Job 37
1 Ja, darüber erzittert mein Herz und fährt auf von seiner Stelle.
Patiesi, par to trīc mana sirds un uzlec no savas vietas.
2 Höret auf das Donnern seiner Stimme und auf den Ton, der aus seinem Munde geht!
Klausiet, jel klausiet, kā Viņa pērkons rūc, un kāda balss no Viņa mutes iziet.
3 Er läßt ihn dahinfahren unter dem ganzen Himmel und sein Licht bis zu den Enden der Erde.
Viņš to izlaiž pa visām debesīm, un Savu spīdumu pa visiem zemes galiem.
4 Hinter ihm her brüllt der Donner, er donnert mit seiner majestätischen Stimme, und er spart damit nicht, damit seine Stimme gehört werde.
Pēc tam rūc Viņa balss, Viņš liek pērkonam rībēt ar varenu skaņu un neaiztur tos (zibeņus), kad Viņa balss nāk dzirdama.
5 Gott donnert mit seiner Stimme wunderbar; er tut große Dinge, die wir nicht verstehen.
Tas stiprais Dievs ar Savu balsi liek pērkonam rūkt brīnišķi, Viņš dara lielas lietas, ko neizprotam.
6 Er gebeut dem Schnee: Falle auf die Erde! und läßt Regen fließen, heftige Regengüsse.
Jo Viņš saka uz sniegu: krīti uz zemi, un uz stipro lietu, tad stiprais lietus ir klāt ar varu.
7 Aller Menschen Hand versiegelt er, damit alle Leute sein Werk erkennen mögen.
Viņš aizzieģelē visu cilvēku roku, lai Viņu pazīst visi ļaudis, ko viņš radījis.
8 Die Tiere suchen ihre Schlupfwinkel auf und bleiben in ihren Höhlen.
Zvēri iet savā alā un paliek savā vietā.
9 Aus der Kammer [des Südens] kommt der Sturm und vom Norden her die Kälte.
No dienvidu puses nāk vētra un no ziemeļa puses aukstums.
10 Vom Hauche Gottes gibt es Eis, und die weiten Wasser frieren zu.
Caur tā stiprā Dieva pūšanu nāk salna, ka platas upes aizsalst.
11 Mit Wasserfülle belastet er die Wolken, er zerstreut das Lichtgewölk.
Viņš arī apkrauj ar ūdeņiem biezos mākoņus un izplēš Savus ugunīgos padebešus.
12 Und dieses wendet sich überall hin, wohin er es lenkt, auszurichten alles, was er ihm befiehlt, auf dem ganzen Erdenrund,
Tie griežas apkārt pēc Viņa gudrā prāta, ka tie padara visu, ko Viņš tiem pavēl pa visu plato pasauli,
13 bald zur Rute, bald zur Wohltat für sein Land.
Vai par rīksti savai zemei, vai par labu Viņš tā liek notikt.
14 Merke dir das, Hiob, stehe stille und erwäge Gottes Wunder!
Liec to vērā, Ījab, stāvi klusu, un apdomā tā stiprā Dieva brīnumus.
15 Weißt du, wie Gott ihnen Befehl gibt, wie er das Licht seiner Wolken leuchten läßt?
Vai tu zini, kad Dievs nodomājis, Savu debesu spīdumam likt spīdēt?
16 Verstehst du das Schweben der Wolken, die Wunder dessen, der an Verstand vollkommen ist?
Vai tu zini padebešu lidināšanos, tā Visuzinātāja brīnumus?
17 Du, dem die Kleider zu warm werden, wenn es auf der Erde schwül wird vom Mittagswind,
Tu, kam drēbes paliek karstas, kad Viņš zemi svilina dienas vidus bulā.
18 wölbst du mit Ihm das Firmament, daß es feststeht wie ein gegossener Spiegel?
Vai tu ar Viņu esi izpletis tos spožos padebešus, kas cieti stāv kā liets spieģelis?
19 Lehre uns, was wir ihm sagen sollen; wir können nichts vorbringen vor Finsternis.
Stāsti mums, ko mums Viņam būs sacīt, jo aiz tumsības mēs nekā nevaram izdarīt.
20 Soll ihm gemeldet werden, daß ich rede? Oder sollte der Mensch wünschen, vertilgt zu werden?
Vai Viņam lai saka, ka es runāšu? Jo kurš cilvēks vēlētos, lai viņu aprij!
21 Jetzt zwar sehen wir das Licht nicht, das doch leuchtend hinter den Wolken steht; aber der Wind wird sich erheben und sie wegfegen.
Un nu gan saules gaismu neredz, kas pie debesīm spoži spīd, bet kad vējš pūš, tā skaidrojās.
22 Von Mitternacht her kommt Goldglanz; Gott ist von wunderbarer Pracht umgeben.
No ziemeļiem nāk zelts, - bet Dievs mājo bijājamā godībā.
23 Den Allmächtigen finden wir nicht; er ist von unbegreiflicher Kraft, voll Recht und Gerechtigkeit; er beugt sie nicht.
To Visuvareno, to mēs nepanāksim, kas liels spēkā, bet tiesu un taisnības pilnību Viņš negroza.
24 Darum fürchten ihn die Menschen; er aber sieht nicht an, die sich weise dünken.
Tāpēc cilvēki Viņu bīstas, Viņš neuzlūko nevienu pašgudru.
