< Job 22 >
1 Darauf antwortete Eliphas, der Temaniter, und sprach:
Ano ra ko Eripata Temani; i mea ia,
2 Mag auch ein Mann Gott etwas nützen? Es nützt ja der Verständige nur sich selbst.
E whai pai ano ranei te Atua i te tangata? He pono e whai pai te tangata i a ia ano ki te mea he ngakau mohio tona.
3 Hat der Allmächtige Freude, wenn du gerecht bist? Ist's ihm ein Gewinn, wenn du in Unschuld wandelst?
He oranga ngakau ranei ki te Kaha Rawa tou tika? Hei taonga ranei ki a ia, ki te meinga e koe ou ara kia tino tika?
4 Straft er dich wegen deiner Gottesfurcht, und geht er darum mit dir ins Gericht?
He wehi ranei nou i a ia i whakahe ai ia i a koe, i whakawa ai i a koe?
5 Sind nicht deine Missetaten groß und deine Schulden ohne Ende?
He teka ianei he nui tou he? Kahore hoki he pito whakamutunga o ou kino.
6 Du hast wohl deine Brüder gepfändet und den Entblößten die Kleider ausgezogen;
I tangohia noatia hoki e koe nga mea a tou teina hei taunaha, huia ana e koe nga kakahu o te hunga e noho tahanga ana.
7 vielleicht hast du dem Müden kein Wasser zu trinken gegeben oder dem Hungrigen das Brot versagt.
Kihai i whakainumia e koe ki te wai te hunga ngenge; kaiponuhia ana e koe he taro ki te hunga e matekai ana.
8 Der Mächtige hat das Land bekommen, und der Angesehene wohnte darin.
Ko te tangata marohirohi, i a ia te whenua; ko te tangata honore, noho ana ia i reira.
9 Du hast Witwen leer fortgeschickt und die Arme der Waisen zusammenbrechen lassen.
Ko nga pouaru, unga rawakoretia atu ana e koe, whatiwhatiia ana nga ringa o nga pani.
10 Darum liegst du in Banden und hat Furcht dich plötzlich überfallen.
Na reira karapotia putia ana koe e nga mahanga, raruraru ana koe i te wehi pa whakarere;
11 Oder siehst du die Finsternis nicht und die Wasserflut, die dich bedeckt?
I te pouri ranei, e kore ai koe e kite; a nui atu te wai e taupoki na i a koe.
12 Ist Gott nicht himmelhoch? Siehe doch die höchsten Sterne, wie hoch sie stehen!
He teka ianei kei te wahi tiketike o te rangi te Atua? Tirohia atu ano hoki a runga o nga whetu, to ratou teitei!
13 Und du denkst: «Was weiß Gott! Sollte er hinter dem Dunkel richten?
A e mea na koe, He aha ta te Atua e mohio ai? E puta mai ranei tana whakawa i roto i te kapua pouri?
14 Die Wolken hüllen ihn ein, daß er nicht sehen kann, und er wandelt auf dem Himmelsgewölbe umher!»
Ko tona wahi ngaro ko nga kapua matotoru, te kite ia; kei te taiawhio ano ia i nga rangi.
15 Willst du den alten Weg befolgen, den die Bösewichte gegangen sind,
Ka mau tonu ranei koe ki te ara o mua, i haerea ra e nga tangata kikino?
16 die weggerafft wurden von der Flut, deren Fundament der Strom wegriß,
I kapohia atu nei i te mea kahore ano i rite o ratou ra; tahoroa ana to ratou turanga ano he awa:
17 die zu Gott sprachen: «Hebe dich weg von uns!» und «was könnte der Allmächtige einem tun?»
I mea nei ki te Atua, Mawehe atu i a matou; a, He aha e taea e te Kaha Rawa mo matou?
18 Und er hatte doch ihre Häuser mit Gütern erfüllt! Doch der Gottlosen Rat sei fern von mir!
Heoi i whakakiia e ia o ratou whare ki nga mea papai: ko te whakaaro ia o te hunga kino e matara atu ana i ahau.
19 Die Gerechten werden es sehen und sich freuen, und der Unschuldige wird ihrer spotten:
E kite ana te hunga tika, a koa ana: kataina iho ratou e te hunga harakore:
20 «Fürwahr, unsere Widersacher werden vertilgt, und das Feuer hat ihren Überrest verzehrt.»
Me te ki, He pono kua haukotia te hunga i tahuri mai ki a tatou, pau ake i te ahi te toenga o ratou.
21 Befreunde dich doch mit Ihm und mache Frieden! Dadurch wird Gutes über dich kommen.
Waiho ia hei hoa mou, katahi koe ka ata noho; ma reira ka tae mai ai te pai ki a koe.
22 Nimm doch Belehrung an aus seinem Mund und lege seine Worte in dein Herz!
Tahuri mai ra ki te ture a tona mangai, rongoatia hoki ana kupu ki roto ki tou ngakau.
23 Wenn du dich zu dem Allmächtigen kehrst, so wirst du aufgerichtet werden, wenn du die Ungerechtigkeit aus deiner Hütte entfernst.
Ki te hoki koe ki te Kaha Rawa, tera koe e hanga; ki te nekehia atu e koe te kino kia mamao i ou teneti.
24 Wirf das Gold in den Staub und das Ophirgold zu den Steinen der Bäche,
A ka whakapuranga koe i tau taonga ki te puehu, te koura o Opira ki waenga i nga kohatu o nga awa;
25 so wird der Allmächtige dein Gold und dein glänzendes Silber sein!
A ko te Kaha Rawa hei taonga mou, hei hiriwa utu nui ki a koe.
26 Dann wirst du dich an dem Allmächtigen ergötzen und dein Angesicht zu Gott erheben;
Ko reira hoki koe ahuareka ai ki te Kaha Rawa, a ka ara ake tou mata ki te Atua.
27 du wirst zu ihm flehen, und er wird dich erhören, und du wirst deine Gelübde bezahlen.
Ka inoi ano koe ki a ia, a ka whakarongo mai ia ki a koe; ka whakamana ano e koe au kupu taurangi.
28 Was du vornimmst, das wird dir gelingen, und ein Licht wird auf deinen Wegen leuchten.
Ka whakatakotoria hoki e koe he tikanga, a ka whakapumautia ki a koe; ka whiti ano te marama ki runga ki ou ara.
29 Führen sie abwärts, so wirst du sagen: «Es geht empor!» Und wer die Augen niederschlägt, den wird er retten.
Ki te maka koe e ratou ki raro, ka ki koe, Tenei ano he whakaarahanga ake; ka whakaorangia ano e ia te ngakau whakaiti.
30 Er wird [selbst] den freilassen, der nicht unschuldig ist: durch die Reinheit deiner Hände wird er entrinnen.
Ka whakaorangia e ia te tangata ahakoa ehara i te harakore: ae ra, ka whakaorangia ia e te ma o ou ringa.