Job 6
1 Da antwortete Hiob und sprach:
Hiob zaś odpowiedział tymi słowami:
2 O daß mein Unmut und mein Unglück gegeneinander abgewogen und zugleich auf eine Waage gelegt würden!
O gdyby dokładnie zważono moją udrękę i włożono na szalę całe moje nieszczęście!
3 Denn nun ist es schwerer als Meeressand; darum sind meine Reden so verwirrt.
Byłoby to cięższe niż piasek morski. Dlatego moje słowa plączą się.
4 Denn die Pfeile des Allmächtigen stecken in mir, mein Geist saugt ihr Gift; die Schrecken Gottes bestürmen mich.
[Tkwią] we mnie bowiem strzały Wszechmocnego, których jad osuszył mego ducha, [a] strachy Boże walczą przeciwko mnie.
5 Schreit auch ein Wildesel beim Gras, brüllt auch ein Ochse, wenn er Futter hat?
Czy dziki osioł ryczy, gdy ma trawę? Czy wół ryczy nad swoją paszą?
6 Kann man auch Fades essen ohne Salz, findet man am Eiweiß irgendwelchen Geschmack?
Czy można zjeść niesmaczną rzecz bez soli? Czy ma jakiś smak białko jajka?
7 Was meine Seele zu berühren verschmähte, das ist jetzt mein täglich Brot!
[Czego się przedtem] moja dusza nie chciała dotknąć, jest to [teraz] moim bolesnym pokarmem.
8 O daß doch käme, was ich wünsche, und Gott meine Hoffnung erfüllte:
Oby się spełniła moja prośba i Bóg dał mi to, czego pragnę!
9 daß es doch Gott gefiele, mich zu zermalmen, seine Hand auszustrecken und mich abzuschneiden!
Oby się Bogu spodobało to, aby mnie zniszczyć, aby opuścić rękę i mnie odciąć!
10 So bliebe mir noch der Trost (worüber ich frohlocken würde im schonungslosen Schmerz), daß ich von den Worten des Heiligen nicht abgefallen bin!
Wtedy miałbym jeszcze pociechę – chociaż pałam boleścią, niech [Bóg] mi nie folguje – nie zataiłem bowiem słów Świętego.
11 Wie groß ist denn meine Kraft, daß ich noch ausharren, und wann kommt mein Ende, daß meine Seele sich gedulden soll?
Jaka [jest] moja siła, abym miał wytrwać? Jaki jest mój koniec, abym przedłużał swoje życie?
12 Ist mir denn der Steine Kraft gegeben, ist dies mein Fleisch etwa von Erz?
Czy moja siła jest siłą kamieni? Czy moje ciało jest ze spiżu?
13 Bin ich denn nicht hilflos und des Heils beraubt?
Czy moja obrona nie jest we mnie? Czy mój rozsądek odszedł ode mnie?
14 Dem Verzagten soll sein Freund Mitleid erzeigen, selbst wenn er von der Furcht des Allmächtigen lassen sollte.
Strapionemu należy się litość od przyjaciela, ale on opuścił bojaźń Wszechmogącego.
15 Meine Brüder trügen wie ein Wildbach, wie das Bett der Wildbäche, die überlaufen,
Moi bracia zawiedli jak potok, odpływają jak gwałtowne potoki;
16 welche trübe werden vom Eis, wenn der Schnee sich darin birgt,
Które są mętne od lodu, w których śnieg się ukrywa;
17 die aber versiegen zur Zeit der Sommerglut und von ihrem Ort verschwinden, wenn es heiß wird.
W czasie roztopów znikają; [w czasie] upałów nikną ze swego miejsca.
18 Es biegen ab von ihrem Wege die Karawanen, ziehen in die Wüste und verirren sich;
Wiją się ścieżki ich dróg; rozpływają się w nicość i giną.
19 es schauen sie die Karawanen Themas, die Reisegesellschaften Sebas hoffen auf sie.
Podróżni z Temy wypatrywali ich; wędrowcy z Seby pokładali w nich nadzieję.
20 Aber sie werden in ihrer Hoffnung zuschanden; wenn sie dorthin kommen, sind sie enttäuscht.
Ale zawiedli się w oczekiwaniu, przyszli tam i zawstydzili się.
21 So seid auch ihr mir jetzt geworden; ihr schauet Schreckliches und fürchtet euch davor!
Staliście się niczym; widzicie moją niedolę i lękacie się.
22 Habe ich gesagt: «Gebet mir etwas!» oder «Bringt mir etwas von eurem Vermögen her;
Czy powiedziałem: Przynieście mi [coś]? lub: Dajcie mi z waszego majątku?
23 rettet mich aus der Hand des Feindes und erlöset mich von des Tyrannen Hand?»
Lub: Wybawcie mnie z rąk wroga? lub: Wykupcie mnie z rąk okrutników?
24 Belehret mich, so will ich schweigen,
Pouczcie mnie, a zamilknę; pokażcie mi, w czym zbłądziłem.
25 weiset mir nach, wo ich gefehlt! O wie eindringlich sind die Reden der Wahrheit! Aber was bringen eure Zurechtweisungen zu-recht?
O jak mocne są słowa prawdziwe! Ale cóż sprawi wasze obwinianie?
26 Gedenket ihr Worte zu bekritteln und haltet die Reden eines Verzweifelten für Wind?
Czy zamierzacie ganić [moje] słowa i mowę zrozpaczonego, jakby były wiatrem?
27 Ja, ihr werfet das Los über eine Waise und verhandelt euren Freund!
Nawet sierotę przytłaczacie i kopiecie [doły] pod swoim przyjacielem.
28 Und nun seid doch so gefällig und schaut mich an, ob ich euch ins Angesicht lügen werde!
Teraz więc zechciejcie spojrzeć na mnie, a [zobaczycie], czy kłamię wam w oczy.
29 Kehret um, tut nicht Unrecht! Ja, kehret um! noch bin ich im Recht!
Zawróćcie, proszę, a niech nie będzie [w was] nieprawości; zawróćcie, a [poznacie] moją sprawiedliwość w tym.
30 Ist denn Unrecht auf meiner Zunge, oder unterscheidet mein Gaumen nicht, was verderblich ist?
Czy w moim języku jest nieprawość? Czy moje podniebienie nie rozeznaje przewrotności?
