Job 41

1 Ziehst du das Krokodil mit der Angel heraus, legst du ihm einen Zaum ins Maul?

Wyciągnieszże wędą wieloryba? albo sznurem utopionym w języku jego?

2 Kannst du einen Ring an seine Nase legen und einen Haken durch seine Kinnbacken stoßen?

Izali zawleczesz kolce przez nozdrza jego? albo hakiem przekoleszli czeluść jego?

3 Wird es dich lange bitten oder dir Zärtlichkeiten sagen?

Izalić się będzie wiele modlił, albo z tobą łagodnie mówić będzie?

4 Wird es einen Bund mit dir schließen, daß du es zum ewigen Knechte machest?

Izali uczyni przymierze z tobą, a przyjmiesz go za sługę wiecznego?

5 Kannst du mit ihm spielen wie mit einem Vögelein, oder es anbinden für deine Mädchen?

Izali z nim będziesz igrał jako z ptaszkiem, a uwiążesz go dziatkom twoim?

6 Verkaufen es die Genossen untereinander, oder teilen es die Händler unter sich?

Sprawiże sobie nad nim towarzystwo ucztę, a podzielą go między kupców?

7 Kannst du seine Haut mit Pfeilen spicken und mit Fischerhaken seinen Kopf?

Izali zawadzisz hakami za skórę jego, a widelcami rybackiemi za głowę jego?

8 Lege deine Hand daran. Du wirst des Kampfes nicht vergessen, wirst es nicht zum zweitenmal tun!

Połóż tylko nań rękę twą, ślubujęć, że nie wspomnisz więcej na bitwę.

9 Siehe, die Hoffnung auf dasselbe wird getäuscht; fällt man nicht schon bei seinem Anblick dahin?

Oto nadzieja ułowienia jego omylna jest; izali i wejrzawszy nań człowiek nie upada?

10 Niemand ist so kühn, daß er es reizen möchte; wer kann aber vor Mir bestehen?

Niemasz tak śmiałego, coby go obudził; owszem któż się stawi przed twarzą moją?

11 Wer ist mir zuvorgekommen, daß ich es ihm vergelte? Unter dem ganzen Himmel ist alles mein!

Któż mi co dał, abym mu oddał? cokolwiek jest pod wszystkiem niebem, moje jest.

12 Ich will von seinen Gliedern nicht schweigen, sondern reden von seiner großen und schönen Gestalt.

Nie zamilczę członków jego, ani silnej mocy jego, a grzecznego kształtu jego.

13 Wer entblößt es von seinem Schuppenpanzer und greift ihm in sein doppeltes Gebiß?

Któż odkryje wierzch odzienia jego? z dwoistemi wędzidłami swemi któż przystąpi do niego?

14 Wer öffnet die Türen seines Rachens? Seine Zähne verbreiten Schrecken.

Wrota gęby jego któż otworzy? bo strach około zębów jego.

15 Prächtig sind seine starken Schilder, fest zusammengeschlossen und versiegelt;

Łuski jego mocne jako tarcze, bardzo ściśle spojone.

16 einer fügt sich an den andern, daß kein Luftzug dazwischen kommt;

Jedna z drugą tak spojona, że wiatr nie wchodzi między nie.

17 sie hängen fest zusammen, sind geschlossen und trennen sich nicht.

Jedna do drugiej przylgnęła, ujęły się, a nie dzielą się.

18 Sein Niesen strahlt wie Licht, und seine Augen sind wie die Wimpern der Morgenröte.

Kichanie jego czyni blask, a oczy jego są jako powieki zorzy.

19 Aus seinem Rachen schießen Fackeln, Feuerfunken entsprühen ihm.

Z ust jego lampy wychodzą, a iskry ogniste wyrywają się.

20 Dampf geht auf von seinen Nüstern, und der Sumpf wird wie ein siedender Topf.

Z nozdrzy jego wychodzi dym, jako z garnca wrzącego, albo kotła.

21 Sein Atem facht Kohlen an, eine Flamme schießt aus seinem Munde.

Dech jego węgle rozpala, a płomień z ust jego wychodzi.

22 Stärke wohnt auf seinem Nacken und Schrecken zieht vor ihm her.

W szyi jego przemieszkuje moc, a boleść przed nim ucieka.

23 Die Wampen seines Fleisches sitzen fest wie angegossen und bewegen sich nicht.

Sztuki ciała jego spoiły się, całowite są w nim, że się nie porusza.

24 Sein Herz ist hart wie Stein und so fest wie der untere Mühlstein.

Serce jego twarde jako kamień, tak twarde, jako sztuka spodniego kamienia młyńskiego.

25 Die Helden erbeben, wenn es auffährt; vor Zittern geht ihr Bogen fehl.

Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.

26 Greift man es mit dem Schwerte an, so haftet dieses nicht, kein Speer, kein Wurfspieß und kein Pfeil.

Miecz, który go sięga, nie ostoi się, ani drzewce, ani strzała, ani pancerz.

27 Es achtet Eisen für einen Strohhalm, und Erz für faules Holz.

Żelazo poczyta sobie za plewę, a miedź za drzewo zbótwiałe.

28 Kein Pfeil vermag es in die Flucht zu schlagen, und Schleudersteine fallen wie Spreu von ihm ab.

Nie upłoszy go strzała, a jako źdźbło są u niego kamienie z procy.

29 Es achtet die Keule für einen Halm und verlacht das Sausen der Spieße.

Strzelbę sobie poczyta jako słomę, a pośmiewa się z szermowania włócznią.

30 Unter ihm sind spitze Scherben, es zieht wie ein Dreschschlitten über den Schlamm dahin.

Pod nim są ostre skorupy; ściele sobie na rzeczach ostrych jako na błocie.

31 Es macht die Tiefe sieden wie einen Kessel, macht das Meer zu einem Salbentopf.

Czyni, że wre głębokość jako garniec, a że się mąci morze jako w moździerzu.

32 Hinter ihm her leuchtet der Pfad, es macht die Flut den Silberhaaren gleich.

Za sobą jasną ścieszkę czyni, tak, że się zdaje, iż przepaść ma siwiznę.

33 Auf Erden ist nicht seinesgleichen; es ist gemacht, um ohne Furcht zu sein.

Niemasz na ziemi równego mu, który tak stworzony jest, że się niczego nie boi.

34 Es schaut alle Hohen [furchtlos] an, es ist ein König über alle Stolzen.

Wszelką rzecz wysoką lekce waży; on jest królem nad wszystkiemi srogiemi zwierzętami.