Job 20

1 Da antwortete Zophar, der Naamatiter, und sprach:

Ekparolis Cofar, la Naamano, kaj diris:

2 Darum veranlassen mich meine Gedanken zu einer Antwort, und deswegen drängt es mich [zu reden].

Pro tio miaj pensoj devigas min respondi, Pro tio, kion mi sentas.

3 Einen Verweis, mir zur Schande, muß ich vernehmen; aber mein Geist treibt mich zu antworten um meiner Einsicht willen.

Hontindan riproĉon mi aŭdis, Kaj la spirito de mia prudento respondos por mi.

4 Weißt du nicht, daß von alters her, seit Menschen auf Erden sind,

Ĉu vi scias, ke tiel estis de eterne, De post la apero de homo sur la tero,

5 der Gottlosen Frohlocken kurz ist und die Freude der Frevler nur einen Augenblick währt?

Ke la triumfado de malvirtuloj estas mallongatempa, Kaj la ĝojo de hipokritulo estas nur momenta?

6 Wenn er schon bis zum Himmel erhoben würde und sein Haupt bis an die Wolken reichte,

Se lia grandeco eĉ atingus ĝis la ĉielo, Kaj lia kapo tuŝus la nubon,

7 so geht er doch, gleich seinem Kot, auf ewig unter, und die ihn gesehen, werden sagen: Wo ist er?

Li tamen pereos por ĉiam, kiel lia sterko; Tiuj, kiuj lin vidis, diros: Kie li estas?

8 Wie ein Traum wird er verschwinden, man wird ihn nimmer finden, er vergeht wie ein Nachtgesicht.

Kiel sonĝo li forflugos, kaj oni lin ne trovos; Li malaperos, kiel nokta vizio.

9 Das Auge, das ihn gesehen, sieht ihn nimmer wieder, und seine Stätte kennt ihn nicht mehr.

Okulo, kiu rigardis lin, ne plu vidos lin; Lia loko lin ne plu vidos.

10 Seine Söhne müssen die Armen entschädigen und ihre Hände sein Vermögen wieder herausgeben.

Liaj filoj kurados almozpetante, Kaj liaj manoj redonos lian havaĵon.

11 Seine Gebeine waren voller Jugendkraft: die liegt nun mit ihm im Staub.

Liaj ostoj estos punitaj pro la pekoj de lia juneco, Kaj tio kuŝiĝos kune kun li en la polvo.

12 Ist das Böse noch so süß in seinem Munde, daß er es unter seiner Zunge birgt,

Se la malbono estas dolĉa en lia buŝo, Li kaŝas ĝin sub sia lango,

13 daß er es hegt und nicht lassen kann und an seinem Gaumen festhält:

Li flegas ĝin kaj ne forlasas ĝin, Kaj retenas ĝin sur sia palato:

14 so verwandelt sich doch seine Speise in seinem Eingeweide und wird in seinem Innern zu Schlangengift.

Tiam lia manĝaĵo renversiĝos en liaj internaĵoj, Fariĝos galo de aspidoj interne de li.

15 Das verschlungene Gut muß er wieder von sich geben, Gott treibt es ihm aus dem Leibe heraus.

Li englutis havaĵon, sed li ĝin elvomos; El lia ventro Dio ĝin elpelos.

16 Schlangengift hat er gesaugt: darum wird ihn die Zunge der Otter töten.

Venenon de aspidoj li suĉos; Lango de vipuro lin mortigos.

17 Er wird seine Lust nicht sehen an den Bächen, den Strömen von Honig und von Milch.

Li ne vidos fluojn nek riverojn, Torentojn de mielo kaj de butero.

18 Das Erworbene muß er zurückgeben, und er kann es nicht verschlingen; seines eingetauschten Gutes wird er nicht froh;

Li redonos tion, kion li pene akiris, kaj li tion ne englutos; Kiel ajn granda estas lia havaĵo, li ĝin fordonos kaj ne ĝuos ĝin.

19 denn er hat Arme unterdrückt und sie liegen lassen, ein Haus beraubt, anstatt gebaut.

Ĉar li premis kaj forlasis la senhavulojn, Li rabis al si domon, kiun li ne konstruis.

20 Sein Bauch wußte nichts von Genügsamkeit; vor seiner Begehrlichkeit blieb nichts verschont.

Ĉar lia interno ne estis trankvila, Tial li ne savos tion, kio estis por li kara.

21 Nichts entging seiner Freßgier, darum wird auch sein Gut nicht beständig sein.

Nenion restigis lia manĝemeco; Tial lia bonstato ne estos longedaŭra.

22 Mitten in seinem Überfluß wird ihm angst, alle Hände der Unglücklichen kommen über ihn.

Malgraŭ lia abundeco, li estos premata; Ĉiaspecaj suferoj trafos lin.

23 Es wird geschehen, während er seinen Bauch noch füllt, wird Er über ihn senden die Glut seines Zornes und wird auf ihn regnen lassen, in seine Speise hinein.

Por plenigi lian ventron, Li sendos sur lin la flamon de Sia kolero, Kaj pluvigos sur lin Sian furiozon.

24 Flieht er vor der eisernen Rüstung, so wird ihn der eherne Bogen durchbohren.

Se li forkuros de batalilo fera, Trafos lin pafarko kupra.

25 Er zieht [daran], und der Pfeil geht aus seinem Leibe hervor, blitzend fährt er aus seiner Galle, und Todesschrecken kommen über ihn.

Nudigita glavo trairos lian korpon, Kaj la fulmo de lia turmentilo venos sur lin kun teruro.

26 Alle Finsternis ist aufgespart für seine Schätze, ihn wird ein Feuer verzehren, das nicht ausgeblasen wird; es frißt weg, was in seinem Zelte übriggeblieben ist.

Nenia mallumo povos kaŝi liajn trezorojn; Lin konsumos fajro ne disblovata; Malbone estos al tiu, kiu restos en lia tendo.

27 Der Himmel wird seine Schuld offenbaren und die Erde sich wider ihn empören.

La ĉielo malkovros liajn malbonagojn, Kaj la tero leviĝos kontraŭ lin.

28 Der Reichtum seines Hauses fährt dahin, muß zerrinnen am Tage seines Zornes.

Malaperos la greno el lia domo, Disŝutita ĝi estos en la tago de Lia kolero.

29 Das ist des gottlosen Menschen Teil von Gott, das Erbe, das Gott ihm zugesprochen hat.

Tia estas de Dio la sorto de homo malpia, Kaj la heredaĵo destinita por li de Dio.