Job 41
1 Ziehst du das Krokodil mit der Angel heraus, legst du ihm einen Zaum ins Maul?
Czy lewiatana wyciągniesz wędką? Czy za jego język [wyciągniesz go] sznurem opuszczonym?
2 Kannst du einen Ring an seine Nase legen und einen Haken durch seine Kinnbacken stoßen?
Czy przewleczesz hak przez jego nozdrza? Czy kolcem przebijesz mu szczęki?
3 Wird es dich lange bitten oder dir Zärtlichkeiten sagen?
Czy będzie cię błagać? Czy będzie z tobą rozmawiał łagodnie?
4 Wird es einen Bund mit dir schließen, daß du es zum ewigen Knechte machest?
Czy zawrze z tobą przymierze? Czy przyjmiesz go za sługę na zawsze?
5 Kannst du mit ihm spielen wie mit einem Vögelein, oder es anbinden für deine Mädchen?
Czy będziesz z nim igrał jak z ptaszkiem? Czy uwiążesz go dla swoich córek?
6 Verkaufen es die Genossen untereinander, oder teilen es die Händler unter sich?
Czy [twoi] towarzysze wyprawią sobie z niego ucztę? Czy podzielą go między siebie kupcy?
7 Kannst du seine Haut mit Pfeilen spicken und mit Fischerhaken seinen Kopf?
Czy poprzebijasz jego skórę grotami albo jego głowę harpunami?
8 Lege deine Hand daran. Du wirst des Kampfes nicht vergessen, wirst es nicht zum zweitenmal tun!
Połóż tylko rękę na niego i wspomnij o walce, więcej tego nie zrobisz.
9 Siehe, die Hoffnung auf dasselbe wird getäuscht; fällt man nicht schon bei seinem Anblick dahin?
Oto nadzieja pojmania go jest złudna. Czy na sam jego widok nie zostanie człowiek powalony?
10 Niemand ist so kühn, daß er es reizen möchte; wer kann aber vor Mir bestehen?
Nikt nie odważy się go obudzić. Kto zdoła więc stanąć przede mną?
11 Wer ist mir zuvorgekommen, daß ich es ihm vergelte? Unter dem ganzen Himmel ist alles mein!
Kto mi coś dał, abym mu odpłacił? [Cokolwiek znajduje się] pod całym niebem należy do mnie.
12 Ich will von seinen Gliedern nicht schweigen, sondern reden von seiner großen und schönen Gestalt.
Nie będę milczał o jego członkach ani o jego potędze, ani o jego wspaniałej budowie.
13 Wer entblößt es von seinem Schuppenpanzer und greift ihm in sein doppeltes Gebiß?
Kto odkryje wierzch jego szaty? Kto przystąpi [do niego] z podwójnym wędzidłem?
14 Wer öffnet die Türen seines Rachens? Seine Zähne verbreiten Schrecken.
Kto otworzy wrota jego paszczy? Groza roztacza się wokół jego zębów.
15 Prächtig sind seine starken Schilder, fest zusammengeschlossen und versiegelt;
[Jego] łuski to jego pycha, ściśle spięte razem [jakby] pieczęcią.
16 einer fügt sich an den andern, daß kein Luftzug dazwischen kommt;
Jedna do drugiej tak przylega, że powietrze nie wejdzie między nie.
17 sie hängen fest zusammen, sind geschlossen und trennen sich nicht.
Jedna z drugą jest spojona, są tak złączone, że nie można ich rozdzielić.
18 Sein Niesen strahlt wie Licht, und seine Augen sind wie die Wimpern der Morgenröte.
Przez jego kichanie błyszczy światło, a jego oczy [są] jak powieki zorzy.
19 Aus seinem Rachen schießen Fackeln, Feuerfunken entsprühen ihm.
Z jego paszczy wychodzą pochodnie, tryskają iskry ognia.
20 Dampf geht auf von seinen Nüstern, und der Sumpf wird wie ein siedender Topf.
Z jego nozdrzy wychodzi dym jak z wrzącego garnca lub kotła.
21 Sein Atem facht Kohlen an, eine Flamme schießt aus seinem Munde.
Jego oddech rozpala węgle, z jego paszczy wychodzi płomień.
22 Stärke wohnt auf seinem Nacken und Schrecken zieht vor ihm her.
W jego szyi spoczywa moc i przed nim ucieka smutek.
23 Die Wampen seines Fleisches sitzen fest wie angegossen und bewegen sich nicht.
Warstwy jego ciała są spojone, tak twarde, że się nie poruszają.
24 Sein Herz ist hart wie Stein und so fest wie der untere Mühlstein.
Jego serce jest twarde jak kamień, tak twarde jak część dolnego kamienia młyńskiego.
25 Die Helden erbeben, wenn es auffährt; vor Zittern geht ihr Bogen fehl.
Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.
26 Greift man es mit dem Schwerte an, so haftet dieses nicht, kein Speer, kein Wurfspieß und kein Pfeil.
Miecz, który go dosięga, nie ostaje się, podobnie drzewce, strzała i pancerz.
27 Es achtet Eisen für einen Strohhalm, und Erz für faules Holz.
Żelazo uważa za słomę, a miedź za zbutwiałe drewno.
28 Kein Pfeil vermag es in die Flucht zu schlagen, und Schleudersteine fallen wie Spreu von ihm ab.
Strzała nie spłoszy go, a kamienie z procy są dla niego jak źdźbło.
29 Es achtet die Keule für einen Halm und verlacht das Sausen der Spieße.
Oszczep uważa za słomę, a drwi sobie z szarpania włócznią.
30 Unter ihm sind spitze Scherben, es zieht wie ein Dreschschlitten über den Schlamm dahin.
Pod nim [są] ostre skorupy; w błocie ścieli [sobie wszelkimi] ostrymi rzeczami.
31 Es macht die Tiefe sieden wie einen Kessel, macht das Meer zu einem Salbentopf.
Sprawia, że głębiny wrą jak kocioł, a morze mąci jak w moździerzu.
32 Hinter ihm her leuchtet der Pfad, es macht die Flut den Silberhaaren gleich.
Zostawia za sobą błyszczącą ścieżkę, tak że się wydaje, że głębiny mają siwiznę.
33 Auf Erden ist nicht seinesgleichen; es ist gemacht, um ohne Furcht zu sein.
Nie ma na ziemi jemu podobnego, który został tak stworzony, że niczego się nie boi.
34 Es schaut alle Hohen [furchtlos] an, es ist ein König über alle Stolzen.
Lekceważy wszelką wysoką rzecz. On jest królem nad wszystkimi synami pychy.
