Job 23

1 Da antwortete Hiob und sprach:

Wtedy Hiob odpowiedział:

2 Auch heute noch ist meine Klage bitter; seine Hand preßt mir schwere Seufzer aus!

Również dziś moja skarga jest gorzka, [choć] moje nieszczęście jest cięższe niż moje jęki.

3 O daß ich wüßte, wo ich Ihn fände! Ich würde zu seinem Throne gehen.

O gdybym wiedział, gdzie mógłbym go znaleźć, udałbym się aż do jego tronu.

4 Ich würde ihm die Streitfrage vorlegen und meinen Mund mit Beweisen füllen;

Przedstawiłbym mu [swoją] sprawę, a moje usta napełniłbym dowodami;

5 ich möchte wissen, was er mir antworten, und gerne sehen, was er zu mir sagen würde.

Poznałbym słowa jego odpowiedzi i zrozumiałbym, co chce mi powiedzieć.

6 Würde er heftig mit mir streiten? Nein, er würde mich gewiß anhören.

Czy w swojej wielkiej mocy będzie się spierał ze mną? Nie, raczej sam doda mi [siły].

7 Da würde der Redliche bei ihm Recht finden, und ich würde auf ewig frei ausgehen von meinem Richter.

Tam człowiek prawy rozprawiałby z nim, a ja na zawsze byłbym wolny od mojego sędziego.

8 Wenn ich aber schon nach Osten gehe, so ist er nirgends; wende ich mich nach Westen, so werde ich seiner nicht gewahr;

[Ale] oto idę prosto, a jego nie ma; cofam się, a nie dostrzegam go.

9 begibt er sich nach Norden, so erspähe ich ihn nicht, verbirgt er sich im Süden, so kann ich ihn nicht sehen.

[Idę] w lewo, gdzie on działa, a nie oglądam go; idę na prawo, a nie widzę go.

10 Er aber kennt meinen Weg; er prüfe mich, so werde ich wie Gold hervorgehen!

Gdyż on zna drogę, którą kroczę; kiedy mnie doświadczy, wyjdę jak złoto.

11 Mein Fuß hat seinen Pfad innegehalten; seinen Weg habe ich bewahrt, ich bog nicht davon ab;

Moja noga trzymała się jego śladu, przestrzegałem jego drogi i nie zbaczałem [z niej].

12 vom Gebote seiner Lippen wich ich nicht; in meinem Busen bewahrte ich die Reden seiner Lippen.

Od przykazania jego ust nie odchodziłem; ceniłem słowa jego ust bardziej niż mój własny [pokarm].

13 Doch Er bleibt sich gleich, und wer will ihn davon abbringen? Was er will, das tut er.

Lecz on jest [niezmienny], któż go odwróci? Czego bowiem jego dusza zapragnie, to uczyni;

14 Er vollführt, was mir bestimmt ist, und dergleichen hat er viel im Sinn.

Bo on wykona, co postanowił o mnie; u niego jest wiele takich [przykładów].

15 Darum schrecke ich zurück vor ihm, und wenn ich daran denke, so fürchte ich mich davor.

Dlatego drżę przed jego obliczem; gdy to rozważam, lękam się go.

16 Ja, Gott hat mein Herz verzagt gemacht, und der Allmächtige hat mich erschreckt.

Bóg osłabił moje serce, Wszechmocny mnie zatrwożył.

17 Daß ich [aber] nicht vergehe vor dem Anblick der Finsternis, hat er vor meinem Angesicht das Dunkel verdeckt.

O mało bowiem nie zginąłem od ciemności, [nie] zakrył mroku przed moim obliczem.