Jona 3
1 Und das Wort des HERRN erging zum zweitenmal an Jona, also:
И сас о алав лэ РАЕСТАР каринг о Иона до дуйто:
2 Mache dich auf, gehe nach Ninive, in die große Stadt, und predige ihnen die Predigt, die ich dir sagen werde!
— Ущи, жа андо баро форо Ниневия тай роспхэн котэ о алав, саво Мэ дэм тути.
3 Da machte sich Jona auf und ging nach Ninive, nach dem Wort des HERRN. Ninive aber war eine große Stadt Gottes, drei Tagereisen groß.
О Иона жыля па дром андэ Ниневия кадя, сар припхэндя лэсти о РАЙ. Э Ниневия сас баро форо кай о Дэл, соп тэ пэрэжал лэс анда екх риг андэ авэр, сас трэбуй пэ када трин дес.
4 Und Jona fing an, eine Tagereise weit in die Stadt hineinzugehen, und predigte und sprach: Noch vierzig Tage, und Ninive wird zerstört!
О Иона зажыля андо форо и ся о дес пхирэлас и роспхэнэлас лэ манушэнди: «Черэз э саранда деса о форо Ниневия авэла росшуто».
5 Und die Leute von Ninive glaubten Gott und riefen ein Fasten aus und legten Säcke an, vom Größten bis zum Kleinsten.
Э мануша андэ Ниневия патяе лэ Дэвлэстерэ алавэнди. И саворэ вонэ, лэ цыкнэндар жы каринг э барэ, линэ нисо тэ на хан и тэ пэн, тай саворэ линэ пэр пэстэ лэ гонэстери йида.
6 Und das Wort gelangte bis zum König von Ninive; der stand von seinem Throne auf, legte seinen Mantel von sich, hüllte sich in einen Sack und setzte sich in die Asche.
Кала дожыля о алав каринг о тхагар ла Ниневияко, вов ущиля па пэско троно, изля пар пэстэ э тхагарицко йида, ля пэр пэстэ лэ гонэстери йида тай бэшля по прахо.
7 Und er ließ ausrufen und sagen zu Ninive: «Auf Befehl des Königs und seiner Großen: Menschen und Vieh, Rinder und Schafe sollen nichts genießen, sie sollen weder weiden noch Wasser trinken;
Тунче о тхагар искрисардя лил и розбишалдя лэс па ся форо Ниневия. «Припхэнэн о тхагар и лэстерэ барэдэра: Мэк э мануша нисо на хан и на пэн. Кадя жэ и гуруня, бакрэ тай э бузнэ, тэ на пхирэн пай маля, тэ на хан и тэ на пэн.
8 sondern Menschen und Vieh sollen sich in Säcke hüllen und mit Macht zu Gott rufen und sollen sich abwenden, ein jeder von seinem bösen Wege und von dem Unrecht, das an seinen Händen klebt!
Саворэ мануша тай сако хулаимос трэбуй тэ лэн пэр пэстэ лэ гонэстери йида. Мэк кажно анда ся зор мангэл лэ Дэвлэс. Мэк кажно обринпэ пэстерэ найлашэ дромэндар тай тэ на терэн холятерэ дила.
9 Wer weiß, Gott könnte andern Sinnes werden, es sich gereuen lassen und abstehen von seinem grimmigen Zorn, so daß wir nicht untergehen!»
Ко ганэн? Можэ, о Дэл улэла Пэсти холи, тай потынгоя амэн, тай на домэкэла тэ похасайвас.
10 Da nun Gott ihre Taten sah, daß sie sich abwandten von ihren bösen Wegen, reute ihn das Übel, das er ihnen angedroht hatte, und er tat es nicht.
Сар о Дэл дикхля, кай вонэ парудилэ тай отжылэ пай пэсти бэзэхалэ дрома, тунче тынгосардя лэн и на бишалдя кодыя бида, сави пхэндя тэ бишалэл.
