Job 41
1 Ziehst du das Krokodil mit der Angel heraus, legst du ihm einen Zaum ins Maul?
Ĉu vi povas eltiri levjatanon per fiŝhoko, Aŭ ligi per ŝnuro ĝian langon?
2 Kannst du einen Ring an seine Nase legen und einen Haken durch seine Kinnbacken stoßen?
Ĉu vi povas trameti kanon tra ĝia nazo Kaj trapiki ĝian vangon per pikilo?
3 Wird es dich lange bitten oder dir Zärtlichkeiten sagen?
Ĉu ĝi multe petegos vin, Aŭ parolos al vi flataĵojn?
4 Wird es einen Bund mit dir schließen, daß du es zum ewigen Knechte machest?
Ĉu ĝi faros interligon kun vi? Ĉu vi povas preni ĝin kiel porĉiaman sklavon?
5 Kannst du mit ihm spielen wie mit einem Vögelein, oder es anbinden für deine Mädchen?
Ĉu vi amuziĝos kun ĝi kiel kun birdo? Aŭ ĉu vi ligos ĝin por viaj knabinoj?
6 Verkaufen es die Genossen untereinander, oder teilen es die Händler unter sich?
Ĉu kamaradoj ĝin dishakos, Kaj dividos inter komercistoj?
7 Kannst du seine Haut mit Pfeilen spicken und mit Fischerhaken seinen Kopf?
Ĉu vi povas plenigi per pikiloj ĝian haŭton Kaj per fiŝistaj hokoj ĝian kapon?
8 Lege deine Hand daran. Du wirst des Kampfes nicht vergessen, wirst es nicht zum zweitenmal tun!
Metu sur ĝin vian manon; Tiam vi bone memoros la batalon, kaj ĝin ne plu entreprenos.
9 Siehe, die Hoffnung auf dasselbe wird getäuscht; fällt man nicht schon bei seinem Anblick dahin?
Vidu, la espero ĉiun trompos; Jam ekvidinte ĝin, li falos.
10 Niemand ist so kühn, daß er es reizen möchte; wer kann aber vor Mir bestehen?
Neniu estas tiel kuraĝa, por inciti ĝin; Kiu do povas stari antaŭ Mi?
11 Wer ist mir zuvorgekommen, daß ich es ihm vergelte? Unter dem ganzen Himmel ist alles mein!
Kiu antaŭe ion donis al Mi, ke Mi redonu al li? Sub la tuta ĉielo ĉio estas Mia.
12 Ich will von seinen Gliedern nicht schweigen, sondern reden von seiner großen und schönen Gestalt.
Mi ne silentos pri ĝiaj membroj, Pri ĝia forto kaj bela staturo.
13 Wer entblößt es von seinem Schuppenpanzer und greift ihm in sein doppeltes Gebiß?
Kiu povas levi ĝian veston? Kiu aliros al ĝia paro da makzeloj?
14 Wer öffnet die Türen seines Rachens? Seine Zähne verbreiten Schrecken.
Kiu povas malfermi la pordon de ĝia vizaĝo? Teruro ĉirkaŭas ĝiajn dentojn.
15 Prächtig sind seine starken Schilder, fest zusammengeschlossen und versiegelt;
Ĝiaj fieraj skvamoj estas kiel ŝildoj, Interligitaj per fortika sigelo;
16 einer fügt sich an den andern, daß kein Luftzug dazwischen kommt;
Unu kuntuŝiĝas kun la alia tiel, Ke aero ne povas trairi tra ili;
17 sie hängen fest zusammen, sind geschlossen und trennen sich nicht.
Unu alfortikiĝis al la alia, Interkuniĝis kaj ne disiĝas.
18 Sein Niesen strahlt wie Licht, und seine Augen sind wie die Wimpern der Morgenröte.
Ĝia terno briligas lumon, Kaj ĝiaj okuloj estas kiel la palpebroj de la ĉielruĝo.
19 Aus seinem Rachen schießen Fackeln, Feuerfunken entsprühen ihm.
El ĝia buŝo eliras torĉoj, Elkuras flamaj fajreroj.
20 Dampf geht auf von seinen Nüstern, und der Sumpf wird wie ein siedender Topf.
El ĝiaj nazotruoj eliras fumo, Kiel el bolanta poto aŭ kaldrono.
21 Sein Atem facht Kohlen an, eine Flamme schießt aus seinem Munde.
Ĝia spiro ekbruligas karbojn, Kaj flamo eliras el ĝia buŝo.
22 Stärke wohnt auf seinem Nacken und Schrecken zieht vor ihm her.
Sur ĝia kolo loĝas forto, Kaj antaŭ ĝi kuras teruro.
23 Die Wampen seines Fleisches sitzen fest wie angegossen und bewegen sich nicht.
La partoj de ĝia karno estas firme kunligitaj inter si, Tenas sin fortike sur ĝi, kaj ne ŝanceliĝas.
24 Sein Herz ist hart wie Stein und so fest wie der untere Mühlstein.
Ĝia koro estas malmola kiel ŝtono, Kaj fortika kiel suba muelŝtono.
25 Die Helden erbeben, wenn es auffährt; vor Zittern geht ihr Bogen fehl.
Kiam ĝi sin levas, ektremas fortuloj, Konsterniĝas de teruro.
26 Greift man es mit dem Schwerte an, so haftet dieses nicht, kein Speer, kein Wurfspieß und kein Pfeil.
Glavo, kiu alproksimiĝas al ĝi, ne povas sin teni, Nek lanco, sago, aŭ kiraso.
27 Es achtet Eisen für einen Strohhalm, und Erz für faules Holz.
Feron ĝi rigardas kiel pajlon, Kupron kiel putran lignon.
28 Kein Pfeil vermag es in die Flucht zu schlagen, und Schleudersteine fallen wie Spreu von ihm ab.
Ne forpelos ĝin sago; Ŝtonoj el ŝtonĵetilo fariĝas pajleroj antaŭ ĝi.
29 Es achtet die Keule für einen Halm und verlacht das Sausen der Spieße.
Bastonegon ĝi rigardas kiel pajlon, Kaj ĝi mokas la sonon de lanco.
30 Unter ihm sind spitze Scherben, es zieht wie ein Dreschschlitten über den Schlamm dahin.
Sube ĝi havas akrajn pecetojn; Kiel draŝrulo ĝi kuŝas sur la ŝlimo.
31 Es macht die Tiefe sieden wie einen Kessel, macht das Meer zu einem Salbentopf.
Kiel kaldronon ĝi ondigas la profundon; La maron ĝi kirlas kiel ŝmiraĵon.
32 Hinter ihm her leuchtet der Pfad, es macht die Flut den Silberhaaren gleich.
La vojo post ĝi lumas; La abismo aperas kiel grizaĵo.
33 Auf Erden ist nicht seinesgleichen; es ist gemacht, um ohne Furcht zu sein.
Ne ekzistas sur la tero io simila al ĝi; Ĝi estas kreita sentima.
34 Es schaut alle Hohen [furchtlos] an, es ist ein König über alle Stolzen.
Ĝi rigardas malestime ĉion altan; Ĝi estas reĝo super ĉiuj sovaĝaj bestoj.
