Lukas 18
1 Er sagte ihnen aber auch ein Gleichnis dafür, daß sie allezeit beten und nicht nachlässig werden sollten,
Тунчи Исусо роспхэндя лэнди дума, со трэбуй тэ на пэрэашэн тэ мангэнпэ Дэвлэс ай тэ на грыжонпэ.
2 nämlich: Es war ein Richter in einer Stadt, der Gott nicht fürchtete und sich vor keinem Menschen scheute.
— Андэ екх форо сас сындомари, саво на даралас Дэвлэстар и на лажалас манушэндар.
3 Es war aber eine Witwe in jener Stadt; die kam zu ihm und sprach: Schaffe mir Recht gegenüber meinem Widersacher!
Андэ кодва форо сас екх пхивли. Вой авэлас кав сындомари, мангэлас: «Фэрисар ман мэрнэ вражымарестар».
4 Und er wollte lange nicht; hernach aber sprach er bei sich selbst: Ob ich schon Gott nicht fürchte und mich vor keinem Menschen scheue,
Сындомари бут вряма на камэлас тэ поможысарэл лати, ай тунчи пхэндя ежэно пэсти: «Мэк мэ Дэвлэстар на дарав и манушэндар на лажав.
5 so will ich dennoch, weil mir diese Witwe Mühe macht, ihr Recht schaffen, damit sie nicht schließlich komme und mich ins Gesicht schlage.
Нэ сар кадья пхивли дохаля манди пэстирэ мангимаса, терава, со вой мангэл, кай вой тэ пэрэашэл тэ дохал ман».
6 Und der Herr sprach: Höret, was der ungerechte Richter sagt!
Ай о Рай пхэндя: — Шундэ, со пхэнэл сындомари найчячимаско?
7 Sollte aber Gott nicht seinen Auserwählten Recht schaffen, die Tag und Nacht zu ihm rufen, wenn er sie auch lange warten läßt?
Сар о Дэл на фэрисарэла колэн, кас Вов вытидя, и ко фартэ мангэн Лэс о дес и рят? Чи ашавэла лэн о Дэл?
8 Ich sage euch, er wird ihnen Recht schaffen in Kürze! Doch wenn des Menschen Sohn kommt, wird er auch den Glauben finden auf Erden?
Пхэнав тумэнди: Вов грабисавэла пав чячимос тэ фэрисарэл лэн. Нэ кала Шаво Манушыкано авэла, аракхэла патимос пэ пхув?
9 Er sagte aber auch zu etlichen, die sich selbst vertrauten, daß sie gerecht seien, und die übrigen verachteten, dieses Gleichnis:
Колэнди, савэ гындонас пала пэстэ, кай онэ жужэ, и пхутярдэс дикхэнас пэ авэр мануша, Исусо роспхэндя кацави дума:
10 Es gingen zwei Menschen hinauf in den Tempel, um zu beten, der eine ein Pharisäer, der andere ein Zöllner.
— Дуй мануша зажыле андо храмо тэ мангэнпэ Дэвлэс. Екх лэндар сас фарисеё, ай авэр — стидэмарё налогонэндиро.
11 Der Pharisäer stellte sich hin und betete bei sich selbst also: O Gott, ich danke dir, daß ich nicht bin wie die übrigen Menschen, Räuber, Ungerechte, Ehebrecher, oder auch wie dieser Zöllner.
Фарисеё тэрдёлас и мангэласпэ Дэвлэс кадя: «Дэвла, наис Тути, со мэ на кацаво, сар авэр мануша: прахаря, найжужэ, лубаря, и на кацаво, сар акадва стидэмарё налогонэндиро.
12 Ich faste zweimal in der Woche und gebe den Zehnten von allem, was ich erwerbe.
Мэ ритярав посто дувар андо курко, дав дэшто котор андар вся, со затерав».
13 Und der Zöllner stand von ferne, wagte nicht einmal seine Augen zum Himmel zu erheben, sondern schlug an seine Brust und sprach: O Gott, sei mir Sünder gnädig!
Ай стидэмарё налогонэндиро тэрдёлас андэ риг и на ваздэлас якха пэстирэ кав болыбэн, нэ марэлас пэс андо колин и пхэнэлас: «Дэвла, тангосар ман, бэзэхалэс манушэс!»
14 Ich sage euch, dieser ging gerechtfertigt in sein Haus hinab, eher als jener; denn wer sich selbst erhöht, der wird erniedrigt werden, und wer sich selbst erniedrigt, der wird erhöht werden.
Пхэнав тумэнди, со кадва мануш жыля черэ майэртисардо, сар кодва. Кодва, ко ваздэл пэс, авэла обмэкло, а ко обмэкэл пэс, ваздёла.
15 Sie brachten aber auch Kindlein zu ihm, damit er sie anrühre. Da es aber die Jünger sahen, schalten sie sie.
Мануша анэнас кав Исусо цэкнэн бэяцэн, кай Вов тэ лэлпэ лэндэ. Сытярнэ удикхле када и камле тэ запхэнэн лэнди.
16 Aber Jesus rief sie zu sich und sprach: Lasset die Kinder zu mir kommen und wehret es ihnen nicht; denn für solche ist das Reich Gottes.
Исусо акхардя лэн Пэстэ ай пхэндя: — Мэк бэяцэ авэн Мандэ, и на запхэнэн лэнди, колэсти со Тхагаримос Дэвлэско важ кацавэ, сар онэ.
17 Wahrlich, ich sage euch: Wer das Reich Gottes nicht annimmt wie ein Kind, wird gar nicht hineinkommen.
Пхэнав тумэнди чячимаса: ко на прилэла о Тхагаримос Дэвлэско, сар бэято, кодва на зажала андэр лэстэ.
18 Und es fragte ihn ein Oberster und sprach: Guter Meister, was muß ich tun, um das ewige Leben zu ererben? (aiōnios g166)
Екх пхурэдэр пушля Лэстар: — Лашо Сытяримари, со тэ терав, кай манди тэ дэлпэ жувимос вакоско? (aiōnios g166)
19 Da sprach Jesus zu ihm: Was nennst du mich gut? Niemand ist gut, als nur Gott allein.
— Сости ту акхарэс Ман «лашо»? — пхэндя Исусо. — Нико на лашо, качи екх о Дэл.
20 Du weißt die Gebote: «Du sollst nicht ehebrechen! Du sollst nicht töten! Du sollst nicht stehlen! Du sollst nicht falsches Zeugnis reden! Ehre deinen Vater und deine Mutter!»
Ту жанэс запхэнимос: на тер лубимос, на умар, на чёр, на пхэн хохавимаско лав, пативаса обжапэ дадэса и лэ даса.
21 Er aber sprach: Das habe ich alles gehalten von Jugend an.
— Вся када мэ терав пай тэрнэ пэстирэ бэрша, — пхэндя вов.
22 Da Jesus das hörte, sprach er zu ihm: Eins fehlt dir noch; verkaufe alles, was du hast, und verteile es an die Armen, so wirst du einen Schatz im Himmel haben, und komm, folge mir nach!
Исусо ашундя када ай пхэндя лэсти: — Екх тути инке на хутилэл. Битин вся, со тутэ исин, и роздэ ловэ чёрорэнди, и тунчи тутэ авэла барвалимос по болыбэн. Тунчи ав и жа пала Мандэ.
23 Als er aber solches hörte, wurde er ganz traurig; denn er war sehr reich.
Кала пхурэдэр ашундя када, вов грыжосайля, колэсти со сас фартэ барвало.
24 Als aber Jesus ihn so sah, sprach er: Wie schwer werden die Reichen ins Reich Gottes eingehen!
Кала Исусо удикхля, со кодва грыжосайля, Вов пхэндя: — Сар пхарэс барвалэнди тэ зажан андо Тхагаримос Дэвлэско!
25 Denn es ist leichter, daß ein Kamel durch ein Nadelöhr gehe, als daß ein Reicher in das Reich Gottes komme.
Майлокхо лэ верблюдости тэ прожал андэ сувьяко кан, сар лэ барвалэсти тэ вжал андо Тхагаримос Дэвлэско.
26 Da sprachen die, welche es hörten: Wer kann dann gerettet werden?
Кола, ко ашундя када, пхэндэ: — Ко тунчи авэла фэрисардо?
27 Er aber sprach: Was bei den Menschen unmöglich ist, das ist bei Gott möglich.
Исусо пхэндя: — Сар кав мануш нинай зор тэ стерэл варисо, кав Дэл исин зор кода тэ стерэл.
28 Da sprach Petrus: Siehe, wir haben das Unsrige verlassen und sind dir nachgefolgt!
Тунчи Пэтро пхэндя: — Акэ, амэ ашадэ вся, со амэндэ сас, и жылям пала Тутэ.
29 Er aber sprach zu ihnen: Wahrlich, ich sage euch: Es ist niemand, der Haus oder Weib oder Brüder oder Eltern oder Kinder verlassen hat um des Reiches Gottes willen,
Исусо пхэндя лэнди: — Пхэнав тумэнди чячимаса: всаворэ, ко ашадя чер, и ла ромня, и лэ пхралэн, лэ дадэс и ла да, тай лэ бэяцэн важ о Дэвлэско Тхагаримос,
31 Er nahm aber die Zwölf zu sich und sprach zu ihnen: Siehe, wir ziehen hinauf nach Jerusalem, und es wird alles erfüllt werden, was durch die Propheten über den Menschensohn geschrieben ist;
Тунчи Исусо отакхардя дэшудуен андэ риг ай пхэндя лэнди: — Акэ, амэ зажас андо Иерусалимо. Котэ терэлапэ вся, со запистросардо пророконца пала Шаво Манушыкано.
32 denn er wird den Heiden überliefert und verspottet und mißhandelt und verspeit werden.
Вов авэла отдино андэ васта манушэнди авря народостар, и кола авэна тэ асанпэ Лэстар, обмукэна Лэс и шунгардэна пэр Лэстэ,
33 Und sie werden ihn geißeln und töten, und am dritten Tage wird er wieder auferstehen.
авэна тэ марэн чюкнянца и умарэна. Нэ по трито дес Вов жундёла.
34 Und sie verstanden nichts davon, und diese Rede war ihnen zu geheimnisvoll, und sie begriffen den Ausspruch nicht.
Сытярнэ нисо калэстар на полинэ. Вся, со Вов пхэндя, сас важ лэнди запхандадо, и онэ на полэнас, со Вов камэлас лэнди тэ пхэнэл.
35 Es begab sich aber, als er sich Jericho näherte, saß ein Blinder am Wege und bettelte.
Кала Исусо поджалас кав форо Иерихоно, пашав дром бэшэлас тай мангэлас коро мануш.
36 Und da er das Volk vorüberziehen hörte, erkundigte er sich, was das sei.
Вов ашундя, со паша лэстэ прожан бут мануша, пушля, со када кацаво.
37 Da verkündigten sie ihm, Jesus von Nazareth gehe vorüber.
— Жал Исусо андав Назарето, — пхэндэ лэсти.
38 Und er rief und sprach: Jesus, du Sohn Davids, erbarme dich meiner!
Тунчи коро зацыписайля: — Исусо, Шаво Давидоско! Тангосар ман!
39 Und die vorangingen, bedrohten ihn, er solle schweigen; er aber schrie noch viel mehr: Sohn Davids, erbarme dich meiner!
Кола, ко жалас майанглал, линэ тэ пхэнэн, кай вов тэ ашэл мулком, нэ коро инке майфартэ ля тэ цыписавэл: — Шаво Давидоско! Тангосар ман!
40 Da blieb Jesus stehen und hieß ihn zu sich führen. Und als er herangekommen war, fragte er ihn:
Исусо ашыля и припхэндя, кай калэ манушэс тэ анэн Лэстэ. Кала кодва поджыля, Исусо пушля лэс:
41 Was willst du, daß ich dir tun soll? Er sprach: Herr, daß ich sehend werde!
— Со ту камэс, кай Мэ тэ терав важ тути? — Рай, мэ камав тэ дикхав, — пхэндя коро.
42 Und Jesus sprach zu ihm: Sei sehend! Dein Glaube hat dich gerettet!
Исусо пхэндя лэсти: — Мэк отпхэрнавэнпэ тутэ якха! Патимос тиро састярдя тут.
43 Und alsbald wurde er sehend und folgte ihm nach und pries Gott; und alles Volk, das solches sah, lobte Gott.
Коро андэ кодья вряма ля тэ дикхэл. Вов жыля палав Исусо и лашарэлас лэ Дэвлэс. Всаворэ мануша, ко дикхля када, линэ кадя ж тэ лашарэн лэ Дэвлэс.
