Job 23

1 Da antwortete Hiob und sprach:

Job antwoordde, en sprak:

2 Auch heute noch ist meine Klage bitter; seine Hand preßt mir schwere Seufzer aus!

Al weer heet mijn klagen verzet: Maar zijn hand dwingt mij tot zuchten!

3 O daß ich wüßte, wo ich Ihn fände! Ich würde zu seinem Throne gehen.

Ach, dat ik Hem vinden kon, En voor zijn troon kon verschijnen!

4 Ich würde ihm die Streitfrage vorlegen und meinen Mund mit Beweisen füllen;

Dan zette ik Hem mijn zaak uiteen, En vulde mijn mond met bewijzen;

5 ich möchte wissen, was er mir antworten, und gerne sehen, was er zu mir sagen würde.

Dan kende ik de woorden, waarmee Hij mij antwoordt, Vernam ik, wat Hij mij zegt.

6 Würde er heftig mit mir streiten? Nein, er würde mich gewiß anhören.

Zou Hij zijn macht in het geding moeten brengen? Neen, als Hij slechts naar mij hoorde!

7 Da würde der Redliche bei ihm Recht finden, und ich würde auf ewig frei ausgehen von meinem Richter.

Dan zou Hij bemerken dat er bij Hem een onschuldige pleit, En ik was voorgoed van mijn Rechter bevrijd!

8 Wenn ich aber schon nach Osten gehe, so ist er nirgends; wende ich mich nach Westen, so werde ich seiner nicht gewahr;

Maar ga ik naar het oosten, Hij is er niet, Of naar het westen, ik bespeur Hem niet;

9 begibt er sich nach Norden, so erspähe ich ihn nicht, verbirgt er sich im Süden, so kann ich ihn nicht sehen.

Ik zoek Hem ten noorden, ik vind Hem niet, Wend mij naar het zuiden, ik zie Hem niet.

10 Er aber kennt meinen Weg; er prüfe mich, so werde ich wie Gold hervorgehen!

Het is, omdat Hij mijn wandel kent Omdat ik als goud te voorschijn zou treden, als Hij mij toetst:

11 Mein Fuß hat seinen Pfad innegehalten; seinen Weg habe ich bewahrt, ich bog nicht davon ab;

Want mijn voet bleef steeds in zijn spoor, Ik hield zijn pad, en verliet het nooit!

12 vom Gebote seiner Lippen wich ich nicht; in meinem Busen bewahrte ich die Reden seiner Lippen.

Van het bevel zijner lippen week ik niet af, Het woord van zijn mond heb ik in mijn boezem bewaard:

13 Doch Er bleibt sich gleich, und wer will ihn davon abbringen? Was er will, das tut er.

Maar wil Hij iets, wie kan Hem beletten, Begeert Hij iets, Hij voert het uit!

14 Er vollführt, was mir bestimmt ist, und dergleichen hat er viel im Sinn.

Ja, Hij volbrengt, wat Hij over mij heeft besloten, Met al het andere, wat Hij heeft beschikt:

15 Darum schrecke ich zurück vor ihm, und wenn ich daran denke, so fürchte ich mich davor.

En daarom ben ik voor Hem zo bang, Sidder ik, als ik aan Hem denk.

16 Ja, Gott hat mein Herz verzagt gemacht, und der Allmächtige hat mich erschreckt.

Het is God, die mijn hart murw heeft geslagen, De Almachtige, die mij verschrikt;

17 Daß ich [aber] nicht vergehe vor dem Anblick der Finsternis, hat er vor meinem Angesicht das Dunkel verdeckt.

Neen, niet door de duisternis ben ik ontsteld Niet door het donker, dat mijn gelaat bedekt!