Job 29

1 Und Hiob fuhr in dem Vortrag seiner Sprüche fort und sprach:

ایوب به سخنان خود ادامه داده، گفت:

2 Wer gibt mir die vorigen Monate zurück und die Tage, in welchen Gott mich behütete?

ای کاش روزهای گذشته بازمی‌گشت، روزهایی که خدا، نگهدار من بود

3 als seine Leuchte über meinem Haupte schien und ich in seinem Lichte durch das Dunkel ging;

و راهی را که در پیش داشتم روشن می‌ساخت و من با نور او در دل تاریکی قدم برمی‌داشتم!

4 wie ich in den Tagen meines Herbstes vertrauten Umgang mit Gott bei meinem Zelte pflog;

بله، در آن روزها کامران بودم و زیر سایهٔ خدا زندگی می‌کردم.

5 als der Allmächtige noch mit mir war und meine Knaben um mich her;

خدای قادر مطلق همراه من بود و فرزندانم در اطراف من بودند.

6 da ich meine Tritte in Milch badete und der Fels neben mir Öl in Strömen goß;

من پاهای خود را با شیر می‌شستم و از صخره‌ها برای من چشمه‌های روغن زیتون جاری می‌شد!

7 als ich noch zum Tore ging, zur Stadt hinauf, und meinen Sitz auf dem Markt aufstellte.

در آن روزها به دروازهٔ شهر می‌رفتم و در میان بزرگان می‌نشستم.

8 Wenn mich die Knaben sahen, so verbargen sie sich, die Greise standen auf und blieben stehen.

جوانان با دیدن من با احترام کنار می‌رفتند، پیران از جا برمی‌خاستند،

9 Die Fürsten hörten auf zu reden und legten die Hand auf den Mund.

ریش‌سفیدان قوم خاموش شده، دست بر دهان خود می‌گذاشتند

10 Die Stimme der Vornehmen stockte, und ihre Zunge klebte am Gaumen.

و بزرگان سکوت اختیار می‌کردند.

11 Wessen Ohr mich hörte, der pries mich glücklich, und wessen Auge mich sah, der stimmte mir zu.

هر که مرا می‌دید و حرفهایم را می‌شنید از من تعریف و تمجید می‌کرد؛

12 Denn ich rettete den Elenden, der da schrie, und das Waislein, das keinen Helfer hatte.

زیرا من به داد فقرا می‌رسیدم و یتیمانی را که یار و یاور نداشتند کمک می‌کردم.

13 Der Segen des Verlorenen kam über mich, und ich machte das Herz der Witwe jauchzen.

کسانی را که دم مرگ بودند یاری می‌دادم و ایشان برایم دعای خیر می‌کردند و کاری می‌کردم که دل بیوه‌زنان شاد شود.

14 Gerechtigkeit zog ich an, und sie bekleidete mich, mein Talar und Turban war das Recht.

هر کاری که انجام می‌دادم از روی عدل و انصاف بود؛ عدالت جامه من بود و انصاف تاج من.

15 Ich war des Blinden Auge und des Lahmen Fuß.

برای کورها چشم و برای لنگان پا بودم؛

16 Ich war des Armen Vater; und die Streitsache, die ich nicht kannte, untersuchte ich.

برای فقرا پدر بودم و از حق غریبه‌ها دفاع می‌کردم.

17 Ich zerbrach die Stockzähne des Ungerechten und riß ihm den Raub aus den Zähnen.

دندانهای ستمگران را می‌شکستم و شکار را از دهانشان می‌گرفتم.

18 Und so dachte ich, ich würde mit meinem Neste sterben und wie der Phönix viele Tage erleben.

در آن روزها فکر می‌کردم که حتماً پس از یک زندگی خوش طولانی به آرامی در جمع خانوادۀ خود خواهم مرد.

19 Meine Wurzel war an Wassern ausgebreitet, und der Tau übernachtete auf meinem Zweig.

زیرا مانند درختی بودم که ریشه‌هایش به آب می‌رسید و شاخه‌هایش از شبنم سیراب می‌شد.

20 Meine Herrlichkeit erneuerte sich bei mir, und mein Bogen verjüngte sich in meiner Hand.

پیوسته افتخارات تازه‌ای نصیبم می‌شد و به قدرتم افزوده می‌گشت.

21 Auf mich hörte und wartete man und lauschte stillschweigend auf meinen Rat.

همه با سکوت به حرفهایم گوش می‌دادند و برای نصیحت‌های من ارزش قائل بودند.

22 Auf meine Rede folgte kein Widerspruch, und meine Worte träufelten auf sie.

پس از اینکه سخنانم تمام می‌شد آنها دیگر حرفی نمی‌زدند، زیرا نصایح من برای آنها قانع کننده بود.

23 Sie harrten auf mich, wie das Erdreich auf einen Regen, und sperrten ihren Mund auf, wie nach einem Spätregen.

آنها مانند کسی که در زمان خشکسالی انتظار باران را می‌کشد، با اشتیاق در انتظار سخنان من بودند.

24 Lächelte ich sie an, so konnten sie es kaum glauben, und das Licht meines Angesichts konnten sie nicht verdunkeln.

وقتی که دلسرد بودند، با یک لبخند آنها را تشویق می‌کردم و بار غم را از دلهایشان برمی‌داشتم.

25 Ich prüfte ihren Weg und saß oben an und wohnte wie ein König unter dem Volke, wie einer, der die Traurigen tröstet.

مانند کسی بودم که عزاداران را تسلی می‌دهد. در میان ایشان مثل یک پادشاه حکومت می‌کردم و مانند یک رهبر آنها را راهنمایی می‌نمودم.