Job 20

1 Da antwortete Zophar, der Naamatiter, und sprach:

A odpowiadając Sofar Naamatczyk rzekł:

2 Darum veranlassen mich meine Gedanken zu einer Antwort, und deswegen drängt es mich [zu reden].

Do tego mię myśli moje przywodzą, abym odpowiedział; przetożem się pospieszył.

3 Einen Verweis, mir zur Schande, muß ich vernehmen; aber mein Geist treibt mich zu antworten um meiner Einsicht willen.

Słyszałem mnie hańbiącą naganę; ale duch wyrozumienia mego odpowie za mię.

4 Weißt du nicht, daß von alters her, seit Menschen auf Erden sind,

Izaż nie wiesz, że to jest od wieku, od tego czasu, jako postawił Bóg człowieka na ziemi?

5 der Gottlosen Frohlocken kurz ist und die Freude der Frevler nur einen Augenblick währt?

Iż chwała niepobożnych krótka jest, a wesele obłudnika na mgnienie oka?

6 Wenn er schon bis zum Himmel erhoben würde und sein Haupt bis an die Wolken reichte,

By też wstąpiła aż do nieba hardość jego, a obłoku się dotknęła głowa jego:

7 so geht er doch, gleich seinem Kot, auf ewig unter, und die ihn gesehen, werden sagen: Wo ist er?

A wszakże na wieki zginie jako gnój jego, a ci, którzy go widzieli, rzeką: Gdzież się podział?

8 Wie ein Traum wird er verschwinden, man wird ihn nimmer finden, er vergeht wie ein Nachtgesicht.

Uleci jako sen, a nie znajdą go; bo uciecze, jako widzenie nocne.

9 Das Auge, das ihn gesehen, sieht ihn nimmer wieder, und seine Stätte kennt ihn nicht mehr.

Oko, które go widziało, nie ogląda go więcej, i nie ujrzy go więcej miejsce jego.

10 Seine Söhne müssen die Armen entschädigen und ihre Hände sein Vermögen wieder herausgeben.

Synowie jego będą się korzyć ubogim; bo ręce jego muszą wracać, co wydarł.

11 Seine Gebeine waren voller Jugendkraft: die liegt nun mit ihm im Staub.

Kości jego napełnione są grzechami młodości jego, a w prochu z nim leżeć będą.

12 Ist das Böse noch so süß in seinem Munde, daß er es unter seiner Zunge birgt,

A choć złość słodnieje w ustach jego, i tai ją pod językiem swoim;

13 daß er es hegt und nicht lassen kann und an seinem Gaumen festhält:

Kocha się w niej, a nie opuszcza jej, zatrzymywając ją w pośrodku podniebienia swego:

14 so verwandelt sich doch seine Speise in seinem Eingeweide und wird in seinem Innern zu Schlangengift.

Wszakże pokarm jego we wnętrznościach jego odmieni się; żółcią padalcową stanie się w trzewach jego.

15 Das verschlungene Gut muß er wieder von sich geben, Gott treibt es ihm aus dem Leibe heraus.

Bogactwa, które pożarł, zwróci, a z brzucha jego wyżenie je Bóg.

16 Schlangengift hat er gesaugt: darum wird ihn die Zunge der Otter töten.

Głowę padalcową ssać będzie; zabije go język jaszczurczy.

17 Er wird seine Lust nicht sehen an den Bächen, den Strömen von Honig und von Milch.

Nie ogląda źródeł rzek, strumieni mówię miodu i masła.

18 Das Erworbene muß er zurückgeben, und er kann es nicht verschlingen; seines eingetauschten Gutes wird er nicht froh;

Wróci pracę cudzą, a nie zażyje jej; i choć znowu nabędzie wielkich majętności, nie ucieszy się niemi.

19 denn er hat Arme unterdrückt und sie liegen lassen, ein Haus beraubt, anstatt gebaut.

Bo ubogich dręczył i opuszczał, złupił dom, którego nie budował; przetoż nic spokojnego nie poczuje w żywocie swoim,

20 Sein Bauch wußte nichts von Genügsamkeit; vor seiner Begehrlichkeit blieb nichts verschont.

Ani rzeczy swych wdzięcznych nie będzie mógł zatrzymać.

21 Nichts entging seiner Freßgier, darum wird auch sein Gut nicht beständig sein.

Nic nie zostanie z pokarmów jego, ani się rozmnoży dobro jego.

22 Mitten in seinem Überfluß wird ihm angst, alle Hände der Unglücklichen kommen über ihn.

Choćby i nazbyt miał wszystkiego, ściśniony będzie; wszelka ręka trapiących oburzy się nań.

23 Es wird geschehen, während er seinen Bauch noch füllt, wird Er über ihn senden die Glut seines Zornes und wird auf ihn regnen lassen, in seine Speise hinein.

Choć będzie miał czem napełnić brzuch swój, przecież nań Bóg puści popędliwość gniewu swego, którą jako deszcz spuści nań, i na pokarmy jego.

24 Flieht er vor der eisernen Rüstung, so wird ihn der eherne Bogen durchbohren.

Gdy uciekać będzie przed bronią żelazną, przebije go łuk hartowny.

25 Er zieht [daran], und der Pfeil geht aus seinem Leibe hervor, blitzend fährt er aus seiner Galle, und Todesschrecken kommen über ihn.

Wyjęta będzie strzała z sajdaku wypuszczona, a grot przeniknie żółć jego; a gdy uchodzić będzie, ogarną go strachy.

26 Alle Finsternis ist aufgespart für seine Schätze, ihn wird ein Feuer verzehren, das nicht ausgeblasen wird; es frißt weg, was in seinem Zelte übriggeblieben ist.

Wszystkie nieszczęścia zasadziły się nań w tajemnych miejscach jego, a pożre go ogień nierozdymany: pozostały w przybytku jego utrapiony będzie.

27 Der Himmel wird seine Schuld offenbaren und die Erde sich wider ihn empören.

Odkryją niebiosa złość jego, a ziemia powstanie przeciwko niemu.

28 Der Reichtum seines Hauses fährt dahin, muß zerrinnen am Tage seines Zornes.

Przeniesie się urodzaj domu jego; dobra jego rozpłyną się w dzień gniewu jego.

29 Das ist des gottlosen Menschen Teil von Gott, das Erbe, das Gott ihm zugesprochen hat.

Tenci jest dział człowieka niepobożnego od Boga, to dziedzictwo naznaczone mu od Boga.