Job 13
1 Siehe, dies alles hat mein Auge gesehen, mein Ohr gehört und sich gemerkt;
Oto te wszystkie rzeczy widziało oko moje, słyszało ucho moje, i zrozumiało.
2 was ihr wisset, weiß ich auch; ich stehe nicht hinter euch zurück.
Jako wy to wiecie, tak ja też wiem, i nie jestem podlejszym niźli wy.
3 Doch will ich nun zum Allmächtigen reden; mit Gott zu rechten, gelüstet mich.
Wszakże radbym z Wszechmocnym mówił, i radbym się z Bogiem rozpierał.
4 Ihr streicht ja doch nur Lügenpflaster und seid nichts als Quacksalber.
Boście wy sprawcy kłamstwa: wszyscyście wy lekarze nikczemni.
5 O daß ihr doch schweigen könntet, das würde euch als Weisheit angerechnet!
Byście wy raczej milczeli, a poczytanoby wam to za mądrość.
6 So höret nun meine Rechtfertigung und achtet auf die Verteidigung meiner Lippen!
Słuchajcież teraz odporu mego, a dowody ust moich obaczcie.
7 Wollt ihr Gott zuliebe Unrechtes reden und zu seinen Gunsten lügen?
Izali broniąc Boga mówić będziecie nieprawość? albo za nim mówić będziecie fałsz?
8 Wollt ihr seine Person ansehen oder Gottes Sachwalter spielen?
Czy się na osobę jego oglądać będziecie? Czy się o Boga będziecie spierać?
9 Würde es gut sein, wenn er euch erforschte? Könnt ihr ihn täuschen, wie man Menschen täuscht?
Zaż to dobrze będzie, gdy on was będzie próbował? Zaż, jako człowiek oszukany bywa, tak wy go oszukacie?
10 Nein, strafen wird er euch, wenn ihr im Geheimen die Person ansehet!
Zaiste karać was będzie, jeźlibyście skrycie twarz jego przyjmowali.
11 Wird nicht seine Majestät euch schrecken und seine Furcht euch überfallen?
Izali zacność jego nie ustraszy was? a strach jego nie przypadnie na was?
12 Eure Denksprüche sind Aschensprüche, und eure Schutzwehren sind von Lehm.
Pamiątki wasze podobne są popiołowi, a wyniosłość wasza kupie błota.
13 Schweiget vor mir und laßt mich reden; es gehe über mich, was da wolle!
Milczcież, zaniechajcie mię, a ja mówić będę; a niech przyjdzie na mię, co chce.
14 Warum sollte ich mein Fleisch in meine Zähne nehmen und mein Leben in meine Hand legen?
Czemuż mam szarpać ciało moje zębami mojemi, i duszę moję kłaść w ręce swe?
15 Siehe, er soll mich töten; ich habe keine Hoffnung; nur will ich meine Wege ihm ins Angesicht verteidigen.
Oto, choćby mię i zabił, przecię w nim będę ufał; wszakże dróg moich przed obliczem jego będę bronił.
16 Auch das schon wird mir zur Rettung dienen; denn kein Gottloser kommt vor ihn.
Onci sam będzie zbawieniem mojem, ale przed oblicze jego obłudnik nie przyjdzie;
17 Höret, höret meine Rede, und meine Erklärung dringe in eure Ohren!
Słuchajcież z pilnością mowy mojej, a powieść moja niech przyjdzie w uszy wasze.
18 Gebt acht, ich habe die Verteidigung gerüstet, ich weiß, daß ich Recht bekommen werde.
Oto się teraz gotuję do prawa, i wiem, że usprawiedliwiony będę.
19 Wer will noch mit mir rechten? Denn dann wollte ich verstummen und verscheiden.
Któż się będzie spierał ze mną, tak abym umilknął i umarł?
20 Nur zweierlei tue nicht an mir, dann will ich mich vor deinem Angesicht nicht verbergen:
Tylko dwóch rzeczy, o Boże! nie czyń ze mną, przed oblicznością twoją nie skryję się.
21 Tue deine Hand von mir und erschrecke mich nicht mit deiner Furcht!
Rękę twoję odemnie oddal, a strach twój niech mną nie trwoży.
22 Dann rufe Du, und ich will antworten, oder ich will reden, und Du erwidere mir!
Potem zawołaj mię, a ja tobie odpowiem; albo ja niech mówię, a ty mnie odpowiedz.
23 Wie groß ist meine Sündenschuld? Tue mir meine Übertretungen und Missetaten kund!
Wieleż jest nieprawości i grzechów moich? przestępstwo moje, grzech mój pokaż mi.
24 Warum verbirgst du dein Angesicht und hältst mich für deinen Feind?
Przeczże oblicze twoje zakrywasz, a poczytasz mię sobie za nieprzyjaciela?
25 Verscheuchst du ein verwehtes Blatt und verfolgst einen dürren Halm?
Izali skruszysz liść chwiejący się? a źdźbło suche gonić będziesz?
26 Denn du verschreibst mir Bitteres und lässest mich erben die Sünden meiner Jugend;
Albowiem piszesz przeciwko mnie gorzkości, a przywłaszczasz mi nieprawość młodości mojej;
27 du legst meine Füße in den Stock und lauerst auf alle meine Schritte und zeichnest dir meine Fußspuren auf,
I włożyłeś w pęta nogi moje, a podstrzegasz wszystkich ścieżek moich, i na ślad nóg moich następujesz.
28 da ich doch wie Moder vergehe, wie ein Kleid, das die Motten fressen!
Choć jako spróchniałe drzewo niszczeję; a jako szata, którą mól psuje.
