Hebraeer 2
1 Darum sollen wir desto mehr auf das achten, was wir gehört haben, damit wir nicht etwa daran vorbeigleiten.
అతో వయం యద్ భ్రమస్రోతసా నాపనీయామహే తదర్థమస్మాభి ర్యద్యద్ అశ్రావి తస్మిన్ మనాంసి నిధాతవ్యాని|
2 Denn wenn das durch Engel gesprochene Wort zuverlässig war und jede Übertretung und jeder Ungehorsam den gerechten Lohn empfing,
యతో హేతో దూతైః కథితం వాక్యం యద్యమోఘమ్ అభవద్ యది చ తల్లఙ్ఘనకారిణే తస్యాగ్రాహకాయ చ సర్వ్వస్మై సముచితం దణ్డమ్ అదీయత,
3 wie wollen wir entfliehen, wenn wir ein so großes Heil versäumen, welches zuerst durch den Herrn gepredigt wurde und dann von denen, die ihn gehört hatten, uns bestätigt worden ist?
తర్హ్యస్మాభిస్తాదృశం మహాపరిత్రాణమ్ అవజ్ఞాయ కథం రక్షా ప్రాప్స్యతే, యత్ ప్రథమతః ప్రభునా ప్రోక్తం తతోఽస్మాన్ యావత్ తస్య శ్రోతృభిః స్థిరీకృతం,
4 Und Gott gab sein Zeugnis dazu mit Zeichen und Wundern und mancherlei Kraftwirkungen und Austeilungen des heiligen Geistes nach seinem Willen.
అపరం లక్షణైరద్భుతకర్మ్మభి ర్వివిధశక్తిప్రకాశేన నిజేచ్ఛాతః పవిత్రస్యాత్మనో విభాగేన చ యద్ ఈశ్వరేణ ప్రమాణీకృతమ్ అభూత్|
5 Denn nicht Engeln hat er die zukünftige Welt, von der wir reden, unterstellt.
వయం తు యస్య భావిరాజ్యస్య కథాం కథయామః, తత్ తేన్ దివ్యదూతానామ్ అధీనీకృతమితి నహి|
6 Es bezeugt aber einer irgendwo und spricht: «Was ist der Mensch, daß du seiner gedenkst, oder des Menschen Sohn, daß du zu ihm siehst?
కిన్తు కుత్రాపి కశ్చిత్ ప్రమాణమ్ ఈదృశం దత్తవాన్, యథా, "కిం వస్తు మానవో యత్ స నిత్యం సంస్మర్య్యతే త్వయా| కిం వా మానవసన్తానో యత్ స ఆలోచ్యతే త్వయా|
7 Du hast ihn ein wenig niedriger gemacht als die Engel, mit Herrlichkeit und Ehre hast du ihn gekrönt; alles hast du unter seine Füße getan.»
దివ్యదతగణేభ్యః స కిఞ్చిన్ న్యూనః కృతస్త్వయా| తేజోగౌరవరూపేణ కిరీటేన విభూషితః| సృష్టం యత్ తే కరాభ్యాం స తత్ప్రభుత్వే నియోజితః|
8 Indem er ihm aber alles unterwarf, ließ er ihm nichts ununterworfen; jetzt aber sehen wir, daß ihm noch nicht alles unterworfen ist;
చరణాధశ్చ తస్యైవ త్వయా సర్వ్వం వశీకృతం|| " తేన సర్వ్వం యస్య వశీకృతం తస్యావశీభూతం కిమపి నావశేషితం కిన్త్వధునాపి వయం సర్వ్వాణి తస్య వశీభూతాని న పశ్యామః|
9 den aber, der ein wenig unter die Engel erniedrigt worden ist, Jesus, sehen wir wegen des Todesleidens mit Herrlichkeit und Ehre gekrönt, damit er durch Gottes Gnade für jedermann den Tod schmeckte.
తథాపి దివ్యదూతగణేభ్యో యః కిఞ్చిన్ న్యూనీకృతోఽభవత్ తం యీశుం మృత్యుభోగహేతోస్తేజోగౌరవరూపేణ కిరీటేన విభూషితం పశ్యామః, యత ఈశ్వరస్యానుగ్రహాత్ స సర్వ్వేషాం కృతే మృత్యుమ్ అస్వదత|
10 Denn es ziemte dem, um dessentwillen alles und durch den alles ist, als er viele Kinder zur Herrlichkeit führte, den Anführer ihres Heils durch Leiden zu vollenden.
అపరఞ్చ యస్మై యేన చ కృత్స్నం వస్తు సృష్టం విద్యతే బహుసన్తానానాం విభవాయానయనకాలే తేషాం పరిత్రాణాగ్రసరస్య దుఃఖభోగేన సిద్ధీకరణమపి తస్యోపయుక్తమ్ అభవత్|
11 Denn sowohl der, welcher heiligt, als auch die, welche geheiligt werden, stammen alle von einem ab.
యతః పావకః పూయమానాశ్చ సర్వ్వే ఏకస్మాదేవోత్పన్నా భవన్తి, ఇతి హేతోః స తాన్ భ్రాతృన్ వదితుం న లజ్జతే|
12 Aus diesem Grunde schämt er sich auch nicht, sie Brüder zu nennen, sondern spricht: «Ich will deinen Namen meinen Brüdern verkündigen; inmitten der Gemeinde will ich dir lobsingen!»
తేన స ఉక్తవాన్, యథా, "ద్యోతయిష్యామి తే నామ భ్రాతృణాం మధ్యతో మమ| పరన్తు సమితే ర్మధ్యే కరిష్యే తే ప్రశంసనం|| "
13 Und wiederum: «Ich will mein Vertrauen auf ihn setzen»; und wiederum: «Siehe, ich und die Kinder, die mir Gott gegeben hat.»
పునరపి, యథా, "తస్మిన్ విశ్వస్య స్థాతాహం| " పునరపి, యథా, "పశ్యాహమ్ అపత్యాని చ దత్తాని మహ్యమ్ ఈశ్వరాత్| "
14 Da nun die Kinder Fleisch und Blut gemeinsam haben, ist er in ähnlicher Weise dessen teilhaftig geworden, damit er durch den Tod den außer Wirksamkeit setzte, der des Todes Gewalt hat, nämlich den Teufel,
తేషామ్ అపత్యానాం రుధిరపలలవిశిష్టత్వాత్ సోఽపి తద్వత్ తద్విశిష్టోఽభూత్ తస్యాభిప్రాయోఽయం యత్ స మృత్యుబలాధికారిణం శయతానం మృత్యునా బలహీనం కుర్య్యాత్
15 und alle diejenigen befreite, welche durch Todesfurcht ihr ganzes Leben hindurch in Knechtschaft gehalten wurden.
యే చ మృత్యుభయాద్ యావజ్జీవనం దాసత్వస్య నిఘ్నా ఆసన్ తాన్ ఉద్ధారయేత్|
16 Denn er nimmt sich ja nicht der Engel an, sondern des Samens Abrahams nimmt er sich an.
స దూతానామ్ ఉపకారీ న భవతి కిన్త్విబ్రాహీమో వంశస్యైవోపకారీ భవతీ|
17 Daher mußte er in allem den Brüdern ähnlich werden, damit er barmherzig würde und ein treuer Hoherpriester vor Gott, um die Sünden des Volkes zu sühnen;
అతో హేతోః స యథా కృపావాన్ ప్రజానాం పాపశోధనార్థమ్ ఈశ్వరోద్దేశ్యవిషయే విశ్వాస్యో మహాయాజకో భవేత్ తదర్థం సర్వ్వవిషయే స్వభ్రాతృణాం సదృశీభవనం తస్యోచితమ్ ఆసీత్|
18 denn worin er selbst gelitten hat, als er versucht wurde, kann er denen helfen, die versucht werden.
యతః స స్వయం పరీక్షాం గత్వా యం దుఃఖభోగమ్ అవగతస్తేన పరీక్షాక్రాన్తాన్ ఉపకర్త్తుం శక్నోతి|
