Hebraeer 2
1 Darum sollen wir desto mehr auf das achten, was wir gehört haben, damit wir nicht etwa daran vorbeigleiten.
અતો વયં યદ્ ભ્રમસ્રોતસા નાપનીયામહે તદર્થમસ્માભિ ર્યદ્યદ્ અશ્રાવિ તસ્મિન્ મનાંસિ નિધાતવ્યાનિ|
2 Denn wenn das durch Engel gesprochene Wort zuverlässig war und jede Übertretung und jeder Ungehorsam den gerechten Lohn empfing,
યતો હેતો દૂતૈઃ કથિતં વાક્યં યદ્યમોઘમ્ અભવદ્ યદિ ચ તલ્લઙ્ઘનકારિણે તસ્યાગ્રાહકાય ચ સર્વ્વસ્મૈ સમુચિતં દણ્ડમ્ અદીયત,
3 wie wollen wir entfliehen, wenn wir ein so großes Heil versäumen, welches zuerst durch den Herrn gepredigt wurde und dann von denen, die ihn gehört hatten, uns bestätigt worden ist?
તર્હ્યસ્માભિસ્તાદૃશં મહાપરિત્રાણમ્ અવજ્ઞાય કથં રક્ષા પ્રાપ્સ્યતે, યત્ પ્રથમતઃ પ્રભુના પ્રોક્તં તતોઽસ્માન્ યાવત્ તસ્ય શ્રોતૃભિઃ સ્થિરીકૃતં,
4 Und Gott gab sein Zeugnis dazu mit Zeichen und Wundern und mancherlei Kraftwirkungen und Austeilungen des heiligen Geistes nach seinem Willen.
અપરં લક્ષણૈરદ્ભુતકર્મ્મભિ ર્વિવિધશક્તિપ્રકાશેન નિજેચ્છાતઃ પવિત્રસ્યાત્મનો વિભાગેન ચ યદ્ ઈશ્વરેણ પ્રમાણીકૃતમ્ અભૂત્|
5 Denn nicht Engeln hat er die zukünftige Welt, von der wir reden, unterstellt.
વયં તુ યસ્ય ભાવિરાજ્યસ્ય કથાં કથયામઃ, તત્ તેન્ દિવ્યદૂતાનામ્ અધીનીકૃતમિતિ નહિ|
6 Es bezeugt aber einer irgendwo und spricht: «Was ist der Mensch, daß du seiner gedenkst, oder des Menschen Sohn, daß du zu ihm siehst?
કિન્તુ કુત્રાપિ કશ્ચિત્ પ્રમાણમ્ ઈદૃશં દત્તવાન્, યથા, "કિં વસ્તુ માનવો યત્ સ નિત્યં સંસ્મર્ય્યતે ત્વયા| કિં વા માનવસન્તાનો યત્ સ આલોચ્યતે ત્વયા|
7 Du hast ihn ein wenig niedriger gemacht als die Engel, mit Herrlichkeit und Ehre hast du ihn gekrönt; alles hast du unter seine Füße getan.»
દિવ્યદતગણેભ્યઃ સ કિઞ્ચિન્ ન્યૂનઃ કૃતસ્ત્વયા| તેજોગૌરવરૂપેણ કિરીટેન વિભૂષિતઃ| સૃષ્ટં યત્ તે કરાભ્યાં સ તત્પ્રભુત્વે નિયોજિતઃ|
8 Indem er ihm aber alles unterwarf, ließ er ihm nichts ununterworfen; jetzt aber sehen wir, daß ihm noch nicht alles unterworfen ist;
ચરણાધશ્ચ તસ્યૈવ ત્વયા સર્વ્વં વશીકૃતં|| " તેન સર્વ્વં યસ્ય વશીકૃતં તસ્યાવશીભૂતં કિમપિ નાવશેષિતં કિન્ત્વધુનાપિ વયં સર્વ્વાણિ તસ્ય વશીભૂતાનિ ન પશ્યામઃ|
9 den aber, der ein wenig unter die Engel erniedrigt worden ist, Jesus, sehen wir wegen des Todesleidens mit Herrlichkeit und Ehre gekrönt, damit er durch Gottes Gnade für jedermann den Tod schmeckte.
તથાપિ દિવ્યદૂતગણેભ્યો યઃ કિઞ્ચિન્ ન્યૂનીકૃતોઽભવત્ તં યીશું મૃત્યુભોગહેતોસ્તેજોગૌરવરૂપેણ કિરીટેન વિભૂષિતં પશ્યામઃ, યત ઈશ્વરસ્યાનુગ્રહાત્ સ સર્વ્વેષાં કૃતે મૃત્યુમ્ અસ્વદત|
10 Denn es ziemte dem, um dessentwillen alles und durch den alles ist, als er viele Kinder zur Herrlichkeit führte, den Anführer ihres Heils durch Leiden zu vollenden.
અપરઞ્ચ યસ્મૈ યેન ચ કૃત્સ્નં વસ્તુ સૃષ્ટં વિદ્યતે બહુસન્તાનાનાં વિભવાયાનયનકાલે તેષાં પરિત્રાણાગ્રસરસ્ય દુઃખભોગેન સિદ્ધીકરણમપિ તસ્યોપયુક્તમ્ અભવત્|
11 Denn sowohl der, welcher heiligt, als auch die, welche geheiligt werden, stammen alle von einem ab.
યતઃ પાવકઃ પૂયમાનાશ્ચ સર્વ્વે એકસ્માદેવોત્પન્ના ભવન્તિ, ઇતિ હેતોઃ સ તાન્ ભ્રાતૃન્ વદિતું ન લજ્જતે|
12 Aus diesem Grunde schämt er sich auch nicht, sie Brüder zu nennen, sondern spricht: «Ich will deinen Namen meinen Brüdern verkündigen; inmitten der Gemeinde will ich dir lobsingen!»
તેન સ ઉક્તવાન્, યથા, "દ્યોતયિષ્યામિ તે નામ ભ્રાતૃણાં મધ્યતો મમ| પરન્તુ સમિતે ર્મધ્યે કરિષ્યે તે પ્રશંસનં|| "
13 Und wiederum: «Ich will mein Vertrauen auf ihn setzen»; und wiederum: «Siehe, ich und die Kinder, die mir Gott gegeben hat.»
પુનરપિ, યથા, "તસ્મિન્ વિશ્વસ્ય સ્થાતાહં| " પુનરપિ, યથા, "પશ્યાહમ્ અપત્યાનિ ચ દત્તાનિ મહ્યમ્ ઈશ્વરાત્| "
14 Da nun die Kinder Fleisch und Blut gemeinsam haben, ist er in ähnlicher Weise dessen teilhaftig geworden, damit er durch den Tod den außer Wirksamkeit setzte, der des Todes Gewalt hat, nämlich den Teufel,
તેષામ્ અપત્યાનાં રુધિરપલલવિશિષ્ટત્વાત્ સોઽપિ તદ્વત્ તદ્વિશિષ્ટોઽભૂત્ તસ્યાભિપ્રાયોઽયં યત્ સ મૃત્યુબલાધિકારિણં શયતાનં મૃત્યુના બલહીનં કુર્ય્યાત્
15 und alle diejenigen befreite, welche durch Todesfurcht ihr ganzes Leben hindurch in Knechtschaft gehalten wurden.
યે ચ મૃત્યુભયાદ્ યાવજ્જીવનં દાસત્વસ્ય નિઘ્ના આસન્ તાન્ ઉદ્ધારયેત્|
16 Denn er nimmt sich ja nicht der Engel an, sondern des Samens Abrahams nimmt er sich an.
સ દૂતાનામ્ ઉપકારી ન ભવતિ કિન્ત્વિબ્રાહીમો વંશસ્યૈવોપકારી ભવતી|
17 Daher mußte er in allem den Brüdern ähnlich werden, damit er barmherzig würde und ein treuer Hoherpriester vor Gott, um die Sünden des Volkes zu sühnen;
અતો હેતોઃ સ યથા કૃપાવાન્ પ્રજાનાં પાપશોધનાર્થમ્ ઈશ્વરોદ્દેશ્યવિષયે વિશ્વાસ્યો મહાયાજકો ભવેત્ તદર્થં સર્વ્વવિષયે સ્વભ્રાતૃણાં સદૃશીભવનં તસ્યોચિતમ્ આસીત્|
18 denn worin er selbst gelitten hat, als er versucht wurde, kann er denen helfen, die versucht werden.
યતઃ સ સ્વયં પરીક્ષાં ગત્વા યં દુઃખભોગમ્ અવગતસ્તેન પરીક્ષાક્રાન્તાન્ ઉપકર્ત્તું શક્નોતિ|
