Job 19

1 Und Hiob antwortete und sprach:

A odpowiadając Ijob rzekł:

2 Wie lange wollt ihr doch meine Seele betrüben und mich mit euren Reden niederdrücken?

Dokądże trapić będziecie duszę moję, a nacierać na mię mowami swemi?

3 Ihr habt mich nun zehnmal geschmäht; schämt ihr euch nicht, mich so zu mißhandeln?

Już dziesięćkroć zawstydziliście mię, i nie wstydże was, że się tak zatwardzacie przeciwko mnie?

4 Habe ich aber gefehlt, so trifft doch wahrlich mein Vergehen mich selbst!

A niech tak będzie, żem zbłądził; przy mnie zostanie błąd mój.

5 Wollt ihr aber wirklich großtun gegen mich und mir meine Schmach vorwerfen,

A jeźli się przeciw mnie wynosicie, a obwiniacie mię pohańbieniem mojem,

6 so erkennet doch, daß Gott mich gebeugt und sein Netz über mich geworfen hat.

Wiedzcież, żeć mię Bóg odwrócił, i siecią swoją obtoczył mię.

7 Klage ich über Gewalttätigkeit, so erhalte ich keine Antwort, und schreie ich um Hilfe, so finde ich kein Recht.

Oto, wołamli o krzywdę, nie bywam wysłuchany; krzyczęli, niemasz sądu.

8 Undurchdringlich hat er mir den Weg verzäunt und über meine Pfade Finsternis gebreitet.

Drogę moję zagrodził, żebym przejść nie mógł, a na ścieszce mojej ciemności położył.

9 Er hat mich meiner Herrlichkeit entkleidet und mir die Krone vom Haupte weggenommen.

Z sławy mojej złupił mię, i zdjął koronę z głowy mojej.

10 Er hat mich gänzlich niedergerissen, so daß ich vergehe, und hat meine Hoffnung entwurzelt wie einen Baum.

Popsuł mię zewsząd, abym zaginął, a wyrwał jako drzewo nadzieję moję.

11 Sein Zorn ist wider mich entbrannt, und er sieht mich an als seinen Feind.

Nadto zapalił się na mię gniew jego, a policzył mię w poczet nieprzyjaciół swoich.

12 Seine Scharen rücken allzumal aus und bahnen sich einen Weg gegen mich und lagern sich um meine Hütte her.

Przyszły razem hufy jego, i utorowały przeciwko mnie drogę swoję, i obległy w około namiot mój.

13 Meine Brüder hat er von mir verscheucht, und die mich kennen, tun fremd gegen mich.

Braci moich odemnie oddalił, a znajomi moi stronią odemnie.

14 Meine Verwandten bleiben aus, und meine Bekannten verlassen mich.

Opuścili mię bliscy moi, a znajomi moi zapomnieli mię.

15 Meine Hausgenossen und meine Mägde halten mich für einen Fremden, sie sehen mich als einen Unbekannten an.

Komornicy domu mego, i służebnice moje mają mię za obcego, cudzoziemcem stałem się w oczach ich.

16 Rufe ich meinen Knecht, so antwortet er mir nicht, ich muß ihn mit meinem Munde anflehen.

Wołamli na sługę mego, nie ozywa mi się, chociaż go proszę ustami memi.

17 Mein Atem ist meinem Weibe zuwider und mein Gestank den Söhnen meiner Mutter.

Tchem moim brzydzi się żona moja, choć proszę przez synów żywota mego.

18 Sogar Buben verachten mich; stehe ich auf, so reden sie wider mich.

I najlichsi pogardzają mną, a gdy powstaję, urągają mi.

19 Alle meine Vertrauten verabscheuen mich, und die ich liebte, haben sich gegen mich gewandt.

Brzydzą się mną wszyscy najwierniejsi moi, a którychem umiłował, stali mi się przeciwnymi.

20 An meiner Haut und meinem Fleisch klebt mein Gebein, und ich habe kaum noch Haut, um meine Zähne zu behalten.

Do skóry mojej, jako do ciała mego przyschła kość moja; skóra tylko została około zębów moich.

21 Erbarmt, erbarmt euch meiner, ihr, meine Freunde, denn die Hand Gottes hat mich getroffen!

Zmiłujcie się nademną, zmiłujcie się nademną, wy przyjaciele moi! bo ręka Boża dotknęła mię.

22 Warum verfolgt ihr mich wie Gott und werdet nicht satt, mich zu zerfleischen?

Czemuż mię prześladujecie, jako Bóg, a ciała mego nie możecie się nasycić?

23 O daß doch meine Worte aufgezeichnet und daß sie in ein Buch eingetragen,

Oby teraz napisane były słowa moje! oby je na księgach wyrysowano!

24 daß sie mit eisernem Griffel in Blei oder auf ewig in einen Felsen gegraben würden:

Oby rylcem żelaznym i ołowiem na wieczną pamiątkę na kamieniu wydrążone były!

25 Ich weiß, daß mein Erlöser lebt, und er wird zuletzt über dem Staube stehen.

Aczci ja wiem, iż Odkupiciel mój żyje, a iż w ostateczny dzień nad prochem stanie.

26 Und nachdem diese meine Hülle zerbrochen ist, alsdann werde ich, von meinem Fleische los, Gott schauen.

A choć ta skóra moja roztoczona będzie, przecież w ciele mojem oglądam Boga;

27 Den werde ich mir ansehen, meine Augen werden ihn schauen, ohne [Ihm] fremd zu sein. Es schmachten meine Nieren in mir!

Którego ja sam oglądam, i oczy moje ujrzą go, a nie inny; choć zniszczały nerki moje we wnętrznościach moich.

28 Denn ihr sprechet: «Wie wollen wir ihn verfolgen!» und die Wurzel der Sache sei in mir zu finden!

Przeczże nie mówicie: Czemuż go prześladujemy? gdyż się przy mnie znajduje grunt dobrej sprawy.

29 Nehmet euch in acht vor dem Schwert! denn das Schwert wird die Sünden rächen, damit ihr wisset, daß ein Gericht ist.

Ulęknijcie się sami miecza, bo pomsta nieprawości jest miecz; a wiedzcie, że będzie sąd.