Job 9

1 Da antwortete Hiob und sprach:

آنگاه ایوب پاسخ داد:

2 Wahrhaftig, ich weiß, daß dem so ist; und wie kann der schwache Mensch rechten mit dem starken Gott!

آنچه گفتی کاملاً درست است. اما انسان چگونه می‌تواند در نظر خدا بی‌گناه محسوب شود؟

3 Wollte er mit Ihm rechten, so könnte er Ihm auf tausend nicht eins beantworten.

اگر بخواهد با او بحث کند نمی‌تواند حتی به یکی از هزار سؤالی که می‌کند پاسخ دهد؛

4 Er ist weisen Herzens und von ungebrochener Kraft; wer hat ihm je getrotzt und es durchgesetzt?

زیرا خدا دانا و تواناست و کسی را یارای مقاومت با او نیست.

5 Er verrückt Berge, und man merkt es nicht, daß er sie in seinem Zorn umgekehrt hat.

ناگهان کوهها را به حرکت درمی‌آورد و با خشم آنها را واژگون می‌سازد،

6 Er bewegt die Erde von ihrem Ort, daß ihre Säulen zittern.

زمین را از جایش تکان می‌دهد و پایه‌های آن را می‌لرزاند.

7 Er gebietet der Sonne, so geht sie nicht auf; er legt die Sterne unter Siegel.

اگر او فرمان دهد آفتاب طلوع نمی‌کند و ستارگان نمی‌درخشند.

8 Er allein spannt den Himmel aus und tritt auf Meereswogen daher.

او بر دریاها حرکت می‌کند. او به تنهایی آسمانها را گسترانیده

9 Er macht den Bären, den Orion und das Siebengestirn, samt den Kammern des Südens.

و دب اکبر، جبار، ثریا و ستارگان جنوبی را آفریده است.

10 Er tut große Dinge, die unerforschlich sind, Wunder ohne Zahl.

او اعمال حیرت‌آور می‌کند و کارهای عجیب او را حد و مرزی نیست.

11 Siehe, er geht an mir vorüber, und ich sehe ihn nicht; er fährt vorbei, und ich gewahre ihn nicht.

از کنار من می‌گذرد و او را نمی‌بینم، عبور می‌نماید و او را احساس نمی‌کنم.

12 Er rafft dahin, wer hindert ihn? Wer ruft ihm zu: Was machst du da?

هر که را بخواهد از این دنیا می‌برد و هیچ‌کس نمی‌تواند به او اعتراض کرده، بگوید که چه می‌کنی؟

13 Gott unterdrückt nicht seinen Zorn; Rahabs Helfer beugen sich unter ihn.

خدا خشم خود را فرو نمی‌نشاند. حتی هیولاهای دریا را زیر پا له می‌کند.

14 Wie sollte ich ihm denn antworten und Worte finden, um mit ihm zu reden?

پس من کیستم که پاسخ او را بدهم و یا با او مجادله کنم؟

15 Auch wenn ich im Recht wäre, dürfte ich ihm nicht entgegnen; ich müßte meinen Richter um Gnade anflehen.

حتی اگر بی‌گناه هم می‌بودم کلامی به زبان نمی‌آوردم و تنها از او تقاضای رحمت می‌کردم.

16 Wenn ich rufe, wird er mir antworten? Ich glaube nicht, daß er meine Stimme hört;

حتی اگر او را بخوانم و او حاضر شود، می‌دانم که به حرفهایم گوش نخواهد داد.

17 denn im Sturm hat er mich zerschlagen und mir ohne Ursache viele Wunden zugefügt.

زیرا گردبادی می‌فرستد و مرا در هم می‌کوبد و بی‌جهت زخمهایم را زیاد می‌کند.

18 Er läßt mich nicht einmal Atem holen, sondern sättigt mich mit Bitterkeit.

نمی‌گذارد نفس بکشم؛ زندگی را بر من تلخ کرده است.

19 Kommt's auf die Kraft an, siehe, so ist er stark; wenn aber aufs Recht, wer ladet mich dann vor?

چه کسی می‌تواند بر خدای قادر غالب شود؟ چه کسی می‌تواند خدای عادل را به دادگاه احضار کند؟

20 Wenn ich schon im Recht bin, so wird mich doch mein Mund verdammen, und bin ich auch unschuldig, so kommt es doch verkehrt heraus.

اگر بی‌گناه هم باشم حرفهایم مرا محکوم خواهد کرد؛ و اگر بی عیب هم باشم در نظر او شریر هستم.

21 Ich bin unschuldig, bin unbesorgt um meine Seele; ich verachte das Leben!

هر چند بی‌گناه هستم، ولی این برای من اهمیتی ندارد، زیرا از زندگی خود بیزارم.

22 Darum sage ich: Es ist einerlei; Fromme und Gottlose bringt er gleicherweise um!

شریر و بی‌گناه در نظر خدا یکی است. او هر دو را هلاک می‌کند.

23 Wenn die Geißel plötzlich tötet, so lacht er der Prüfung der Unschuldigen.

وقتی بلایی دامنگیر بی‌گناهی شده، او را می‌کشد، خدا می‌خندد.

24 Die Erde ist in die Gewalt des Frevlers gegeben; das Angesicht ihrer Richter verhüllt er; wenn nicht er, wer tut es denn?

جهان به دست شریران سپرده شده و خدا چشمان قضات را کور کرده است. اگر این کار خدا نیست، پس کار کیست؟

25 Meine Tage eilen schneller dahin als ein Läufer; sie sind entflohen und haben nichts Gutes gesehen;

زندگی مصیبت‌بارم مثل دونده‌ای تیزرو، به سرعت سپری می‌شود. روزهای زندگی‌ام می‌گریزد بدون اینکه روی خوشبختی را ببینم.

26 sie sind vorbeigefahren wie Rohrschiffe, wie ein Adler, der sich auf Beute stürzt.

سالهای عمرم چون زورقهای تندرو و مانند عقابی که بر صید خود فرود می‌آید، به تندی می‌گذرند.

27 Wenn ich denke: Ich will meiner Klage vergessen, meine Miene ändern und heiter dreinschauen,

حتی اگر شکایاتم را فراموش کنم، صورت غمگینم را کنار گذاشته و شاد باشم،

28 so muß ich meine vielen Schmerzen fürchten; denn ich weiß, daß du mich nicht lossprechen wirst!

باز هم از تمامی دردهای خویش به وحشت می‌افتم زیرا می‌دانم که تو، ای خدا، مرا بی‌گناه نخواهی شمرد.

29 Soll ich denn schuldig sein, was mühe ich mich vergeblich ab?

پس اگر در هر صورت گناهکارم تلاشم چه فایده دارد؟

30 Wüsche ich mich auch mit Schnee und reinigte meine Hände mit Lauge,

حتی اگر خود را با صابون بشویم و دستان خود را با اُشنان پاک کنم

31 so würdest du mich doch in die Grube tauchen, daß ich meine Kleider nicht mehr anziehen dürfte!

تو مرا در گل و لجن فرو می‌بری، تا آنجا که حتی لباسهایم نیز از من کراهت داشته باشند.

32 Denn er ist nicht ein Mann wie ich, daß ich ihm antworten könnte, daß wir miteinander vor Gericht gingen;

خدا مثل من فانی نیست که بتوانم به او جواب دهم و با او به محکمه روم.

33 es ist auch kein Schiedsrichter zwischen uns, der seine Hand auf uns beide legen könnte.

ای کاش بین ما شفیعی می‌بود تا ما را با هم آشتی می‌داد،

34 Er nehme aber seine Rute von mir, und sein Schrecken überfalle mich nicht,

آنگاه تو از تنبیه کردن من دست می‌کشیدی و من از تو وحشتی نمی‌داشتم.

35 so will ich reden und ihn nicht fürchten; denn nicht also steht es in mir selbst.

آنگاه می‌توانستم بدون ترس با تو سخن بگویم؛ ولی افسوس که توان آن را ندارم.