Klagelieder 3

1 Ich bin der Mann, der tief gebeugt worden ist durch die Rute seines Zorns.

من کسی هستم که از خشم و غضب خدا مصیبتها دیده‌ام.

2 Mich hat er verjagt und in die Finsternis geführt und nicht ans Licht.

خدا مرا به اعماق تاریکی کشانده است.

3 Nur gegen mich kehrt er immer wieder den ganzen Tag seine Hand.

او بر ضد من برخاسته و دستش تمام روز بر من بلند است.

4 Er hat mein Fleisch und meine Haut verschlungen und meine Knochen zermalmt.

او گوشت و پوست بدنم را فرسوده و استخوانهایم را شکسته است.

5 Er hat rings um mich her Gift und Drangsal aufgebaut.

جان مرا با تلخی و مشقت پوشانده است.

6 In dunkeln Höhlen läßt er mich wohnen wie längst Verstorbene.

مرا مانند کسی که سالهاست مرده، در تاریکی نشانده است.

7 Er hat mich eingemauert, daß ich nicht herauskommen kann; mit ehernen Ketten hat er mich beschwert.

با زنجیرهای سنگین مرا بسته و دورم را حصار کشیده است تا نتوانم فرار کنم.

8 Ob ich auch schreie und rufe, verstopft er doch die Ohren vor meinem Gebet.

فریاد برمی‌آورم و کمک می‌طلبم، ولی او به دادم نمی‌رسد.

9 Quadersteine legt er mir in den Weg, krümmt meine Pfade.

با دیوارهای سنگی راه مرا بسته است و طریق مرا پر پیچ و خم نموده است.

10 Er lauert mir auf wie ein Bär, wie ein Löwe im Dickicht.

او همچون خرسی در کمین من نشست و مانند شیر بر من هجوم آورد؛

11 Er hat mich auf Abwege gebracht, ist über mich hergefallen und hat mich arg zugerichtet.

مرا از راهم بیرون کشیده، پاره‌پاره‌ام کرد و تنها و بی‌کس رهایم ساخت.

12 Er hat seinen Bogen gespannt und mich dem Pfeile zum Ziel gesetzt.

او کمانش را کشید و مرا هدف قرار داد،

13 Er hat mir seines Köchers Söhne in die Nieren gejagt.

و تیرهایش به اعماق قلبم فرو رفت.

14 Ich bin allem Volk zum Gelächter geworden, ihr Liedlein den ganzen Tag.

مردم تمام روز به من می‌خندند و مرا مسخره می‌کنند.

15 Er hat mich mit Bitterkeit gesättigt, mit Wermut getränkt.

او زندگی را به کامم تلخ کرده است.

16 Er ließ meine Zähne sich an Kies zerbeißen, er hat mich mit Asche bedeckt.

صورتم را به خاک مالیده است و دهانم را از سنگریزه پر کرده و دندانهایم را شکسته است.

17 Und du hast meine Seele aus dem Frieden verstoßen, daß ich des Glückes vergaß.

آسایش و سعادت از من رخت بربسته است.

18 Und ich sprach: Meine Lebenskraft ist dahin, meine Hoffnung auf den HERRN.

رمق و امیدی برایم نمانده، زیرا خداوند مرا ترک گفته است.

19 Sei eingedenk meines Elends, meiner Verfolgung, des Wermuts und des Gifts!

وقتی مصیبت و سرگردانی خود را به یاد می‌آورم، جانم تلخ می‌گردد.

20 Beständig denkt meine Seele daran und ist tief gebeugt!

بله، آنها را دائم به یاد می‌آورم و وجودم پریشان می‌شود.

21 Dieses aber will ich meinem Herzen vorhalten, darum will ich Hoffnung fassen:

اما نور امیدی بر قلبم می‌تابد، وقتی به یاد می‌آورم که

22 Gnadenbeweise des HERRN sind's, daß wir nicht gänzlich aufgerieben wurden, denn seine Barmherzigkeit ist nicht zu Ende;

محبت خداوند بی‌انتهاست و رحمت او بی‌زوال.

23 sie ist alle Morgen neu, und deine Treue ist groß!

وفاداری خدا عظیم است و رحمت او هر بامداد از نو آغاز می‌شود.

24 Der HERR ist mein Teil, spricht meine Seele; darum will ich auf ihn hoffen.

به خود می‌گویم: «من فقط خداوند را دارم، پس به او امید خواهم بست.»

25 Der HERR ist gütig gegen die, welche auf ihn hoffen, gegen die Seele, die nach ihm fragt.

خداوند برای کسانی که به او توکل دارند و او را می‌طلبند نیکوست.

26 Gut ist's, schweigend zu warten auf das Heil des HERRN.

پس خوبست که چشم امیدمان به او باشد و با صبر منتظر باشیم تا خداوند ما را نجات دهد.

27 Es ist einem Manne gut, in seiner Jugend das Joch zu tragen.

خوب است انسان در جوانی بیاموزد که سختیها را تحمل کند.

28 Er sitze einsam und schweige, wenn man ihm eines auferlegt!

هنگامی که او دچار مصیبت می‌گردد بهتر آنست که در سکوت و تنهایی بنشیند

29 Er stecke seinen Mund in den Staub; vielleicht ist noch Hoffnung vorhanden!

و در برابر خداوند سر تعظیم فرود آورد، زیرا ممکن است امیدی باشد.

30 Schlägt ihn jemand, so biete er ihm den Backen dar und lasse sich mit Schmach sättigen!

وقتی او را می‌زنند و اهانت می‌کنند خوب است آنها را تحمل کند،

31 Denn der Herr wird nicht ewig verstoßen;

زیرا خداوند تا ابد او را ترک نخواهد کرد.

32 sondern wenn er betrübt hat, so erbarmt er sich auch nach der Größe seiner Gnade.

هر چند خدا کسی را اندوهگین کند، اما رحمتش شامل حال او خواهد شد، زیرا محبت او عظیم است.

33 Denn nicht aus Lust plagt und betrübt ER die Menschenkinder.

او از آزردن و غمگین ساختن انسان خشنود نمی‌گردد.

34 Wenn alle Gefangenen eines Landes mit Füßen getreten,

هنگامی که ستمدیدگان جهان زیر پا له می‌شوند،

35 wenn das Recht eines Mannes vor dem Angesicht des Höchsten gebeugt,

و زمانی که حق انسانی که خدای متعال آن را به وی داده است، پایمال می‌گردد،

36 die Rechtssache eines Menschen verdreht wird, sollte der Herr es nicht beachten?

و هنگامی که مظلومی در دادگاه محکوم می‌شود، آیا خداوند اینها را نمی‌بیند؟

37 Wer hat je etwas gesagt und es ist geschehen, ohne daß der Herr es befahl?

کیست که بتواند بدون اجازهٔ خداوند چیزی بگوید و واقع شود؟

38 Geht nicht aus dem Munde des Höchsten das Böse und das Gute hervor?

آیا هم مصیبت و هم برکت از جانب خدای متعال نازل نمی‌شود؟

39 Was beklagt sich der Mensch? Es hätte sich wahrlich jeder über seine Sünde zu beklagen!

پس چرا وقتی ما انسانهای فانی به سبب گناهانمان تنبیه می‌شویم، گله و شکایت می‌کنیم؟

40 Lasset uns unsere Wege erforschen und durchsuchen und zum HERRN zurückkehren!

به جای گله و شکایت بیایید کردار خود را بسنجیم و بیازماییم و به سوی خداوند بازگردیم.

41 Lasset uns unsere Herzen samt den Händen zu Gott im Himmel erheben!

بیایید قلبهای خود را برای خدایی که در آسمان است بگشاییم و دستهای خود را به سوی او برافرازیم و بگوییم:

42 Wir sind abtrünnig und widerspenstig gewesen; das hast du nicht vergeben;

«ما گناه کرده‌ایم و سرکش شده‌ایم، و تو ما را نیامرزیده‌ای.

43 du hast dich im Zorn verborgen und uns verfolgt; du hast uns ohne Gnade erwürgt;

«به هنگام خشم خود ما را تعقیب نموده و هلاک کرده‌ای و رحم ننموده‌ای.

44 du hast dich in eine Wolke gehüllt, daß kein Gebet hindurchdrang;

خود را با ابر پوشانیده‌ای تا دعاهای ما به حضور تو نرسد.

45 du hast uns zu Kot und Abscheu gemacht unter den Völkern!

ما را مثل خاکروبه و زباله به میان قومها انداخته‌ای.

46 Alle unsere Feinde haben ihr Maul gegen uns aufgesperrt.

تمام دشمنانمان به ما توهین می‌کنند.

47 Grauen und Grube wurden uns beschieden, Verwüstung und Untergang.

خرابی و نابودی دامنگیر ما شده و در ترس و خطر زندگی می‌کنیم.»

48 Es rinnen Wasserbäche aus meinen Augen wegen des Untergangs der Tochter meines Volkes.

به سبب نابودی قومم، روز و شب سیل اشک از چشمانم جاریست. آنقدر خواهم گریست

49 Mein Auge tränt unaufhörlich; denn da ist keine Ruhe,

50 bis der HERR vom Himmel herabschauen und dareinsehen wird.

تا خداوند از آسمان نظر کند و پاسخ دهد!

51 Was ich sehen muß, tut meiner Seele weh ob aller Töchter meiner Stadt.

هنگامی که می‌بینم چه بر سر مردم اورشلیم آمده است، دلم از اندوه پر می‌شود.

52 Die mich ohne Ursache hassen, stellten mir heftig nach wie einem Vogel;

کسانی که هرگز آزارشان نداده بودم، دشمن من شدند و مرا همچون پرنده‌ای به دام انداختند.

53 sie wollten mich in der Grube ums Leben bringen und warfen Steine auf mich.

آنها مرا در چاه افکندند و سر چاه را با سنگ پوشاندند.

54 Die Wasser gingen über mein Haupt; ich sagte: Ich bin verloren!

آب از سرم گذشت و فکر کردم مرگم حتمی است.

55 Aber ich rief, HERR, deinen Namen an, tief unten aus der Grube.

اما ای خداوند، وقتی از عمق چاه نام تو را خواندم

56 Du hörtest meine Stimme: «Verschließe dein Ohr nicht vor meinem Seufzen, vor meinem Hilferuf!»

صدایم را شنیدی و به ناله‌هایم توجه کردی.

57 Du nahtest dich mir des Tages, als ich dich anrief, du sprachest: Fürchte dich nicht!

آری، هنگامی که تو را خواندم به کمکم آمدی و گفتی: «نترس!»

58 Du führtest, o Herr, die Sache meiner Seele, du rettetest mir das Leben!

ای خداوند، تو به دادم رسیدی و جانم را از مرگ رهایی بخشیدی.

59 Du hast, o HERR, meine Unterdrückung gesehen; schaffe du mir Recht!

ای خداوند، تو ظلمی را که به من کرده‌اند دیده‌ای، پس داوری کن و داد مرا بستان.

60 Du hast all ihre Rachgier gesehen, alle ihre Anschläge wider mich;

دیده‌ای که چگونه ایشان دشمن من شده و توطئه‌ها بر ضد من چیده‌اند.

61 du hast, o HERR, ihr Schmähen gehört, alle ihre Pläne gegen mich,

ای خداوند، تو شنیده‌ای که چگونه به من اهانت کرده و علیه من نقشه کشیده‌اند.

62 die Reden meiner Widersacher und ihr beständiges Murmeln über mich.

تو از تمام آنچه که مخالفانم هر روز درباره من می‌گویند و نقشه‌هایی که می‌کشند باخبری.

63 Siehe doch: ob sie niedersitzen oder aufstehen, so bin ich ihr Spottlied.

ببین چگونه می‌خندند و شب و روز مرا مسخره می‌کنند.

64 Vergilt ihnen, o HERR, nach dem Werk ihrer Hände!

ای خداوند، ایشان را به سزای اعمالشان برسان.

65 Gib ihnen Verstockung ins Herz, dein Fluch komme über sie!

ایشان را لعنت کن تا غم و تاریکی وجودشان را فرا گیرد.

66 Verfolge sie in deinem Zorn und vertilge sie unter dem Himmel des HERRN hinweg!

با خشم و غضب آنها را تعقیب کن و از روی زمین محو و نابود گردان.