< Job 12 >

1 Und Hiob antwortete und sprach:
Zatem odpowiedział Ijob i, rzekł:
2 Wahrlich, ihr seit Leute, und mit euch wird die Weisheit aussterben!
Wieraście wy sami ludźmi? i z wamiż umrze mądrość?
3 Auch ich habe Verstand wie ihr und bin nicht weniger als ihr, und wer wüßte solches nicht!
Teżci ja mam serce jako i wy, anim jest podlejszym niżeli wy; a któż i tego nie wie, co i wy?
4 Zum Gespött bin ich meinem Freunde, der ich zu Gott rief und von ihm erhört wurde; der unschuldige Gerechte wird zum Gespött.
Pośmiewiskiem jestem przyjacielowi memu, który gdy woła do Boga, ozywa mu się; naśmiewiskiem jest sprawiedliwy i doskonały.
5 Dem Unglück Verachtung! das ist die Ansicht des Sicheren; sie ist bereit für die, deren Fuß ins Wanken kommt.
Ten, co jest upadku bliski, jest pochodnią wzgardzoną człowiekowi, według myśli pokoju zażywającemu.
6 Den Räubern werden die Zelte in Ruhe gelassen; sie reizen Gott, und es geht ihnen wohl; sie führen ihren Gott in ihrer Faust.
Spokojne i bezpieczne są namioty zbójców tych, którzy draźnią Boga, którym Bóg daje w ręce dobre rzeczy.
7 Aber frage doch das Vieh, es wird dich belehren, und die Vögel des Himmels tun dir's kund.
A nawet pytaj się proszę bydląt, a one cię nauczą; i ptastwa niebieskiego, a oznajmi tobie.
8 Das Kraut des Feldes lehrt dich, und die Fische im Meer erzählen es.
Albo się rozmów z ziemią, a ona cię nauczy, i rozpowiedząć ryby morskie.
9 Wer unter allen diesen wüßte nicht, daß die Hand des HERRN solches gemacht hat,
Któż nie wie z tych wszystkich rzeczy, że to ręka Pańska sprawiła?
10 daß in seiner Hand die Seele alles Lebendigen und der Geist jedes menschlichen Fleisches ist?
W którego ręku jest dusza wszelkiej rzeczy żywej, i duch wszelkiego ciała ludzkiego.
11 Prüft nicht das Ohr die Rede, wie der Gaumen die Speise schmeckt?
Azaż nie ucho mowy doświadcza, jako usta pokarmu smakują?
12 Wohnt bei den Greisen die Weisheit und bei den Betagten der Verstand?
W ludziach starych jest mądrość, a w długich dniach roztropność.
13 Bei Ihm ist Weisheit und Stärke, Sein ist Rat und Verstand!
Dopieroż u Pana jest mądrość, i siła, i rada, i umiejętność.
14 Siehe, was er niederreißt, wird nicht aufgebaut; wen er einsperrt, der wird nicht frei.
Oto on burzy, a nikt nie zbuduje; zamknie człowieka, a nikt mu nie otworzy.
15 Stellt er die Gewässer ab, so vertrocknen sie; läßt er sie los, so verwüsten sie das Land.
On gdy zatrzyma wody, wyschną; a gdy je wypuści, podwracają ziemię.
16 Bei ihm ist Macht und Verstand; sein ist, der irrt und der irreführt.
U niego jest moc i mądrość. Jego jest błądzący, i w błąd zawodzący.
17 Er führt die Räte beraubt hinweg und macht die Richter zu Narren.
On obiera radców z mądrości, a sędziów przywodzi do głupstwa.
18 Die Herrschaft der Könige löst er auf und schlingt eine Fessel um ihre Lenden.
On pas królów rozwiązuje, i znowu przepasuje pasem biodra ich.
19 Er führt die Priester beraubt hinweg und stürzt die Festgegründeten um.
Podaje książęta na łup, a mocarze podwraca.
20 Er nimmt den Wohlbewährten die Sprache weg und raubt den Alten den Verstand.
Odejmuje usta krasomówcom, a rozsądek starym odbiera.
21 Er schüttet Verachtung über die Edeln und löst den Gürtel der Starken auf.
Wylewa wzgardę na książęta, a mdli siły mocarzów.
22 Er enthüllt, was im Finstern verborgen liegt, und zieht den Todesschatten ans Licht.
On odkrywa głębokie rzeczy z ciemności, a wywodzi na jaśnię cień śmierci.
23 Er vermehrt Völker, und er vernichtet sie; er breitet sie aus, und er führt sie weg.
Rozmnaża narody, i wytraca je; rozszerza lud, i umniejsza go.
24 Den Häuptern des Volkes im Lande nimmt er den Verstand und läßt sie irren in pfadloser Wüste;
On odejmuje serca przełożonym ludu ziemi, a czyni, że błądzą po pustyni bezdrożnej;
25 sie tappen in Finsternis ohne Licht, er macht sie schwanken wie Trunkene.
Że macają w ciemnościach, gdzie nie masz światłości, a sprawuje, że błądzą jako pijani.

< Job 12 >