< Job 41 >

1 Ziehst du das Krokodil mit der Angel heraus, legst du ihm einen Zaum ins Maul?
“Fuka, kom ac ku in sruokilya Leviathan ke soko ka in ahya, Ku kapriya oalul ke soko sucl?
2 Kannst du einen Ring an seine Nase legen und einen Haken durch seine Kinnbacken stoßen?
Kom ac ku in isongang soko sucl nu ke infwacl, Ku srumasrla kapin oalul ke soko ka in ahya?
3 Wird es dich lange bitten oder dir Zärtlichkeiten sagen?
Ya el ac ku in kwafe kom in tulalla? Ya el ac ku in fahk kas in aklung nu sum kom in pakomutal?
4 Wird es einen Bund mit dir schließen, daß du es zum ewigen Knechte machest?
Ya el ku in orek pwapa in insese nu sum Ac wulela mu el ac kulansapwekom nwe tok?
5 Kannst du mit ihm spielen wie mit einem Vögelein, oder es anbinden für deine Mädchen?
Ya kom ac kaprilya oana sie won ma kom nutl Ac pwanul fahsr ye mutun tulik mutan kulansap lom in akpwaryaltal?
6 Verkaufen es die Genossen untereinander, oder teilen es die Händler unter sich?
Ya mwet patur uh ac tuku pwapa nu sum ke sie moul fal in molella? Ya mwet kuka uh ac sipikilya nu ke ip srisrik ac kukakunul?
7 Kannst du seine Haut mit Pfeilen spicken und mit Fischerhaken seinen Kopf?
Kom ac ku in nwakla kolo kacl uh ke osra in fakfuk, Ku putala sifal ke soko osra in ngoe?
8 Lege deine Hand daran. Du wirst des Kampfes nicht vergessen, wirst es nicht zum zweitenmal tun!
Kahlilya pacl se, ac kom fah tia lungse in sifilpa srike; Kom ac tia ku in mulkunla amai se lom el u!
9 Siehe, die Hoffnung auf dasselbe wird getäuscht; fällt man nicht schon bei seinem Anblick dahin?
“Kutena mwet ma liyel Leviathan uh Ac munasla nunka, ac putatla nu infohk uh.
10 Niemand ist so kühn, daß er es reizen möchte; wer kann aber vor Mir bestehen?
Ke pacl se mokleyukyak el uh, el ac arulana sulallal; Wangin mwet ac ku in tu ye mutal.
11 Wer ist mir zuvorgekommen, daß ich es ihm vergelte? Unter dem ganzen Himmel ist alles mein!
Su ku in anwuk nu sel ac moul na? Wanginna sie mwet fin faclu ku.
12 Ich will von seinen Gliedern nicht schweigen, sondern reden von seiner großen und schönen Gestalt.
“Kolya ngan srumun nu sum ke nial Leviathan, Ac fahk lupan yokiyal ac kuiyal.
13 Wer entblößt es von seinem Schuppenpanzer und greift ihm in sein doppeltes Gebiß?
Wangin mwet ku in seya kolo lik ma el nukum uh, Ku putala loeyuk se loac ke manol, su oana nuknuk in loeyuk ma orekla ke osra.
14 Wer öffnet die Türen seines Rachens? Seine Zähne verbreiten Schrecken.
Su ku in oru elan mangelik Ke oalul rauniyukla ke wihs na aksangeng uh?
15 Prächtig sind seine starken Schilder, fest zusammengeschlossen und versiegelt;
Fintokol orekla ke takin mwe loeyuk Su kapreni nu sie, ac keke oana eot uh.
16 einer fügt sich an den andern, daß kein Luftzug dazwischen kommt;
Kais sie kupasryang arulana ku nu ke ma oan siska uh, Oru finne kitin eng, tia pac ku in sasla inmasrlo.
17 sie hängen fest zusammen, sind geschlossen und trennen sich nicht.
Ma inge nukewa arulana fulfuleni nu sie, Oru wangin kutena ma ku in sraclik.
18 Sein Niesen strahlt wie Licht, und seine Augen sind wie die Wimpern der Morgenröte.
El fin sinacla, na kalem uh ac sasma liki infwacl; Atronmutal saromrom oana faht uh ke takak.
19 Aus seinem Rachen schießen Fackeln, Feuerfunken entsprühen ihm.
Firir in e uh sroma liki inwalul, Ac kosran e uh sohkelik.
20 Dampf geht auf von seinen Nüstern, und der Sumpf wird wie ein siedender Topf.
Kulasr uh fofosrme ke infwacl Oana kulasr ke e ma tawin sie tup in sup lulap.
21 Sein Atem facht Kohlen an, eine Flamme schießt aus seinem Munde.
Mongol ku in tanak e in firiryak; Ac e uh atula ke inwalul.
22 Stärke wohnt auf seinem Nacken und Schrecken zieht vor ihm her.
Inkwawal arulana fokoko, Oru mwet nukewa ma sonol uh ac rarrarlana sel.
23 Die Wampen seines Fleisches sitzen fest wie angegossen und bewegen sich nicht.
Wangin kutena acn ma munas ke kolo kacl uh; Arulana keke oana osra, ac tia ku in kotkot uh.
24 Sein Herz ist hart wie Stein und so fest wie der untere Mühlstein.
Nunak likkeke lal oru el tia etu sangeng. El ku oana sie tapweng eot, ma tia ku in fokelik.
25 Die Helden erbeben, wenn es auffährt; vor Zittern geht ihr Bogen fehl.
Pacl se el ac tuyak uh, finne mwet ma fokoko oemeet uh elos sangeng pac sel; Ke sripen sangeng lalos, elos tia ku in oru kutena ma.
26 Greift man es mit dem Schwerte an, so haftet dieses nicht, kein Speer, kein Wurfspieß und kein Pfeil.
Wangin cutlass ku in kantelya; A mwet uh finne orekmakin osra in fakfuk, osra in pisr, ku kutena kain mwe fakfuk saya, tia ku in fakisya manol.
27 Es achtet Eisen für einen Strohhalm, und Erz für faules Holz.
Nu sel, osra uh munas oana mah paola, Ac bronze uh fisrasryasr oana sak kulawi uh.
28 Kein Pfeil vermag es in die Flucht zu schlagen, und Schleudersteine fallen wie Spreu von ihm ab.
Wangin osra in pisr ku in oru elan kaing, Ac eot ma sang tanglal uh oana ipin sra uh.
29 Es achtet die Keule für einen Halm und verlacht das Sausen der Spieße.
Nu sel, soko sak in anwuk uh oana pwe es uh, Ac ke mwet uh ac faksel ke osra in fakfuk uh, el ac israsr na.
30 Unter ihm sind spitze Scherben, es zieht wie ein Dreschschlitten über den Schlamm dahin.
Unac in ik ma oan ke sial uh oana ipin ahlu kle ma fokelik ac arulana kosroh; Unac inge ac kunkunausya infohk furarrar uh oana osra in pukpuk uh.
31 Es macht die Tiefe sieden wie einen Kessel, macht das Meer zu einem Salbentopf.
El ac arukak kapin meoa oana kof uh ke ac boel uh, Ac oru in pulollol oana tup in mwe akmusra fol se.
32 Hinter ihm her leuchtet der Pfad, es macht die Flut den Silberhaaren gleich.
Inkacl ah orala soko inkanek na saromrom tokol, Ac el furokak meoa uh wiawala.
33 Auf Erden ist nicht seinesgleichen; es ist gemacht, um ohne Furcht zu sein.
Wangin kutena ma fin faclu ku in lumweyuk nu kacl; Inmasrlon ma orakrak nukewa, el tia etu sangeng.
34 Es schaut alle Hohen [furchtlos] an, es ist ein König über alle Stolzen.
El tia oek kosro ma yohk lukel uh; El oana sie tokosra nu sin kain kosro lemnak nukewa.”

< Job 41 >