< 1 Mose 12 >
1 Und der HERR sprach zu Abram: Geh aus von deinem Land und von deiner Verwandtschaft und von deines Vaters Hause in das Land, das ich dir zeigen will!
Karon miingon si Yahweh kang Abram, “Lakaw ug biya sa imong nasod, gikan sa imong kaparyentihan, ug gikan sa panimalay sa imong amahan, ngadto sa yuta nga akong ipakita kanimo.
2 So will ich dich zu einem großen Volke machen und dich segnen und dir einen großen Namen machen, und du sollst ein Segen sein.
Himoon ko ikaw nga dakong nasod, panalanginan ko ikaw, himoon ko nga bantogan ang imong ngalan, ug mahimo kang panalangin.
3 Ich will segnen, die dich segnen, und verfluchen, die dir fluchen; und durch dich sollen alle Geschlechter auf Erden gesegnet werden!
Panalanginan ko kadtong magapanalangin kanimo, apan si bisan kinsa kadtong magpakaulaw kanimo akong pagatunglohon. Pinaagi kanimo mapanalanginan ang tanang pamilya sa kalibotan.”
4 Da ging Abram, wie der HERR zu ihm gesagt hatte, und Lot ging mit ihm; Abram aber war fünfundsiebzig Jahre alt, da er von Haran auszog.
Busa milakaw si Abram, sama sa giingon ni Yahweh nga iyang himoon, ug miuban kaniya si Lot. 75 ka tuig na ang edad ni Abraham sa dihang mibiya siya sa Haran.
5 Und Abram nahm sein Weib Sarai und Lot, seines Bruders Sohn, samt aller ihrer Habe, die sie erworben, und den Seelen, die sie in Haran gewonnen hatten; und sie zogen aus, um ins Land Kanaan zu gehen.
Gidala ni Abram si Sarai, nga iyang asawa, ug si Lot nga anak sa iyang igsoon nga lalaki, lakip na ang tanan nilang mga kabtangan nga ilang natigom, ug ang katawhan nga ilang nakuha sa Haran. Unya mibiya sila aron moadto ngadto sa yuta sa Canaan, ug miabot sila sa yuta sa Canaan.
6 Und als sie ins Land Kanaan kamen, durchzog Abram das Land bis zur Ortschaft Sichem, bis zur Eiche Mores; und damals waren die Kanaaniter im Lande.
Milabay si Abram niadtong yutaa hangtod nahiabot sa Shekem, ngadto sa tugas sa More. Nianang panahona ang mga Canaanhon ang nagpuyo didtong yutaa.
7 Da erschien der HERR dem Abram und sprach: Deinem Samen will ich dies Land geben! Und er baute daselbst einen Altar dem HERRN, der ihm erschienen war.
Mipakita si Yahweh kang Abram, ug miingon, “Ihatag ko kining yutaa sa imong mga kaliwat.” Busa si Abram nagbuhat ug halaran alang kang Yahweh, nga nagpakita kaniya.
8 Von da rückte er weiter vor aufs Gebirge, östlich von Bethel, und schlug sein Zelt also auf, daß er Bethel im Westen und Ai im Osten hatte; und er baute daselbst dem HERRN einen Altar und rief den Namen des HERRN an.
Gikan didto mibalhin siya sa kabungtoran sa sidlakan sa Betel, nga diin nagtukod siya ug barongbarong, diha ang Betel sa kasadpan ug ang Ai paingon sa Sidlakan. Didto nagtukod siyag halaran alang kang Yahweh ug gitawag ang ngalan ni Yahweh.
9 Darnach brach Abram auf und zog immer weiter nach Süden.
Unya si Abram mipadayon sa iyang panaw, padulong sa Negeb.
10 Da aber Hungersnot im Lande herrschte, reiste Abram nach Ägypten hinab, um sich daselbst aufzuhalten; denn die Hungersnot lastete auf dem Land.
Adunay kagutom didto nga yuta, busa milugsong si Abram padulong sa Ehipto ug mipuyo didto, kay hilabihan ang kagutom nianang yutaa.
11 Und als er sich Ägypten näherte, sprach er zu seinem Weib Sarai: Siehe doch, ich weiß, daß du ein Weib bist von schöner Gestalt.
Sa dihang hapit na siya makasulod sa Ehipto, miingon siya kang Sarai nga iyang asawa, “Tan-awa ako, nasayod ako nga maanyag kaayo ka nga babaye.
12 Wenn dich nun die Ägypter sehen, so werden sie sagen: Das ist sein Weib! Und sie werden mich töten und dich leben lassen.
Sa dihang ang mga Ehiptohanon makakita kanimo moingon sila nga, 'Mao kini ang iyang asawa', ug ila akong patyon, apan buhion ka nila.
13 So sage doch, du seiest meine Schwester, daß es mir um deinetwillen wohl gehe, und meine Seele um deinetwillen am Leben bleibe!
Ingna sila nga igsoon ko ikaw, aron nga ayohon nila ako pagtagad tungod kanimo, ug aron nga luwason nila ang akong kinabuhi tungod kanimo.”
14 Als nun Abram nach Ägypten kam, sahen die Ägypter das Weib, daß sie sehr schön war.
Nahitabo kadto sa dihang misulod si Abram ngadto sa Ehipto, nakita sa mga Ehiptohanon si Sarai nga maanyag kaayo.
15 Und als die Fürsten des Pharao sie sahen, priesen sie dieselbe dem Pharao an. Da ward das Weib in Pharaos Haus gebracht.
Nakita siya sa mga prinsipe ni Paraon ug gidayeg nila siya ngadto kang Paraon, ug gidala siya ngadto sa panimalay ni Paraon.
16 Und es ging Abram gut um ihretwillen; und er bekam Schafe, Rinder und Esel, Knechte und Mägde, Eselinnen und Kamele.
Giatiman pag-ayo ni Paraon si Abram tungod kaniya, ug gihatagan siya ug karnero, baka, lalaki nga mga asno, mga sulugoon nga lalaki, mga sulugoon nga babaye, babaye nga mga asno, ug mga kamelyo.
17 Aber der HERR schlug den Pharao und sein Haus mit großen Plagen um Sarais, des Weibes Abrams, willen.
Unya gipaantos ni Yahweh si Paraon ug ang iyang panimalay uban sa dako nga hampak tungod kang Sarai, nga asawa ni Abram.
18 Da rief der Pharao den Abram und sprach: Was hast du mir da angerichtet! Warum hast du mir nicht angezeigt, daß sie dein Weib ist?
Unya gipatawag ni Paraon si Abram, ug miingon; “Unsa ba kining gibuhat mo kanako? Nganong wala ka man nagsulti nga imo man diay siyang asawa?
19 Warum hast du gesagt, sie sei deine Schwester, so daß ich sie mir zum Weibe nehmen wollte? Und nun siehe, da ist dein Weib; nimm sie und geh!
Nganong miingon ka man, 'Igsoon nako siya', aron ba kuhaon nako siya ug himoon nakong asawa? Busa karon, ania ang imong asawa. Dal-a siya, ug lakaw.”
20 Und der Pharao bot seinethalben Mannschaft auf, damit sie ihm und seinem Weib und allem, was er hatte, das Geleite gäben.
Unya gimandoan ni Paraon ang iyang mga tawo mahitungod kaniya, ug gipalakaw nila siya, uban sa iyang asawa ug ang tanan nga anaa kaniya.