< Klagelieder 1 >

1 Wie einsam sitzt doch jetzt die Stadt, die so stark bevölkert war! Sie ist zur Witwe geworden, sie, die groß war unter den Völkern; die Fürstin der Hauptstädte ist nun zinsbar geworden!
NANI ka noho mehameha ana o ke kulanakauhale i piha i kanaka! Ua like hoi me ka wahine kanemake! He nui oia iwaena o na lahuikauaka, He alii wahine iwaena o na aina; Ua auhauia nae i ka hana!
2 Des Nachts weint sie unaufhörlich, und ihre Tränen laufen ihr über die Wangen hinab; sie hat unter allen ihren Liebhabern keinen Tröster; alle ihre Freunde sind ihr untreu, ihr feind geworden.
Uwe nui oia i ka po, Aia no kona waimaka ma kona mau papalina: Aohe mea nana ia e hoomaha aku iwaena o ka poe a pau i aloha aku ia ia. Ua hana aku kona poe makamaka a pau ia ia ma ka wahahee, Ua lilo lakou i poe enemi nona.
3 Juda ist ausgewandert vor lauter Elend und hartem Knechtsdienst; es wohnt unter den Heiden, findet keine Ruhe! Alle seine Verfolger haben es eingeholt mitten in seinen Nöten.
Ua lawepioia o ka Iuda, no ka popilikia, a no ka hookauwa nui ia: Ke noho nei ia iwaena o ko na aina e, Aole i loaa ia ia ka hoomaha; Loaa no ia iloko o ka pilikia i ka poe a pau i hahai ia ia.
4 Die Straßen Zions trauern, weil niemand mehr zu den Festen kommt; alle ihre Tore sind verödet, ihre Priester seufzen, ihre Jungfrauen sind betrübt, und ihr selbst ist weh.
Kumakena no na alanui o Ziona, No ka hele ole mai o lakou i ka ahaaina: Ua mehameha kona mau pukapa a pau; Ke kaniuhu nei kona mau kahuna pule, Ua hoopilikiaia kona mau wahine puupaa, A ua kaumaha loa no ia.
5 Ihre Widersacher sind obenauf gekommen, ihren Feinden geht es wohl; denn der HERR hat ihr Trübsal verursacht um ihrer vielen Übertretungen willen; ihre Kindlein sind vor dem Feinde her in die Gefangenschaft gewandert.
Ua lilo kona poe enemi i poo, Ua maluhia hoi ka poe i huhu ia ia; No ka mea, ua hookaumaha mai o Iehova ia ia no ka nui o kona hewa; Ua hele pio aku la kana poe keiki imua o ke alo o ka enemi.
6 Und der Tochter Zion ist all ihr Schmuck genommen. Ihre Fürsten sind den Hirschen gleichgeworden, die keine Weide finden; kraftlos ziehen sie vor dem Verfolger hin.
Ua hele aku la ka nani a pau o ke kaikamahine o Ziona; Ua like hoi kona mau alii me na dia loaa ole ka ai, Ua hele hoi lakou me ka ikaika ole imua o ka mea nana e hahai.
7 Jerusalem gedenkt der Tage ihres Elends und ihrer Plünderung, aller ihrer Kostbarkeiten, welche sie von uralten Zeiten her gehabt. Als ihr Volk durch die Gewalt des Feindes fiel, war niemand, der ihr zu Hilfe kam. Ihre Feinde sahen sie und lachten ihrer Hilflosigkeit.
I na la o kona kaumaha, a me kona hoinoia, Hoomanao iho la o Ierusalema i kona mau mea a pau i makemakeia, Na mea i loaa ia ia i na la mamua, I ka wa i haule ai kona poe kanaka iloko o ka lima o ka enemi, Aohe hoi mea i kokua ia ia. Ike aku la na enemi ia ia, a hoowahawaha iho la i kona mau Sabati.
8 Jerusalem hat schwer gesündigt; darum ist sie zum Abscheu geworden; alle ihre Verehrer verachten sie jetzt; denn sie haben ihre Blöße gesehen; auch sie selbst wendet sich seufzend ab.
Ua hana hewa nui loa aku o Ierusalema; Nolaila oia i kuewa wale aku ai; O ka poe a pau i hoomaikai ia ia, Ke hoowahawaha nei lakou ia ia, No ka mea, ua ike lakou i kona wahi hilahila; Oia, ke kaniuhu nei oia, a huli ihope.
9 Ihr Unflat klebt an ihrem Saum; sie hat ihr Ende nicht bedacht; unversehens ist sie gestürzt. Niemand tröstet sie. Ach, HERR, siehe an mein Elend; denn der Feind triumphiert!
Aia no kona haumia ma kona hualole, Aole ia i hoomanao i kona hope loa; Nolaila haule kupanaha iho la oia; Aohe mea nana e hoomaha ia ia. E Iehova, e nana mai oe i ko'u pilikia; No ka mea, ua hookiekie ka enemi.
10 Der Feind hat seine Hand nach allen ihren Kostbarkeiten ausgestreckt; ja, sie hat sehen müssen, wie Heiden in ihr Heiligtum eindrangen, von welchen du doch geboten hattest, daß sie nicht in deine Gemeinde kommen sollten!
Ua hohola aku ka enemi i kona lima maluna o kona mau mea a pau i makemakeia; No ka mea, ua ike aku oia i ko na aina e, e komo ana iloko o kona wahi hoano, Ka poe au i kauoha'i, aole lakou e komo iloko o ke anaina kanaka iou la.
11 All ihr Volk bettelt seufzend um Brot; sie haben ihre Kleinodien um Nahrung hergegeben, um nur ihr Leben zu fristen. HERR, schaue her und siehe, wie heruntergekommen ich bin!
Ua kaniuhu no kona poe kanaka a pau, Ke imi nei lakou i ka ai; Ua haawi lakou i ko lakou mau mea, i mea ai, e hoihoi mai ai i ke ola; E nana mai oe, e Iehova, a e manao mai; No ka mea, ua lilo au i mea ino.
12 O ihr alle, die ihr hier vorübergeht, schauet und sehet, ob ein Schmerz sei wie mein Schmerz, der mich getroffen, mit welchem mich der HERR bekümmert hat am Tage seines grimmigen Zorns!
He mea ole ia ia oukou a pau, e hele ae nei ma ke ala? E nana mai nae, a e ike, Ina e like kekahi ehaeha me ko'u ehaeha, Ka mea i kauia maluna o'u, Ka mea a Iehova i hookaumaha mai ai ia'u, I ka la o kona inaina nui.
13 Er sandte ein Feuer von der Höhe, das alle meine Gebeine durchdrungen hat; er spannte meinen Füßen ein Netz und trieb mich zurück; er hat mich zu einer Ruine gemacht, ich bin krank immerdar!
Mailuna mai oia i hoouna mai ai i ke ahi iloko o ko'u mau iwi, A iho mai la ia iloko olaila. Ua uhola mai oia i upena no ko'u mau wawae, Ua hoihoi hope mai oia ia'u. Ua haawi mai oia i ka mehameha a me ka maule ia'u a pau ka la.
14 Das Joch meiner Übertretungen ist durch seine Hand festgeknüpft; ineinander verschlungen sind sie mir auf den Nacken gelegt. Er hat meine Kraft gebrochen. Der Herr hat mich in die Hände derer gegeben, welchen ich nicht widerstehen kann.
Ua hoopaaia e kona lima ka auamo o ko'u mau hewa; Ua ulanaia, a ua kauia maluna o ko'u a i; Ua hoonawaliwali mai oia i ko'u ikaika, Ua haawi mai ka Haku ia'u iloko o na lima, Hiki ole ia'u ke ku iluna.
15 Der Herr hat alle Helden in meiner Mitte verworfen; er hat eine Schar wider mich berufen, meine Auserlesenen zu zerschmettern. Der Herr hat der Jungfrau, der Tochter Juda, die Kelter getreten.
Ua hoowahawaha mai ka Haku i ko'u poe koikoi a pau iloko o'u, Ua kahea mai oia i ka ahakanaka e ku e mai ia'u, E luku i ko'u poe kanaka ui: Ua hahi ka Haku i ka luawaina o ke kaikamahine puupaa o ka Iuda.
16 Darum weine ich, und mein Auge, ja, mein Auge zerfließt in Tränen, weil der Tröster, der meine Seele erquicken sollte, fern von mir ist; meine Kinder sind verwüstet, denn der Feind war zu stark.
O keia mau mea ka'u e uwe nei, O kuu maka, ke kahe nei kuu maka i ka wai, No ka mea, ua loihi mai o'u aku nei ka mea hoomaha, nana e hoomaha mai i ko'u uhane: Ua mehameha ka'u poe keiki, no ka mea, ua lanakila ka enemi.
17 Zion streckt flehentlich ihre Hände aus; sie hat keinen Tröster. Der HERR hat gegen Jakob seine Feinde aufgeboten ringsumher; Jerusalem ist unter ihnen zum Abscheu geworden.
Hohola ae la o Ziona i kona mau lima, Aohe mea nana ia e hoomaha mai. Ua kauoha mai o Iehova no Iakoba, E kaapuni kona poe enemi ia ia: Ua lilo o Ierusalema i mea haumia iwaena o lakou.
18 Der HERR ist gerecht; denn ich bin seinem Munde widerspenstig gewesen. Höret doch zu, alle Völker, und schauet an meinen Schmerz! Meine Jungfrauen und meine Jünglinge mußten in die Gefangenschaft wandern.
O Iehova, ua hemolele oia; No ka mea, ua ku e aku au i kona waha; Ke noi aku nei au, e hoolohe mai, e na kanaka a pau, E nana mai hoi i ko'u eha; Ua hele aku la ko'u poe wahine puupaa, a me ko'u poe kanaka ui iloko o ke pio.
19 Ich rief meinen Freunden; aber sie haben mich betrogen; meine Priester und meine Ältesten sind in der Stadt verschmachtet, als sie sich Speise erbettelten, um ihr Leben zu fristen.
Kahea aku la au i ka poe i aloha mai ia'u, Wahahee mai lakou ia'u. Kaili aku la ke ea o ka'u mau kahuna, a me ka'u poe lunakahiko, ma ke kulanakauhale, I ka wa e imi ana lakou i ka ai na lakou, I mea e hoihoi mai ai i ko lakou ola.
20 Ach, HERR, schau her, denn mir ist angst! Mein Inneres kocht, mein Herz kehrt sich um in meiner Brust; denn ich bin sehr widerspenstig gewesen. Draußen hat mich das Schwert der Kinder beraubt, drinnen ist es wie der Tod!
E nana mai oe, e Iehova, no ka mea, ua pilikia au; Ua hu aku ko'u opu, ua kahuli hoi ko'u naau iloko o'u, No ka mea, ua kipi nui loa aku au. Ma kahi e aku, na ka pahikaua i hoopau i na keiki, A ma ko makou wahi, he make.
21 Sie hörten mich seufzen, aber niemand tröstete mich; alle meine Feinde freuten sich, als sie von meinem Unglück hörten, daß du es getan; führst du aber den Tag herbei, den du angekündigt hast, so werden auch sie mir gleich sein.
Ua lohe lakou i ko'u kaniuhu ana. Aohe mea nana e hoomaha mai ia'u; Ua lohe no ko'u poe enemi a pau i ko'u popilikia, Ua olioli lakou no kau hana ana pela: E hoopuka mai no oe i ka la au i hai mai ai, E like auanei lakou me au.
22 Es müsse alle ihre Bosheit vor dein Angesicht kommen, und du wollest ihnen tun, wie du mir um aller meiner Übertretungen willen getan hast! Denn meiner Seufzer sind viele, und mein Herz ist krank.
E hoopukaia ko lakou hewa a pau imua ou; A e hana aku oe ia lakou, Me kau i hana mai ai ia'u, no ko'u mau hewa a pau; No ka mea, ua nui ko'u kaniuhu ana, ua maule hoi ko'u naau.

< Klagelieder 1 >