Job 41
1 Ziehst du das Krokodil mit der Angel heraus, legst du ihm einen Zaum ins Maul?
Məgər sən Livyatanı qarmaqla çəkə bilərsənmi? Dilinə qaytan vura bilərsənmi?
2 Kannst du einen Ring an seine Nase legen und einen Haken durch seine Kinnbacken stoßen?
Burnuna ip taxa bilərsənmi? Qıra ilə çənəsini deşə bilərsənmi?
3 Wird es dich lange bitten oder dir Zärtlichkeiten sagen?
Sənə yalvarıb-yaxararmı, Səninlə şirin-şirin danışarmı?
4 Wird es einen Bund mit dir schließen, daß du es zum ewigen Knechte machest?
Əbədi qulun olmaq üçün Səninlə əhd kəsərmi?
5 Kannst du mit ihm spielen wie mit einem Vögelein, oder es anbinden für deine Mädchen?
Quşla oynadığın kimi onunla oynaya bilərsənmi? Boynuna ip bağlayıb onu qızların üçün apara bilərsənmi?
6 Verkaufen es die Genossen untereinander, oder teilen es die Händler unter sich?
Məgər tacirlər onu alıb-satarlarmı? Aralarında bölə bilərlərmi?
7 Kannst du seine Haut mit Pfeilen spicken und mit Fischerhaken seinen Kopf?
Yabalarla dərisini, Balıqçı neştərləri ilə başını doldura bilərsənmi?
8 Lege deine Hand daran. Du wirst des Kampfes nicht vergessen, wirst es nicht zum zweitenmal tun!
Əlini onun üstünə qoy, nə cəncələ düşəcəyini təsəvvür et, Onda bu işi bir daha görməzsən.
9 Siehe, die Hoffnung auf dasselbe wird getäuscht; fällt man nicht schon bei seinem Anblick dahin?
Onu tutmaq ümidin boş istəkdir. Onun görkəmi adamı yıxmırmı?
10 Niemand ist so kühn, daß er es reizen möchte; wer kann aber vor Mir bestehen?
Onu oyatmaq üçün heç kimdə cəsarət yoxdur. Bəs Mənim qarşımda kim dayana bilər?
11 Wer ist mir zuvorgekommen, daß ich es ihm vergelte? Unter dem ganzen Himmel ist alles mein!
Kim Mənə bir şey verib ki, ona geri qaytarım? Bax göylər altında hər şey Mənimdir.
12 Ich will von seinen Gliedern nicht schweigen, sondern reden von seiner großen und schönen Gestalt.
Sözümü kəsməyib onun əzalarından, Möhkəm gücündən və gözəl görünüşündən deyəcəyəm.
13 Wer entblößt es von seinem Schuppenpanzer und greift ihm in sein doppeltes Gebiß?
Üstündəki paltarı kim çıxara bilər? Qoşa cilovla kim ona yaxınlaşa bilər?
14 Wer öffnet die Türen seines Rachens? Seine Zähne verbreiten Schrecken.
Ağzının qapılarını kim aça bilər? Çünki damağındakı dişlər dəhşətlidir.
15 Prächtig sind seine starken Schilder, fest zusammengeschlossen und versiegelt;
Kürəyi nizamla düzülmüş qalxanlara oxşayır, Onlar bir-birinə möhkəm bağlanıb,
16 einer fügt sich an den andern, daß kein Luftzug dazwischen kommt;
Bir-birlərinə elə bağlanıb ki, Arasından hava keçməz.
17 sie hängen fest zusammen, sind geschlossen und trennen sich nicht.
Bir-birlərinə elə yapışıb ki, Birdir, ayrılmaz.
18 Sein Niesen strahlt wie Licht, und seine Augen sind wie die Wimpern der Morgenröte.
Asqıranda od sıçrayır, Gözləri səhər işığı tək par-par yanır.
19 Aus seinem Rachen schießen Fackeln, Feuerfunken entsprühen ihm.
Ağzından alovlu məşəllər çıxır, Qığılcımlar saçılır.
20 Dampf geht auf von seinen Nüstern, und der Sumpf wird wie ein siedender Topf.
Burnunun deşiklərindən tüstü çıxır, Elə bil qazan qaynayır, qamış yanır.
21 Sein Atem facht Kohlen an, eine Flamme schießt aus seinem Munde.
Nəfəsindən kömürlər közərir, Ağzından alov çıxır.
22 Stärke wohnt auf seinem Nacken und Schrecken zieht vor ihm her.
Boynunda qüvvət yaşayır, Qabağında dəhşət oynayır.
23 Die Wampen seines Fleisches sitzen fest wie angegossen und bewegen sich nicht.
Ətinin qatları bir-birinə bitişib, Oradan tərpənə bilməz, üstünə bərk yapışıb.
24 Sein Herz ist hart wie Stein und so fest wie der untere Mühlstein.
Ürəyi daş kimi möhkəmdir, Dəyirmanın alt daşı kimi bərkdir.
25 Die Helden erbeben, wenn es auffährt; vor Zittern geht ihr Bogen fehl.
Qalxanda güclülər lərzəyə gəlir, Qorxub ürəkləri gedir.
26 Greift man es mit dem Schwerte an, so haftet dieses nicht, kein Speer, kein Wurfspieß und kein Pfeil.
Üstünə qılınc çəkməyin faydasızdır, Nizə, tir, mizraqdan kar aşmır.
27 Es achtet Eisen für einen Strohhalm, und Erz für faules Holz.
Dəmiri saman çöpü, Tuncu çürük odun sayır.
28 Kein Pfeil vermag es in die Flucht zu schlagen, und Schleudersteine fallen wie Spreu von ihm ab.
O, oxlardan qaçmır, Sapanddan daş atsan, elə bilər ki, çöpdür.
29 Es achtet die Keule für einen Halm und verlacht das Sausen der Spieße.
Dəyənəkləri küləş qırıntısı sanır, Mizraqın vıyıltısına gülür.
30 Unter ihm sind spitze Scherben, es zieht wie ein Dreschschlitten über den Schlamm dahin.
Qarnının altı sərt saxsıya oxşayır, Palçıq üstə vəl kimi iz qoyur.
31 Es macht die Tiefe sieden wie einen Kessel, macht das Meer zu einem Salbentopf.
Dərin suları bir qazan kimi qaynadır, Dənizi ətir küpünə döndərir,
32 Hinter ihm her leuchtet der Pfad, es macht die Flut den Silberhaaren gleich.
Arxasınca parlaq bir iz buraxır, İnsan bu dərinliyi ağaran saça oxşadır.
33 Auf Erden ist nicht seinesgleichen; es ist gemacht, um ohne Furcht zu sein.
Yer üzündə misli-bərabəri yoxdur, Qorxu bilməyən məxluqdur.
34 Es schaut alle Hohen [furchtlos] an, es ist ein König über alle Stolzen.
Hər lovğalanana xor baxır, Bütün məğrur heyvanların hakimidir».
