Klagelieder 5
1 Gedenke, HERR, was uns widerfahren ist! Schau her und siehe unsere Schmach!
Ya Rəbb, başımıza gələni yada sal Gör bu xəcalətimizi, buna nəzər sal.
2 Unser Erbe ist den Fremden zugefallen, unsere Häuser den Ausländern.
İrs torpağımız yadellilərin əlinə keçib, Evlərimiz əcnəbilərə verilib.
3 Wir sind Waisen geworden, vaterlos, unsere Mütter zu Witwen.
Atalarımız öldü, yetim qaldıq, Analarımız dul qaldı.
4 Unser Wasser trinken wir um Geld, unser Holz kommt uns gegen Bezahlung zu.
Suyumuzu pulla alıb içirik, Pulla odun almağa məcburuq.
5 Unsere Verfolger sind uns beständig auf dem Hals; werden wir müde, so gönnt man uns keine Ruhe.
Bizi qovub başımızdan basırlar, Yorulmuşuq, bizi rahat qoymurlar.
6 Wir haben Ägypten die Hand gereicht und Assur, um genug Brot zu erhalten.
Doyunca çörək yemək üçün Misirə, Aşşura əl açmışıq.
7 Unsere Väter, die gesündigt haben, sind nicht mehr; wir müssen ihre Schuld tragen.
Ata-babalarımız günah işlədərək keçib-getdi, Təqsirlərinin cəzası üstümüzə yükləndi.
8 Knechte herrschen über uns; niemand befreit uns aus ihrer Hand!
Qullar bizə hökmran olub, Bizi onların əlindən qurtaran yoxdur.
9 Wir schaffen unsere Nahrung unter Lebensgefahr herbei, weil uns in der Wüste das Schwert bedroht.
Çöldəki qılınca görə, Canımız bahasına çörək qazanırıq.
10 Unsere Haut ist schwarz wie ein Ofen, so versengt uns der Hunger.
Aclıq bizi yandırıb-yaxdığına görə Dərimiz qaralıb, kürəyə bənzəyir.
11 Frauen wurden in Zion vergewaltigt, Jungfrauen in den Städten Judas.
Sionda qadınlar, Yəhuda şəhərlərindəki bakirə qızlar zorlanır.
12 Fürsten wurden durch ihre Hand gehängt, die Person der Alten hat man nicht geachtet.
Başçılar əllərindən asılıb, Ağsaqqallar hörmətdən düşüb.
13 Jünglinge müssen Mühlsteine tragen und Knaben straucheln unter Bürden von Holz.
Məcburiyyət qarşısında cavanlar əl dəyirmanını çəkir, Oğlanlar odun yükləri altında səndələyir.
14 Die Ältesten bleiben weg vom Tor, und die Jünglinge lassen ihr Saitenspiel.
Şəhər darvazasında ağsaqqallar oturmur, Gənclər çalğı alətlərində çalmır.
15 Die Freude unsres Herzens ist dahin, unser Reigen hat sich in Klage verwandelt.
Ürəyimizdən şadlıq çəkilib, Oyunlarımız yasa çevrilib.
16 Die Krone ist uns vom Haupte gefallen; wehe uns, daß wir gesündigt haben!
Başımızın tacı düşüb, Vay halımıza! Çünki günah işlətmişik.
17 Darob ist unser Herz krank geworden, darum sind unsere Augen trübe:
Buna görə ürəklərimiz çəkilib, Gözlərimiz qaralıb,
18 weil der Berg Zion verwüstet ist; Füchse tummeln sich daselbst.
Çünki Sion dağı viran qalıb, Üstündə tülkülər gəzib-dolaşır.
19 Du aber, o HERR, bleibst ewiglich, dein Thron besteht für und für!
Sən isə, ya Rəbb, əbədi hökmransan, Nəsildən-nəslə qədər taxtında oturacaqsan.
20 Warum willst du uns für immer vergessen, uns verlassen auf Lebenszeit?
Uzun zamandan bəri niyə bizi bu qədər tərk etmisən? Niyə bizi bu qədər uzun müddətə tərk etmisən?
21 Bringe uns zu dir zurück, o HERR, so kehren wir um; laß es wieder werden wie vor alters!
Ya Rəbb, bizi Özünə qaytar, Təzədən əvvəlki günlərimizə qayıdaq!
22 Oder hast du uns gänzlich verworfen, bist du allzusehr über uns erzürnt?
Yoxsa hüzurundan bizi tamamilə atmısan, Bizə qarşı hədsiz qəzəblənmisən?
