Job 15
1 Da antwortete Eliphas, der Temaniter, und sprach:
Tad Elifas no Temanas atbildēja un sacīja:
2 Soll ein Weiser mit windigem Wissen antworten und seinen Leib mit Ostwind füllen?
Vai tad gudram vīram būs runāt tukšas domas un savu sirdi pildīt ar vēju?
3 Zurechtweisung mit Worten nützt nichts, und mit Reden richtet man nichts aus.
Pārmācīt ar vārdiem, kas nepieklājās, un ar valodu, kur labums neatlec?
4 Doch du hebst die Gottesfurcht auf und schwächst die Andacht vor Gott.
Tiešām, tu iznīcini Dieva bijāšanu un nicini pielūgšanu Dieva priekšā.
5 Denn deine Missetat lehrt deinen Mund, und du wählst die Sprache der Schlauen.
Jo tava mute parāda tavu noziegumu, un tu esi uzņēmies runāt, kā gudrinieki runā.
6 Dein eigener Mund soll dich verurteilen und nicht ich, deine Lippen sollen zeugen wider dich!
Tava mute tevi pazudina, un ne es; tavas lūpas pret tevi dod liecību.
7 Bist du der Erstgeborene der Menschen, und warest du vor den Hügeln da?
Vai tu esi tas pirmais cilvēks piedzimis, vai tu esi dzemdināts, pirms kalni bija?
8 Hast du Gottes Rat belauscht und alle Weisheit aufgesogen?
Vai tu esi dzirdējis Dieva apslēpto padomu, vai tu gudrību esi iezīdis?
9 Was weißt du, das wir nicht wüßten? Verstehst du mehr als wir?
Ko tu zini, ko mēs nezinātu, ko tu proti, un mēs to neprastu?
10 Ergraute Häupter sind auch unter uns, Greise, die älter sind als dein Vater!
Arī mūsu starpā ir sirmi un veci, kas ilgāki dzīvojuši, nekā tavs tēvs.
11 Sind dir zu gering die Tröstungen Gottes, der so sanft mit dir geredet hat?
Vai Dieva iepriecināšanas priekš tevis mazas, un vārds, laipnīgi uz tevi runāts?
12 Was hat dir die Besinnung geraubt, und wie übermütig wirst du,
Kāpēc tava sirds tevi tā apmāna, kāpēc tavas acis tā spulgo,
13 daß du deinen Zorn gegen Gott auslässest und solche Worte ausstößt aus deinem Mund?
Ka tavas dusmas ceļas pret Dievu un izverd tādu valodu no tavas mutes?!
14 Wie kann der Sterbliche denn rein, der vom Weibe Geborene gerecht sein?
Kas ir cilvēks, ka tas būtu šķīsts, un ka būtu taisns, kas no sievas dzimis?
15 Siehe, seinen Heiligen traut er nicht, die Himmel sind nicht rein vor ihm.
Redzi, Saviem svētiem Viņš neuztic un debesis nav šķīstas priekš Viņa acīm.
16 Wie sollte es denn der Abscheuliche, der Verdorbene, der Mensch sein, der Unrecht wie Wasser säuft?
Ne nu vēl tas negantais un samaitātais cilvēks, kas netaisnību dzer kā ūdeni.
17 Ich will dich unterweisen, höre mir zu, und was ich gesehen habe, will ich dir erzählen;
Es tev stāstīšu, klausies mani, un es tev teikšu, ko esmu redzējis,
18 was Weise verkündigten und nicht verhehlt haben von ihren Vätern her,
Ko gudrie stāstījuši no saviem tēviem un nav slēpuši, -
19 als noch ihnen allein das Land gehörte und noch kein Fremder zu ihnen herübergekommen war:
Tiem vien zeme bija dota, un svešinieks viņu starpā nebija nācis, -
20 Der Gottlose quält sich sein Leben lang, all die Jahre, die dem Tyrannen bestimmt sind;
Bezdievīgais mokās visu mūžu, un briesmīgais, cik tam gadi nolikti.
21 ein Schreckensgetön ist in seinen Ohren, und der Verderber überfällt ihn in seinem Glück.
Viņa ausīs skan briesmas, pašā mierā viņam uzbrūk postītājs.
22 Er soll nicht glauben, daß er aus der Finsternis wiederkehren wird; ausersehen ist er für das Schwert!
Viņš neuzticās iznākt no tumsības; jo zobens uz viņu gaida.
23 Er irrt umher nach Brot: wo [findet er es]? Er weiß, daß ein finsterer Tag ihm nahe bevorsteht.
Viņš skraida šurp un turp pēc maizes, kur varētu dabūt; viņš zin tumsības dienu sev tuvu klātu.
24 Not und Bedrängnis überfallen ihn, sie überwältigen ihn, wie ein König, der zum Streit gerüstet ist.
Bēdas un izbailes viņu biedē, viņu pārvar kā ķēniņš, uz kaušanos gatavs.
25 Denn er hat seine Hand gegen Gott ausgestreckt und sich gegen den Allmächtigen aufgelehnt;
Jo viņš izstiepa savu roku pret Dievu un cēlās pret to Visuvareno.
26 er ist gegen ihn angelaufen mit erhobenem Haupt, unter dem dicken Buckel seiner Schilde;
Viņš skrēja pret Viņu ar pašu galvu, ar savu priekšturamo bruņu biezām pumpām.
27 sein Angesicht bedeckte sich mit Fett, und Schmer umhüllte seine Lenden;
Viņš savu vaigu tauki izbaroja un kopa resnu vēderu.
28 er schlug seine Wohnung in zerstörten Städten auf, in Häusern, die unbewohnt bleiben sollten, zu Trümmerhaufen bestimmt.
Viņš dzīvoja izpostītās pilsētās un namos, kur nebija jādzīvo, kuriem nolemts būt par akmeņu kopām.
29 Er wird nicht reich, sein Vermögen hat keinen Bestand, und sein Besitz breitet sich nicht aus im Land.
(Tāpēc) viņš nepaliks bagāts, un viņa manta nepastāvēs, un viņa laime neizplētīsies virs zemes.
30 Der Finsternis entgeht er nicht, die Flamme versengt seine Sprößlinge, vor dem Hauch Seines Mundes flieht er dahin.
Viņš no tumsības ārā neiznāks, liesma izkaltēs viņa zarus, caur Dieva mutes dvašu viņš aizies.
31 Er verlasse sich nicht auf Lügen, er ist betrogen; und Betrug wird seine Vergeltung sein.
Lai viņš nepaļaujas uz nelietību, ar to viņš pieviļas; jo nelietība būs viņa alga.
32 Ehe sein Tag kommt, ist sie reif; sein Zweig grünt nicht mehr.
Tā alga nāks priekšlaiku, un viņa zars nezaļos.
33 Wie ein Weinstock, der seine Herlinge abstößt, und wie ein Ölbaum [ist er], der seine Blüten abwirft.
Viņš zaudēs kā vīna koks savus ķekarus un nometīs kā eļļas koks savus ziedus.
34 Denn die Rotte der Ruchlosen ist unfruchtbar, und Feuer frißt die Zelte der Bestechung.
Jo bezdievīgo saime paliks neauglīga, un uguns norīs dāvanu ņēmēju dzīvokļus.
35 Mit Mühsal schwanger, gebären sie Eitles, und ihr Schoß bereitet Enttäuschung.
Tie ir grūti ar netaisnību un dzemdē postu, un savām sirds domām tie pieviļas.
