?
26 Denn wer sich meiner und meiner Worte schämt, dessen wird sich auch des Menschen Sohn schämen, wenn er kommen wird in seiner und des Vaters und der heiligen Engel Herrlichkeit.
किजोकि अगर कोई मैन्हु मीं करां त कने मेरी गल्लन करां शरमाते, त मैनेरू मट्ठू यानी अवं भी तैस केरां शरमालो। ज़ेइस अवं अपने बाजी केरि महिमा सेइं साथी त कने पवित्र स्वर्गदूतन सेइं साथी वापस एज्जलो, त तेइस अवं तैस केरां भी शरमालो।”
27 Ich sage euch aber in Wahrheit, es sind etliche unter denen, die hier stehen, welche den Tod nicht schmecken werden, bis sie das Reich Gottes sehen.
“अवं तुसन सेइं सच़ ज़ोतईं कि ज़ैना इड़ी खड़े आन, तैन मरां किछ मैन्हु एरे आन कि ज़ांतगर तैना परमेशरेरे राज़्ज़ेरी शक्ति न हेरेले, तांतगर तैना न मरेले।”
28 Es begab sich aber ungefähr acht Tage nach dieser Rede, daß er Petrus und Johannes und Jakobus zu sich nahm und auf den Berg stieg, um zu beten.
एन गल्लां केरे लगभग अठ दिहाड़ना बाद पतरस, ते यूहन्ना ते याकूब साथी नेइतां एक्की पहाड़े पुड़ प्रार्थना केरने च़ले जे।
29 Und während er betete, wurde das Aussehen seines Angesichts anders und sein Kleid strahlend weiß.
ते ज़ैखन यीशु प्रार्थना लोरो थियो केरने, त तैसेरी शकल बेदलोई जेई, ते तैसेरां लिगड़ां लोअरां ज़ेरां चमकने लगो।
30 Und siehe, zwei Männer redeten mit ihm, das waren Mose und Elia;
ते हेरा, मूसा, ते एलिय्याह, इन्ना दूई मड़द तैस सेइं गल्लां केरने लग्गे।
31 die erschienen in Herrlichkeit und redeten von seinem Ausgang, den er in Jerusalem erfüllen sollte.
इन्ना महिमा सेइं साथी लेइहोए, ते तैसेरे मरनेरी गलबात केरने लोरे थिये, ज़ैन किछ यरूशलेम नगरे मां भोनेबालू थियूं।
32 Petrus aber und seine Gefährten waren vom Schlaf übermannt. Als sie aber erwachten, sahen sie seine Herrlichkeit und die zwei Männer, die bei ihm standen.
पन पतरस ते तैसेरे सैथी केरि एछ़्छ़ी निड्ली सेइं गिरकी भोरी थी, ज़ैखन तैना बींझ़े, त तैनेईं तैसेरी महिमा ते तैना दूई मड़द भी लाए, ज़ैना तैस सेइं साथी खड़े थिये।
33 Und es begab sich, als diese von ihm schieden, sprach Petrus zu Jesus: Meister, es ist gut, daß wir hier sind; und wir wollen drei Hütten machen, dir eine, Mose eine und Elia eine. Und er wußte nicht, was er sagte.
ज़ैखन तैना तैस करां च़ले, त पतरसे यीशु सेइं ज़ोवं, “हे गुरू, इश्शू इड़ी रानू रोड़ोए, कि असां ट्लाई डेरे बनाम, अक तेरे लेइ, ते अक मूसेरे लेइ, ते एलिय्याहरे लेइ।” तैस पतो न थियो, कि तै कुन लोरोए ज़ोने।
34 Während er aber solches redete, kam eine Wolke und überschattete sie. Sie fürchteten sich aber, als sie in die Wolke hineinkamen.
तै इन ज़ोई राओरो थियो, तैन पुड़ बिदलार घिरी जेई, ते ज़ैखन तैन केरे च़ेव्रे पासन बिदलारी घिरी त तैना डेरि जे।
35 Und eine Stimme erscholl aus der Wolke, die sprach: Dies ist mein lieber Sohn; auf den sollt ihr hören!
तैखन तैस बिदलारी मरां अक आवाज़ अई, “एन मेरू ट्लारू मट्ठू आए। ध्याने सेइं एसेरी गल शुना!”
36 Und während die Stimme erscholl, fand es sich, daß Jesus allein war. Und sie schwiegen und sagten in jenen Tagen niemand etwas von dem, was sie gesehen hatten.
ते तैस आवाज़ी सेइं साथी तैनेईं यीशु अकैल्लो लाव, ते तैना च़ुप राए ते ज़ैन किछ लाहेरू थियूं, तैन केन्ची सेइं न ज़ोवं।
37 Es begab sich aber am folgenden Tage, als sie den Berg hinunterstiegen, kam ihm viel Volk entgegen.
होरसां एरू भोवं कि ज़ैखन तैना पहाड़े पुड़ेरां उन्ढे ओरे थिये, त बड़े मैन्हु केरि भीड़ तैन कां आई।
38 Und siehe, ein Mann aus dem Volke rief und sprach: Meister, ich bitte dich, sieh doch meinen Sohn an, denn er ist mein einziger!
ते हेरा, एक्की मैने तैन लोकन मरां बड़े ज़ोरे सेइं हक देइतां ज़ोवं, “ए गुरू अवं तीं कां ज़ोवले हथ केरतां कि मेरे मट्ठे पुड़ दया केर; तैन मेरू अक्के मट्ठूए।
39 Und siehe, ein Geist ergreift ihn, und plötzlich schreit er, und er reißt ihn hin und her, daß er schäumt, und will kaum von ihm weichen, ohne ihn gänzlich aufzureiben.
ते हेर, अक भूत तैस अपने कब्ज़े मां केरते, ते तैन अकदम चिन्डां मारते, ते कम्बने लगते, ते तैसेरे ऐशेरां शैमफ निसचे, ते भूत तैस बड़े बुरे तरीके सेइं ज़ख्मी केरतां शारते।
40 Und ich habe deine Jünger gebeten, daß sie ihn austreiben möchten, aber sie vermochten es nicht.
ते मीं तेरे चेलन कां बिनती कियोरी थी, कि तैस कढन, पन तैना न केढी सके।”
41 Da antwortete Jesus und sprach: O du ungläubiges und verkehrtes Geschlecht! Wie lange soll ich bei euch sein und euch ertragen? Bringe deinen Sohn hierher!
यीशुए जुवाब दित्तो, “हे विश्वास न केरने बालाव ते ढीठ लोकव, अवं केइस तगर तुसन सेइं साथी रेइलो ते तुश्शी झ़ैल्लेलो? अपने मट्ठे इड़ी आन।”
42 Und noch während er hinzuging, riß und zerrte ihn der Dämon. Aber Jesus bedrohte den unreinen Geist und machte den Knaben gesund und gab ihn seinem Vater wieder.
तै मसां ओरो थियो, त भूते तैन मट्ठू मुरोड़तां शारू, पन यीशुए भूत झ़िड़कतां कढ़ू, ते तैन मट्ठू बज़्झ़ेइतां तैसेरे बाजेरे हवाले कियूं।
43 Es erstaunten aber alle über die große Macht Gottes. Da sich nun alle verwunderten über alles, was er tat, sprach er zu seinen Jüngern:
ते सब लोक परमेशरेरी बेड़ि कुदरती हेरतां हैरान रेइजे, ते ज़ैखन सब लोक तैन कम्मां ज़ैन यीशु केरतो थियो हैरान रहते थिये। त तैनी अपने चेलन सेइं ज़ोवं।
44 Fasset ihr diese Worte zu Ohren: Des Menschen Sohn wird in der Menschen Hände überliefert werden.
“मेरी इन गल्लां रोड़ेच़ारे शुना किजोकि मैनेरू मट्ठू मैन्हु केरे हवाले भोने बालूए।”
45 Sie aber verstanden das Wort nicht, und es war vor ihnen verborgen, so daß sie es nicht begriffen; und sie fürchteten sich, ihn wegen dieses Wortes zu fragen.
पन यीशुएरी ए गल चेलां केरि समझ़ी मां न आई, किजोकि तैन करां ए गल छ़पोरी थी। कि तैन न समझ़न, ते चेले एस बारे मां यीशु पुच्छ़ने करां डरते भी थिये।
46 Es schlich sich aber der Gedanke bei ihnen ein, wer wohl der Größte unter ihnen sei.
फिरी चेलन एप्पू मांमेइं बड़ी बेंस भोइ, कि असन मां बड्डो कौन आए?
47 Da nun Jesus ihres Herzens Gedanken merkte, nahm er ein Kind, stellte es neben sich und sprach zu ihnen:
यीशु तैन केरि दिलेरी गल्लां बुझ़तां निकड़ो बच्चो आनो ते तै एप्पू कां खड़ू कियूं।
48 Wer dieses Kind aufnimmt in meinem Namen, der nimmt mich auf; und wer mich aufnimmt, der nimmt den auf, der mich gesandt hat. Denn wer der Kleinste ist unter euch allen, der ist groß!
ते अपने चेलन सेइं ज़ोवं, “ज़ै इस बच्चे मेरे नंव्वे सेइं कबूल केरते, तै मीं कबूल केरते, ते ज़ै मीं कबूल केरते, तै मेरे भेज़ने बाले कबूल केरते। किजोकि ज़ै तुसन मां निकड़े करां निकड़ोए तै सेब्भन करां बड्डोए।”
49 Johannes aber antwortete und sprach: Meister, wir sahen jemand, der in deinem Namen Dämonen austrieb, und wir wehrten es ihm, weil er dir nicht mit uns nachfolgt.
तैखन यूहन्ना यीशु सेइं ज़ोवं, “ए गुरू, असेईं अक मैन्हु तेरे नंव्वे सेइं भूतां केरो सैयो कढतो लाव, ते असेईं तैस ठाकू किजोकि तै असन सेइं साथी मिलतां तीं पत्ती न च़ले।”
50 Jesus aber sprach: Wehret ihm nicht! Denn wer nicht wider uns ist, der ist für uns.
पन यीशुए जुवाब दित्तो, “तैस न ठाका, किजोकि ज़ै तुश्शे खलाफ नईं तै तुश्शो पासे।”
51 Es begab sich aber, als sich die Tage seines Heimgangs erfüllten und er sein Angesicht nach Jerusalem richtete, um dorthin zu reisen,
ज़ैखन यीशुएरे उबरे नेनेरे दिहाड़े पूरे भोने पुड़ थी त तैनी पक्के च़ारे यरूशलेम नगरेरे पासे गानेरो खियाल कियो।
52 sandte er Boten vor sich her. Diese kamen auf ihrer Reise in ein Samariterdorf und wollten ihm die Herberge bereiten.
ते एप्पू करां अग्री-अग्री किछ बिस्तार देनेबाले लोक भेज़े। ते लोक सामरी लोकां केरे एक्की ड्लोव्वें मां जे ताके यीशुएरे एजनेरी ठार तियारी केरन।
53 Aber man nahm ihn nicht auf, weil Jerusalem sein Reiseziel war.
पन लोकेईं तै एजने न दित्तो, किजोकि तै यरूशलेम नगरे जो च़लोरो थियो।
54 Als aber das seine Jünger Jakobus und Johannes sahen, sprachen sie: Herr, willst du, so wollen wir sagen, daß Feuer vom Himmel herabfalle und sie verzehre, wie auch Elia getan hat!
एन हेरतां तैसेरे चेले याकूब ते यूहन्ना ज़ोने लगे, “हे प्रभु, कुन तू चातस, कि अस हुक्म देम, अम्बरेरां अग बखेनतां एन लोकन भस्म केरे?”
55 Er aber wandte sich und bedrohte sie und sprach: Wisset ihr nicht, welches Geistes [Kinder] ihr seid?
पन तैनी बेदलोइतां तक्कू, ते तैना झ़िड़के (ते ज़ोवं, “तुस न ज़ानथ कि तुस कौस आत्मारे आथ।
56 Denn des Menschen Sohn ist nicht gekommen, der Menschen Seelen zu verderben, sondern zu erretten. Und sie zogen in ein anderes Dorf.
किजोकि मैनेरू मट्ठू लोकां केरे प्राणन नाश केरने लेइ नईं बल्के बच़ांने ओरोए)” तैखन तैना होरि ड्लोंव्वेरे पासे च़ले जे।
57 Als sie aber ihre Reise fortsetzten, sprach einer auf dem Wege zu ihm: Herr, ich will dir nachfolgen, wohin du auch gehst!
ज़ैखन तैना बत्तां च़लोरे थिये, त केन्चे तैस सेइं ज़ोवं, “तू ज़ैड़ी-ज़ैड़ी भी गालो, अवं तीं पत्ती च़लेलो।”
58 Und Jesus sprach zu ihm: Die Füchse haben Gruben, und die Vögel des Himmels haben Nester; aber des Menschen Sohn hat nicht, wo er sein Haupt hinlegen kann.
यीशुए तैस सेइं ज़ोवं, “लौई केरि कूढां ते अम्बरेरे च़ुड़ोल्लू केरे आले भोतन, पन मैनेरे मट्ठे यानी मीं कां कोई ठार नईं ज़ैड़ी अवं झ़ुल्ली सेक्खी।”
59 Er sagte aber zu einem andern: Folge mir nach! Der sprach: Herr, erlaube mir, zuvor hinzugehen und meinen Vater zu begraben.
फिरी यीशु एक्की होरि जो ज़ोवं, “मीं पत्ती च़ल,” पन तैनी मैने ज़ोवं, “हे प्रभु मीं घरे गानेरी अज़ाज़त दे, मेरे बाजेरे मरनेरां बाद अवं तैस देबतां एज्जेलो ते फिरी तीं पत्ती च़लेलो।”
60 Jesus aber sprach zu ihm: Laß die Toten ihre Toten begraben; du aber gehe hin und verkündige das Reich Gottes!
यीशुए तैस जो ज़ोवं, “ज़ैना लोक आत्मिक तरीके सेइं मर्रेन तैन अपने मैन्हु मरने बलगने दे, पन तू गा ते परमेशरेरे राज़्ज़ेरे बारे मां लोकन मां प्रचार केर।”
61 Es sprach aber auch ein anderer: Herr, ich will dir nachfolgen, zuvor aber erlaube mir, von denen, die in meinem Hause sind, Abschied zu nehmen.
एक्के होरे भी ज़ोवं, “ए प्रभु अवं तीं पत्ती च़लेलो, पन पेइले मीं भेज़ कि अवं अपने घरेबालन ज़ोईं।”
62 Jesus aber sprach zu ihm: Wer seine Hand an den Pflug legt und zurückblickt, ist nicht geschickt zum Reiche Gottes!
यीशुए तैस सेइं ज़ोवं, “ज़ै कोई हल्ली पुड़ हथ रेखतां पत्रोवं फिरतां तकते, तै परमेशरेरे राज़्ज़ेरे काबल नईं।”
