Hebraeer 11
1 Es ist aber der Glaube ein Beharren auf dem, was man hofft, eine Überzeugung von Tatsachen, die man nicht sieht.
വിശ്വാസ ആശംസിതാനാം നിശ്ചയഃ, അദൃശ്യാനാം വിഷയാണാം ദർശനം ഭവതി|
2 Durch solchen haben die Alten ein gutes Zeugnis erhalten.
തേന വിശ്വാസേന പ്രാഞ്ചോ ലോകാഃ പ്രാമാണ്യം പ്രാപ്തവന്തഃ|
3 Durch Glauben erkennen wir, daß die Weltzeiten durch Gottes Wort bereitet worden sind, also das, was man sieht, aus Unsichtbarem entstanden ist. (aiōn g165)
അപരമ് ഈശ്വരസ്യ വാക്യേന ജഗന്ത്യസൃജ്യന്ത, ദൃഷ്ടവസ്തൂനി ച പ്രത്യക്ഷവസ്തുഭ്യോ നോദപദ്യന്തൈതദ് വയം വിശ്വാസേന ബുധ്യാമഹേ| (aiōn g165)
4 Durch Glauben brachte Abel Gott ein größeres Opfer dar als Kain; durch ihn erhielt er das Zeugnis, daß er gerecht sei, indem Gott über seine Gaben Zeugnis ablegte, und durch ihn redet er noch, wiewohl er gestorben ist.
വിശ്വാസേന ഹാബിൽ ഈശ്വരമുദ്ദിശ്യ കാബിലഃ ശ്രേഷ്ഠം ബലിദാനം കൃതവാൻ തസ്മാച്ചേശ്വരേണ തസ്യ ദാനാന്യധി പ്രമാണേ ദത്തേ സ ധാർമ്മിക ഇത്യസ്യ പ്രമാണം ലബ്ധവാൻ തേന വിശ്വാസേന ച സ മൃതഃ സൻ അദ്യാപി ഭാഷതേ|
5 Durch Glauben wurde Enoch entrückt, so daß er den Tod nicht sah, und er wurde nicht mehr gefunden, weil Gott ihn entrückt hatte; denn vor seiner Entrückung wurde ihm das Zeugnis gegeben, daß er Gott wohlgefallen habe.
വിശ്വാസേന ഹനോക് യഥാ മൃത്യും ന പശ്യേത് തഥാ ലോകാന്തരം നീതഃ, തസ്യോദ്ദേശശ്ച കേനാപി ന പ്രാപി യത ഈശ്വരസ്തം ലോകാന്തരം നീതവാൻ, തത്പ്രമാണമിദം തസ്യ ലോകാന്തരീകരണാത് പൂർവ്വം സ ഈശ്വരായ രോചിതവാൻ ഇതി പ്രമാണം പ്രാപ്തവാൻ|
6 Ohne Glauben aber ist es unmöglich, ihm wohlzugefallen; denn wer zu Gott kommen soll, muß glauben, daß er ist und die, welche ihn suchen, belohnen wird.
കിന്തു വിശ്വാസം വിനാ കോഽപീശ്വരായ രോചിതും ന ശക്നോതി യത ഈശ്വരോഽസ്തി സ്വാന്വേഷിലോകേഭ്യഃ പുരസ്കാരം ദദാതി ചേതികഥായാമ് ഈശ്വരശരണാഗതൈ ർവിശ്വസിതവ്യം|
7 Durch Glauben baute Noah, als er betreffs dessen, was man noch nicht sah, eine Weissagung empfangen hatte, in ehrerbietiger Scheu eine Arche zur Rettung seines Hauses; durch ihn verurteilte er die Welt und wurde ein Erbe der Glaubensgerechtigkeit.
അപരം തദാനീം യാന്യദൃശ്യാന്യാസൻ താനീശ്വരേണാദിഷ്ടഃ സൻ നോഹോ വിശ്വാസേന ഭീത്വാ സ്വപരിജനാനാം രക്ഷാർഥം പോതം നിർമ്മിതവാൻ തേന ച ജഗജ്ജനാനാം ദോഷാൻ ദർശിതവാൻ വിശ്വാസാത് ലഭ്യസ്യ പുണ്യസ്യാധികാരീ ബഭൂവ ച|
8 Durch Glauben gehorchte Abraham, als er berufen wurde, nach einem Ort auszuziehen, den er zum Erbteil empfangen sollte; und er zog aus, ohne zu wissen, wohin er komme.
വിശ്വാസേനേബ്രാഹീമ് ആഹൂതഃ സൻ ആജ്ഞാം ഗൃഹീത്വാ യസ്യ സ്ഥാനസ്യാധികാരസ്തേന പ്രാപ്തവ്യസ്തത് സ്ഥാനം പ്രസ്ഥിതവാൻ കിന്തു പ്രസ്ഥാനസമയേ ക്ക യാമീതി നാജാനാത്|
9 Durch Glauben siedelte er sich im Lande der Verheißung an, als in einem fremden, und wohnte in Zelten mit Isaak und Jakob, den Miterben derselben Verheißung;
വിശ്വാസേന സ പ്രതിജ്ഞാതേ ദേശേ പരദേശവത് പ്രവസൻ തസ്യാഃ പ്രതിജ്ഞായാഃ സമാനാംശിഭ്യാമ് ഇസ്ഹാകാ യാകൂബാ ച സഹ ദൂഷ്യവാസ്യഭവത്|
10 denn er wartete auf die Stadt, welche die Grundfesten hat, deren Baumeister und Schöpfer Gott ist.
യസ്മാത് സ ഈശ്വരേണ നിർമ്മിതം സ്ഥാപിതഞ്ച ഭിത്തിമൂലയുക്തം നഗരം പ്രത്യൈക്ഷത|
11 Durch Glauben erhielt auch Sara Kraft zur Gründung einer Nachkommenschaft trotz ihres Alters, weil sie den für treu achtete, der es verheißen hatte.
അപരഞ്ച വിശ്വാസേന സാരാ വയോതിക്രാന്താ സന്ത്യപി ഗർഭധാരണായ ശക്തിം പ്രാപ്യ പുത്രവത്യഭവത്, യതഃ സാ പ്രതിജ്ഞാകാരിണം വിശ്വാസ്യമ് അമന്യത|
12 Darum sind auch von einem einzigen, und zwar erstorbenen [Leibe] Kinder entsprossen wie die Sterne des Himmels an Menge und wie der Sand am Gestade des Meeres, der nicht zu zählen ist.
തതോ ഹേതോ ർമൃതകൽപാദ് ഏകസ്മാത് ജനാദ് ആകാശീയനക്ഷത്രാണീവ ഗണനാതീതാഃ സമുദ്രതീരസ്ഥസികതാ ഇവ ചാസംഖ്യാ ലോകാ ഉത്പേദിരേ|
13 Diese alle sind im Glauben gestorben, ohne das Verheißene empfangen zu haben, sondern sie haben es nur von ferne gesehen und begrüßt und bekannt, daß sie Fremdlinge und Pilgrime seien auf Erden;
ഏതേ സർവ്വേ പ്രതിജ്ഞായാഃ ഫലാന്യപ്രാപ്യ കേവലം ദൂരാത് താനി നിരീക്ഷ്യ വന്ദിത്വാ ച, പൃഥിവ്യാം വയം വിദേശിനഃ പ്രവാസിനശ്ചാസ്മഹ ഇതി സ്വീകൃത്യ വിശ്വാസേന പ്രാണാൻ തത്യജുഃ|
14 denn die solches sagen, zeigen damit an, daß sie ein Vaterland suchen.
യേ തു ജനാ ഇത്ഥം കഥയന്തി തൈഃ പൈതൃകദേശോ ഽസ്മാഭിരന്വിഷ്യത ഇതി പ്രകാശ്യതേ|
15 Und hätten sie dabei an jenes gedacht, von welchem sie ausgezogen waren, so hätten sie ja Zeit gehabt zurückzukehren;
തേ യസ്മാദ് ദേശാത് നിർഗതാസ്തം യദ്യസ്മരിഷ്യൻ തർഹി പരാവർത്തനായ സമയമ് അലപ്സ്യന്ത|
16 nun aber trachten sie nach einem besseren, nämlich einem himmlischen. Darum schämt sich Gott nicht, ihr Gott zu heißen; denn er hat ihnen eine Stadt zubereitet.
കിന്തു തേ സർവ്വോത്കൃഷ്ടമ് അർഥതഃ സ്വർഗീയം ദേശമ് ആകാങ്ക്ഷന്തി തസ്മാദ് ഈശ്വരസ്താനധി ന ലജ്ജമാനസ്തേഷാമ് ഈശ്വര ഇതി നാമ ഗൃഹീതവാൻ യതഃ സ തേഷാം കൃതേ നഗരമേകം സംസ്ഥാപിതവാൻ|
17 Durch Glauben brachte Abraham den Isaak dar, als er versucht wurde, und opferte den Eingeborenen, er, der die Verheißungen empfangen hatte,
അപരമ് ഇബ്രാഹീമഃ പരീക്ഷായാം ജാതായാം സ വിശ്വാസേനേസ്ഹാകമ് ഉത്സസർജ,
18 zu welchem gesagt worden war: «In Isaak soll dir ein Same berufen werden.»
വസ്തുത ഇസ്ഹാകി തവ വംശോ വിഖ്യാസ്യത ഇതി വാഗ് യമധി കഥിതാ തമ് അദ്വിതീയം പുത്രം പ്രതിജ്ഞാപ്രാപ്തഃ സ ഉത്സസർജ|
19 Er zählte eben darauf, daß Gott imstande sei, auch von den Toten zu erwecken, weshalb er ihn auch, wie durch ein Gleichnis, wieder erhielt.
യത ഈശ്വരോ മൃതാനപ്യുത്ഥാപയിതും ശക്നോതീതി സ മേനേ തസ്മാത് സ ഉപമാരൂപം തം ലേഭേ|
20 Durch Glauben segnete auch Isaak den Jakob und Esau betreffs der zukünftigen Dinge.
അപരമ് ഇസ്ഹാക് വിശ്വാസേന യാകൂബ് ഏഷാവേ ച ഭാവിവിഷയാനധ്യാശിഷം ദദൗ|
21 Durch Glauben segnete Jakob bei seinem Sterben einen jeden der Söhne Josephs und betete an, auf seinen Stab gestützt.
അപരം യാകൂബ് മരണകാലേ വിശ്വാസേന യൂഷഫഃ പുത്രയോരേകൈകസ്മൈ ജനായാശിഷം ദദൗ യഷ്ട്യാ അഗ്രഭാഗേ സമാലമ്ബ്യ പ്രണനാമ ച|
22 Durch Glauben gedachte Joseph bei seinem Ende des Auszuges der Kinder Israel und gab Befehl wegen seiner Gebeine.
അപരം യൂഷഫ് ചരമകാലേ വിശ്വാസേനേസ്രായേല്വംശീയാനാം മിസരദേശാദ് ബഹിർഗമനസ്യ വാചം ജഗാദ നിജാസ്ഥീനി ചാധി സമാദിദേശ|
23 Durch Glauben wurde Mose nach seiner Geburt von seinen Eltern drei Monate lang verborgen gehalten, weil sie sahen, daß er ein schönes Kind war, und sie des Königs Gebot nicht fürchteten.
നവജാതോ മൂസാശ്ച വിശ്വാസാത് ത്രാൻ മാസാൻ സ്വപിതൃഭ്യാമ് അഗോപ്യത യതസ്തൗ സ്വശിശും പരമസുന്ദരം ദൃഷ്ടവന്തൗ രാജാജ്ഞാഞ്ച ന ശങ്കിതവന്തൗ|
24 Durch Glauben weigerte sich Mose, als er groß geworden war, ein Sohn der Tochter des Pharao zu heißen.
അപരം വയഃപ്രാപ്തോ മൂസാ വിശ്വാസാത് ഫിരൗണോ ദൗഹിത്ര ഇതി നാമ നാങ്ഗീചകാര|
25 Er wollte lieber mit dem Volke Gottes Ungemach leiden, als zeitliche Ergötzung der Sünde haben,
യതഃ സ ക്ഷണികാത് പാപജസുഖഭോഗാദ് ഈശ്വരസ്യ പ്രജാഭിഃ സാർദ്ധം ദുഃഖഭോഗം വവ്രേ|
26 da er die Schmach Christi für größeren Reichtum hielt als die Schätze Ägyptens; denn er sah die Belohnung an.
തഥാ മിസരദേശീയനിധിഭ്യഃ ഖ്രീഷ്ടനിമിത്താം നിന്ദാം മഹതീം സമ്പത്തിം മേനേ യതോ ഹേതോഃ സ പുരസ്കാരദാനമ് അപൈക്ഷത|
27 Durch Glauben verließ er Ägypten, ohne den Grimm des Königs zu fürchten; denn er hielt sich an den Unsichtbaren, als sähe er ihn.
അപരം സ വിശ്വാസേന രാജ്ഞഃ ക്രോധാത് ന ഭീത്വാ മിസരദേശം പരിതത്യാജ, യതസ്തേനാദൃശ്യം വീക്ഷമാണേനേവ ധൈര്യ്യമ് ആലമ്ബി|
28 Durch Glauben hat er das Passah veranstaltet und das Besprengen mit Blut, damit der Würgengel ihre Erstgeborenen nicht anrühre.
അപരം പ്രഥമജാതാനാം ഹന്താ യത് സ്വീയലോകാൻ ന സ്പൃശേത് തദർഥം സ വിശ്വാസേന നിസ്താരപർവ്വീയബലിച്ഛേദനം രുധിരസേചനഞ്ചാനുഷ്ഠിതാവാൻ|
29 Durch Glauben gingen sie durch das Rote Meer wie durch trockenes Land; während die Ägypter, als sie das auch versuchten, ertranken.
അപരം തേ വിശ്വാസാത് സ്ഥലേനേവ സൂഫ്സാഗരേണ ജഗ്മുഃ കിന്തു മിസ്രീയലോകാസ്തത് കർത്തുമ് ഉപക്രമ്യ തോയേഷു മമജ്ജുഃ|
30 Durch Glauben fielen die Mauern von Jericho, nachdem sie sieben Tage umzogen worden waren.
അപരഞ്ച വിശ്വാസാത് തൈഃ സപ്താഹം യാവദ് യിരീഹോഃ പ്രാചീരസ്യ പ്രദക്ഷിണേ കൃതേ തത് നിപപാത|
31 Durch Glauben kam Rahab, die Dirne, nicht mit den Ungehorsamen um, weil sie die Kundschafter mit Frieden aufgenommen hatte.
വിശ്വാസാദ് രാഹബ്നാമികാ വേശ്യാപി പ്രീത്യാ ചാരാൻ അനുഗൃഹ്യാവിശ്വാസിഭിഃ സാർദ്ധം ന വിനനാശ|
32 Und was soll ich noch sagen? Die Zeit würde mir fehlen, wenn ich erzählen wollte von Gideon, Barak, Simson, Jephta, David und Samuel und den Propheten,
അധികം കിം കഥയിഷ്യാമി? ഗിദിയോനോ ബാരകഃ ശിമ്ശോനോ യിപ്തഹോ ദായൂദ് ശിമൂയേലോ ഭവിഷ്യദ്വാദിനശ്ചൈതേഷാം വൃത്താന്തകഥനായ മമ സമയാഭാവോ ഭവിഷ്യതി|
33 welche durch Glauben Königreiche bezwangen, Gerechtigkeit wirkten, Verheißungen erlangten, der Löwen Rachen verstopften.
വിശ്വാസാത് തേ രാജ്യാനി വശീകൃതവന്തോ ധർമ്മകർമ്മാണി സാധിതവന്തഃ പ്രതിജ്ഞാനാം ഫലം ലബ്ധവന്തഃ സിംഹാനാം മുഖാനി രുദ്ധവന്തോ
34 Sie haben die Gewalt des Feuers ausgelöscht, sind des Schwertes Schärfe entronnen, von Schwachheit zu Kraft gekommen, stark geworden im Streit, haben der Fremden Heere in die Flucht gejagt.
വഹ്നേർദാഹം നിർവ്വാപിതവന്തഃ ഖങ്ഗധാരാദ് രക്ഷാം പ്രാപ്തവന്തോ ദൗർബ്ബല്യേ സബലീകൃതാ യുദ്ധേ പരാക്രമിണോ ജാതാഃ പരേഷാം സൈന്യാനി ദവയിതവന്തശ്ച|
35 Frauen erhielten ihre Toten durch Auferstehung wieder; andere aber ließen sich martern und nahmen die Befreiung nicht an, um eine bessere Auferstehung zu erlangen.
യോഷിതഃ പുനരുത്ഥാനേന മൃതാൻ ആത്മജാൻ ലേഭിരേ, അപരേ ച ശ്രേഷ്ഠോത്ഥാനസ്യ പ്രാപ്തേരാശയാ രക്ഷാമ് അഗൃഹീത്വാ താഡനേന മൃതവന്തഃ|
36 Andere erfuhren Spott und Geißelung, dazu Ketten und Gefängnis;
അപരേ തിരസ്കാരൈഃ കശാഭി ർബന്ധനൈഃ കാരയാ ച പരീക്ഷിതാഃ|
37 sie wurden gesteinigt, verbrannt, zersägt, erlitten den Tod durchs Schwert, zogen umher in Schafspelzen und Ziegenfellen, erlitten Mangel, Bedrückung, Mißhandlung;
ബഹവശ്ച പ്രസ്തരാഘാതൈ ർഹതാഃ കരപത്രൈ ർവാ വിദീർണാ യന്ത്രൈ ർവാ ക്ലിഷ്ടാഃ ഖങ്ഗധാരൈ ർവാ വ്യാപാദിതാഃ| തേ മേഷാണാം ഛാഗാനാം വാ ചർമ്മാണി പരിധായ ദീനാഃ പീഡിതാ ദുഃഖാർത്താശ്ചാഭ്രാമ്യൻ|
38 sie, derer die Welt nicht wert war, irrten umher in Wüsten und Gebirgen, in Höhlen und Löchern der Erde.
സംസാരോ യേഷാമ് അയോഗ്യസ്തേ നിർജനസ്ഥാനേഷു പർവ്വതേഷു ഗഹ്വരേഷു പൃഥിവ്യാശ്ഛിദ്രേഷു ച പര്യ്യടൻ|
39 Und diese alle, obschon sie hinsichtlich des Glaubens ein gutes Zeugnis erhielten, haben das Verheißene nicht erlangt,
ഏതൈഃ സർവ്വൈ ർവിശ്വാസാത് പ്രമാണം പ്രാപി കിന്തു പ്രതിജ്ഞായാഃ ഫലം ന പ്രാപി|
40 weil Gott für uns etwas Besseres vorgesehen hat, damit sie nicht ohne uns vollendet würden.
യതസ്തേ യഥാസ്മാൻ വിനാ സിദ്ധാ ന ഭവേയുസ്തഥൈവേശ്വരേണാസ്മാകം കൃതേ ശ്രേഷ്ഠതരം കിമപി നിർദിദിശേ|
