< Job 39 >

1 Kennst du die Zeit, da die Steinböcke gebären, oder hast du beobachtet, wann die Hindinnen werfen?
Czy znasz porę, kiedy rodzą górskie kozice? Czy wiesz, kiedy rodzą łanie?
2 Zählst du die Monde, die sie erfüllen sollen, und weißt du die Zeit ihres Gebärens?
Czy możesz zliczyć miesiące, w których noszą [młode]? Czy znasz czas ich porodu?
3 Sie legen sich nieder, werfen ihre Jungen und sind ihrer Wehen los.
Przykucają, rodzą swoje młode, pozbywają się ich z bólem;
4 Ihre Jungen erstarken, wachsen im Freien auf, verlassen sie und kommen nicht mehr zurück.
Ich młode wzmacniają się, rosną wśród zboża, odchodzą i już do nich nie wracają.
5 Wer hat den Wildesel frei laufen lassen, und wer hat die Bande des Wildlings aufgelöst,
Kto wypuścił dzikiego osła na wolność i kto rozwiązał jego pęta?
6 dem ich die Steppe zur Wohnung angewiesen habe, das salzige Land zum Aufenthalt?
[Za] dom dałem mu pustynię, a [za] jego mieszkanie słone miejsca.
7 Er lacht der lärmenden Stadt, und das Geschrei des Treibers hört er nicht;
On naśmiewa się ze zgiełku miejskiego i nie słucha głosu poganiacza.
8 er ersieht die Berge zu seiner Weide und läuft allen grünen Kräutern nach.
Wypatruje w górach paszy i szuka wszelkiej zielonej trawy.
9 Wird der Büffel willig sein, dir zu dienen? Bleibt er an deiner Krippe über Nacht?
Czy jednorożec zechce ci służyć albo nocować przy twoim żłobie?
10 Kannst du den Büffel mit einem Stricke binden, daß er dir Furchen mache oder hinter dir her den Talgrund egge?
Czy możesz powrozem zaprzęgać jednorożca do bruzdy? Czy będzie bronował doliny za tobą?
11 Vertraust du ihm wegen seiner großen Kraft und überlässest du ihm deine Arbeit?
Czy zaufasz mu, ponieważ jego siła jest wielka? Czy powierzysz mu swoją pracę?
12 Rechnest du auf ihn, daß er dir deine Ernte einbringe oder deine Tenne fülle?
Czy zawierzysz mu, że zwiezie twoje ziarno i zgromadzi je w twoim spichlerzu?
13 Die Straußin schwingt fröhlich ihre Flügel; sind es aber fromme Schwingen und Federn?
Czy [dałeś] pawiowi piękne skrzydła, a skrzydła i pióra strusiowi?
14 Nein, sie überläßt ihre Eier der Erde und läßt sie im Sande ausbrüten.
Składa swoje jaja na ziemię i ogrzewa je w prochu;
15 Sie vergißt, daß ein Fuß sie zertreten und ein wildes Tier sie verderben kann.
I zapomina, że noga może je rozgnieść lub dzikie zwierzę może zdeptać.
16 Sie ist hart gegen ihre Jungen, als gehörten sie ihr nicht; es macht ihr keinen Kummer, wenn sie sich umsonst abgemüht hat;
Jest twardy [dla] swoich młodych, [jakby] nie [były] jego. Nie boi się, że jego trud jest próżny;
17 denn Gott hat ihr die Weisheit versagt und ihr keinen Verstand zugeteilt.
Bo Bóg pozbawił go mądrości i nie udzielił mu rozumu.
18 Zur Zeit, da sie ihre Flügel in die Höhe schlägt, verlacht sie Roß und Reiter.
Kiedy jednak podnosi się wysoko, naśmiewa się z konia i z jego jeźdźca.
19 Hast du dem Roß Stärke verliehen und seinen Hals mit der flatternden Mähne umhüllt?
Czy możesz dać koniowi moc? Czy rżeniem ozdobiłeś jego szyję?
20 Lehrst du es springen wie eine Heuschrecke, daß sein stolzes Schnauben furchtbar klingt?
Czy przestraszysz go jak szarańczę? Parskanie jego nozdrzy [jest] straszne.
21 Es scharrt den Boden, freut sich seiner Stärke und läuft den Waffen entgegen;
Grzebie [kopytem] w ziemi i cieszy się [swą] siłą, biegnie przeciwko uzbrojonym.
22 es lacht der Furcht, ist unverzagt und weicht vor dem Schwerte nicht zurück;
Drwi sobie z lęku i nie boi się, i nie ustępuje przed ostrzem miecza.
23 über ihm klirrt der Köcher, blitzen Speer und Wurfspieß.
Kołczan na nim chrzęści, błyszczy oszczep i dzida.
24 Es scharrt den Boden mit Ungestüm und bleibt nicht stehen, wenn die Posaune ertönt;
Z grzmotem i z gniewem pochłania ziemię i nie staje spokojnie na głos trąby.
25 sobald die Posaune erklingt, spricht es: Hui! Von ferne wittert es die Schlacht, die Donnerstimme der Führer und das Feldgeschrei.
Na głos trąby mówi: Ha, ha; z daleka czuje bitwę, grom dowódców i okrzyk.
26 Macht es dein Verstand, daß der Habicht fliegt und seine Flügel gen Süden ausbreitet?
Czy dzięki twojemu rozumowi lata jastrząb [i] rozciąga swe skrzydła ku południu?
27 Schwingt sich auf dein Geheiß der Adler empor und legt sein Nest in der Höhe an?
Czy na twój rozkaz orzeł wzbija się i zakłada swoje gniazdo wysoko?
28 Er wohnt in Felsspalten und horstet auf Klippen und Bergesspitzen.
Mieszka na skale, przebywa na iglicach jak na zamku.
29 Von dort aus erspäht er sich Beute, seine Augen schweifen weit umher;
Stamtąd wypatruje [sobie] pokarmu, jego oczy widzą daleko.
30 seine Jungen schlürfen Blut, und wo ein Aas ist, da ist er.
Jego młode też piją krew, a gdzie są zabici, tam jest on.

< Job 39 >