Klagelieder 3
1 Ich bin der Mann, der tief gebeugt worden ist durch die Rute seines Zorns.
Aleph. Ik ben de man, die ellende gezien heeft door de roede Zijner verbolgenheid.
2 Mich hat er verjagt und in die Finsternis geführt und nicht ans Licht.
Aleph. Hij heeft mij geleid en gevoerd in de duisternis, en niet in het licht.
3 Nur gegen mich kehrt er immer wieder den ganzen Tag seine Hand.
Aleph. Hij heeft Zich immers tegen mij gewend, Hij heeft Zijn hand den gansen dag veranderd.
4 Er hat mein Fleisch und meine Haut verschlungen und meine Knochen zermalmt.
Beth. Hij heeft mijn vlees en mijn huid oud gemaakt, Hij heeft mijn beenderen gebroken.
5 Er hat rings um mich her Gift und Drangsal aufgebaut.
Beth. Hij heeft tegen mij gebouwd, en Hij heeft mij met galle en moeite omringd.
6 In dunkeln Höhlen läßt er mich wohnen wie längst Verstorbene.
Beth. Hij heeft mij gezet in duistere plaatsen, als degenen, die over lang dood zijn.
7 Er hat mich eingemauert, daß ich nicht herauskommen kann; mit ehernen Ketten hat er mich beschwert.
Gimel. Hij heeft mij toegemuurd, dat ik er niet uit gaan kan; Hij heeft mijn koperen boeien verzwaard.
8 Ob ich auch schreie und rufe, verstopft er doch die Ohren vor meinem Gebet.
Gimel. Ook wanneer ik roep en schreeuw, sluit Hij de oren voor mijn gebed.
9 Quadersteine legt er mir in den Weg, krümmt meine Pfade.
Gimel. Hij heeft mij wegen toegemuurd met uitgehouwen stenen, Hij heeft mijn paden verkeerd.
10 Er lauert mir auf wie ein Bär, wie ein Löwe im Dickicht.
Daleth. Hij is mij een loerende beer, een leeuw in verborgen plaatsen.
11 Er hat mich auf Abwege gebracht, ist über mich hergefallen und hat mich arg zugerichtet.
Daleth. Hij heeft mijn wegen afgewend; en Hij heeft mij in stukken gebroken; Hij heeft mij woest gemaakt.
12 Er hat seinen Bogen gespannt und mich dem Pfeile zum Ziel gesetzt.
Daleth. Hij heeft Zijn boog gespannen, en Hij heeft mij den pijl als ten doel gesteld.
13 Er hat mir seines Köchers Söhne in die Nieren gejagt.
He. Hij heeft Zijn pijlen in mijn nieren doen ingaan.
14 Ich bin allem Volk zum Gelächter geworden, ihr Liedlein den ganzen Tag.
He. Ik ben al mijn volk tot belaching geworden, hun snarenspel den gansen dag.
15 Er hat mich mit Bitterkeit gesättigt, mit Wermut getränkt.
He. Hij heeft mij met bitterheden verzadigd, Hij heeft mij met alsem dronken gemaakt.
16 Er ließ meine Zähne sich an Kies zerbeißen, er hat mich mit Asche bedeckt.
Vau. Hij heeft mijn tanden met zandsteentjes verbrijzeld, Hij heeft mij in de as nedergedrukt.
17 Und du hast meine Seele aus dem Frieden verstoßen, daß ich des Glückes vergaß.
Vau. En Gij hebt mijn ziel verre van den vrede verstoten, ik heb het goede vergeten.
18 Und ich sprach: Meine Lebenskraft ist dahin, meine Hoffnung auf den HERRN.
Vau. Toen zeide ik: Mijn sterkte is vergaan, en mijn hoop van den HEERE.
19 Sei eingedenk meines Elends, meiner Verfolgung, des Wermuts und des Gifts!
Zain. Gedenk aan mijn ellende en aan mijn ballingschap, aan den alsem en galle.
20 Beständig denkt meine Seele daran und ist tief gebeugt!
Zain. Mijn ziel gedenkt er wel terdege aan, en zij bukt zich neder in mij.
21 Dieses aber will ich meinem Herzen vorhalten, darum will ich Hoffnung fassen:
Zain. Dit zal ik mij ter harte nemen, daarom zal ik hopen;
22 Gnadenbeweise des HERRN sind's, daß wir nicht gänzlich aufgerieben wurden, denn seine Barmherzigkeit ist nicht zu Ende;
Cheth. Het zijn de goedertierenheden des HEEREN, dat wij niet vernield zijn, dat Zijn barmhartigheden geen einde hebben;
23 sie ist alle Morgen neu, und deine Treue ist groß!
Cheth. Zij zijn allen morgen nieuw, Uw trouw is groot.
24 Der HERR ist mein Teil, spricht meine Seele; darum will ich auf ihn hoffen.
Cheth. De HEERE is mijn Deel, zegt mijn ziel, daarom zal ik op Hem hopen.
25 Der HERR ist gütig gegen die, welche auf ihn hoffen, gegen die Seele, die nach ihm fragt.
Teth. De HEERE is goed dengenen, die Hem verwachten, der ziele, die Hem zoekt.
26 Gut ist's, schweigend zu warten auf das Heil des HERRN.
Teth. Het is goed, dat men hope, en stille zij op het heil des HEEREN.
27 Es ist einem Manne gut, in seiner Jugend das Joch zu tragen.
Teth. Het is goed voor een man, dat hij het juk in zijn jeugd draagt.
28 Er sitze einsam und schweige, wenn man ihm eines auferlegt!
Jod. Hij zitte eenzaam, en zwijge stil, omdat Hij het hem opgelegd heeft.
29 Er stecke seinen Mund in den Staub; vielleicht ist noch Hoffnung vorhanden!
Jod. Hij steke zijn mond in het stof, zeggende: Misschien is er verwachting.
30 Schlägt ihn jemand, so biete er ihm den Backen dar und lasse sich mit Schmach sättigen!
Jod. Hij geve zijn wang dien, die hem slaat, hij worde zat van smaad.
31 Denn der Herr wird nicht ewig verstoßen;
Caph. Want de Heere zal niet verstoten in eeuwigheid.
32 sondern wenn er betrübt hat, so erbarmt er sich auch nach der Größe seiner Gnade.
Caph. Maar als Hij bedroefd heeft, zo zal Hij Zich ontfermen, naar de grootheid Zijner goedertierenheden.
33 Denn nicht aus Lust plagt und betrübt ER die Menschenkinder.
Caph. Want Hij plaagt of bedroeft des mensenkinderen niet van harte.
34 Wenn alle Gefangenen eines Landes mit Füßen getreten,
Lamed. Dat men al de gevangenen der aarde onder Zijn voeten verbrijzelt;
35 wenn das Recht eines Mannes vor dem Angesicht des Höchsten gebeugt,
Lamed. Dat men het recht eens mans buigt voor het aangezicht des Allerhoogsten;
36 die Rechtssache eines Menschen verdreht wird, sollte der Herr es nicht beachten?
Lamed. Dat men een mens verongelijkt in zijn twistzaak; zou het de Heere niet zien?
37 Wer hat je etwas gesagt und es ist geschehen, ohne daß der Herr es befahl?
Mem. Wie zegt wat, hetwelk geschiedt, zo het de Heere niet beveelt?
38 Geht nicht aus dem Munde des Höchsten das Böse und das Gute hervor?
Mem. Gaat niet uit den mond des Allerhoogsten het kwade en het goede?
39 Was beklagt sich der Mensch? Es hätte sich wahrlich jeder über seine Sünde zu beklagen!
Mem. Wat klaagt dan een levend mens? Een ieder klage vanwege zijn zonden.
40 Lasset uns unsere Wege erforschen und durchsuchen und zum HERRN zurückkehren!
Nun. Laat ons onze wegen onderzoeken en doorzoeken, en laat ons wederkeren tot den HEERE.
41 Lasset uns unsere Herzen samt den Händen zu Gott im Himmel erheben!
Nun. Laat ons onze harten opheffen, mitsgaders de handen, tot God in den hemel, zeggende:
42 Wir sind abtrünnig und widerspenstig gewesen; das hast du nicht vergeben;
Nun. Wij hebben overtreden, en wij zijn wederspannig geweest, daarom hebt Gij niet gespaard.
43 du hast dich im Zorn verborgen und uns verfolgt; du hast uns ohne Gnade erwürgt;
Samech. Gij hebt ons met toorn bedekt, en Gij hebt ons vervolgd; Gij hebt ons gedood, Gij hebt niet verschoond.
44 du hast dich in eine Wolke gehüllt, daß kein Gebet hindurchdrang;
Samech. Gij hebt U met een wolk bedekt, zodat er geen gebed doorkwam.
45 du hast uns zu Kot und Abscheu gemacht unter den Völkern!
Samech. Gij hebt ons tot een uitvaagsel en wegwerpsel gesteld, in het midden der volken.
46 Alle unsere Feinde haben ihr Maul gegen uns aufgesperrt.
Pe. Al onze vijanden hebben hun mond tegen ons opgesperd.
47 Grauen und Grube wurden uns beschieden, Verwüstung und Untergang.
Pe. De vreze en de kuil zijn over ons gekomen, de verwoesting en de verbreking.
48 Es rinnen Wasserbäche aus meinen Augen wegen des Untergangs der Tochter meines Volkes.
Pe. Met waterbeken loopt mijn oog neder, vanwege de breuk der dochter mijns volks.
49 Mein Auge tränt unaufhörlich; denn da ist keine Ruhe,
Ain. Mijn oog vliet, en kan niet ophouden, omdat er geen rust is;
50 bis der HERR vom Himmel herabschauen und dareinsehen wird.
Ain. Totdat het de HEERE van den hemel aanschouwe, en het zie.
51 Was ich sehen muß, tut meiner Seele weh ob aller Töchter meiner Stadt.
Ain. Mijn oog doet mijn ziele moeite aan, vanwege al de dochteren mijner stad.
52 Die mich ohne Ursache hassen, stellten mir heftig nach wie einem Vogel;
Tsade. Die mijn vijanden zijn zonder oorzaak, hebben mij als een vogeltje dapperlijk gejaagd.
53 sie wollten mich in der Grube ums Leben bringen und warfen Steine auf mich.
Tsade. Zij hebben mijn leven in een kuil uitgeroeid, en zij hebben een steen op mij geworpen.
54 Die Wasser gingen über mein Haupt; ich sagte: Ich bin verloren!
Tsade. De wateren zwommen over mijn hoofd; ik zeide: Ik ben afgesneden!
55 Aber ich rief, HERR, deinen Namen an, tief unten aus der Grube.
Koph. HEERE! Ik heb Uw Naam aangeroepen uit den ondersten kuil.
56 Du hörtest meine Stimme: «Verschließe dein Ohr nicht vor meinem Seufzen, vor meinem Hilferuf!»
Koph. Gij hebt mijn stem gehoord, verberg Uw oor niet voor mijn zuchten, voor mijn roepen.
57 Du nahtest dich mir des Tages, als ich dich anrief, du sprachest: Fürchte dich nicht!
Koph. Gij hebt U genaderd ten dage, als ik U aanriep; Gij hebt gezegd: Vrees niet!
58 Du führtest, o Herr, die Sache meiner Seele, du rettetest mir das Leben!
Resch. Heere! Gij hebt de twistzaken mijner ziel getwist, Gij hebt mijn leven verlost.
59 Du hast, o HERR, meine Unterdrückung gesehen; schaffe du mir Recht!
Resch. Heere! Gij hebt gezien de verkeerdheid, die men mij aangedaan heeft, oordeel mijn rechtzaak.
60 Du hast all ihre Rachgier gesehen, alle ihre Anschläge wider mich;
Resch. Gij hebt al hun wraak gezien, al hun gedachten tegen mij.
61 du hast, o HERR, ihr Schmähen gehört, alle ihre Pläne gegen mich,
Schin. HEERE! Gij hebt hun smaden gehoord, en al hun gedachten tegen mij;
62 die Reden meiner Widersacher und ihr beständiges Murmeln über mich.
Schin. De lippen dergenen, die tegen mij opstaan, en hun dichten tegen mij den gansen dag.
63 Siehe doch: ob sie niedersitzen oder aufstehen, so bin ich ihr Spottlied.
Schin. Aanschouw hun zitten en opstaan; ik ben hun snarenspel.
64 Vergilt ihnen, o HERR, nach dem Werk ihrer Hände!
Thau. HEERE! geef hun weder die vergelding, naar het werk hunner handen.
65 Gib ihnen Verstockung ins Herz, dein Fluch komme über sie!
Thau. Geef hun een deksel des harten; Uw vloek zij over hen!
66 Verfolge sie in deinem Zorn und vertilge sie unter dem Himmel des HERRN hinweg!
Thau. Vervolg ze met toorn, en verdelg ze van onder den hemel des HEEREN.
