Job 39
1 Kennst du die Zeit, da die Steinböcke gebären, oder hast du beobachtet, wann die Hindinnen werfen?
Vai tu zini to laiku, kad mežu kazas dzemdē, vai tu esi manījis stirnu dzemdēšanu?
2 Zählst du die Monde, die sie erfüllen sollen, und weißt du die Zeit ihres Gebärens?
Vai tu vari skaitīt tos mēnešus, kad tās nesās, un vai zini to laiku, kad tās vedās,
3 Sie legen sich nieder, werfen ihre Jungen und sind ihrer Wehen los.
Kad tās lokās, saviem bērniem liek izplēsties cauri un nokrata savas sāpes?
4 Ihre Jungen erstarken, wachsen im Freien auf, verlassen sie und kommen nicht mehr zurück.
Viņu bērni nāk spēkā, uzaug laukā, tie iziet un neatgriežas pie tām atpakaļ.
5 Wer hat den Wildesel frei laufen lassen, und wer hat die Bande des Wildlings aufgelöst,
Kas meža ēzelim licis vaļā staigāt, un kas tā zvēra saites ir atraisījis,
6 dem ich die Steppe zur Wohnung angewiesen habe, das salzige Land zum Aufenthalt?
Kam Es klajumu esmu devis par māju un tuksnesi par dzīvokli?
7 Er lacht der lärmenden Stadt, und das Geschrei des Treibers hört er nicht;
Viņš apsmej pilsētas troksni, un dzinēja brēkšanu tas nedzird.
8 er ersieht die Berge zu seiner Weide und läuft allen grünen Kräutern nach.
Tas dzenās pa kalniem, kur viņam ir barība, un meklē visādu zaļu zāli.
9 Wird der Büffel willig sein, dir zu dienen? Bleibt er an deiner Krippe über Nacht?
Vai tu domā, ka meža vērsis tev kalpos, vai tas naktī paliks pie tavas siles?
10 Kannst du den Büffel mit einem Stricke binden, daß er dir Furchen mache oder hinter dir her den Talgrund egge?
Vai tu meža vērsi ar dzeņaukstēm māki piesiet pie arkla, vai tas pēc tava prāta ecēs ielejās?
11 Vertraust du ihm wegen seiner großen Kraft und überlässest du ihm deine Arbeit?
Vai tu uz to vari paļauties, ka tam daudz spēka, un viņu ņemsi savā darbā?
12 Rechnest du auf ihn, daß er dir deine Ernte einbringe oder deine Tenne fülle?
Vai tu viņam vari uzticēt, ka tas tev atkal savāks tavu izsējumu un savedīs tavā piedarbā?
13 Die Straußin schwingt fröhlich ihre Flügel; sind es aber fromme Schwingen und Federn?
Strausa spārni jautri plivinājās, vai tie ir mīlīgi, kā stārķa spārni un spalvas?
14 Nein, sie überläßt ihre Eier der Erde und läßt sie im Sande ausbrüten.
Tas savas olas atstāj zemē, lai smiltīs silst,
15 Sie vergißt, daß ein Fuß sie zertreten und ein wildes Tier sie verderben kann.
Un aizmirst, ka kāja tās var samīt, un lauka zvēri tās var samīdīt.
16 Sie ist hart gegen ihre Jungen, als gehörten sie ihr nicht; es macht ihr keinen Kummer, wenn sie sich umsonst abgemüht hat;
Tas nežēlo savus bērnus, tā kā tie tam nepiederētu; un ka velti dējis, par to tas nebēdā.
17 denn Gott hat ihr die Weisheit versagt und ihr keinen Verstand zugeteilt.
Jo Dievs tam atņēmis gudrību un nav devis daļu pie saprašanas.
18 Zur Zeit, da sie ihre Flügel in die Höhe schlägt, verlacht sie Roß und Reiter.
Bet kad tas projām šaujas, tad tas apsmej zirgu un jātnieku.
19 Hast du dem Roß Stärke verliehen und seinen Hals mit der flatternden Mähne umhüllt?
Vai tu zirgam vari dot spēku un viņam kaklu pušķot ar krēpēm?
20 Lehrst du es springen wie eine Heuschrecke, daß sein stolzes Schnauben furchtbar klingt?
Vai tu tam vēlējis lēkt kā sisenim? Kad tas lepni šņāc, tad jaizbīstas.
21 Es scharrt den Boden, freut sich seiner Stärke und läuft den Waffen entgegen;
Viņš cērt ar kāju ielejā un ir priecīgs ar spēku un iziet pretī apbruņotam pulkam.
22 es lacht der Furcht, ist unverzagt und weicht vor dem Schwerte nicht zurück;
Viņš smejas par bailēm un netrūkstas un nebēg atpakaļ no zobena.
23 über ihm klirrt der Köcher, blitzen Speer und Wurfspieß.
Kad bultas skan makā un šķēpi un zobeni zib,
24 Es scharrt den Boden mit Ungestüm und bleibt nicht stehen, wenn die Posaune ertönt;
Tad tas raustās, trako un uzcērt zemi un nav turams uz vietas, kad trumetes skan.
25 sobald die Posaune erklingt, spricht es: Hui! Von ferne wittert es die Schlacht, die Donnerstimme der Führer und das Feldgeschrei.
Kad trumetes skan, tad tas iezviedzās, un samana kaušanu no tālienes, kara kungu saukšanu un kara troksni.
26 Macht es dein Verstand, daß der Habicht fliegt und seine Flügel gen Süden ausbreitet?
Vai caur tavu padomu vanags lidinājās un izplēš savus spārnus pret dienasvidu?
27 Schwingt sich auf dein Geheiß der Adler empor und legt sein Nest in der Höhe an?
Vai uz tavu vārdu ērglis dodas uz augšu, un taisa savu ligzdu augstumā?
28 Er wohnt in Felsspalten und horstet auf Klippen und Bergesspitzen.
Viņš dzīvo akmens kalnos un tur paliek uz augstām klintīm un kalnu galiem.
29 Von dort aus erspäht er sich Beute, seine Augen schweifen weit umher;
No turienes viņš lūko pēc barības, un viņa acis redz tālu.
30 seine Jungen schlürfen Blut, und wo ein Aas ist, da ist er.
Viņa bērni dzer asinis, un kur maitas, tur viņš ir.
