Job 23

1 Da antwortete Hiob und sprach:

A odpowiadając Ijob rzekł:

2 Auch heute noch ist meine Klage bitter; seine Hand preßt mir schwere Seufzer aus!

Czemuż jeszcze uporem zowiecie narzekanie moje, choć bieda moja cięższa jest niż wzdychanie moje?

3 O daß ich wüßte, wo ich Ihn fände! Ich würde zu seinem Throne gehen.

Obym wiedział, gdziebym go mógł znaleść, szedłbym aż do stolicy jego.

4 Ich würde ihm die Streitfrage vorlegen und meinen Mund mit Beweisen füllen;

Przełożyłbym przed nim sprawę moję, a usta moje napełniłbym dowodami.

5 ich möchte wissen, was er mir antworten, und gerne sehen, was er zu mir sagen würde.

Dowiedziałbym się, jakoby mi odpowiedział, a zrozumiałbym, coby mi rzekł.

6 Würde er heftig mit mir streiten? Nein, er würde mich gewiß anhören.

Izaż się w wielkości siły swojej będzie spierał ze mną? Nie; i owszem sam mi doda siły.

7 Da würde der Redliche bei ihm Recht finden, und ich würde auf ewig frei ausgehen von meinem Richter.

Tamby się człowiek szczery rozprawił z nim, i byłbym wolnym wiecznie od sędziego mego.

8 Wenn ich aber schon nach Osten gehe, so ist er nirgends; wende ich mich nach Westen, so werde ich seiner nicht gewahr;

Ale oto, pójdęli wprost, niemasz go; a jeźli nazad, nie dojdę go.

9 begibt er sich nach Norden, so erspähe ich ihn nicht, verbirgt er sich im Süden, so kann ich ihn nicht sehen.

Pójdęli w lewo, choćby zatrudniony był, nie oglądam go; ukryłliby się w prawo, nie ujrzę go,

10 Er aber kennt meinen Weg; er prüfe mich, so werde ich wie Gold hervorgehen!

Gdyż on zna drogę moję; a będzieli mię doświadczał, jako złoto wynijdę.

11 Mein Fuß hat seinen Pfad innegehalten; seinen Weg habe ich bewahrt, ich bog nicht davon ab;

Śladu jego trzymała się noga moja; drogim jego przestrzegał, a nie zstępowałem z niej.

12 vom Gebote seiner Lippen wich ich nicht; in meinem Busen bewahrte ich die Reden seiner Lippen.

Od przykazania ust jego nie odchylałem się; owszem, postanowiłem u siebie zachować słowa ust jego.

13 Doch Er bleibt sich gleich, und wer will ihn davon abbringen? Was er will, das tut er.

Jeźli on przy swem stanie, któż go odwróci? bo co dusza jego żąda, to uczyni:

14 Er vollführt, was mir bestimmt ist, und dergleichen hat er viel im Sinn.

Bo on wykona, co postanowił o mnie, a takowych przykładów dosyć jest u niego.

15 Darum schrecke ich zurück vor ihm, und wenn ich daran denke, so fürchte ich mich davor.

Przetoż od oblicza jego strwożyłem się, a uważając to, lękam się go.

16 Ja, Gott hat mein Herz verzagt gemacht, und der Allmächtige hat mich erschreckt.

Bóg zemdlił serce moje, a Wszechmocny zatrwożył mną.

17 Daß ich [aber] nicht vergehe vor dem Anblick der Finsternis, hat er vor meinem Angesicht das Dunkel verdeckt.

Tak, żem mało nie zginął od ciemności; bo przed oblicznością moją nie zakrył zamroczenia.