Job 6
1 Da antwortete Hiob und sprach:
Ījabs atbildēja un sacīja:
2 O daß mein Unmut und mein Unglück gegeneinander abgewogen und zugleich auf eine Waage gelegt würden!
Kaut manas vaimanas ar svaru svērtu un turpretī manas bēdas svaru kausā liktu!
3 Denn nun ist es schwerer als Meeressand; darum sind meine Reden so verwirrt.
Jo tās tagad ir grūtākas nekā jūras smiltis, tāpēc mana mute muld.
4 Denn die Pfeile des Allmächtigen stecken in mir, mein Geist saugt ihr Gift; die Schrecken Gottes bestürmen mich.
Jo tā Visuvarenā bultas ir iekš manis, mans gars dzer viņu ugunis, Dieva briesmas karo pret mani.
5 Schreit auch ein Wildesel beim Gras, brüllt auch ein Ochse, wenn er Futter hat?
Vai gan meža ēzelis zviedz, kad tam ir zāle? Vai vērsis mauj, kad tam sava barība?
6 Kann man auch Fades essen ohne Salz, findet man am Eiweiß irgendwelchen Geschmack?
Vai jēlu var ēst bez sāls? Vai ir gardums olas baltumā?
7 Was meine Seele zu berühren verschmähte, das ist jetzt mein täglich Brot!
Ko mana dvēsele negribēja aizskart, tā nu ir mana bēdu barība.
8 O daß doch käme, was ich wünsche, und Gott meine Hoffnung erfüllte:
Kaut mana lūgšana notiktu, un Dievs man dotu, ko es gaidu,
9 daß es doch Gott gefiele, mich zu zermalmen, seine Hand auszustrecken und mich abzuschneiden!
Kaut Dievs mani sadauzītu, kaut tas Savu roku izstieptu un mani satriektu!
10 So bliebe mir noch der Trost (worüber ich frohlocken würde im schonungslosen Schmerz), daß ich von den Worten des Heiligen nicht abgefallen bin!
Tas man vēl būtu par prieku, un es vēl savās nežēlīgās sāpēs būtu līksms, ka neesmu aizliedzis tā Svētā vārdus.
11 Wie groß ist denn meine Kraft, daß ich noch ausharren, und wann kommt mein Ende, daß meine Seele sich gedulden soll?
Kāds ir mans spēks, ka es vēl varētu cerēt, un kāds ir mans gals, ka manai dvēselei būtu jāpaciešās?
12 Ist mir denn der Steine Kraft gegeben, ist dies mein Fleisch etwa von Erz?
Vai mans spēks ir akmeņu spēks, vai mana miesa ir varš?
13 Bin ich denn nicht hilflos und des Heils beraubt?
Vai man palīga netrūkst pavisam, un vai man padoms nav visai pagalam?
14 Dem Verzagten soll sein Freund Mitleid erzeigen, selbst wenn er von der Furcht des Allmächtigen lassen sollte.
Izsamisušam žēlastības vajag no sava drauga, citādi tas arī tā Visuvarenā bijāšanu atmet.
15 Meine Brüder trügen wie ein Wildbach, wie das Bett der Wildbäche, die überlaufen,
Mani brāļi mani pieviļ kā strauts, kā strauta ūdeņi, kas notek;
16 welche trübe werden vom Eis, wenn der Schnee sich darin birgt,
Sajukuši tie bija ar ledu, un sasniguši ar sniegu, -
17 die aber versiegen zur Zeit der Sommerglut und von ihrem Ort verschwinden, wenn es heiß wird.
Tai laikā, kad karstums tos spiež, tad tie izsīkst, kad karsts metās, tad tie iznīkst no savas vietas.
18 Es biegen ab von ihrem Wege die Karawanen, ziehen in die Wüste und verirren sich;
Viņu ceļi griežas sānis, tie iet uz tuksnesi un izzūd.
19 es schauen sie die Karawanen Themas, die Reisegesellschaften Sebas hoffen auf sie.
Uz tiem skatās ceļa ļaudis no Temas un cer Šebas ceļa gājēji.
20 Aber sie werden in ihrer Hoffnung zuschanden; wenn sie dorthin kommen, sind sie enttäuscht.
Tie paliek kaunā ar tādu cerību un nosarkst, tur nonākdami.
21 So seid auch ihr mir jetzt geworden; ihr schauet Schreckliches und fürchtet euch davor!
Tiešām nu jūs neesat it nekas, redzat briesmas un iztrūcinājāties.
22 Habe ich gesagt: «Gebet mir etwas!» oder «Bringt mir etwas von eurem Vermögen her;
Vai es jeb kad sacīju: nesiet man un dodiet man dāvanas no sava padoma?
23 rettet mich aus der Hand des Feindes und erlöset mich von des Tyrannen Hand?»
Jeb glābiet mani no ienaidnieka rokas un pestījiet mani no varas darītāju rokas?
24 Belehret mich, so will ich schweigen,
Mācat mani, es cietīšu klusu, un pierādiet man, kur es maldījies.
25 weiset mir nach, wo ich gefehlt! O wie eindringlich sind die Reden der Wahrheit! Aber was bringen eure Zurechtweisungen zu-recht?
Cik spēcīgi ir taisni vārdi, bet ko norāj jūsu rāšana;
26 Gedenket ihr Worte zu bekritteln und haltet die Reden eines Verzweifelten für Wind?
Vai jūs esat apņēmušies vārdus aprāt? Vējam pieder izsamisuša vārdi.
27 Ja, ihr werfet das Los über eine Waise und verhandelt euren Freund!
Vai arī bāriņam gribat valgus mest un bedri rakt savam tuvākam.
28 Und nun seid doch so gefällig und schaut mich an, ob ich euch ins Angesicht lügen werde!
Bet nu, lūdzami, uzlūkojiet mani, jums acīs tiešām es nemelošu.
29 Kehret um, tut nicht Unrecht! Ja, kehret um! noch bin ich im Recht!
Atbildiet jel, lai nenotiek netaisnība, atbildiet, jo mana taisnība vēl stāv.
30 Ist denn Unrecht auf meiner Zunge, oder unterscheidet mein Gaumen nicht, was verderblich ist?
Vai tad uz manas mēles būs netaisnība, vai mana mute nemanīs, kas ir blēdība?
