Job 13
1 Siehe, dies alles hat mein Auge gesehen, mein Ohr gehört und sich gemerkt;
| من آنچه را که شما می‌گویید به چشم خود دیده و به گوش خود شنیده‌ام. من حرفهای شما را می‌فهمم. آنچه را که شما می‌دانید من نیز می‌دانم و کمتر از شما نیستم. |
2 was ihr wisset, weiß ich auch; ich stehe nicht hinter euch zurück.
3 Doch will ich nun zum Allmächtigen reden; mit Gott zu rechten, gelüstet mich.
| ای کاش می‌توانستم مستقیم با خدای قادر مطلق سخن گویم و با خود او بحث کنم. |
4 Ihr streicht ja doch nur Lügenpflaster und seid nichts als Quacksalber.
| و اما شما، درد مرا با دروغهایتان می‌پوشانید. شما طبیبان کاذب هستید. |
5 O daß ihr doch schweigen könntet, das würde euch als Weisheit angerechnet!
| اگر حکمت داشتید حرف نمی‌زدید. |
6 So höret nun meine Rechtfertigung und achtet auf die Verteidigung meiner Lippen!
| حال به من گوش بدهید و به دلایلم توجه نمایید. |
7 Wollt ihr Gott zuliebe Unrechtes reden und zu seinen Gunsten lügen?
| آیا مجبورید به جای خدا حرف بزنید و چیزهایی را که او هرگز نگفته است از قول او بیان کنید؟ |
8 Wollt ihr seine Person ansehen oder Gottes Sachwalter spielen?
| می‌خواهید به طرفداری از او حقیقت را وارونه جلوه دهید؟ آیا فکر می‌کنید او نمی‌داند شما چه می‌کنید؟ خیال می‌کنید می‌توانید خدا را هم مثل انسان گول بزنید؟ |
9 Würde es gut sein, wenn er euch erforschte? Könnt ihr ihn täuschen, wie man Menschen täuscht?
10 Nein, strafen wird er euch, wenn ihr im Geheimen die Person ansehet!
| بدانید شما را توبیخ خواهد کرد، اگر پنهانی طرفداری کنید. |
11 Wird nicht seine Majestät euch schrecken und seine Furcht euch überfallen?
| آیا عظمت و هیبت خدا، ترسی به دل شما نمی‌اندازد؟ |
12 Eure Denksprüche sind Aschensprüche, und eure Schutzwehren sind von Lehm.
| بیانات شما پشیزی ارزش ندارد. استدلال‌هایتان چون دیوار گلی، سست و بی‌پایه است. |
13 Schweiget vor mir und laßt mich reden; es gehe über mich, was da wolle!
| حال ساکت باشید و بگذارید من سخن بگویم. هر چه می‌خواهد بشود! |
14 Warum sollte ich mein Fleisch in meine Zähne nehmen und mein Leben in meine Hand legen?
| بله، جانم را در کف می‌نهم و هر چه در دل دارم می‌گویم. |
15 Siehe, er soll mich töten; ich habe keine Hoffnung; nur will ich meine Wege ihm ins Angesicht verteidigen.
| اگر خدا برای این کار مرا بکشد، باز به او امیدوار خواهم بود و حرفهای خود را به او خواهم زد. |
16 Auch das schon wird mir zur Rettung dienen; denn kein Gottloser kommt vor ihn.
| من آدم شروری نیستم، پس با جرأت به حضور خدا می‌روم شاید این باعث نجاتم گردد. |
17 Höret, höret meine Rede, und meine Erklärung dringe in eure Ohren!
| حال به دقت به آنچه که می‌گویم گوش دهید و حرفهایم را بشنوید. |
18 Gebt acht, ich habe die Verteidigung gerüstet, ich weiß, daß ich Recht bekommen werde.
| دعوی من این است: «من می‌دانم که بی‌تقصیرم.» |
19 Wer will noch mit mir rechten? Denn dann wollte ich verstummen und verscheiden.
| کیست که در این مورد بتواند با من بحث کند؟ اگر بتوانید ثابت نمایید که من اشتباه می‌کنم، آنگاه از دفاع خود دست می‌کشم و می‌میرم. |
20 Nur zweierlei tue nicht an mir, dann will ich mich vor deinem Angesicht nicht verbergen:
| ای خدا، اگر این دو درخواست مرا اجابت فرمایی در آن صورت خواهم توانست با تو روبرو شوم: |
21 Tue deine Hand von mir und erschrecke mich nicht mit deiner Furcht!
| مرا تنبیه نکن و مرا با حضور مهیب خود به وحشت نیانداز. |
22 Dann rufe Du, und ich will antworten, oder ich will reden, und Du erwidere mir!
| آنگاه وقتی مرا بخوانی جواب خواهم داد و با هم گفتگو خواهیم نمود. |
23 Wie groß ist meine Sündenschuld? Tue mir meine Übertretungen und Missetaten kund!
| حال، به من بگو که چه خطایی کرده‌ام؟ گناهم را به من نشان بده. |
24 Warum verbirgst du dein Angesicht und hältst mich für deinen Feind?
| چرا روی خود را از من برمی‌گردانی و مرا دشمن خود می‌شماری؟ |
25 Verscheuchst du ein verwehtes Blatt und verfolgst einen dürren Halm?
| آیا برگی را که از باد رانده شده است می‌ترسانی؟ آیا پر کاه را مورد هجوم قرار می‌دهی؟ |
26 Denn du verschreibst mir Bitteres und lässest mich erben die Sünden meiner Jugend;
| تو اتهامات تلخی بر من وارد می‌آوری و حماقت‌های جوانی‌ام را به رخ من می‌کشی. |
27 du legst meine Füße in den Stock und lauerst auf alle meine Schritte und zeichnest dir meine Fußspuren auf,
| مرا محبوس می‌کنی و تمام درها را به رویم می‌بندی. در نتیجه مانند درختی افتاده و لباسی بید خورده، می‌پوسم و از بین می‌روم. |
28 da ich doch wie Moder vergehe, wie ein Kleid, das die Motten fressen!
