Job 32

1 Da hörten jene drei Männer auf, Hiob zu antworten, weil er in seinen Augen gerecht war.

آن سه دوست ایوب، دیگر به او جواب ندادند، چون ایوب بر بی‌گناهی خود پافشاری می‌کرد.

2 Es entbrannte aber der Zorn Elihus, des Sohnes Barachels, des Busiters, vom Geschlechte Ram; über Hiob entbrannte sein Zorn, weil er sich selbst für gerechter hielt als Gott;

شخصی به نام الیهو، پسر برکئیل بوزی، از طایفهٔ رام، که شاهد این گفتگو بود خشمگین شد، زیرا ایوب نمی‌خواست قبول کند که گناهکار است و خدا به حق او را مجازات کرده است.

3 über seine drei Freunde aber entbrannte sein Zorn, weil sie keine Antwort fanden und Hiob doch verurteilten.

او از آن سه رفیق ایوب نیز خشمگین بود، چون بدون اینکه پاسخ قانع کننده‌ای برای ایوب داشته باشند، او را محکوم می‌کردند.

4 Elihu aber hatte mit seiner Rede an Hiob gewartet; denn jene waren älter als er.

الیهو برای سخن گفتن با ایوب صبر کرده بود چون سایرین از او بزرگتر بودند.

5 Als aber Elihu sah, daß im Munde jener drei Männer keine Antwort mehr war, entbrannte sein Zorn.

اما وقتی که دید آنها دیگر جوابی ندارند، برآشفت.

6 Und Elihu, der Sohn Barachels, der Busiter, hob an und sprach: Jung bin ich an Jahren, ihr aber seid grau; darum habe ich mich gefürchtet, euch meinen Befund zu verkünden.

الیهو به سخن آمده چنین گفت: من جوانم و شما پیر. به همین علّت لب فرو بستم و جرأت نکردم عقیده‌ام را برای شما بیان کنم،

7 Ich dachte: Die Betagten sollen reden und die Bejahrten ihre Weisheit kundtun.

زیرا گفته‌اند که پیران داناترند.

8 Aber der Geist ist es im Menschen und der Odem des Allmächtigen, der sie verständig macht.

ولی حکمت و دانایی فقط بستگی به سن و سال ندارد، بلکه آن روحی که در انسان قرار دارد و نفس خدای قادر مطلق است، به انسان حکمت می‌بخشد.

9 Nicht alle Lehrer sind weise, und nicht alle Greise verstehen sich aufs Recht.

10 Darum sage ich: Höret auf mich, so will ich mein Urteil verkünden, ja, auch ich.

پس به من گوش بدهید و بگذارید عقیده‌ام را بیان کنم.

11 Siehe, ich habe eure Reden abgewartet, habe zugehört bis zu eurem Entscheid, bis ihr die rechten Worte gefunden hättet;

من در تمام این مدت صبر کردم و با دقت به سخنان و دلایل شما گوش دادم. هیچ‌کدام از شما نتوانستید پاسخ ایوب را بدهید و یا ثابت کنید که او گناهکار است.

12 und ich habe auf euch gewartet, bis ihr fertig waret; aber siehe, da ist keiner unter euch, der Hiob widerlegt, der seine Rede beantwortet hätte.

13 Saget nur ja nicht: «Wir haben die Weisheit gefunden: Gott wird ihn schlagen, nicht ein Mensch.»

به من نگویید: «ایوب بسیار حکیم است. فقط خدا می‌تواند او را قانع کند.»

14 Er hat seine Worte nicht an mich gerichtet, so will ich ihm auch nicht antworten wie ihr.

اگر ایوب با من به مباحثه پرداخته بود، با این نوع منطق پاسخ او را نمی‌دادم!

15 Sie sind geschlagen, sie geben keine Antwort mehr, die Worte sind ihnen ausgegangen!

شما حیران نشسته‌اید و هیچ جوابی ندارید.

16 Ich habe gewartet; weil sie aber nichts sagen, weil sie dastehen und nicht mehr antworten,

آیا حال که شما سکوت کرده‌اید من هم باید همچنان صبر کنم و ساکت بمانم؟

17 so will auch ich nun meinen Teil erwidern und mein Urteil abgeben, ja, auch ich;

نه، من به سهم خود جواب می‌دهم.

18 denn ich bin voll von Worten, und der Geist, der in mir ist, drängt mich dazu.

حرفهای زیادی برای گفتن دارم و دیگر نمی‌توانم صبر کنم.

19 Siehe, mein Leib ist wie ein Weinschlauch, der keine Öffnung hat; wie Schläuche voll Most will er bersten.

مانند مشکی هستم که از شراب پر شده و نزدیک ترکیدن است.

20 Darum will ich reden, so wird es mir leichter, ich will meine Lippen auftun und antworten.

باید حرف بزنم تا راحت شوم. پس بگذارید من هم به سهم خود جواب بدهم.

21 Ich will aber keine Person ansehen und keinem Menschen schmeicheln;

من قصد ندارم از کسی طرفداری کنم و سخنان تملق‌آمیز بگویم،

22 denn ich kann nicht schmeicheln, leicht möchte mein Schöpfer mich sonst wegraffen!

چون انسان چاپلوسی نیستم و گرنه خالقم مرا هلاک می‌کرد.