Job 9
1 Da antwortete Hiob und sprach:
Maar Job antwoordde en zeide:
2 Wahrhaftig, ich weiß, daß dem so ist; und wie kann der schwache Mensch rechten mit dem starken Gott!
Waarlijk, ik weet, dat het zo is; want hoe zou de mens rechtvaardig zijn bij God?
3 Wollte er mit Ihm rechten, so könnte er Ihm auf tausend nicht eins beantworten.
Zo Hij lust heeft, om met hem te twisten, niet een uit duizend zal hij Hem beantwoorden.
4 Er ist weisen Herzens und von ungebrochener Kraft; wer hat ihm je getrotzt und es durchgesetzt?
Hij is wijs van hart, en sterk van kracht; wie heeft zich tegen Hem verhard, en vrede gehad?
5 Er verrückt Berge, und man merkt es nicht, daß er sie in seinem Zorn umgekehrt hat.
Die de bergen verzet, dat zij het niet gewaar worden, Die ze omkeert in Zijn toorn;
6 Er bewegt die Erde von ihrem Ort, daß ihre Säulen zittern.
Die de aarde beweegt uit haar plaats, dat haar pilaren schudden;
7 Er gebietet der Sonne, so geht sie nicht auf; er legt die Sterne unter Siegel.
Die de zon gebiedt, en zij gaat niet op; en verzegelt de sterren;
8 Er allein spannt den Himmel aus und tritt auf Meereswogen daher.
Die alleen de hemelen uitbreidt, en treedt op de hoogten der zee;
9 Er macht den Bären, den Orion und das Siebengestirn, samt den Kammern des Südens.
Die den Wagen maakt, den Orion, en het Zevengesternte, en de binnenkameren van het Zuiden;
10 Er tut große Dinge, die unerforschlich sind, Wunder ohne Zahl.
Die grote dingen doet, die men niet doorzoeken kan; en wonderen, die men niet tellen kan.
11 Siehe, er geht an mir vorüber, und ich sehe ihn nicht; er fährt vorbei, und ich gewahre ihn nicht.
Zie, Hij zal voor mij henengaan, en ik zal Hem niet zien; en Hij zal voorbijgaan, en ik zal Hem niet merken.
12 Er rafft dahin, wer hindert ihn? Wer ruft ihm zu: Was machst du da?
Zie, Hij zal roven, wie zal het Hem doen wedergeven? Wie zal tot Hem zeggen: Wat doet Gij?
13 Gott unterdrückt nicht seinen Zorn; Rahabs Helfer beugen sich unter ihn.
God zal Zijn toorn niet afkeren; onder Hem worden gebogen de hovaardige helpers.
14 Wie sollte ich ihm denn antworten und Worte finden, um mit ihm zu reden?
Hoeveel te min zal ik Hem antwoorden, en mijn woorden uitkiezen tegen Hem?
15 Auch wenn ich im Recht wäre, dürfte ich ihm nicht entgegnen; ich müßte meinen Richter um Gnade anflehen.
Denwelken ik, zo ik rechtvaardig ware, niet zou antwoorden; mijn Rechter zal ik om genade bidden.
16 Wenn ich rufe, wird er mir antworten? Ich glaube nicht, daß er meine Stimme hört;
Indien ik roep, en Hij mij antwoordt; ik zal niet geloven, dat Hij mijn stem ter ore genomen heeft.
17 denn im Sturm hat er mich zerschlagen und mir ohne Ursache viele Wunden zugefügt.
Want Hij vermorzelt mij door een onweder, en vermenigvuldigt mijn wonden zonder oorzaak.
18 Er läßt mich nicht einmal Atem holen, sondern sättigt mich mit Bitterkeit.
Hij laat mij niet toe mijn adem te verhalen; maar Hij verzadigt mij met bitterheden.
19 Kommt's auf die Kraft an, siehe, so ist er stark; wenn aber aufs Recht, wer ladet mich dann vor?
Zo het aan de kracht komt, zie, Hij is sterk; en zo het aan het recht komt, wie zal mij dagvaarden?
20 Wenn ich schon im Recht bin, so wird mich doch mein Mund verdammen, und bin ich auch unschuldig, so kommt es doch verkehrt heraus.
Zo ik mij rechtvaardig, mijn mond zal mij verdoemen; ben ik oprecht, Hij zal mij toch verkeerd verklaren.
21 Ich bin unschuldig, bin unbesorgt um meine Seele; ich verachte das Leben!
Ben ik oprecht, zo acht ik toch mijn ziel niet; ik versmaad mijn leven.
22 Darum sage ich: Es ist einerlei; Fromme und Gottlose bringt er gleicherweise um!
Dat is een ding, daarom zeg ik: Den oprechte en den goddeloze verdoet Hij.
23 Wenn die Geißel plötzlich tötet, so lacht er der Prüfung der Unschuldigen.
Als de gesel haastelijk doodt, bespot Hij de verzoeking der onschuldigen.
24 Die Erde ist in die Gewalt des Frevlers gegeben; das Angesicht ihrer Richter verhüllt er; wenn nicht er, wer tut es denn?
De aarde wordt gegeven in de hand des goddelozen; Hij overdekt het aangezicht harer rechteren; zo niet, wie is Hij dan?
25 Meine Tage eilen schneller dahin als ein Läufer; sie sind entflohen und haben nichts Gutes gesehen;
En mijn dagen zijn lichter geweest dan een loper; zij zijn weggevloden, zij hebben het goede niet gezien.
26 sie sind vorbeigefahren wie Rohrschiffe, wie ein Adler, der sich auf Beute stürzt.
Zij zijn voorbijgevaren met jachtschepen; gelijk een arend naar het aas toevliegt.
27 Wenn ich denke: Ich will meiner Klage vergessen, meine Miene ändern und heiter dreinschauen,
Indien mijn zeggen is: Ik zal mijn klacht vergeten, en ik zal mijn gebaar laten varen, en mij verkwikken;
28 so muß ich meine vielen Schmerzen fürchten; denn ich weiß, daß du mich nicht lossprechen wirst!
Zo schroom ik voor al mijn smarten; ik weet, dat Gij mij niet onschuldig zult houden.
29 Soll ich denn schuldig sein, was mühe ich mich vergeblich ab?
Ik zal toch goddeloos zijn; waarom dan zal ik ijdellijk arbeiden?
30 Wüsche ich mich auch mit Schnee und reinigte meine Hände mit Lauge,
Indien ik mij wasse met sneeuwwater, en mijn handen zuivere met zeep;
31 so würdest du mich doch in die Grube tauchen, daß ich meine Kleider nicht mehr anziehen dürfte!
Dan zult Gij mij in de gracht induiken, en mijn klederen zullen van mij gruwen.
32 Denn er ist nicht ein Mann wie ich, daß ich ihm antworten könnte, daß wir miteinander vor Gericht gingen;
Want Hij is niet een man, als ik, dien ik antwoorden zou, zo wij te zamen in het gericht kwamen.
33 es ist auch kein Schiedsrichter zwischen uns, der seine Hand auf uns beide legen könnte.
Er is geen scheidsman tussen ons, die zijn hand op ons beiden leggen mocht.
34 Er nehme aber seine Rute von mir, und sein Schrecken überfalle mich nicht,
Dat Hij van op mij Zijn roede wegdoe, en dat Zijn verschrikking mij niet verbaasd make;
35 so will ich reden und ihn nicht fürchten; denn nicht also steht es in mir selbst.
Zo zal ik spreken, en Hem niet vrezen; want zodanig ben ik niet bij mij.
